จอมโจรผู้ยิ่งใหญ่ บทที่ 357

บทที่ 357: เควสสำเร็จ

เนื่องจากนี่เป็นเควสที่จำกัดเวลา ลูหลี่จึงต้องไม่เสียเวลาและบินตรงไปที่หุบเขาวอซองทันที เขาพบกับอันตรายบางอย่างในระหว่างการเดินทาง ซึ่งนั้นแทบจะทำให้เขาถูกกินโดยพวกอีแร้ง โชคดีที่มีนกอื่นๆจำนวนมากอยู่ในป่า เขาจึงเอาตัวรอดมาได้

หลังจากเดินทางไปนับสิบนาที ลูหลี่ก็ได้ยืนอยู่ข้างทะเลสาบฟาราทิม

ทะเลสาบฟาราทิมนั้นได้สูญเสียความสวยงามของมันตลอดหลายปีที่ผ่านมา หลังจากเกิดภัยพิบัติแห่งนิรันดร ระดับน้ำในทะเลสาบก็ได้ลดลงไปอย่างมากและน้ำก็ได้มีเพียงนิดเดียว

ซึ่งลูหลี่เองก็ต้องการหาจุดที่แสงพระจันทร์ส่องลงมาทุกๆปีและเขาก็ต้องเอาโพชั่นลงไปจุ่มน้ำด้วย

ฝนลูกศรธนูได้พุ่งลงมาใส่เขามากมาย ทั้งๆที่เขายังไม่ได้ออกจากสถานะล่องหน

ลูหลี่หันศรีษะกลับไปและมองเห็นผู้เล่นฝ่ายเผ่าพันธุ์พุ่งเข้ามาหาเขา คนที่โจมตีเขาคนแรกคือนักล่าที่ยิงลูกศรใส่เขา นักล่าคนนี้ยิงลูกศรไปทั่วๆ มันจึงทำให้การต่อสู้แบบทีมของพวกเขามีประสิทธิภาพมาก

ก่อนหน้านี้ เมื่อตอนที่ลูหลี่ได้เหยียบย่ำไปตามทะเลสาบ เขาได้ทิ้งร่องรอยไปตามเบื้องหลังที่เขาเดินอยู่ นักล่าพวกนี้ที่เห็นแบบนั้น จึงโจมตีโดยใช้ลูกศรจำนวนมาก

ผู้เล่นที่อยู่ในหุบเขาวอซอง ล้วนแต่กระหายในการต่อสู้ พวกเขาไม่สนใจเลยว่า ศัตรูของพวกเขาจะมีกี่คน

"มีมันแค่คนเดียว จัดการมันเร็วๆ" ผู้นำของกลุ่มคือออร์คนักรบซึ่งตอนนี้กำลังพุ่งชารจ์ใส่ลูหลี่

ลูหลี่ก้าวไปด้านข้างเล็กน้อย นั้นทำให้เป้าหมายการชารจ์ของนักรบสูญเสียไป

เทคนิคการหลบแบบนี้มักจะใช้ได้ดีในเวลานี้ หากคุณหลบก่อนที่ทักษะชารจ์จะสำเร็จ มันก็จะยังคงพุ่งเข้ามาหาคุณอยู่ดี ทางออกเดียวในการหลบทักษะนี้ก็คือ หลังจากที่นักรบใช้ทักษะนี้ไปแล้ว ก็แค่ทำแบบลูหลี่ทำเท่านั้น

นักรบออร์ครู้สึกตกลึงมากที่ลูหลี่สามารถหลบทักษะของเขาไปได้

-412!

ระดับ อุปกรณ์ ทักษะ

มีความแตกต่างกันอย่างมากของทั้งสามอย่างระหว่างผู้เล่นสองคน แม้จะเป็นอาชีพที่สวมเกราะแผ่นก็ตาม นักรบคนนี้ก็ยังต้องสูญเสียเลือดเป็นจำนวนมาก

ออร์คเริ่มรู้สึกกลัว เขาไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เขาได้เห็น

ลูหลี่ไม่ได้ให้โอกาสเขาตอบโต้เลย เขาโจมตีใส่นักรบออร์คเพียงไม่กี่ครั้ง ก่อนที่จะส่งเขาไปคุยกับรากมะม่วง แล้วไปโจมตีเป้าหมายอื่นต่อ

ผู้เล่นอีกฝ่ายมีสี่คน นักรบ นักล่า นักเวทย์และดรูอิด

ดรูอิดที่เห็นว่าสถานการณ์นี้อันตรายมาก ดังนั้นแล้ว เขาจึงได้หนีไป แต่อีกสามคนในทีมของเขากลับถูกสังหารในระยะเวลาสั้นๆ

ลูหลี่สูญเสียเลือดไปเพียงเล็กน้อยเท่านั้น

นี่เป็นเรื่องที่ปกติมาก มีความแตกต่างมากเกินไประหว่างตัวของผู้เล่นเอง ไม่ต้องพูดเลยว่าแค่กลุ่มของคนพวกนี้เท่านั้น กลุ่มผู้เล่นคนอื่นๆก็ไม่มีใครแล้วที่จะต่อสู้กับลูหลี่ได้

อย่างไรก็ตาม สิ่งนี้จะแตกต่างกันออกไป ถ้าเขาเจอกับผู้เล่นนับร้อย

ลูหลี่หยิบอุปกรณ์ที่ดรอบลงมา ซึ่งค่อนข้างมีค่าเฉลี่ยและมันก็ไม่คุ้มค่ามากนัก ลูหลี่ไม่ได้สนใจที่จะไล่ตามดรูอิดไป เขายังคงมีภารกิจที่ต้องทำให้สำเร็จอยู่

ขณะที่เขากำลังค้นหารอบทะเลสาบ เขาพยายามอย่างสุดความสามารถ เพื่อที่จะหลีกเลี่ยงจากผู้เล่นฝ่ายตรงข้ามให้ได้

หลังจากนั้นไม่กี่นาที ลูหลี่ก็พบกับที่ๆอีวีน่าอธิบายมาพอดี มีบ่อเล็กๆที่มีแสงจันทร์ส่องลงบนพื้นผิวของน้ำ จนมันมีสีเขียวและชั้นหมอกบางๆจากจุดๆนั้น

เขาวางโพชั่นของบาธรานลงไปในบ่อเล็กๆและทันทีที่โพชั่นได้จุ่มเข้ากับน้ำ แสงของดวงจันทร์ก็เริ่มเปล่งประกายอยู่ในตัวของโพชั่น ราวกับว่า แสงจันทร์ได้เข้าไปยังตัวของโพชั่นยังไงอย่างงั้น

ลูหลี่ได้วางแผนที่จะเข้าสู่สถานะล่องหนและรออย่างเงียบๆเป็นเวลา 5 นาที ที่ด้านข้าง เขาไม่ได้คิดเลยว่า โพชั่นนี้จะสร้างเรื่องอะไรให้เขามากมายได้

ทุกๆเควสล้วนยากเสมอ นี่คือสิ่งหนึ่ง ที่ไม่เคยเปลี่ยนไปเลย ระหว่างชีวิตก่อนหน้านี้และชีวิตในปัจจุบันของเขา

ไม่ต้องใช้เวลานานนัก ก็ได้มีกลุ่มคนสองคนของฝ่ายพันธมิตรเดินผ่านมา

"ขอโทษด้วย ฉันกำลังทำเควสอยู่ ได้โปรดหลีกทางด้วย" แม้ว่าพวกเขาจะอยู่ในฝ่ายเดียวกัน ลูหลี่ก็ไม่ได้รักษาความสุภาพอะไรเลยสักนิด

"เควสเหรอ? นายต้องล้อเล่นแน่ เราเป็นคนที่เจอไอเท็มนี้คนแรก เมื่อไหร่กัน ที่มันกลายเป็นเควสของนาย?"ผู้เล่นคนหนึ่งจับจ้องไปที่โพชั่นในน้ำ เขานั้นไม่เชื่อคำที่ออกมาจากปากของลูหลี่เลยสักนิด

บางทีพวกเขาอาจจะเชื่อในคำพูดของลูหลี่อยู่แล้ว แต่พวกเขามีแผนที่จะทำอย่างอื่นต่างหาก

"ดูเหมือนว่าพวกนายคิดที่จะอยู่ต่อ"

ลูหลี่กล่าวออกมาอย่างไร้ความกังวล เขาโจมตีคอมโบใส่พวกเขาในทันที

ล่องหน เชปช็อต ซุ่มโจมตี แทงหลัง กรีดคอ เขาใช้เวลาแค่ 1 นาที เท่านั้นในการฆ่าพ่อมด

ขากรรไกรของผู้เล่นอีกคนแทบจะร่วงลงกับพื้น

คุณโจมตีเร็วๆแบบนั้นได้ยังไงกัน?

"แล้วนายล่ะ? จะอยู่หรือจะออกไป?"ลูหลี่หยิบอุปกรณ์ที่ดรอบลงพื้นและโยนมันเข้าไปในกระเป๋าของเขา

"... " เขามีทางเลือกอะไรอีกงั้นเหรอ? ผู้เล่นอีกคนได้แต่ยิ้มกลบเกลื่อน แต่เขาก็ไม่ได้วิ่งออกไปไกลนัก เขาหยุดอยู่ใกล้ๆจุดที่ลูหลี่อยู่ เป็นไปได้ว่าเขาคงจะกำลังรอโอกาสของเขา หรืออาจจะกำลังติดต่อกับเพื่อนของเขา

ซึ่งลูหลี่นั้นไม่ต้องห่วงเรื่องของเขามากนัก เพราะเขารู้ดีว่าปัญหาของจริงกำลังจะมาแล้ว

จู่ๆ ทีมฝ่ายเผ่าพันธุ์กลุ่มหนึ่งก็ได้โผล่เข้ามา พวกเขาฆ่าผู้เล่นฝ่ายพันธมิตรที่อยู่ไม่หนีไปไหนและตรงไปหาลูหลี่

ขณะที่พวกเขาได้เดินเข้ามา นักบวชก็ยืนอยู่กับที่

ก่อนที่นักบวชจะได้มีโอกาสเตือนคนอื่น เขาก็ถูกแซปไปแล้ว ลูหลี่หันไปรอบๆตัวและใช้เชปช็อตใส่นักเวทย์อันเดตที่อยู่ใกล้ที่สุด ด้วยเอฟเฟคพิเศษของเขา ลูหลี่ก็ไม่จำเป็นที่จะต้องใช้ทักษะอะไรมากนักในการฆ่าเป้าหมายของเขา

ในตอนนี้ มีผู้เล่นน้อยกว่าร้อยคนในเกมรุ่งอรุณที่มีระดับ 25 โอกาสที่ผู้เล่นพวกนี้จะมีระดับ 25 เป็นเรื่องที่มีความเป็นไปได้ที่ต่ำอย่างมาก

เพราะผู้เล่นที่มีระดับ 25 จะต้องเผชิญหน้ากับความเสียหายที่รุนแรงอย่างมาก เมื่อต้องปะทะกับลูหลี่ที่มีระดับ 27

เมื่อนักบวชถูกแซปและนักเวทย์ถูกฆ่าไปแล้ว ผู้เล่นคนอื่นๆก็ไม่สามารถสู้กับลูหลี่ได้

หลังจากนั้นไม่นาน ลูหลี่ก็ได้นั่งลงกับพื้น เพื่อกินขนมปังและฟื้นฟู HP ของเขา ทั้งๆที่มีผู้เล่นห้าคนกำลังนอนตายอยู่ข้างๆเขา

ภายในระยะเวลาสั้นๆห้านาที ผู้เล่นนับสิบคนได้ถูกสังหารลงโดยเขา บางคนเป็นผู้เล่นเดี่ยวที่กำลังรอทีมอยู่ ซึ่งในกลุ่มศพนั้น มีทั้งฝ่ายเผ่าพันธุ์และฝ่ายพันธมิตร ลูหลี่ใช้เวลาไม่นานนัก จนเขาได้พบว่า เขามีค่า PK ถึง 100 จุด

โชคดีที่เควสอยู่อยู่ขอบๆหุบเขาวอซอง มันเป็นพื้นที่รกร้างมากและมันก็เป็นเรื่องหายาก หากทีมระดับสูงโผล่มาในที่แบบนี้

จำนวนทีมที่ลูหลี่พบมากที่สุดที่คือ 5 คนและทีม 5 คน ก็ไม่ได้เป็นภัยคุกคามอะไรกับเขามากนัก

เขามีค่าตรวจจับที่สูง ดังนั้นแล้ว จึงไม่มีอุปกรณ์พิเศษประเภทใด ที่จะทำให้โจรคนอื่นลอดพ้นผ่านสายตาของเขาได้ ทุกคนที่พยายามจะขโมยโพชั่นของเขา ล้วนแต่กลายเป็นศพบนพื้นดิน

ระบบ: โพชั่นของบาธรานได้รับการชำระล้างแล้ว

ลูหลี่รีบหยิบมันขึ้นมาอย่างรวดเร็ว เขารีบฆ่าศัตรูที่เขากำลังพัวพันอยู่ในขณะที่ใช้ก้าววายุเพื่อหนีออกมา

เควสตามปกติ มักจะยึดหลักความแข็.แกร่งของผู้เล่นทั่วไป การที่ลูหลี่สามารถบินได้ มันจึงเหมือนกับบัคของเกม ในตอนที่เขากลับมายังแอสทาน่า เขายังคงเหลือเวลาอีกหลายนาทีเลยทีเดียว

"โอ้เทพธิดาแห่งดวงจันทร์ นี่แหละคือโพชั่นที่สมบูรณ์" อีวีน่ากล่าวอย่างยินดี "ไลล่าน้อย ตอนนี้เจ้าปลอดภัยแล้ว!"

หลังจากที่โพชั่นได้ถูกใช้ไป แสงจันทร์ชั้นบางๆก็เหมือนกับโผล่ขึ้นมาบนใบหน้าของเด็กสาวตัวน้อย ลูหลี่และอีวีน่าเหมือนกับจะได้ยินเสียงกระซิบของเทพธิดาในหูของพวกเขา มันราวกับอยู่ใกล้มาก แต่ก็ไกล มันเหมือนกลีบดอกไม้ที่ล่องลอยไปตามสายลม ราวกับขนอันอ่อนนุ่มที่พาดผ่านหัวใจของพวกเขา

ถึงแม้ลูหลี่จะเป็นผู้เล่น แต่เขาก็รู้สึกประทับใจมาก

อีวีน่าแลเพลทอรัส ทั้งสองคนตอนนี้ต่างคุกเข่าอยู่กับพื้น พวกเขากำลังสรรเสริญเทพธิดาอีลูน่า ด้วยความนอบน้อม

"พ่อ หนูคิดว่าหนูหลับไป" เด็กสาวตัวน้อยๆพูดขณะที่เธอเปิดตาขึ้น

"เด็กน้อย เจ้านอนหลับนานไปเลยทีเดียว พ่อเกือบจะเสียเจ้าไปแล้ว "เพลทอรัสร้องไห้ออกมาพร้อมกับน้ำตาแห่งความสุข

"อืมมม ถ้างั้น หนูจะไม่หลับอีกแล้ว พ่อจ๋า เราไปเล่นข้างนอกกันได้ไหม?"

"ตอนนี้เจ้าต้องพักผ่อน ลูกสาวของข้า"

"โอเค คุณพ่อค่ะ หนูเหมือนกับได้ยินเสียงเรียกชื่อหนู นั่นเสียงของแม่ใช่มั้ยคะ?"

"โอ้ท่านอีลูน่า ขอให้เกียรติยศของท่านฉายแสงไปทั่วดินแดนแห่งนี้ตลอดไป"

การสนทนาระหว่างเพลทอรัสและลูกสาวของเขาดูน่าเบื่อมาก แต่ลูหลี่กลับรู้สึกถึงความอบอุ่นภายในตัวของเขาเอง ดูเหมือนปัญหาทุกอย่างได้คลี่คลายแล้ว

"เจ้าได้ช่วยลูกสาวของข้าไว้ นี่เป็นหนี้ที่ข้าไม่อาจจะสามารถตอบแทนได้เลย แต่ได้โปรดนำนี้ไปเถอะ นี่เป็นสิ่งที่มีค่ามากที่สุดในชีวิตของข้าแล้ว นอกเหนือจากไลล่า"ด้วยความขอบคุณที่ราวกับถูกเขียนไว้บนหน้าของเพลทอรัส เขาก็ได้ยืนธนูยาวให้กับมือของลูหลี่

นี่อาจเป็นรางวัลของเควส

มันเป็นอุปกรณ์ระดับเงินหรือระดับทองกันนะ?