ตอนที่แล้วจอมโจรผู้ยิ่งใหญ่ บทที่ 66
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปจอมโจรผู้ยิ่งใหญ่ บทที่ 68

จอมโจรผู้ยิ่งใหญ่ บทที่ 67


สูตรผสม

แม้ว่าวิศกรก็อบลินนั้นจะมีชื่อเสียงและเป็นที่รู้จัก แต่สถานที่ห่างไกลเช่นเมืองหวายนั้นมีเฉพาะวิศกรขยะเท่านั้น

อย่างไรก็ตามการเรียนรู้พื้นฐานของวิศวกรรมก็เหมือนกันทุกแห่ง แต่มันจะจำเป็นก็ต่อเมื่อคุณต้องการที่จะเชี่ยวชาญจึงควรเลือกตัวก็อบลินที่เหมาะสม แต่เพื่อที่จะได้รับชื่อเสียงของก็อบลินกลับมา ลูหลี่จะต้องกัดฟันทนและเรียนรู้ทางด้านวิศวกรรมจากเมืองหวาย

ยามได้นำลูหลี่ข้ามดาดฟ้าไม้ไป ระหว่างทางเขาสามารถมองเห็นใบหน้าที่จงเกลีดจงชังของ  NPC ก็อบลินคนอื่นๆ นี้ก็เพราะค่าชื่อเสียงที่ติดลบของเขา

หลังจากเดินทางมาถึงฝั่งพวกเขาเดินทางไปที่บ้านพร้อมตุ๊กตากลสองตัวที่อยู่อยู่ข้างประตู

ร่างกายของก็อบลินมันเป็นเหมือนกับคนแคระ บ้านของพวกเขาเล็กมากสำหรับลูหลี่

เขาจำเป็นต้องงอตัวเพื่อเข้าไปในบ้าน แต่โชคดีที่มีโซฟาที่สามารถรองรับก้นของเขาได้ หลังจากนั่งแล้วเขาก็ยืดคอของเขา

"โอ้ กาบิ ทำไมเจ้าถึงนำเอล์ฟนี้มาหาข้า?"

วิศวกรก๊อบลินหันมามองเขาอย่างแปลกใจ เมื่อเขาหันมองไปรอบๆลูหลี่มองเห็นสายตาของเขาที่อยู่ข้างหลังแว่นซึ่งมันเป็นภาพที่น่าสยดสยองอย่างแท้จริง

"แม้ว่าเขาจะเป็นโจรที่ไม่น่าต้อนรับ แต่เขาก็เอาทองคำมาชดเชย" หัวหน้ายามกล่าวด้วยรอยยิ้ม

"โอ้เจ้าอยากเรียนเกี่ยวกับวิศวกรรมงั้นเหรอ?"

การแสดงออกของวิศวกรก็อบลินดีขึ้น แต่เขาก็ยังหมกมุ่นอยู่กับงานของเขา เขาผลักดันหนังสือมือสองให้กับลูหลี่

"5 เหรียญทอง"

ลูหลี่แทบจะกระอักเป็นเลือด ทุกๆครั้งที่จะศึกษาทักษะอาชีพจะมีค่าใช้จ่ายเพียง 50 เหรียญเงินเท่านั้น ไอ้ก็อบลินตัวนี้เรียกเก็บเงิน 10 เท่าของราคาจริง

อย่างไรก็ตามเขาไม่ได้มีทางเลือกมาก เขาต้องการที่จะได้รับชื่อเสียงกลับดังนั้นเขาจึงจำเป็นต้องจ่ายเงินให้กับพวกเขา เขายังอยู่ภายใต้การดูแลของ NPC LV60  สิ่งเดียวที่เขาสามารถทำได้คือการใช้เงินอย่างพอประมาณ

ระบบ: คุณได้รับความชื่นชอบจากก็อบลิน ชื่อเสียงของคุณเป็นกลางแล้ว

ระบบ: คุณได้ค้นพบเมืองหวายแล้วได้รับ 200 EXP ...

ลูหลี่รู้สึกโล่งใจหลังจากได้ยินเสียงประกาศของระบบ อย่างน้อย NPC เหล่านี้ก็จะไม่ต่อต้านเขาอีกต่อไป

ก็อบลินมักจะสุภาพกับคนที่ร่ำรวย หัวหน้ายามเคารพลูหลี่และเดินออกไปด้วยความพอใจ

ลูหลี่เปิดหนังสือสกิลวิศวกรรมขึ้นมา หน้าหนังสือนั้นถูกเขียนด้วยหมึกสีน้ำเงิน มันถูกอธิบายเป็นภาษาก็อบลิ่น ซึ่งเขาไม่เข้าใจเลย แต่นี่เป็นเกมเสมือนจริงดังนั้นเขาจึงไม่จำเป็นต้องอ่านทั้งหมด หลังจากที่เขาใช้หนังสือทักษะแล้วมันก็หายไป

