จอมโจรผู้ยิ่งใหญ่ บทที่ 21
บทที่ 21 สังหารหมู่
หลังจากที่ใช้เพียงแค่ชาโดว์สไตรค์ พ่อมดผู้น่าสงสารก็เหลือเลือดเพียงครึ่งเดียวพร้อมกับติดสตัน พอโจมตีปกติไปอีกเพียง 2 ครั้ง ก่อนที่เขาจะสามารถเรียกปีศาจตัวเล็กๆ มาช่วยสู้ได้ พ่อมดก็ได้ประสบชะตากรรมเหมือนนักเวทย์คนก่อนหน้า
นักบวชของปาร์ตี้ได้ยกคทาของเขาขึ้นมาสองครั้ง แต่ก็ยังไม่ได้ใช้ทักษะสักครั้งเดียว
หน้าของเขาซีดจาง เพื่อนทั้งสองของเขาอยู่ในระดับ 4 แล้ว พวกเขาก็ยังไม่มีโอกาสแม้แต่จะตอบโต้
ปาร์ตี้ของเขามี 5 คนแต่ตอนนี้ตายไป 2 เหลือเพียง ดรูอิด นักล่าและนักบวช เท่านั้น
ดรูอิดเป็นแท๊งค์ ดังนั้นเขาลงค่าสถานะทั้งหมดของเขาไว้ร่างกาย ด้วยเหตุนี้พลังโจมตีของเขาก็น้อยจนน่าสงสาร ส่วนนักล่ายังไม่มีสัตว์เลี้ยงและเขายังไม่ถึงระดับ 5 ดังนั้นเขาจึงไม่มี ความชำนาญทางธนู ด้วยเหตุนี้ความเร็วในการโจมตีของเขาจึงลดลงอย่างมาก ส่วนนักบวชคงทำอะไรไม่ได้ จะให้เขาฮีลศัตรูหรือไงกัน?
"พี่ใหญ่ นี่เข้าใจผิดกันใหญ่แล้ว" นักบวชได้ตะโกนออกมา "เราเพียงแค่ผ่านทางมา"
ลูหลี่ไม่สนใจเขาอย่างสิ้นเชิง เขาหยิบอุปกรณ์ระดับทั่วไปที่พ่อมดได้ดรอบลงและค่อยๆ หายตัวไป
หลังจากที่ลูหลี่เข้าสู่การล่องหน นี้เป็นการบอกนัยๆ ว่า ลูหลี่มีความตั้งใจจะฆ่าทุกคน
ใบหน้าของนักบวชมืดลงและตะโกนบอกว่า "พวกเราเป็นส่วนหนึ่งของสมาคมหน่วยสืบราชการลับของอิมพีเรียล ได้โปรดเถอะ เราเพียงแค่ผ่านทางมาและได้โปรดอย่ามายุ่งกับเราเลย ... "
ชื่ออย่างสมาคมหน่วยสืบราชการลับของอิมพีเรียลฟังดูเหมือนชื่อที่ตลก แต่คนที่รู้จักสมาคมนี้ไม่อาจขำได้เลย เพราะสมาคมของพวกเขามีสมาชิกเป็นจำนวนมากและพวกเขาทั้งหมดชอบการ PVP ดังนั้นหากถูกตามล่าโดยพวกเขาคงจะลำบากเป็นแน่
ลูหลี่กระชับกริชในมือแน่นและสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ
ไอ้พวกนี้มัน!
สมาคมหน่วยสืบราชการลับของอิมพีเรียล!
กริชเรืองแสงก่อนที่คอของนักบวชจะปล่อยเลือดฉีดคล้ายสเปรย์ออกมา
ดรูอิดตะโกนคำรามและพร้อมที่จะชนลูหลี่ แต่ลูหลี่วิ่งวนรอบนักล่าเพื่อหลบและใช้ทักษะย่องเบาต่อ
คราวนี้ถึงเวลาของนักบวชแล้ว
นักล่า: +35 -62 ไหงฮีลน้อยกว่าพลังโจมตีของมันกันเล่า ใครบอกว่ามีนักบวชจะไม่ตาย ฉันจะตายแล้วเนี่ย
ในระยะใกล้ นักล่าสามารถใช้อาวุธระยะประชิดเพื่อต่อสู้กับลูหลี่ได้ แต่ดรูอิดนั้นตรงกันข้าม ลูหลี่ได้วิ่งวนรอบๆ นักล่า นั้นจึงทำให้เขาไม่สามารถมีส่วนรวมในการต่อสู้ได้
หลังจากโจมตีนักล่าครั้งที่ 6 เขาก็ได้รับความสำเร็จทักษะแทงหลังเพียง 50% เท่านั้น แต่มันมากพอที่นักล่าจะไม่อาจทนได้ เขาตายในทันที
"วิ่ง!" นักบวชสิ้นหวังและหันหลังกลับเพื่อวิ่งหนี
ตอนนี้ตายไป 3 เหลือ 2 ลูหลี่วิ่งไปข้างหน้า เขาอยู่ข้างหลังดรูอิดและเขาก็ใช้ทั้งกริชทั้งสองโจมตีซ้ำๆ ด้านหลังศีรษะของดรูอิด หลังจากโจมตีดรูอิดจนตาย เขาจึงรีบวิ่งไปหานักบวช นักบวชผู้นี้ไม่สามารถตอบโต้ได้เลย ดังนั้นจึงไม่มีทางที่เขาจะหนีจากลูหลี่ไปได้ไกล เขาได้จบเหตุการณ์นี้โดยใช้กริชฟันอีกฝ่ายอย่างรวดเร็ว
ตอนนี้เขาจบการต่อสู้นี้แล้ว สิ่งถัดไปที่เขาต้องทำคือการไปฟาร์มหมาป่าต่อ
"คนพวกนี้มาจากสมาคมหน่วยสืบราชการลับอิมพีเรียล แล้วนายฆ่าพวกเขาไปเนี่ยนะ?" ดอกไม้อ้างว้างถอนหายใจ แม้เขาจะพึ่งเล่นเกมนี้ได้แค่ 2 วัน แต่เขาก็รู้ดีว่าการยุ่งกับสมาคมหน่วยสืบราชการลับอิมพีเรียลเป็นความคิดที่ไม่ดีเลยสักนิดเดียว
"อืม ฉันฆ่าคนจากสมาคมหน่วยสืบราชการลับอิมพีเรียล" ดวงตาของลูหลี่เต็มไปด้วยความอาฆาตชั่วครู่ เห็นได้ชัดว่าเขามีอารมณ์ที่ไม่ดีในตอนนี้
ในชีวิตก่อนหน้า มีสมาคมหลายสมาคมตามล่าเขา ซึ่งหนึ่งในนั้นคือสมาคมหน่วยสืบราชการลับของอิมพีเรียล เพื่อหาเงินมารักษาอาการเจ็บป่วยของน้องสาวของเขา เขาจึงขอให้เพื่อนคนหนึ่งเป็นคนกลางไปขอโทษสมาชิกระดับสูงของสมาคมหน่วยสืบราชการลับของอิมพีเรียล เขาขอโทษลงในฟอรัมของเกม แต่เขาไม่เคยคิดเลยว่าสมาชิกหน่วยสืบราชการลับของอิมพีเรียลจะมาดักซุ่มที่จุดเกิดและฆ่าเพื่อนของเขาด้วย
จนถึงวันนี้เขายังไม่เข้าใจว่าเขาทำอะไรผิดต่อสมาคมจนตัวเขาต้องตาย
ในแง่ของคนที่เขาเกลียด สมาคมกังนัมรอยัล เป็นอันดับแรกและสมาคมหน่วยสืบราชการลับอิมพีเรียล ก็แน่นอนต้องเป็นอันดับสอง
พอคนโชคร้ายพวกนี้เปิดปากพูดคำว่าสมาคมหน่วยสืบราชการลับอิมพีเรียล พวกเขาก็เตรียมชะตากรรมตัวเองไว้เลย ตราบเท่าที่บุคคลนั้นเป็นส่วนหนึ่งของสมาคมหน่วยสืบราชการลับของอิมพีเรียล ลูหลี่ก็ตัดสินใจที่จะฆ่าพวกเขาทันที
ด้วยความต้องการฆ่า ในชีวิตนี้ลูหลี่จึงได้เลือกอาชีพโจรมา
โจรไม่ใช่ผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในการ PVP แต่ในแง่ของความคล่องตัวหรือการกำจัดใครสักคนอย่างรวดเร็ว มันก็เป็นอาชีพที่ไม่มีใครเทียบได้
หมาป่ายักษ์ที่หนีออกมาไม่ได้มีเลือดเหลืออยู่มาก หลังจากทนการโจมตีเพียงสักครู่ มันก็ร้องคำรามออกมาก่อนที่จะล้มลงบนพื้น
มอนสเตอร์ระดับหัวหน้าในป่าไม่ได้ดรอบสิ่งที่ดียอดเยี่ยมเหมือนในดันเจี้ยนถ้ำแมงมุมระดับสูงสุด แต่เขาก็โชคดี มันดรอบอุปกรณ์สวมใส่ระดับทอง และ "หัวของสัตว์เลี้ยงที่หนีไป" สามหัว
ภายในเกมไม่จำเป็นต้องชำแหละเพื่อเอาของเอง ทางเกมมีการจัดการให้เสร็จสรรพในคราวเดียว
"พวกเราแค่ต้องการไอเท็มของภารกิจ เราไม่ต้องการอุปกรณ์สวมใส่หรอกค่ะ" มาสเรนพูดเบาๆ เธอไม่กล้าแม้แต่จะมองไปที่ลูหลี่ เธอกลัวเขามากๆ ไม่รู้เลยว่าวันนี้เธอจะฝันร้ายเรื่องเขาไหม
"นี่เป็นไอเท็มของนักบวช เธอเอามันไปได้" ลูหลี่หยิบไอเท็มขึ้นมาและพูดเบาๆ ว่า "PVP เป็นเรื่องปกติในเกมนี้ แล้วก็รีบออกไปจากที่นี่เถอะ เดี๋ยวจะมีสมาชิกของสมาคมหน่วยสืบราชการลับอิมพีเรียลมาที่นี่อีก เธอก็ไม่ได้มีเรื่องกับพวกเขา เพราะงั้นพวกมันคงไม่มาหาเรื่องหรอก"
"แล้วพี่ชายลูหลี่ จะไม่กลับเมืองงั้นเหรอคะ?" มาสเรนกล่าวถามลูหลี่ด้วยความสงสัย
"ฉันยังต้องหา NPC เพื่อส่งภารกิจอยู่" ลูหลี่กล่าว
"NPC คนไหนงั้นเหรอ ยังไงเราก็ฟาร์มอยู่ที่นี่กันมานานแล้ว ให้เราช่วยก็ได้นะคะ" มาสเรนไม่กล้าเข้าร่วมการ PVP แต่เธอไม่อยากออกไปโดยที่ไม่ได้ช่วยอะไรลูหลี่
"หัวหน้ายามแคโรไลนาแห่งหุบเขาแห่งความมืด" ลูหลี่ตอบ
"แคโรไลนา? เราเคยเห็นเธออยู่ค่ะ เธออยู่ที่แม่น้ำเล็กๆ ที่มีม้านั่ง ถ้าพี่เดินไปตามถนนสายหลักพี่จะเจอตัวเธอเอง"
"งั้นขอเพิ่มกันเป็นเพื่อนก่อน ไว้ถ้าเรื่องพวกนี้จบลง ค่อยมาเล่นด้วยกันทีหลัง" ลูหลี่ใส่ไอเท็มภารกิจไว้ในกระเป๋าของเขาและค่อยๆ หายตัวเข้าไปในเงามืด
"ลาก่อนค่ะพี่ชายลูหลี่"มาสเรนกัดริมฝีปากของเธอและทำท่ากำกำปั้น"ครั้งต่อไปถ้าเราเจอกัน พวกเราจะแข็งแกร่งขึ้นและจะไม่ทิ้งพี่ชายค่ะ"
"อืม ถ้าเธอต้องการที่จะแข็งแกร่งขึ้นในครั้งต่อไปที่เจอกัน ฉันสามารถพาเธอไปที่ดันเจี้ยนถ้ำแมงมุมได้นะ" เสียงของลูหดังขึ้นมาจากระยะไกลแล้วค่อยๆ สลายหายไป
