จอมโจรผู้ยิ่งใหญ่ บทที่ 281
บทที่ 281: เรียกฉันว่าพี่สาวใหญ่
เมื่อพวกเขาเข้าสู่ระบบในวันรุ่งขึ้น ลูซินก็รู้สึกตื่นเต้นที่จะได้พบกับลูหลี่
ชื่อในเกมของน้องสาวเขาก็คือ 'น้องสาวซินซินตระกูลลู' เมื่อตอนที่เธอนั้นกำลังสร้างตัวละครของเธอ เธอได้ลองทั้ง ลูซิน ซินซินและอีกสองสามชื่อ แต่ชื่อเหลานั้นต่างก็ถูกใช้ไปแล้ว
อีกทั้งลูซินยังเป็นเผ่าไนท์เอลฟ์ด้วย ดังนั้นเธอจึงสามารถมาที่หุบเขากลางคืนได้ อย่างไรก็ตามมันก็แตกต่างไปจากที่ลูหลี่ที่ได้เลือกจุดเกิดมาก
หากผู้เล่นไม่ได้ป้อนหมายเลขใส่ในจุดเกิด พวกเขาก็จะถูกส่งไปยังสถานที่ที่พวกเขากลับมาเกิดโดยอัตโนมัติ
ลูหลี่ป้อนคำว่าหุบเขากลางคืนแล้วป้อนตัวเลขตามไป จากนั้นเขาก็ถูกส่งไปยังสถานที่ๆลูซินอยู่อย่างรวดเร็ว
ในตอนนี้ลูซินกำลังยืนรออยู่ข้างนอกของจุดเทเลพอร์ต
เมื่อเจอหน้ากัน เธอก็รู้ได้ทันทีว่าคนตรงหน้าคือลูหลี่
"พี่ใหญ่ หนูอยู่นี้!" เธอตะโกนออกมา
โลกเสมือนนี้ยังคงเป็นสิ่งที่แปลกใหม่สำหรับเธอ เธอรู้สึกราวกับว่าเธอไม่ได้เห็นพี่ชายของเธอมาเป็นเวลานานและตอนนี้พวกเขาก็ได้พบกันในที่สุดแล้ว มันเป็นเหมือนกับการพานพบกันที่แสนรื่นรมย์
"พี่เห็นน้องแล้ว เพิ่มพี่ชายของน้องเป็นเพื่อนสิ เพื่อที่น้องจะสามารถติดต่อพี่ได้ในอนาคต "ลูหลี่กล่าวขณะที่เดินไปข้างหน้าเพื่อทักทายและกอดน้องสาวของเขา
"พี่ใหญ่ หนูมีเพื่อนมากเลย" ลูซินกล่าวอย่างมีความสุขหลังจากยืนยันคำขอเป็นเพื่อน
"ไม่ใช่ว่าน้องเพิ่งเล่นเมื่อวานอย่างงั้นเหรอ? น้องมีเพื่อนมากแค่ไหนกัน? " ลูหลี่กล่าวพร้อมกับขมวดคิ้ว
"หนูไม่รู้เหมือนกัน เมื่อหนูเข้าเกมมา คนจำนวนมากก็ได้ขอหนูเป็นเพื่อน ถ้าไม่ใช่เพราะพี่ดู่ดู่มาเร็วจนเกินไป หนูคงจะมีเพื่อนมากกว่านี้แล้ว " ลูซินถูกปกป้องโดยพี่ชายของเธอมาเสมอ ดังนั้นเธอจึงไม่เคยเดือดร้อนเลยสักครั้ง
เธอคิดว่าทุกคนในเกมเป็นมิตรกับเธอจริงๆ
"ลบมันทั้งหมดออกไป"
ใบหน้าของลูหลี่ได้มืดลง เขารู้สึกเหมือนกับว่าอยากจะฆ่าผู้เล่นเหล่านี้ในทันที ที่พวกเขาได้เพิ่มเธอเป็นเพื่อนก็เพราะเธอนั้นดูน่ารัก
"แต่ทำไมกันละค่ะ? ทุกคนเป็นมิตรหมดนี้คะ พวกเขาสอนแม้กระทั่งวิธีการเล่นให้หนู " ลูซินกล่าวออกมาด้วยความรู้สึกสับสน
"ถ้ามีคนถามหมายเลขโทรศัพท์ของน้องในชีวิตจริง น้องจะบอกให้กับพวกเขาฟังหรือเปล่า? แม้ว่าพวกเขาอยากจะเป็นเพื่อนของน้องและมีอาหารให้น้องกิน ... "ลูหลี่นั้นรู้เทคนิคทั้งหมดที่คนอื่นนั้นใช้
"แน่นอนว่าพวกเขาต้องเป็นคนไม่ดี" ลูซินนั้นแทบจะถูกล้างสมองทันทีโดยคำพูดของพี่ชายของเธอ
หากคิดย้อนกลับไปสักครู่ เธอก็จำได้ว่าผู้เล่นเหล่านั้นมีความกระตือรือร้นที่จะได้เห็นเธอมากน้อยเพียงใด
"พวกเขาแค่ช่วยน้องเพื่อให้รับความไว้วางใจก็เท่านั้น จากนั้นพวกเขาก็จะพยายามทำร้ายน้องเมื่อมันถึงเวลา ต่อจากนี้ไป น้องห้ามเพิ่มเพื่อนไปมั่วๆเด็ดขาด "
ลูหลี่นั้นแอบภูมิใจในตัวเองและยังกล่าวต่อว่า"น้องไม่ได้ยินเสียงหรืออย่างไร? ผู้เล่นเหล่านี้ในวิดีโอเกมต่างก็ไม่มีศีลธรรม การฆ่ากันมันแทบจะเป็นเรื่องปกติมาก ... "
เขาได้พูดออกมาราวกับว่าเขานั้นไม่เคยฆ่าใครมาก่อน
หลังจากพูดออกไปอย่างไม่มีที่สิ้นสุดแล้ว บทเรียนแรกที่เขาสอนน้องสาวของเขาในเกมนี้ไม่ใช่กลยุทธ์หรือวิธีการเล่นเลย แต่มันคือการไม่ควรเพิ่มคนแปลกหน้าในฐานะเพื่อน
เมื่อเขาเสร็จสิ้นการล้างสมองแล้ว เขาก็นำน้องสาวของเขาออกไปฟาร์มและเพิ่มระดับ
ในขั้นแรกเริ่ม ผู้เล่นระดับสูงจะไม่ได้รับ EXP สำหรับการฆ่าฝูงมอนเตอร์ระดับต่ำ ถ้าลูหลี่ซึ่งมี LV อยู่ที่ 26 ฆ่ามอนสเตอร์ที่มี LV10 หรือต่ำกว่าเขาจะไม่ได้รับ EXP และไม่ได้ไอเท็ม ยกเว้นไอเท็มภารกิจ
อย่างไรก็ตามเพื่อสนับสนุนให้ผู้เล่นระดับสูงที่จะช่วยเหล่าผู้เล่นใหม่ มันจึงได้มีกฏใหม่ที่ถูกสร้างขึ้น ผู้เล่นระดับต่ำจะได้รับ EXP ส่วนหนึ่งจากฝูงมอนเตอร์ที่ถูกฆ่าโดยผู้เล่นระดับสูง ถ้าพวกเขาอยู่ในปาร์ตี้เดียวกัน ซึ่งมอนเตอร์เหล่านั้นก็จะยังคงดรอบไอเท็มลงมา
แน่นอนว่า EXP ที่ได้จะต่ำมากและอัตราการดรอบก็ค่อนข้างน่าสมเพชมาก
อย่างไรก็ตามลูหลี่สามารถฆ่าฝูงมอนเตอร์ LV8 และ 9 ได้ในการโจมตีหนึ่งครั้ง นี้จึงเป็นการเพิ่มระดับที่แสนรวดเร็วให้แก่ซินซิน ซึ่งมันเร็วกว่าที่เล่นด้วยตัวเธอเองเสียอีก
"พี่ใหญ่ อย่าเดินเร็วมากนักสิ หนูจะได้หยิบของที่ตกลงมาทัน"
ลูซินเก็บทุกอย่างที่ตกลงไว้ในกระเป๋า
เธอหยิบขยะและอุปกรณ์ทั่วไปที่มักจะขายให้กับร้านค้าโดยอัตโนมัติขึ้นมา ขยะที่เธอหยิบขึ้นมานั้นสามารถซื้อได้จากร้านค้าด้วยราคา 1 เหรียญทองแดง
"ซินซินอย่าเก็บไอเท็มพวกนี้มาเลย พวกมันไม่มีค่าอะไรมากนัก" หน้าผากของลูหลี่เริ่มมีเหงื่อไหลหยดลงมา
"นั้นไม่จริงซักหน่อย พี่สาวดู่ดู่พาหนูมาที่นี่เมื่อวานนี้และเก็บไอเท็มจนกระเป๋านั้นเต็มไปหมด ซึ่งหนูขายมันได้ตั้ง 1 เหรียญเงิน"ลูซินได้แย้งกลับมา
หนึ่งเหรียญเงิน ...
เหงื่อของลูหลี่กำลังไหลลงมาเรื่อยๆ ทำไมน้องสาวของเขาจึงน่ารักขนาดนี้น่ะ? เธอทำงานอย่างหนักเพื่อเงินตั้งหนึ่งเหรียญเงิน
ดีแล้ว หนึ่งเหรียญเงินก็เป็นเงินหนึ่งดอลลาร์ซึ่งมีมูลค่าถึงผักดองหนึ่งชิ้นในตลาด
"พี่ใหญ่ยังจะต้องแข่งขันอีกนะ ดังนั้นพี่เลยไม่อาจจะมีเวลาช่วยน้องเพิ่มระดับก็ได้ น้องไม่ต้องการที่จะเลี้ยงสุนัขให้เร็วที่สุดงั้นเหรอ? " ลูหลี่กล่าวเรื่องสุนัขออกมาเพื่อล่อใจเธอ
ขณะที่เรื่องของสุนัขได้ถูกพูดถึง เธอก็ได้คิดถึงเรื่องนี้อีกครั้งและในที่สุดเรื่องของสุนัขก็ชนะไป
เธอนั้นเข้าใจในเรื่องนี้ เวลาของพี่ชายใหญ่เป็นสิ่งที่ล้ำค่ามาก ในระยะเวลาเท่าๆกัน เขาสามารถทำเงินได้เป็นหลายร้อยเหรียญเงิน
ลูซินลังเลอย่างมาก ก่อนที่จะมองไปที่เศษขยะที่เธอทิ้งไว้ข้างหลังและวิ่งไปหาพี่ชายของเธอ
"พี่ใหญ่ ตรงหน้ามีเสือดาวที่ดุร้ายและหมูป่าด้วยแหละ" ลูซินกล่าวขณะที่เธอแอบมองออกมาจากข้างหลังลูลี่อย่างรอบคอบ
ในตอนเริ่มเล่นแรกๆลูหลี่ก็เป็นแบบนั้นเช่นกัน อย่างไรก็ตามมันก็เป็นเรื่องที่นานมาแล้ว
อีกทั้งลูซินก็กำลังเล่นเกมนี้เป็นครั้งแรกด้วย ดังนั้นเธอจึงไม่มีประสบการณ์กับเกมเลยสักนิด และเธอยังเป็นแค่เด็กสาวอายุ 15 ปีที่ยังไม่มีประสบการณ์อะไรเลย มันจึงไม่มีอะไรที่ดูผิดปกติสักนิดกับการที่แสดงพฤติกรรมแบบนี้ออกมา
สำหรับซิสคอนทุกคนแล้ว พวกเขาต่างก็รู้สึกว่าการกระทำของน้องสาวพวกเขาทุกการกระทำนั้นน่ารักจริงๆ
เสือดาวและหมูป่านั้นแข็งแกร่งมาก พวกมันถูกรู้จักในชื่อว่านักฆ่าผู้เล่นใหม่ แม้ว่าผู้เล่นจะเผชิญหน้ากับพวกมันเพียงแค่ครั้งเดียว แต่ก็ไม่อาจที่จะเอาชนะมันได้เลย
อย่างไรก็ตาม สำหรับลูหลี่แล้ว พวกมันอาจจะตายในการโจมตีเพียงแค่ครั้งเดียว
เมื่อวานนี้ลูซินได้รับการฝึกโดยดู่ดู่และคนอื่นๆจนมี LV3 ซึ่งในวันนี้เขาตั้งใจจะพาเธอไปถึง LV10 หลังจากนั้นแล้ว เขาก็จะหาหนังสือทักษะฝึกสัตว์ เพื่อที่น้องสาวของเขาจะได้เลี้ยงสุนัขไว้เล่นสักสองสามตัว
และก่อนที่จะ LV20 นักล่าสามารถมีสัตว์เลี้ยงได้สามตัว แม้ว่าเวลาต่อสู้พวกเขาจะสามารถเรียกออกมาได้เพียงตัวเดียว แต่พวกเขาก็สามารถมีสัตว์เลี้ยงในครอบครองได้ถึงสามตัว
ส่วนเจ้าของบ้านสาวทั้งสามคนก็ยังคงนอนหลับอยู่ ดังนั้นพวกเธอจึงยังไม่ได้เข้าสู่ระบบ แต่สมาชิกในกลุ่มทหารรับจ้างซินซินได้ออนไลน์แล้ว
ลูหลี่กล่าวทักทายทุกคนในห้องแชทและเพิ่มลูซินเข้ากลุ่ม
"ใครกันเนี่ย?" พเนจรกล่าวถามด้วยความอยากรู้ ไม่มีเหตุผลใดเลยที่จะต้องเพิ่มสมาชิกใหม่เข้ามาในห้องแชทนี้ จึงเป็นเรื่องธรรมดาที่จะทำให้เขานั้นรู้สึกประหลาดใจ เพราะว่าพวกเขาในกลุ่มนี้ไม่ได้เล่นเพื่อความสนุกสนานดั่งเช่นคนอื่นๆ
"น้องสาวซินซินตระกูลลู ... "
เมื่อได้เห็นดังนั้นแล้ว อาเซอร์ซีบรีสก็ได้ตะโกนออกมา "ฉันรู้แล้วว่าใคร! เธอเป็นน้องสาวของนายสิน่ะ! ใช่ไหมล่ะลูหลี่? "
"สวัสดีทุกคนค่ะ หนูลูซิน หนูเป็นน้องสาวของพี่ใหญ่ "
ลูซินนั้นรู้สึกกังวลเล็กน้อย แต่มันก็เป็นแค่การพูดคุยด้วยเสียง ถ้ามันเป็นการพูดคุยแบบเห็นหน้า เธอคงจะไม่ได้มีความกล้าหาญเอ่ยคำทักทายเช่นนี้ออกมา
หลังจากที่เธอกล่าวทักทายในห้องสนทนาแล้ว ก็ได้เกิดเสียงหัวเราะออกมา
หนูเป็นน้องสาวของพี่ใหญ่! วิธีการแนะนำตัวอะไรเนี้ย
"คิคิ เธอเป็นน้องสาวของฉันเอง สุภาพกับเธอด้วย เธอค่อนข้างขี้อายทีเดียว"
ลูหลี่ไม่สามารถทนเห็นใบหน้าเอียงอายของน้องสาวเขาได้ ดังนั้นเขาจึงเริ่มที่จะปกป้องเธอในทันที
"นายอยู่ไหนงั้นเหรอ? พาเธอมาให้เราดูที "ฮาชิจังตะโกนเรียกออกมาด้วยความอยากรู้อยากเห็น
"ใช่ๆ นายมักจะพูดเกี่ยวกับน้องสาวของนายเสมอเลย เราอยากที่จะรู้ว่าน้องสาวของนายเป็นยังไง "
ความฝันที่เหลืออยู่ได้กล่าวในเรื่องเชิงบวกถึงน้องสาวของลูหลี่ เพราะว่าเขามักจะพูดถึงเรื่องนี้ตลอดเวลาและเธอยังอายุน้อยกว่าอีกด้วย
"การแข่งขันกำลังจะเริ่มขึ้นเร็วๆนี้แล้ว" ลูหลี่นั้นกลัวว่าน้องสาวของเขาอาจจะกลัวขึ้นก็ได้ เพราะเพื่อนร่วมทีมของเขานั้นไม่ใช่กลุ่มคนที่ปกติเลยสักนิด
"ระบบต้องได้รับการยืนยันจากเราก่อน มันถึงจะสามารถเริ่มการแข่งขันได้ และมันยังคงพอมีเวลาเหลืออยู่ด้วย "
การปฏิเสธของลูหลี่ทำให้พวกเขาอยากรู้อยากเห็นมากขึ้นโดยเฉพาะกับซากุระ เธอนั้นแทบจะไม่สามารถอดทนได้อีกต่อไปเลยทีเดียว
เมื่อเห็นเป็นเช่นนั้นแล้ว ลูหลี่ก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากต้องส่งหมายเลขของหุบเขาแห่งความมืดมิดไปให้
ในเวลาไม่นานนัก ทุกคนก็ได้มารวมตัวกันที่เหมืองไทลาซีน และลูหลี่ก็ฆ่าไทลาซีน LV10 รอพวกเขา
“อุว๊าาา!”
คนแรกที่มาถึงนั่นคือ ความฝันที่เหลืออยู่ ขณะที่เธอวิ่งไปทางลูหลี่ เธอก็ได้กรี๊ดออกมา "ฮาชิจัง รีบมานี้เร็วๆเลยนะ! เธอดูเหมือนกับตุ๊กตาเลยแหละ! "
"อืม เธอก็เหมือนกับตุ๊กตาตัวหนึ่งที่อยู่ในบ้านของเธอเลย ว่าแต่เธออายุเท่าไหร่งั้นเหรอ? ฮาชิจังถาม
"หนูอายุ 15 แล้ว ตอนนี้หนูเรียนอยู่ชั้นมัธยมปลายปีแรก "ลูซินกล่าวตอบกลับมาอย่างจริงจัง
ลูหลี่กลัวว่าทั้งสองสาวนี้จะทำให้น้องสาวของเขาตกใจ แต่เขาก็ไม่คิดเลยว่า ลูซินจะเข้ากับพวกเธอได้ค่อนข้างดี
ในความเป็นจริงลูหลี่นั้นกังวลมากจนเกินไป เพราะไม่ว่ายังไง ลูซินก็ได้ไปที่โรงเรียนและพูดคุยกับเพื่อนร่วมชั้นเรียนของเธออยู่เสมอ
"ว้าว เธออายุตั้ง 15 แน่ะ มันดูไม่เหมือนเลยนะนั้น เธอดูเหมือนกับเด็กอายุ 11 หรือ 12 ปีมากกว่านะ เธอดูน่ารักมากๆเลยทีเดียว "ฮาชิจังกล่าวก่อนที่จะส่ายหัวของเธอ
"นั้นมันไม่เป็นไรหรอก แม้ว่าเธอจะอายุน้อยกว่าฉันหนึ่งปี เธอก็ยังอายุน้อยกว่าฉันอยู่ดี เอาล่ะ รีบเรียกฉันว่าพี่สาวใหญ่เลย "
ความฝันที่เหลืออยู่ได้ผลักให้ฮาชิจังออกไปด้านข้างและพยายามให้ลูซินรียกเธอว่าพี่สาวใหญ่
