ตอนที่แล้วจอมโจรผู้ยิ่งใหญ่ บทที่ 254
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปจอมโจรผู้ยิ่งใหญ่ บทที่ 256

จอมโจรผู้ยิ่งใหญ่ บทที่ 255


ติดตามเป็นกำลังใจให้ผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay

บทที่ 255: โชคดีเล็กน้อย

"เร็วเข้า รีบๆไปก่อนพวกผู้เล่นคนอื่นจะมาเถอะ"

มูนไลท์พาดขวานบนไหล่ของเขาและรีบวิ่งไปหาลูหลี่

ในตอนแรกนั้นมีผู้เล่นหน่วยสืบราชการลับมีชีวิตเหลืออยู่ไม่มากนักในบริเวณข้างเคียงพร้อมกับฝูงวิญญาณนับไม่ถ้วน อย่างไรก็ตามหลังจากที่พวกเขาตายไปทั้งหมดแล้ว วิญญาณที่เหลืออยู่ต่างก็มองเห็นลูหลี่และไล่ตามเขาไปในทันที

มูนไลท์นั้นเดินเข้ามาโดยไม่ได้พูดคุยอะไรกับใครและลูทไอเท็มจากศพในทันที แม้ว่าจะมีผู้เล่นคนอื่นที่มาจากที่ไหนไม่รู้อยู่ข้างหลังเขา แต่พวกเขาก็มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้น นอกจากนี้ผู้เล่นเหล่านี้ยังหวาดกลัวแล้วและไม่น่าจะสร้างปัญหาใดๆให้แก่พวกเขาได้

สำหรับคนที่ตายนั้น แม้ว่าพวกเขาจะสามารถกลับมาที่นี้ได้ แต่ก็ยังต้องใช้เวลาในการเดินทางมาบ้าง

"รีบหยิบอุปกรณ์ขึ้นมาเร็วเข้า เราจะพบกันที่จุดเดิมของเราภายในสิบนาที เดียวฉันกลับมา "ลูหลี่กล่าวขณะที่ เขาลากมอนสเตอร์ออกจากพวกเขาไป

ในเกมรุ่งอรุณ มีโอกาสที่ผู้เล่นจะทำอุปกรณ์สวมใส่ตกลงมาเมื่อตาย นอกจากนี้ยังมีโอกาสน้อยมากที่พวกเขาจะทำไอเท็มที่อยู่ในกระเป๋าตกลงมา อย่างไรก็ตาม แม้ว่ามันจะมีโอกาสน้อย แต่ก็ดีกว่าไม่มีเลย

จากคนกว่า 600 คน นั้นมีศพ 500 ศพกระจายไปทั่วๆพื้นที่ทั้งหมด

ผู้เล่นทั้งเก้าคนทำงานเหมือนกับผึ้งงานด้วยความร่าเริงและหยิบอุปกรณ์ทั้งหมดที่ตกลงมาจากศพ

"เด็กหญิงตัวน้อยกับเจ้าเห็ด กำลังถือตะกร้าไม้ไผ่ใหญ่ใหญ่ ... " ความฝันที่เหลืออยู่และฮาชิจังลูทไอเท็มจากศพในขณะที่ร้องเพลงออกมาอย่างมีความสุข

หลังจากเล่นเกมมาเป็นเวลานานกว่าหนึ่งเดือนแล้ว พวกเธอก็ไม่ได้สนใจเรื่องที่ผู้เล่นหลายร้อยคนเพิ่งเสียชีวิตในบริเวณนี้เมื่อไม่กี่นาทีที่แล้ว

นั้นเพราะว่าทั้งหมดนี้เป็นเพียงแค่เกมและพวกเขาก็ไม่ได้ตายจริงๆ

ประมาณห้าถึงหกนาที พวกเขาก็ได้หยิบไอเท็มขึ้นมาทั้งหมดแล้ว เมื่อรวมทั้งหมดแล้วมันมีทั้งหมด 219 ชิ้น

สมาชิกปาร์ตี้แต่ละคนของลูหลี่นั้นก็ไม่ได้แย่มากนัก พวกเขาทั้งหมดต่างก็มีกระเป๋าที่เพิ่มช่องเก็บของ 12 ช่องโดยปกติที่มีให้เพียง 20 ช่อง อีกทั้งพวกเขายังใช้กระเป๋าแบบพิเศษถึง 4 กระเป๋า ซึ่งแต่ละกระเป๋าสามารถเก็บไอเท็มได้ถึง 68 ชิ้น ดังนั้นจึงเป็นงานที่ค่อนข้างง่ายสำหรับผู้เล่นทั้ง 9 คนที่สามารถพกพาไอเท็มกว่า 200 ชิ้นไปได้

จากไอเท็มทั้งหมด 219 ชิ้นมีไอเท็มสวมใส่ระดับเหล็กถึง 116 ชิ้น ส่วนไอเท็มที่เหลือก็จะเป็นวัสดุหายากและไอเท็มเบ็ดเตล็ดต่างๆ นอกจากนี้ยังมีไอเท็มสวมใส่ระดับเงินมากถึง 52 ชิ้น

จากไอเท็มสวมใส่ระดับเงิน 52 ชิ้น มี 38 ชิ้นที่มีระดับความต้องการอยู่ที่ LV 15 ในขณะที่ 12 ชิ้น มีระดับความต้องอยู่ที่ LV 20 และมีเพียง 2 ชิ้นที่มีระดับความต้องการ LV 10

มันเป็นการยากที่จะประเมินว่าทั้งหมดนี้มีมูลค่าอยู่ที่เท่าไร แต่ด้วยอุปกรณ์ระดับเงินมากถึงขนาดนี้ พวกเขาก็สามารถขายมันได้เป็นหลายพันเหรียญทอง

อุปกรณ์ระดับเหล็กในตอนนี้นั้นมีมูลค่าน้อยมากและไม่สามารถขายได้เป็นเหรียญทองอีกต่อไป อย่างไรก็ตามอุปกรณ์พวกนี้ถูกสวมใส่โดยสมาชิกระดับสูงของสมาคมหน่วยสืบราชการลับ ดังนั้นแล้วอุปกรณ์ที่มาจากสมาชิกระดับสูงของพวกเขาจะไร้ค่าไปด้วยได้อย่างไรกัน?

อุปกรณ์ระดับเหล็กที่ดีนั้นยังสามารถขายได้ 2-5 เหรียญทอง แต่มันยากที่จะบอกว่าไอเท็มระดับเงินที่มีความต้องการ LV 10 นั้นสามารถขายได้เท่าไหร่ แต่ไอเท็มระดับเงิน LV 15 นั้นมีมูลค่าไม่น้อยกว่า 10 เหรียญทอง ถ้าพวกมันมีคุณสมบัติที่ดีพวกมันก็จะขายได้อย่างน้อย 30 เหรียญทอง ส่วนไอเท็มระดับเงิน LV 20 ที่มีเอฟเฟคที่ไม่ดีเท่าไหร่ก็จะสามารถขายได้เพียง 20 เหรียญทอง แต่ถ้ามันมีเอฟเฟคที่ดี พวกมันก็แทบจะประเมินค่าไม่ได้เลย

"นี่เป็นเงินที่มากเกินไปแล้ว เราควรจะรออยู่ที่นี่เพื่อให้พวกเขากลับมาอีกครั้งเถอะนะ " ดอกไม้อ้างว้างกล่าวออกมาอย่างไม่แยแสอะไร อย่างไรก็ตามเขารู้ว่าความคิดนี้ต่างก็อยู่ในจิตใจของทุกๆคน

"พวกเขาอาจจะไม่กลับมาแล้วก็ได้" คนที่มีความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับสมาคมก็ได้ตอบกลับมา

แม้ว่าพวกเขาจะเป็นหนึ่งในสมาคมที่มีอำนาจ แต่สมาคมก็จำเป็นต้องสร้างความสมดุลระหว่างประโยชน์ในหลายๆด้านโดยคำนึงถึงอารมณ์ของสมาชิก ดังนั้นแล้ว การดำเนินการขนาดใหญ่เช่นนี้ คงจะไม่ได้เป็นเพียงการตัดสินใจของใครคนเดียวแน่ๆ

พวกเขาจะต้องสูญเสียเงินถึงหลายหมื่นดอลลาร์หลังจากความพยายามที่จะกำจัดลูหลี่

แม้แต่ประมุขจักรพรรดิปีศาจเองก็อาจจะไม่มีอำนาจมากพอที่จะตัดสินใจในเรื่องนี้ เช่นเดียวกับการที่ปล่อยให้คนโง่เขลาเช่นหมาป่าบ้าเลือดมาคุมกลุ่มคน

หลังจากผ่านไปสิบนาที ลูหลี่ก็ได้เริ่มลากฝูงมอนเตอร์ไปรอบๆ

อย่างไรก็ตามในคราวนี้มีฝูงมอนเตอร์จำนวนมากกว่าเดิมและเขาต้องใช้ระเบิดถึง 4 ลูกเพื่อกำจัดพวกมันออกไป

ถ้าไม่ใช่เพราะข้อเท็จจริงที่ว่าเขาต้องซ่อนความสามารถในการกลายร่างเป็นเสือดาวเขาแล้วนั้น เขาจะสามารถดึงมอนสเตอร์ได้มากขึ้นกว่าเดิม ซึ่งนั้นหมายความว่าเขาจำเป็นต้องใช้ระเบิดมากยิ่งขึ้น

หลังจากที่จัดการฝูงมอนเตอร์นี้ไปแล้ว เขาก็นั่งลงเพื่อฟื้นฟูพละกำลังของเขา

น่าแปลกใจไม่มีใครถามลูหลี่เกี่ยวกับการที่เขากลายร่างเป็นเสือดาว ในความเป็นจริงลูหลี่ยังไม่แน่ใจเลยว่าจะอธิบายเรื่องนี้ได้อย่างไร ในที่สุดเขาก็ยกมือขึ้นมาและพูดว่า "ฉันบังเอิญพบแหวนวงนี้และมันช่วยให้ฉันเรียนรู้ทักษะกลายร่างของดรูอิดไม่กี่ทักษะ นอกจากนั้นแล้วก็ไม่มีอะไรพิเศษเลย "

อาเซอร์ซีบรีสนั้นเคยเห็นลูหลี่กลายร่างเป็นเสือดาวเพื่อช่วยสมาคมดิสซี่คอสทำลายสถิติในดันเจี้ยนถ้ำแมงมุม

ในตอนนั้นลูหลี่ได้บอกว่ามันเป็นรางวัลที่ได้มาจากคัมภีร์

ซึ่งในตอนนั้นอาเซอร์ซีบรีสก็ไม่ได้คิดอะไรมากนัก แต่ตอนนี้ เมื่อเขารู้ความจริงแล้วเขาก็รู้สึกไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ในทางตรงกันข้าม เขากลับกังวลเรื่องของลูหลี่มากยิ่งขึ้น

"ตอนนี้พวกนั้นก็รู้เรื่องนี้แล้ว มันจะมีปัญหาอะไรในอนาคตไหม?"

"มีแน่ แต่เราจะเตรียมการรับมือเรื่องนั้นในภายหลัง" ลูหลี่ไม่คิดเลยว่าเขาจะวิ่งหนีไปเจอโจรสองคนที่กำลังลาดตระเวนอยู่ที่ภูเขาเลย

"มันไม่เลวร้ายเท่าไหร่หรอกนะ" พเนจรกล่าวขณะที่ลูบใบหน้าของเขา "ฉันก็เคยถูกไล่ล่าอย่างต่อเนื่องเหมือนกันเพราะฉันเป็นคนที่หล่อเกินไป แต่ฉันก็ยังมีชีวิตอรอดมาได้"

“ไอ้คนหลงตัวเองเอ้ย.” ทุกๆคนต่างก็ชูนิ้วกลางให้แก่เขา

หลังจากที่เขาทำให้คนอื่นๆตลก อารมณ์เครียดๆของคนอื่นๆก็ค่อยๆหายไป

ตอนนี้ถึงเวลาที่จะแยกไอเท็มที่ได้มาจากกองซากศพแล้ว

อุปกรณ์ระดับเงิน 52 ชิ้นและอุปกรณ์ระดับเหล็ก 116 ชิ้น นั้นเกินพอที่ทุกคนจะสามารถใช้งานได้จนหมด จำนวนอุปกรณ์ที่พวกเขาได้รับมานั้นช่างมากมายเหลือใช้เสียจริงๆ

อันที่จริงแล้ว ควรมีอุปกรณ์เงินตกถึง 54 ชิ้น เพราะทั้งหมุนตาซ้ายและหมุนตาขวามีจุด PVP มาก ดังนั้นพวกเขาจึงจะดรอบไอเท็มมากกว่าหนึ่งชิ้น