วิศวกรกอบลินไม่ได้สังเกตเห็นวิธีที่ลูหลี่เรียนรู้ เขากำลังทำการทดลองของเขาและบอกกับลูหลี่ว่า "ถ้าเจ้าไม่ต้องการอะไรแล้ว ก็ออกไป ตอนนี้ข้ายุ่งมากๆ "

"มาสเตอร์ที่น่านับถือ ท่านมีสูตรผสมขายไหม" ตามปกติแล้วผู้ฝึกสอนแต่ละคนจะมีสูตรผสมเป็นของตัวเอง ลูหลี่รู้ดีว่าแม้แต่วิศวกรก็อบลินตัวนี้ก็ไม่มีข้อยกเว้น

"โอ้ มันอยู่ตรงนั้น สามทองสำหรับแต่ละชิ้น ถ้าเจ้าต้องการเจ้าสามารถจ่ายเงินให้ข้าได้โดยตรง แต่อย่าคาดหวังให้ข้าอธิบายให้เจ้าฟัง เอลฟ์ที่น่ารังเกียจ "เนื่องจากชื่อเสียงของเขามีความเป็นกลางเท่านั้น ทัศนคติของวิศวกรก็อบลินก็ยังไม่เป็นที่พอใจเขา

ลูหลี่ไม่โกรธ เขาเดินไปที่โต๊ะไม้โอ๊ก มีแผ่นบางๆวางอยู่ในที่นั้น

พิมพ์เขียว: ดอกไม้ไฟสีน้ำเงิน ใช้เพื่อสร้างความบันเทิง นี่มันไม่ใช่สูตรเฉพาะในแผ่นดินใหญ่ทั่วไปก็ขายสิ่งที่คล้ายกันนี้ ดังนั้นนี้แน่นอนว่าพิมพ์เขียวนี้ไม่ได้มีมูลค่าถึง 3 เหรียญทอง

พิมพ์เขียว: ปืนทำด้วยมือ ปืนที่ทำจากพิมพ์เขียวนี้มีค่าความเสียหายธรรมและวัสดุที่จำเป็นมันไม่ถูกเลยสักนิด อาวุธนี้ก็เป็นเพียงระดับทองแดงเท่านั้น ลูหลี่ส่ายหัวและวางพิมพ์เขียวลง

เขามองอีกสองชิ้นและรู้สึกผิดหวังอย่างสิ้นเชิง ดูเหมือนว่าวิศวกรก็อบลินนี้เป็นเพียง NPC ระดับกลาง พิมพ์เขียวเหล่านี้เป็นของที่ไม่ได้ใช้งานและมันอยู่ในระดับต่ำ เขาไม่ได้มีความคาดหวังใดๆ เมื่อเขาหยิบชุดสุดท้ายขึ้นมา

"มาสเตอร์ พิมพ์เขียวทั้งหมดที่อยู่นี่มันมีไว้สำหรับขายใช่ไหม?"

ลูหลี่พยายามอย่างยิ่งที่จะสงบจังหวะการเต้นของหัวใจของเขาเพื่อไม่ให้ วิศวกรก็อบลินเห็นความตื่นเต้นของเขา

แต่เขาก็ไม่จำเป็นต้องกังวลมากนักเพราะว่าวิศวกรก็อบลินไม่ได้สนใจเขาแล้วก็หันกลับไป

"เลือกมาหนึ่งชิ้น แล้วจ่ายเป็นเหรียญทองและออกไปจากที่นี่! หรือมิฉะนั้นข้าจะแสดงให้เจ้าเห็นถึงความโกรธของวิศวกร! "

ลูหลี่เอาสูตรผสมชิ้นสุดท้ายก่อนที่จะทิ้ง 3 เหรียญทอง บนแท่นทดสอบและทิ้งไว้ในที่สูง

ขณะที่เขาออกจากร้านลูกธนูก็บินไปที่ศีรษะของเขา!

เขาถูกเปิดโปงงั้นเหรอ? หัวใจของลูหลี่ห่อเหี่ยว บางทีกลุ่ม NPC กำลังจะมาที่นี้เพื่อเอาส่วนผสมนี้กลับไป

ลูกศรโดนไหล่ของเขาทำให้เกิดความเสียหาย 70 หน่วย การโจมตีนี้ดูเหมือนจะสูงมาก แต่สำหรับ NPC LV60 นี่เป็นความเสียหายที่น้อยที่สุดที่จะสามารถทำได้

ขณะที่เขาสับสนกับสิ่งที่เกิดขึ้น กลุ่ม NPC ก็ได้วิ่งผ่านเขาไป

ตุ๊กตากลด้านข้างก็ขยับตัวไปข้างหน้าและใช้ดาบเวทย์มนต์เพื่อจัดการผู้บุกรุกลง

จากนั้นลูหลี่ก็ตระหนักได้ว่าเป็นการโจมตีโดยกลุ่มผู้เล่นฝ่ายชั่วร้าย NPC ไม่ได้จะตามเขาตั้งแต่แรกแล้ว

เกมรุ่งอรุณมีพื้นที่ที่เป็นกลางกับ NPC ที่เป็นกลาง เมืองหวานเป็นหนึ่งในเมืองเหล่านี้ พวกเขาไม่ได้เกลียดชังผู้เล่นฝ่ายดีหรือฝ่ายชั่วร้าย แต่ถ้ามีคนโจมตีพวกเขาก่อน พวกเขาก็จะโต้กลับ เช่นเดียวกันพวกเขาก็จะถูกฆ่าตายก่อนที่พวกเขาจะทำอะไรได้

นักล่าที่โง่เขลายังไม่ได้ทำอะไรเลยและกลายเป็นซากศพ

ไม่เพียงแค่นั้นเขาก็ยังดรอบอุปกรณ์อีกด้วย

ลูหลี่รีบวิ่งไปหาไอเท็มและโยนมันลงในกระเป๋าของเขาก่อนจะวิ่งออกจากเมือง เขาเปลี่ยนร่างเป็นเสือชีต้าทันทีและหลีกเลี่ยงการโจมตีของมอนสเตอร์ที่อยู่นอกหมู่บ้านและรีบวิ่งไปตามแนวชายฝั่งเพื่อที่จะไปสู่บึง

"สูตรผสมของฉัน เฮ้! สูตรผสมของฉันอยู่ที่ไหน ฉันวางไว้ที่ไหนกันนะ? "เสียงคำรามได้ออกมาจากห้องทดลองของก็อบลินวิศวกร " ไอ้โจรชั่ว เขาขโมยสูตรระเบิดของอะคาเร่ไป! บ้าเอ้ย, บ้าเอ้ย, ยาม, ยาม! "

"มาสเตอร์ เกิดอะไรขึ้นงั้นเหรอ?"

ยามได้รีบวิ่งมาและตกใจเมื่อได้เห็นวิศวกรก็อบลินที่กำลังจะบ้า มีขวดและกระป๋องที่กระจัดกระจายกระจายไปอยู่ทั่วไปทุกหนทุกแห่งและมีวัสดุและอุปกรณ์ทุกชนิดอยู่รอบๆ ไม่มีสิ่งใดที่เพียงพอที่จะระงับความโกรธของเขาได้

"เอลฟ์ที่กัปตันกาเบรียลพาเข้ามาเขา ... เขา ... "

วิศวกรก็อบลินไม่สามารถพูดต่อได้

เอาไปแล้ว?

โกงไปแล้ว?

ขโมยไปแล้ว?

พวกก๊อบลินเป็นพ่อค้าที่เก่งและมักขายสินค้าด้วยราคาที่สูงเกินไปและพวกเขาจะมีความสุขเสมอเมื่อการค้าขายเสร็จสิ้นแล้ว

หนึ่งในคำพูดที่คลาสสิกของก็อบลินที่จะแข่งกันพูดคือ "อย่าคิดแม้แต่เรื่องการหยิบเหรียญทองออกจากกระเป๋าของฉัน การคืนเงินไม่ใช่คำที่ฉันรู้จัก"

อะคาเร่ทรุดตัวลงบนพื้นสกปรก เขาต้องยอมรับว่าลูหลี่ไม่ได้โกงหรือขโมยเขาไป แต่ซื้อสูตร เขาอยู่ภายใต้การเป็นพยานของระบบพระเจ้าและเต็มใจที่จะทำการแลกเปลี่ยน

"อู่ววว, อะคาเร่ผู้ยิ่งใหญ่ประสบความสูญเสีย อะคาเร่ขายสมบัติทั้งหมดของเขาด้วยราคา 3 เหรียญทอง "

วิศวกรก๊อบลินเสียใจและเขาไม่สามารถทำอะไรได้ ทำได้เพียงหลั่งน้ำตาออกมา เสียงร้องของเขาน่ากลัวมากจนคนที่ได้ยินก็ร้องไห้ด้วย

ยามหลายคนไม่ค่อยเข้าใจในสิ่งที่เกิดขึ้น เพราะว่าจะมีแต่เพียงก็อบลินเท่านั้นที่ได้รับเงินและไม่เคยสูญเสียเงิน การสูญเสียเงินสำหรับพวกเขามันเลวร้ายยิ่งกว่าการฆ่าพวกเขาเสียอีก ไม่ต้องสงสัยเลยว่าตอนนี้อะคาเร่จะเสียใจมากแค่ไหน

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด