จอมโจรผู้ยิ่งใหญ่ บทที่ 354

บทที่ 354: ฆ่าผู้ขี่หมาป่า

ผู้ขี่หมาป่าที่ได้รับบาดเจ็บจากพาลาดิน ก็ได้หันกลับไปเพื่อวิ่งหนี

พวกออร์คพวกนี้กลัวที่จะตายและนี้ทำให้เกมมันดูสมบูรณ์แบบมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่ง กับอีแค่ NPC อัจฉริยะที่เป็นบอส

"มาสเตอร์ ความอัปยศครั้งนี้ต้องถูกล้างด้วยเลือด เราไม่สามารถปล่อยให้พวกมันหนีไปได้ "

ลูหลี่กำลังกังวลอยู่ พวกนี้เป็นบอสระดับ 30 ถ้าพวกเขาไม่ได้ฆ่ามันอย่างน้อยหนึ่งตัว เขาคงเสียเวลาไปมากเลยทีเดียวในวันนี้

ทันทีที่คำว่า 'อัปยศ' ได้ถูกกล่าวขึ้นมา ตาของพาลาดินก็ได้กลายเป็นสีแดง

เจ้าพวกออร์คสกปรก พวกมันกล้าสร้างค่ายขึ้นมาในที่ของเขา เจ้าเอลฟ์หน้ากากนี้พูดถูกแล้ว วันนี้ต้องมีเลือดใครสักคนที่ต้องหลั่งออกมา เลือดแห่งความตายที่จะทดแทนความอัปยศ!

"โจมตี!"

เดลเกรนกู่ก้องออกมาและพุ่งไปข้างหน้าด้วยม้าของเขา หอกในมือของเขาแทงเข้าไปที่หัวของหมาป่าและทำให้ออร์คตัวหนึ่งกระเด็นออกไป

ผู้ขี่หมาป่าอีกสองตัวไม่ได้หยุดลง เมื่อเห็นเพื่อนของตัวมันหล่นลงไป พวกมันยังคงหนีต่อไป โดยไม่สนใจที่จะหันย้อนมองกลับมา

ผู้ขี่หมาป่าที่กระเด็นลงมารู้แล้วว่า เขาคงจะไม่สามารถหนีไปได้ ดังนั้นแล้ว เขาจึงทิ้งความตั้งใจที่ที่เคาะลงรู้ว่าเขาไม่สามารถหนีไปได้ดังนั้นเขาจึงละทิ้งความตั้งใจที่จะหลบหนี เขาจึงได้ร้องคำรามออกมาและยกมือขึ้นมาพร้อมที่จะโจมตี

แม้ว่าผู้ขี่หมาป่จะได้สูญเสียหมาป่าไปแล้ว แต่มันก็ยังคงเป็นบอสและจะแข็งแกร่งยิ่งขึ้น เมื่อจนตรอก

"โจมตีบอส!"ผู้เล่นนั้นไม่รู้สึกกลัวอะไรเลย ราวกับพวกเขาได้เติมของมา

ลูหลี่รู้สึกตื่นเต้นมาก เพราะเขาได้สร้างความเสียหายมากทีเดียวใส่บอส เช่นนี้แล้ว เมื่อมันถูกฆ่าไป เขาก็มีแนวโน้มที่จะเป็นคนแรกที่มีอำนาจที่จะได้รับอุปกรณ์พวกนั้น

ปกติแล้ว บอสป่าระดับ 30 จะทำให้เกิดการนองเลือดเป็นอย่างมาก

อย่างไรก็ตาม ด้วยความช่วยเหลือของ NPC มันจึงได้ง่ายขึ้นอย่างมาก

ขณะที่ออร์คที่กำลังโกรธเกรี้ยวได้พุ่งเข้าชนพวกเขา ผู้เล่นที่อยู่ข้างหน้าของมันก็ได้ถูกทุบและได้รับความเสียหายเป็นอย่างมาก

อย่างไรก็ตาม ลูหลี่นั้นต้องการอุปกรณ์ ดังนั้นแล้ว เขาจึงไม่สามารถที่จะลังเลใจได้ ถ้าใครสร้างความเสียหายใส่บอสมากกว่าเขา เขาก็คงจะไม่มีสิทธิที่จะได้รับไอเท็มพวกนั้น

โชคดีที่ยังมี NPC พาลาดินเดลเกรนอยู่ที่นั่นและได้พยายามใช้หอกฆ่าออร์คตัวนั้น

ในขณะที่ผู้เล่นคนอื่นๆเป็นเพียงแค่ทหารเนื้อทเ่านั้น ทุกๆวินาทีจะมีผู้เล่นกระเด็นออกมาและบางคนก็ตายในทันทีกลางอากาศ

ลูหลี่คิดว่าผู้ขี่หมาป่านั้นเป็นตัวละครที่แค่ได้รับการอัพเกรด มันจะต้องเป็นบอสที่มีสถานะต่ำและอ่อนแอกว่าบอสในดันเจี้ยนอย่างแน่นอน อย่างไรก็ตาม ในตอนนี้ดูเหมือนว่าเขาจะคิดผิด

บ่อยครั้งนัก ที่สติปัญญาจะทรงพลังมากกว่าความแข็งแกร่ง

เมื่อเทียบกับบอสในดันเจี้ยน ผู้ขี่หมาป่าตัวนี้สามารถเอาชีวิตรอดมาได้ ด้วยสติปัญญาอันสูงส่ง

ไม่ได้มีกฏตายตัวสำหรับการต่อสู้กับผู้ขี่หมาป่าและไม่มีเทคนิคที่ใช้จัดการมันเลย ไม่มีแม้กระทั่งคนเขียวเกี่ยวกับวิธีการที่ NPC ทหาร พวกนี้ใช้จัดการผู้ขี่หมาป่าเลย

ทักษะยั่วยุปกติไม่มีผลกับมัน และมันก็ใช้ทักษะที่คาดเดาไม่ได้ราวกับบอสในดันเจี้ยน

ภายในเวลาไม่ถึงครึ่งนาที ผู้เล่น 12 คนก็ได้ถูกสังหารไป จากนั้นแล้ว ทุกๆนาทีก็จะมีผู้เล่นถูกฆ่า

มันสามารถหลบได้ และจะใช้ทักษะออกมาแทบจะตลอดเวลา ลูหลี่เกือบจะโดนมันโจมตีอย่างรุนแรง แต่เขาก็สามารถที่จะใช้ก้าววายุได้ทันเวลา

พาลาดินเดลเกรนได้รับบาดเจ็บมาก ถ้าไม่ใช่เพราะการสนับสนุนจากเมอิสเนร่า ลูหลี่คงจะได้แต่ถามว่า เขารับมือกับผู้ขี่หมาป่าคนเดียวได้ยังไง

อีกด้านหนึ่งเป็นการต่อสู้เพื่อเกียรติยศ ส่วนอีกด้าน ก็เป็นการต่อสู้เพื่อชีวิตของตัวเอง

ชีวิตของผู้ขี่หมาป่าใกล้จะจบลงแล้ว แต่การต่อสู้ของเขาก็กล้าหาญมาก ด้วยการเผชิญหน้ากับ NPC ที่เป็นราวกับบอสสองคน

ขณะที่มันถูกแทงด้วยหอกของเดลเกรน HP ขีดสุดท้ายของมันก็ได้หมดลง

ลูหลี่ได้ยินคำประกาศจากระบบ ว่าเขาได้รับ EXP มันไม่ได้มากเท่าไหร่ เพราะพาลาดินเดลเกรนเป็นคนช่วยเขาและยังมีผู้เล่นอีกหลายคนด้วย

เขาจะไปเก็บอุปกรณ์พวกนั้นได้หรือเปล่า?

กฎของอุปกรณ์ที่ดรอบลงในเกมรุ่งอรุณนั้นขึ้นอยู่กับสภาพแวดล้อมและรูปการณ์ ซึ่งมันก็แตกต่างไปตามสถานการณ์ในตอนนั้นๆ

ในแบบปกติ ถ้าผู้เล่นหรือปาร์ตี้ๆนั้นได้สร้างความเสียหายสูงที่สุดและถึงเกณฑ์ของระบบ พวกเขาก็จะเป็นคนที่ได้หยิบไอเท็มพวกนั้นขึ้นมา แต่ถ้าหากไม่ถึงเกณฑ์ อุปกรณ์ก็จะกระจายไปทุกทิศทุกทางและทุกๆคนก็สามารถหยิบมันขึ้นมาได้หมด

โชคดีที่มันไม่ได้ระเบิดออกไปในทุกทิศทุกทาง นั้นหมายความว่า มีคนสร้างความเสียหายได้ถึงเกณฑ์แล้ว

"ทำไมฉันถึงเก็บมันขึ้นมาไม่ได้?"มีเสียงตะโกนของใครบางคนดังขึ้นมา

เมื่อได้ยินคนๆหนึ่งพูดออกมาแบบนั้น ทุกๆคนก็ได้พุ่งตรงไปยังศพของมันในทันที

ไม่มีใครที่จะสามารถทนการยั่วยวนของไอเท็มที่บอส LV 30 ดรอบลงมาได้ เมอิสเนร่ารู้สึกสับสนเล็กน้อย เพราะในตอนนี้ไม่มีใครให้ความสนใจกับเธอเลย ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ ทุกๆคนต่างมองไปที่เธอด้วยความต้องการอะไรบางอย่างตลอดเวลา

ลูหลี่วางมือเหนือผู้ขี่หมาป่าและภาวนาในใจไม่กี่วินาที ก่อนที่เขาจะลูทไอเท็ม

เขากังวลมาก หากระบบบอกเขาว่า เขาไม่สามารถที่จะลูทไอเท็มขึ้นมาได้

โชคดีที่มันไม่ได้เกิดขึ้น มีไอเท็มบางอย่างได้ปรากฏขึ้นในมือของเขาและลูหลี่ก็รีบนำมันเข้าใส่กระเป๋าของเขาอย่างรวดเร็วขณะที่เขายังคงลูทต่อไป...

การลูทสองครั้งแรกที่เขาลูทขึ้นมานั้นเป็นไอเท็มชิ้นเล็กๆ ส่วนชิ้นที่สามกลับเป็นขวานสองมือขนาดใหญ่

ไอเท็มชสองชิ้นแรกไม่ได้เด่นเท่าไหร่ แต่ขวานยักษ์ในมือของลูหลี่นั้นแตกต่างออกไป ทุกคนรู้ได้ในทันทีว่าเขาสามารถลูทไอเท็มมันได้

"ส่งไอเท็มมาแล้ว เราจะไว้ชีวิตนาย" มีใครบางคนที่อยู่ที่นี้ได้กล่าวขึ้นมา ราวกับเป็นลางบอกเหตุ

"ทุกๆคนต่างก็ช่วยกัน นายไม่สามารถที่จะเอามันไปคนเดียวได้ทั้งหมด" คนอีกคนได้กล่าวแทรก อย่างไรก็ตาม หากพวกเขาเป็นคนที่ลูทได้เอง ลูหลี่คงจะไม่ได้ยินคำแบบนี้จากปากของพวกเขา

"ถ้านายคิดที่จะขัดใจพวกเราหลายคน นายมั่นใจเหรอว่าจะยังเล่นเกมนี้ได้อีก?"

เหงื่อของลูหลี่เริ่มไหลออกมา

ก้าววายุนั้นอยู่ในระยะเวลาคูลดาวน์ เขาเพิ่งจะใช้มันในการต่อสู้ไป

แล้วเอฟเฟคของรองเท้าเขาล่ะ? แน่นอนว่ามีผู้เล่นนับร้อยล้อมรอบเขา ไม่มีทางที่เขาจะหนีไปได้เลย

แม้จะมองไปทางซ้ายและทางขวา เขาก็ไม่พบกับทางหนีเลยสักนิดเดียว

อีกทั้งเกมนี้ก็ยังสมดุลมากเช่นกัน คุณไม่สามารถที่จะต่อสู้กับผู้เล่นหลายร้อยคนได้ ด้วยตัวคนเดียว แม้ว่าคุณจะแข็งแกร่งแค่ไหนก็ตาม ขอแค่ทุกๆคนใช้ทักษะปกติใส่คุณคนละทักษะ คุณก็แทบจะตายในทันที

"ขอบคุณพวกเจ้าทุกคนสำหรับความช่วยเหลือ พวกเจ้าสามารถไปรับรางวัลได้ที่ด่านหน้าเมอิสเนร่าเลย ข้ายังมีเรื่องที่ต้องคุยกับโจรผู้นี้เพียงลำพังอยู่ "

พาลาดินเดลเกรนนั่งอยู่บนม้าของเข้าขณะที่มองไปที่พวกเขา เพียงแค่กลุ่มคนพวกนี้คิดจะโจมตีลูหลี่ เดลเกรนก็จึงได้พูดออกมา

บ้าเอ้ย แกคิดว่าแกเป็นใครกัน? ถ้าไม่ใช่เพราะเรา แกจะต้องตายไปเพราะผู้ขี่หมาป่าแล้ว ผู้เล่นเกือบจะหัวเราะออกมาดังๆ แต่พวกเขาก็ยังคงเก็บความคิดนั้นไว้ในส่วนลึกของตัวเองและปฏิเสธที่จะฟังคำสั่งของเดลเกรน

ผู้เล่นเหล่านี้รู้สึกเหมือนว่า ด้วยความสามารถของพวกเขา พวกออร์คจึงได้ถอยกลับไป อย่างไรก็ตาม ในความเป็นจริงแล้ว ถ้าไม่ใช่เพราะเดลเกรนและเมอิสเนร่า พวกเขาคงจะไม่สามารถทำอะไรได้เลยด้วยซ้ำ

ผู้เล่นพวกนี้ไม่ค่อยสนใจอะไรเลยจริงๆ

"โจมตี!"เมื่อเดลเกรนได้พูดจบ เขาก็ได้ยกหอกของเขาขึ้นมาและจ้วงใส่อย่างรุนแรง

นี่ไม่ใช่แค่การแทงแบบธรรมดา การเคลื่อนไหวของเขา ราวกับกำลังจะโจมตีผู้ขี่หมาป่าอยู่ อย่างไรก็ตาม ในเวลานี้ มันกลับเป็นการโจมตีใส่ผู้เล่นแทน

นั้นทำให้มีผู้เล่นนับสิบเสียชีวิตในทันที