จากไอเท็มทั้งหมดนั้น มีหมวกชิ้นหนึ่งที่มีคุณภาพดีมาก ลูหลี่จึงเก็บมันไว้

หมวกหนังสัตว์แห่งความเงียบสงบ (เงิน): เกราะ 22 ความคล่องแคล่ว+15 ค่าร่างกาย +6 เอฟเฟคพิเศษ: ผลการสตันที่โดนลดลง 30% ระดับความต้องการอุปกรณ์: LV 20 ความทนทาน 50/50

หมวกอันก่อนหน้านี้ของเขานั้นมีเอฟเฟคที่ดี แต่ค่าสถานะของหมวกนั้นมันน้อยจนเกินไป ดังนั้นแล้วมันจึงถูกโยนลงไปในมุมหนึ่งของกระเป๋าอย่างไร้ความปราณี

มันอาจจะได้ใช้แค่บางโอกาสในอนาคต แต่หมวกระดับเงิน LV 20 นั้นมีค่ามากเกินพอแล้ว

"ฉันจะไปดึงมอนเตอร์มาเพิ่มอีก พวกนายเอาไอเท็มที่จะใช้ไปได้เลย เพียงแค่เอามันไปและใช้มันก็พอ ไม่จำเป็นต้องกังวลอะไรเลย หลังจากที่พวกนายเลือกเสร็จแล้ว ฉันจะขายพวกมันที่เหลือทั้งหมดให้แก่เพื่อนพ่อค้าของฉัน จากนั้นแล้วเราค่อยแบ่งกำไรกันภายหลัง " ลูหลี่ได้หยิบไอเท็มของเขาออกมามาอย่างรอบคอบ แต่เขาก็ยังคงแบกระเบิดไปมามากกว่า 20 ชิ้นในตัวเขา นั้นเพราะว่าเขาได้ตัดสินใจแล้วว่าจะใช้ระเบิดให้ได้ประสิทธิภาพมากที่สุด หากสมาคมหน่วยสืบราชการลับตัดสินใจที่จะโจมตีพวกเขาอีกครั้งโดยไร้ยางอาย

"เราจะแยกกำไรกัน ไม่ใช่แบ่งกำไรกัน เพื่อที่จะได้รับไอเท็มพวกนี้มา พวกเราก็ไม่ได้ทำอะไรเลยและเรายังต้องคำนึงถึงค่าใช้จ่ายในการสร้างระเบิดอีกด้วย "พเนจรกล่าวอย่างรวดเร็วและหยุดยั้งการกระทำของลูหลี่

"ในกรณีนั้นเพียงแค่ลืมเกี่ยวกับค่าใช้จ่ายในการสร้างระเบิดก็พอ มันไม่ได้มากเท่าไหร่หรอกนะ"

ลูหลี่นั้นไม่ใช่คนงี่เง่า เขาเพียงแค่รักในมิตรภาพเอง อีกทั้งเขายังไม่เคยต้องการที่จะอยู่คนเดียวเลย

"นายหมายถึงอะไรเหรอที่ว่าไม่ได้มากเท่าไหร่นั้น? นายใช้เงินมากกว่าหนึ่งพันเหรียญทองในการสร้างระเบิด! นั่นมีมูลค่าถึง 10,000 ดอลลาร์ในชีวิตจริง! " พเนจรกล่าวขณะที่หัวเราะ

"... " เมื่อได้ยินที่พเนจรกล่าว ลูหลี่ก็พูดอะไรไม่ออก

"แม้ว่าเราจะเอาไอเท็มออกไปสักชิ้น การขายไอเท็มพวกนี้มันก็ยังได้เงินจำนวนมากอยู่ดี นอกจากนี้เรายังไม่สามารถปล่อยให้นายขาดทุนได้ ดังนั้นฟังนะพเนจร หากเราเอาไอเท็มไป อย่างน้อยเราก็อาจจะสามารถหาเงินได้แม้จะเล็กน้อยก็ตาม "มูนไลท์กล่าวขณะที่หยิบเกราะแผ่นระดับเงิน LV 15 ขึ้นมา เขาไม่ได้อายในเรื่องแบบนี้เลยแม้แต่น้อย

ค่าใช้จ่ายในการสร้างระเบิดนั้นสูงมากเหลือเกินและสิ่งเดียวที่สามารถสร้างความประทับใจให้ได้ก็คือ ตอนที่วิญญาณเหล่านั้นดรอบหนังสือทักษะลงมา

ฝูงวิญญาณเหล่านี้ไม่ดรอบอุปกรณ์ระดับเงินและแทบจะไม่ดรอบอุปกรณ์ระดับเหล็กเลย แต่พวกมันก็มักจะดรอบหนังสือทักษะจำนวนหนึ่ง

แม้ว่าทักษะเหล่านี้จะเป็นทักษะทั่วไป แต่ก็ยังสามารถขายได้ในราคางาม ซึ่งหนังสือทักษะเหล่านี้จะต้องถูกแบ่งให้เท่าๆกันอย่างสม่ำเสมอพร้อมกับไอเท็มอื่นๆ

หลังจากนั้นลูหลี่ก็ได้ใช้ความคิด ขณะที่เขาดึงมอนเตอร์ไปมาอย่างไม่สนใจอะไรและเขาก็เริ่มคิดหนักขึ้นเรื่อยๆในเรื่องของเงินที่พวกเขาทำได้จริงๆ

โชคดีที่ความทรงจำของเขานั้นฝังแน่นลงกล้ามเนื้อ มิฉะนั้นเขาอาจถูกฆ่าตายได้ เพราะเขากำลังหมกมุ่นอยู่กับความคิดของเขา

แฟรี่น้ำได้ให้เงินแก่เขา 800 เหรียญทองและวัสดุเจ็ดชิ้น ซึ่งวัสดุเหล่านี้จะใช้สำหรับเพื่อนร่วมทีมของเขาในการสร้างอุปกรณ์ แม้ว่าจะราคาขายในตลาดจะต่ำ แต่หากนับรวมๆกับเงินที่ได้มาก็จะมีมูลค่าถึง 1200 เหรียญทอง

ส่วนค่าใช้จ่ายของการสร้างระเบิดนั้นคือ 1000 เหรียญทอง ซึ่งทุกคนได้ตัดสินใจที่จะคืนเงินส่วนหนึ่งให้แก่เขา ตอนนี้เขาเสียหนังสือทักษะที่ได้รับมอบหมายให้เขาเป็นผลกำไรอย่างแท้จริง

ส่วนเรื่องของอุปกรณ์ที่ได้รับมาจากสมาคมหน่วยสืบราชการลับ แม้หลังจากที่ทุกคนเอาไอเท็มไปใช้บางส่วนแล้ว เขาก็ยังคงได้รับเงินอย่างน้อย 1,000 เหรียญทองอยู่ดี

ในหนึ่งวันพวกเขาสามารถหาทำเงินได้มากกว่า 3000 เหรียญทอง ซึ่งเทียบเท่ากับ 300,000 ดอลลาร์

เงินทั้งหมดนี้เกิดขึ้นในเวลาเพียงวันเดียว

ในความเป็นจริงลูหลี่สามารถหาเงินได้อย่างรวดเร็วจริงๆ หลังจากจบการฟาร์มในครั้งนี้ เขาก็ได้ให้อุปกรณ์แก่ เชน วันเซน ซึ่งเขาเป็นคนจัดการกับยอดขายและฝากเหรียญทองไว้ในกล่องจดหมายของลูหลี่เอง หลังจากนับรวมเงินและแบ่งให้กับเพื่อนร่วมทีมของเขาแล้ว เขาก็ยังคงเหลือเงินอีกตั้ง 100 เหรียญทอง

โดยเฉลี่ยแล้วเขาจะสามารถทำเงินได้มากกว่าหนึ่งหมื่นดอลลาร์ในหนึ่งวัน เมื่อเขาเริ่มทำธุรกิจการสร้างอุปกรณ์ให้ผู้เล่นคนอื่นแล้วละก็ เขาก็คงจะสามารถที่จะทำเงินได้มากขึ้น แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดคือรายได้ที่มั่นคงต่างหาก [ทำไมรู้สึกตอนนี้กับตอนที่แล้วแปลงงๆ โดยที่ผมไม่เข้าใจภาษาที่คนแปล eng จะสื่อหว่า ไปเทียบกับจีนแล้วแตกต่างหลายๆส่วนมากถึงที่สุด] [ความทรงจำที่ฝังลงในกล้ามเนื้อ https://web.facebook.com/Befiteatwell/posts/1107577326021519:0?_rdc=1&_rdr]

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด