จอมโจรผู้ยิ่งใหญ่ บทที่ 505
บทที่ 505: ผู้หญิงสวยๆมักจะไม่มีเหตุผลกัน
ทุกๆเมืองจะมีบางพื้นที่เท่านั้นที่อนุญาติให้ใครบางคนเข้าไปได้ สถานที่พวกนี้มีหลายแบบ เช่น วัด โถงการปกครอง แมนชันของขุนนาง รวมทั้งบ้าน คฤหาสน์และปราสาทโบราณ ...
ปราสาทโบราณของแฟรี่น้ำเองก็ตั้งอยู่ที่ปลายตะวันตกเฉียงเหนือของแผนกเวทย์มนต์ที่ตั้งอยู่ใกล้กับสถานบันเวทย์มนต์ของปราสาทลมวายุ หลายปีที่ผ่านมานี้ สถาบันแห่งนี้ได้รับการพิจารณาว่าเป็นหนึ่งในสถาบันที่ดีที่สุดแห่งหนึ่งในดาลารันเลย
ซึ่งที่นั้น ก็มีสวนขนาดกว้างใหญ่อยู่ในเมืองลมวายุ มันสวยงามและมีรายละเอียดมากกว่าในชีวิตจริงเสียอีก เนื่องจากทำเลที่ตั้งค่อนข้างดีและราคาแพง จึงมีผู้เล่นไม่กี่คนเท่านั้นที่ชื้อมันได้ แฟรี่น้ำหรือเป็นผู้เล่นที่รู้จักกันดีว่าจ่ายเพื่อชนะ เธอก็เป็นหนึ่งในคนชื้อที่แพงๆพวกนี้
วันนี้แฟรี่น้ำจะกลับบ้านไปหลังจากที่ฟาร์มมาทั้งวัน เธอถอดชุดเกราะที่ผุพังจากการสู้รบออกไป ในขณะที่เธอก็ไปอาบน้ำและสวมใส่ชุดเซ็ตสีส้ม
ในอีเวนท์ฮาโลวีนก่อนหน้านี้มีกิจกรรมให้แลกลูกกวาดอยู่ เธอมีลูกกวาดหลายชิ้นเลย แต่ว่ามันไม่มีให้แลกอุปกรณ์ดีๆสักชิ้นเดียว เธอจึงแลกชุดฮาโลวีนสวยๆมาแทน
เธอเดินทอดน่องไปรอบๆพาหนะตัวใหญ่ของเธอในห้องและจะพักผ่อนสำหรับคืนนี้แล้ว
ซึ่งถ้าเธอขึ้นไปบนหลังของพาหนะล่ะก็ คงจะไม่มีใครสามารถจินตนาการออกเลยว่าพื้นที่แห่งนี้จะใหญ่โตแค่ไหน เมื่อเทียบกับเกาะของลูหลี่แล้ว ปราสาทของแฟรี่น้ำมีราคาเพียง 2000 เหรียญทองเท่านั้น
ซึ่งพาหนะที่ว่านี้ก็คือ โคโดสีขาว
แฟรี่น้ำชอบสีขาวและชอบพาหนะหายากอย่างโคโดมาก พาหนะของเธอตัวใหญ่กว่าขจองลูหลี่ นั้นหมายความว่ามันมีที่ว่างพอสำหรับสาวน้อยอย่างเธอ
"เธอจะไม่ไปช่วยเขาจริงๆงั้นเหรอ?"ดวงดาวที่ตกหล่นนั่งอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่นพร้อมกับแก้วไวน์ที่อยู่ในมือ
"หัวหน้าของสมาคมอื่นๆก็ไม่ได้ขอให้พวกเราไปจัดการกับลูหลี่ ดังนั้นแล้ว การที่เราไม่ไปยุ่งด้วยคงจะเป็นการดีที่สุด" แฟรี่น้ำกล่าวขณะที่เธอนอนบนหลังอันแสนจะกว้างของโคโด มันนุ่มสบายกว่าเตียงของเธอเสียอีก
"ฉันหมายถึงให้เธอไปช่วยลูหลี่ ไม่ใช่ไปช่วยจัดการลูหลี่เฟ้ย" ดวงดาวที่ร่วงหล่นแทบจะเป็นบ้าทันทีที่ได้ยินเพื่อนของเธอพูดแบบนั้น
"ไม่มีใครเคยที่จะหยาบคายใส่ฉันมากกว่าลูหลี่เลย เขากล้าที่จะทำแบบนั้นตั้งหลายครั้ง ฉัน ... "แฟรี่น้ำกล่าวออกมาด้วยความโกรธ" เขานะโชคดีแล้วที่ได้คุยกับฉันผ่านทางข้อความ แต่ถ้าเจอหน้ากันล่ะก็ ฉันคงจะแทงเขาไปเลยในตอนนี้ "
ดวงดาวที่ร่วงหล่นเมื่อได้ยินแบบนั้น ก็อดไม่ได้ที่จะเตือนเธอ "แต่เธอไม่สามารถสู้กับเขาได้นะ"
"สมาคมดิสซี่คอสของเราก็มีกันแค่หลายพันคน ในขณะที่มีผู้เล่นหลายล้านคนตามล่าลูหลี่อยู่"แฟรี่น้ำกล่าวขณะที่เธอพลิกตัวกลับมานั่งบนหลังของโคโด
"แต่ยังไงเธอก็ไม่สามารถที่จะเอาชนะเขาในการต่อสู้แบบหนึ่งต่อหนึ่งได้ ... "
"โอ้ ตกลงว่าเธออยู่ข้างใครกันแน่ห๊ะ!?"แก้มของแฟรี่น้ำพองขึ้นและเธอก็ตะโกนออกมา
"ฉันไม่สามารถที่จะทนกับเรื่องนี้ได้แล้ว!"ดวงดาวที่ร่วงหล่นวางถ้วยของเธอลงบนโต๊ะและพูดออกมาด้วยความโกรธ" ฉันจะต้องเตือนความจำเธอไหมว่าใครเป็นคนให้พาหนะอันแสนวิเศษนี้มาให้เธอ? นอกจากนี้แล้ว เราก็ยังเป็นพันธมิตรกันอยู่นะ "
"ของขวัญนี้งั้นเหรอ?"แฟรี่น้ำเว้นระยะประมาณหนึ่งวินาที ก่อนที่เธอจะตบมือขึ้นมา" ฉันตัดสินใจได้แล้ว ฮ่าฮ่า ... "
ดวงดาวที่ร่วงหล่นสับสนมากว่าเธอตัดสินใจว่ายังไง เธอมองไปที่เพื่อนของเธอที่กำลังขี่โคโดสีขาวไปรอบห้องนั่งเล่น เอ่อ เหมือนกับคนบ้า
ในขณะเดียวกัน สมาคมกฏแห่งดาบก็กำลังประสบปัญหาอยู่
บอสมีระดับ 42 ซึ่งมันระดับสูงกว่าพวกเขามาก อย่างไรก็ตาม สำหรับทีมระดับสูงของสมาคมกฏแห่งดาบแล้ว พวกเขามีระดับเฉลี่ยแค่ 33 เท่านั้น มันจึงเป็นเรื่องยากมากเลยสำหรับการปราบบอสตัวนี้
"เรียกทีมสองมาช่วยที่" ลูหลี่กล่าวคำสั่งออกไป ในตอนนี้ ความรู้สึกของเขากดดันมาก
พวกเขาได้ลงทุนมามากเกินไปกว่าที่จะยอมแพ้ได้แล้ว ผู้เล่นสามสิบคนได้ตายลงไปและสูญเสีย EXP
ทีมที่สองของพวกเขาก็กำลังเตรียมพร้อมแล้ว พวกเขามีผู้เล่นเพียง 70-80 เท่านั้น แต่ทุกๆคนก็ถูกฝึกมาอย่างดีและพร้อมที่จะเป็นทีมระดับสูงได้เสมอ
ลูกชิ้นงาเองก็รับคำสั่งและทำการเปิดประตูมิติ
"ลูหลี่... " เสียงของแฟรี่น้ำได้ดังออกมาจากเครื่องมือติดต่อของลูหลี่
"ฉันตัดสินใจที่จะไม่ให้เงินกับนาย" เธอพูดขณะที่เธอยังคงหัวเราะ
"อ่า ... เธอหมายถึงอะไรกัน?"ลูหลี่ไม่แน่ใจว่าเธอกำลังพูดถึงอะไรอยู่
เขาตัดสินใจที่จะไม่สนใจเธอและเข้าไปโจมตีบอสต่อ เพราะดูเหมือนว่าเธอตั้งใจจะมาก่อกวน
"พาหนะที่นายมอบให้ฉันเป็นของขวัญไง ฉันจะไม่จ่ายเงินให้กับนายหรอกนะ ฮิฮิฮิฮิ "แฟรี่น้ำในตอนนี้กำลังพูดจาเหลวไหลอยู่และคิดว่าเรื่องนี้คงจะทำให้ลูหลี่อารมณ์เสียไม่น้อยเลยทีเดียว
"ทำไมกันถึงเป็นงั้น?"ลูหลี่รู้สึกสับสน
"โอ้ไม่มีอะไรเลย เพราะมันทำให้ฉันมีความสุขยังไงล่ะ" แฟรี่น้ำจินตนาการได้เลยว่าลูหลี่ต้องโกรธมาก ที่เธอพูดแบบนี้ออกไป เธอรู้ว่าลูหลี่ให้ความสำคัญกับเงินมากๆ
"อยากทำอะไรก็เชิญ"ลูหลี่พูดออกมาอย่างใจเย็น
เขาพยายามทำตัวสงบและทำราวกับว่าเขาไม่สนใจ แต่ลึกลงไปแล้ว เขาโกรธมาก เพราะภาหนะสีขาวบริสุทธิ์นั้นมีมูลค่าพันกว่าเหรียญทองเลย
เขาเลยลงความโกรธแค้นทั้งหมดของเขาไปยังบอสโจรสลัด
ลูกกระสุนปืนใหญ่ได้พุ่งลงมาอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ลูหลี่กลับไม่ได้สนใจที่จะสั่งลูกน้องของเขาเลย อย่างไรก็ตาม พวกเขาได้เตรียมรับมือกับลูกกระสุนพวกนี้มานานแล้ว นับตั้งแต่ที่พวกเขาประสบกับมัน พวกเขาก็รู้ได้เลยว่าควรจะต้องทำยังไงกับมันดี
"แต่ ฉันไม่ใช่คนที่ไร้เหตุผลนะ" แฟรี่น้ำรู้สึกว่าเธอพอใจกับการแกล้งลูหลี่แล้ว เธอจึงได้เริ่มพูดธุรกิจของเธอขึ้นมา
ลูหลี่ที่ได้ยินแบบนั้น ก็ได้นึกถึงนิยายของวูเซียที่แม่มักจะเตือนลูกชายว่า "ลูกชายของข้า เมื่อตอนที่เจ้าเติบโตขึ้น จงจดจำไว้เสมอว่าให้ระวังผู้หญิงไว้ ยิ่งสวยมากเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งจะหลอกหลวงเจ้ามากขึ้นเท่านั้น "
เนื่องจากลูหลี่ไม่ได้มีวัยเด็กเหมือนคนอื่นเขา เขาจึงได้เรียนรู้เกี่ยวกับเรื่องราวของวูเซีย
คำที่แม่ในเรื่องราวนั้นย้ำเตือนลูกชายมันชัดเจนกับลูหลี่ตอนนี้มาก สาวสวยคนนั้นไม่เพียงแต่จะหลอกหลวงคนอื่น แต่ยังไร้เหตุผลอีกด้วย
"สมาคมของนายต้องการความช่วยเหลือในตอนนี้ใช่ไหม? ฉันสามารถส่ง 500 คนจากทีมระดับสูงของสมาคมดิสซี่คอสไปช่วยนายได้นะ" แฟรี่น้ำกล่าวออกมา
ซึ่งทีมระดับสูง 500 คนนั้นไม่พอที่จะช่วยแก้ปัญหาให้กับสมาคมกฏแห่งดาบแน่
แต่มันก็พอที่จะลดความสูญเสียของพวกเขาได้ ที่สำคัญกว่านั้น มันจะแสดงให้เห็นเลยว่า สมาคมกฏแห่งดาบนั้นแข็งแกร่งพอและทำให้ไม่มีใครกล้าแหยมได้อีก
"จริงๆแล้ว ... " ลูหลี่กล่าวออกมาอย่างเงียบๆ "ฉันอยากจะได้เงินมากกว่า"
"... ." แฟรี่น้ำเงียบลงไป สงสัยว่าเธอจะเป็นลมจากความโกรธแล้วกระมั้ง
"ดวงจันทร์สีแดง แจ้งสถานการณ์ตอนนี้ที่ช่องแชทสมาคมที" ลูหลี่ตัดสินใจที่จะไม่สนใจเธอและกลับไปที่ช่องสมาคมเพื่อมอบอีกคำสั่งหนึ่ง
ดวงจันทร์สีแดงตอนนี้อยู่ที่เมืองแกดเกดสันและคอยจับตาดูศัตรูทั้ง 1,300 คนอยู่
"บอส ... มันเกิดขึ้นแล้วงั้นเหรอ" เสียงของดวงจันทร์สีแดงดูสั่นมาก
ในขณะที่เขาเปิดใช้งานระบบวิดิโอให้กับช่องแชทของสมาคม หนอนทะเลทรายนับร้อยก็ได้พุ่งมาเขมือบผู้เล่นศัตรูจากผืนดิน
ด้วยการเคลื่อนไหวของพวกสมาคมใหญ่ๆมากมาย มันกลับเป็นแรงดึงดูดหนอนทะเลทราย
มันราวกับการสังหารหมู่เลยทีเดียว!