สายลมพัดผ่านใบหญ้าทำให้รอยเท้าที่เขาทิ้งไว้เบื้องหลังได้หายไปและไม่สามารถบอกได้เลยว่ามีคนเคยเดินผ่านในบริเวณนี้
"โอ้" ดอกไม้อ้างว้างตบหน้าอกของตัวเอง "ถ้ำแมงมุมงั้นเหรอ? ลูหลี่ใช่ไหม? ชื่อคุ้นๆ แฮะ อย่างกับคนแรกที่เคลียร์ดันเจี้ยนถ้ำแมงมุมเลย น่าจะเป็นเขาแหงเลย อุปกรณ์ของเขาดีมาก แถมเทคนิคการใช้ทักษะของเขายังดูแข็งแกร่งมากอีก"
ด้วยทักษะที่ห่างกันถึงขนาดนี้ มาสเรนก็รู้ดีว่าตนอ่อนด้อยขนาดไหน "ในอนาคตฉันจะต้องเป็นนักบวชที่เก่งที่สุดให้ได้ และฉันต้องการเป็นนักบวชอันดับ 1 ของ เกมรุ่งอรุณให้ได้เลย! "
ขณะที่เขาเดินทางไป เขาก็ทุ่งหญ้าใบเงินที่อยู่ข้างถนน แต่ลูหลี่ก็ไม่ได้หยุดเดินเพื่อที่จะเก็บพวกมัน เขารีบเดินในขณะที่มองหา NPC เพื่อที่จะได้ส่งมอบจดหมายและทำภารกิจเสร็จที จากนั้นเขาก็จะได้กลับไปฆ่าสมาชิกสมาคมหน่วยสืบราชการลับอิมพีเรียลที่กำลังทำภารกิจ
อุปกรณ์ของลูหลี่ดี แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าลูหลี่เป็นอมตะ ถ้าเกิดผู้เล่นพวกนั้นพร้อมและมีฝีมือมากกว่านี้ คงเป็นฝ่ายลูหลี่ที่จะเป็นคนตายแทน
อย่างไรก็ตามลูหลี่เข้าใจดีกว่าใคร การเป็นผู้เชี่ยวชาญในเกมนี้นั้นต้องมาจากการฆ่าคนอื่นๆ ภายในเกมรุ่งอรุณ การ PVP นั้นเป็นส่วนที่มีเยอะที่สุดของการเล่นเกม ยิ่งฝึกฝนบ่อย ยิ่งฆ่าบ่อย ยิ่งมีฝีมือมากขึ้น
NPC แคโรไลนาในตอนนี้กำลังขี่เสือดาวสีขาวไปตามถนน ด้านหลังมีผู้เล่นจำนวนหนึ่งเดินตามติดเข้ามา
แคโรไลนาเป็นผู้หญิงเผ่าปีศาจที่มีชื่อเสียง ความสูงของเธอยอดเยี่ยมและเธอสวมเสื้อผ้าที่ปกคลุมส่วนที่สำคัญเท่านั้น มันจึงทำให้มีคนนิสัยหื่นๆ หลายคนตามเธอตลอดทั้งวันโดยไม่ได้ทำอย่างอื่น
แน่นอนว่าเรื่องความงามก็ส่วนหนึ่ง แต่อารมณ์ของเธอนั้นดูไม่ดีนัก
คนที่มาชุมนุมกันตรงหน้าเธอถูกฆ่าตายทันทีและเสียค่าประสบการณ์เป็นสองเท่า
"นายท่าน ข้าได้นำข่าวจากแทบมาให้" ลูหลี่ได้เปิดเผยตัวเองที่ด้านหน้าของ แคโรไลนาด้วยมือที่โน้มตรงหน้าอกของเขา
"โอ้ โจรเผ่าเอลฟ์งั้นเหรอ? จะว่าไปข้าก็ไม่ได้เห็นแทบมาสองสามวันแล้ว ตอนนี้เขาเป็นเช่นไรบ้าง?" ภายใต้การจ้องมองของผู้เล่นจำนวนมาก แคโรไลนากลับไม่ได้ฆ่าคนที่เข้ามาขวางทางถนน แต่นางดันเข้าไปพูดคุยกับผู้ที่เข้ามาขวางทางด้วยน้ำเสียงที่ดูรื่นรมย์เสียอย่างนั้น
ติดตามผู้แปลได้ที่ แฟนเพจ:แปลNiyay กลับมาแปลใหม่แล้วเน้อ พอดีติดเรียนหนักมาก ;-; เรียนตั้ง 3 เทอมแน่ะ
