จอมโจรผู้ยิ่งใหญ่ บทที่ 233
ติดตามอ่านนิยายเพิ่มเติมของผู้แปลและนิยายทุกตอนได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay
บทที่ 233: บล็อคมอนเตอร์
โชคดีที่ลูหลี่ได้เตรียมตัวและได้ขอให้ทุกคนนำโพชันแก้พิษระดับสูงมา มิฉะนั้นพวกเขาก็คงต้องสูญเสียสมาชิกไป เมื่อพวกเขาถูกล้อมรอบด้วยหมอกพิษของดรูอิดเขี้ยวพิษ
"ฝูงมอนเตอร์พวกนี้มีเลเวล 22 แล้วบอสมันจะมีเลเวลขนาดไหนกัน? " อาเซอร์ซีบรีสตอนนี้คิดแต่เรื่องนี้และไม่ได้คิดเกี่ยวกับการที่มอนสเตอร์ที่มีเลเวลสูงกว่าจะให้ EXP มากขึ้น
"นายจะรู้ เมื่อนายเห็นมันเอง" ลูหลี่พูดอย่างนี้เพราะไม่อยากทำให้เขาตกใจ
ระดับเลเวลของมอนเตอร์ในถ้ำโหยหวนนั้นค่อนข้างกว้าง มอนเตอร์พวกนี้จะมีเลเวลอยู่ระหว่าง 15-25 ซึ่งมอนเตอร์ที่มีเลเวลอยู่ระหว่างนี้จะมีตั้งแต่ก่อนพบบอสทั้ง 8 ตัว นี้ก็เพียงพอที่จะเป็นฝันร้ายสำหรับผู้เล่นแล้ว
มันมีแม้กระทั่งเลเวล 30 ซึ่งนั้นทำให้มีผู้เล่นหลายคนยังคงติดอยู่กับบอสสามตัวสุดท้าย
จริงๆแล้วลูหลี่ไม่มีความเชื่อมั่นในความสามารถในการเอาชนะบอสสามตัวสุดท้าย ในชีวิตก่อนหน้านี้เขาอยู่ในเลเวล 25 เมื่อเขามาถึงถ้ำโหยหวน แต่ตอนนั้นนอกจากเขาแล้วยังมีผู้เล่นเลเวล 30 อีกสองคน
ผู้เล่นสองคนนี้ไม่ได้ช่วยเขาผ่านดันเจี้ยนนี้เพราะความเมตตาของพวกเขา แต่พวกเขาพาเขามาเพื่อให้บอสปล่อยไอเท็มตามปกติ
หากระดับช่องว่างระหว่างเลเวลของผู้เล่นกว้างเกินไป บอสจะไม่ดรอบไอเท็มมากนัก
อย่างไรก็ตามแม้จะมีผู้เล่นที่แข็งแกร่งถึงสองคน แต่พวกเขาก็ได้ตกลงไปสู่ความตายเมื่อพวกเขาเผชิญหน้ากับบอสตัวที่หก เซอเพนทิส
หลังจากนั้นผู้เล่นหลายคนที่มีประสบการณ์ในดันเจี้ยนนี้ก็เริ่มกลัวดันเจี้ยนนี้ขึ้นเรื่อยๆ นั้นทำให้พวกเขาต่างก็รู้สึกหวาดกลัวเมื่อได้ยินคนเอ่ยถึงชื่อบอสตัวนี้
ความเห็นโดยทั่วไปของคนหลายๆคนกล่าวว่าไม่มีกลยุทธ์เฉพาะสำหรับการจัดการเซอเพนทิส การจัดการบอสตัวนี้จึงเหมือนกับการทดสอบ อุปกรณ์ ทักษะและตำแหน่งของผู้เล่นอย่างแท้จริง
แต่แน่นอน ด้วยระดับความยากที่แตกต่างกันรางวัลก็แตกต่างกันตามไปด้วย
ในระดับสูงสุดและระดับยากมีเพียงบอสสามตัวสุดท้ายเท่านั้นที่จะดรอบแม่พิมพ์ระดับเงิน
"ทำไมถึงมีฝูงมอนเตอร์มากมายขนาดนี้? ใครมันจะไปเอาชีวิตรอดได้กัน? " อาเซอร์ซีบรีสพยายามเคลื่อนที่ไปมาอย่างดิ้นรน แต่เขาก็ไม่สามารถหลีกหนีจากฝูงดรูอิดเขี้ยวพิษไปได้
ฝูงมอนเตอร์เวทมนตร์นั้นไม่สามารถถูกดึงเข้ามาทีละฝูงได้ ดังนั้นพวกเขาจึงต้องฆ่าพวกมันภายในครั้งเดียว
"ลองบล็อคพวกมันดูสิ" ลูหลี่แนะนำ
อาเซอร์ซีบรีสได้สำรวจพื้นที่โดยรอบและบังเอิญพบกับตำแหน่งในมุมๆหนึ่ง ซึ่งในมุมนั้นพวกมันไม่สามารถมองเห็นพวกเขาได้
ขณะที่ฝูงมอนเตอร์พวกนั้นไม่สามารถมองเห็นเขาได้ พวกเขาก็ยังคงเดินหน้าต่อไปและในที่สุดก็ได้เดินเข้าไปใกล้ๆฝูงมอนเตอร์
"เจ้าแกะตัวน้อย ฉันกำลังรอแกอยู่"
อาเซอร์ซีบรีสได้เคลื่อนที่ออกมาจากมุมและฟาดคลื่นดาบออกไปในขณะที่ดอกไม้อ้างว้างร่ายพายุหิมะใส่ฝูงมอนเตอร์
เคล็ดลับนี้ถืิอว่าเป็นประโยชน์ แต่โดยปกติแล้ว มันจะไม่มีประโยชน์ในโลกเสมือนจริง เนื่องจากต้องใช้พื้นที่แคบ
"ลูกชิ้นงา ถ้านายว่าง นายลองไปหาหนังสือทักษะพื้นที่ดูที่ห้องประมูลนะ" ลูหลี่กล่าวแล้วหันมาหาฮาชิจังและพูดต่อว่า "เธอก็เช่นกัน มันไม่สำคัญว่าหรอกนะว่าเธอจะสร้างความเสียหายได้แค่ไหน แต่ผู้เล่นสายเวทมนตร์นั้นจะไร้ความสามารถมากเมื่อปราศจากทักษะประเภทพื้นที่"
"แต่ว่า มันราคาแพงมาก"ฮาชิจังคัดค้านอย่างขมขื่น
นับตั้งแต่ที่เธอเริ่มเล่นเกมมา สิ่งที่เธอทำก็แค่ทำเควสเท่านั้น เช่นนี้แล้ว เธออาจถูกมองว่าเป็นผู้เล่นเดี่ยว เมื่อเจอกับฝูงมอนเตอร์ที่มากเกินไป เธอก็ไม่สามารถต่อสู้กับพวกมันได้ แต่ถ้ามีน้อยเกินไปเธอไม่จำเป็นต้องใช้ทักษะประเภทพื้นที่
อย่างไรก็ตามลูกชิ้นงานั้นเชื่อฟังลูหลี่มากขึ้นและพยักหน้าในทันที"ไม่มีปัญหา ฉันจะทำตามที่นายพูด"
ด้วยเทคนิคการบล็อคนี้ ปาร์ตี้ของพวกเขาจึงสามารถจัดการฝูงมอนเตอร์ได้อย่างรวดเร็ว อย่างไรก็ตามพวกเขายังคงต้องกินยาแก้พิษของพวกเขาในอัตราประมาณเดียวกัน ซึ่งนี้เป็นปัญหาสำหรับพวกเขา
"เดียวฉันจะไปสำรวจทางข้างหน้าเอง" ลูหลี่เข้าสู่สถานะล่องหนและสำรวจเส้นทางข้างหน้าทันทีที่กล่าวจบ
หลังจากนั้นสักพักเขาก็กลับมา
"เราไม่จำเป็นต้องสู้กับฝูงมอนเตอร์ที่นี่ ฉันมีแผนที่จะพาพวกเราผ่านพวกมันไป"
เมื่อได้ยินว่าพวกเขาไม่จำเป็นต้องต่อสู้อีกต่อไป อารมณ์ของทุกคนก็ดีกว่าเดิม
ดรูอิดเขี้ยวพิษนั้นไม่ได้ให้ EXP มากนัก อีกทั้งพวกมันยังยากที่จะต่อสู้ด้วยและจำนวนของพวกมันนั้นมีมากจนเกินไป ดังนั้นมันจึงเป็นการยากที่จะต่อสู้กับบอสหลังจากที่ผ่านพวกนี้ไป
"แท๊งค์หลักจะต้องใช้ทักษะในการลดความเสียหายและพุ่งไปข้างหน้า ทุกคนต้องฟังคำแนะนำของฉัน ... ได้ไหม? " ลูหลี่มองไปที่ความฝันที่เหลืออยู่และฮาชิจังอย่างกังวล ก่อนที่จะพูดว่า "เธอกล้าที่จะกระโดดข้ามคูน้ำไหม?"
“กล้าค่ะ” เด็กสาวทั้งสองคนทุบหน้าอกของตัวเองเพื่อยืนยันกับลูหลี่
อาเซอร์ซีบรีสนั้นมีทักษะในการลดความเสียหายเพียงเล็กน้อยและโล่ของเขายังลดความเสียหายได้อีก ดังนั้นเขาจึงพุ่งไปข้างหน้าอย่างกล้าหาญและดึงความโกรธจากฝูงมอนเตอร์ทุกตัวไว้ที่ตัวเอง
ลูหลี่เข้าสู่สถานะล่องหนและเดินไปข้างหน้าในขณะที่คนอื่นๆหยิบขวดยาแก้พิษและวิ่งไปทางอาเซอร์ซีบรีส
พวกเขาได้มาถึงครึ่งถ้ำจากเดินมาเป็นนาที แต่การใช้ทักษะลดความเสียหายอาเซอร์ซีบรีสกำลังจะหมดลงแล้ว เมื่อทุกคนได้พบกับลูหลี่ เขาก็พูดว่า "คูน้ำ"
"ลูหลี่ นายเรียกมันว่าคูน้ำได้ยังกัน? "
คูน้ำที่ลูหลี่กล่าวนั้นจริงๆแล้วมันเป็นหุบเหวที่อยู่ใกล้กับผนังถ้ำ มันไม่ได้กว้างมากนัก แต่ผู้เล่นก็ไม่สามารถมองเห็นที่ด้านล่างของมันได้ แม้แต่อาเซอร์ซีบรีสก็ยังรู้สึกว่าขาของเขาอ่อนยวบเมื่อเขาไม่สามารถมองเห็นถึงด้านล่างของพื้นหุบเหวได้
"นายอย่าพึ่งกระโดด ดึงฝูงมอนเตอร์ไว้ ทุกๆคนรีบกระโดด "ลูหลี่กล่าวโดยละเลยอาเซอร์ซีบรีสไว้
"ฉันพูดว่าไม่ได้ไหม?" ฮาชิจังและความฝันที่เหลืออยู่พูดในขณะที่ตัวสั่น
"แค่ปิดตาและกระโดดเร็วๆเท่านั้น ดูฉันสิ"
ลูหลี่ไม่ได้วิ่งไปอย่างรวดเร็ว เขาเพียงกระโดดไปอย่างสบายๆและไปถึงอีกฟากหนึ่ง
"ฉันจะไปต่อ ฉันจะไปต่อ"ซากุระอาสา
หุบเหวนั้นจริงๆแล้วไม่ได้กว้างเลย ซากุระกระโดดไปมาหลายครั้งโชว์คนอื่นๆ
หลังจากที่ได้เห็นผู้หญิงคนหนึ่งทำแบบนั้น ผู้ชายคนอื่นๆก็ต้องทำตาม เนื่องจากพวกเขาไม่ต้องการที่จะถูกมองว่าตาขาว พเนจร ลูกชิ้นงาและคนอื่นๆได้ข้ามไปอีกฝั่งหนึ่งแล้ว
มาสเรนกัดฟันของเธอและวิ่งข้ามมาในขณะที่ปิดตาของตัวเองไว้
นี้ทำให้ลูหลี่รู้สึกตกใจมาก เธอนั้นเกือบจะตกลงไปแล้ว ตอนที่เขาบอกให้คนอื่นๆปิดตาและกระโดดไปอีกฝั่งนั้นเพราะว่าเขาไม่รู้จะพูดอะไรจูงใจแล้ว แต่ที่เขาพูดออกมานั้นก็ไม่ได้หมายความว่าพวกเขาจะทำมันได้จริง
โชคดีที่เธอกระโดดออกมาจากจุดที่ถูกต้องและทำมันได้ถูกต้อง แม้ว่าจะหวาดกลัวอยู่ก็ตาม
"เร็วๆสิพวกเธอ ถ้าเธอไม่รีบกระโดดไปตอนนี้ ฉันจะไม่สามารถดึงพวกมันได้อีกแล้วนะ " HP ของอาเซอร์ซีบรีสตอนนี้อยู่ที่ 20% ซึ่งนั้นทำให้โล่ของเขาเปิดใช้เอฟเฟคลดความเสียหาย
"ฝัน เธอก่อน ฉันจะกระโดดตามเธอไปเอง "ฮาชิจังยุขึ้นมา
ความฝันที่เหลืออยู่ก็ยังคงกลัวเช่นกัน เธอวิ่งไปสองสามก้าว แต่เธอหยุดวิ่งเมื่อมาถึงขอบเหว อีกเพียงนิดเดียวเธอก็คงจะตกลงไปด้านล่าง
"ถ้าเธอไม่ต้องการที่จะกระโดดมาแล้วละก็ ตายในฝั่งนั้นเถอะ หลังจากที่มอนเตอร์เหล่านี้ออกไปแล้ว เราจะให้มาสเรนชุบชีวิตเธอเอง " ลูหลี่ไม่มีความคิดอื่นอีกแล้ว แต่เขานั้นไม่สามารถปล่อยให้อาเซอร์ซีบรีสตายไ
"ไม่นะ อย่าทิ้งพวกเราไว้ข้างหลังเลย" เมื่อเธอได้ยินว่าพวกเธอกำลังจะถูกทิ้งไว้ฝูงมอนเตอร์ ฮาชิจังก็รีบเตรียมตัวจะกระโดดทันที
มันง่ายที่จะโน้มน้าวให้ใครบางคนในเกมเสมือนจริงทำเรื่องแบบนี้ เพราะว่ามันมีอะไรคล้ายๆของจริง
อาเซอร์ซีบรีสรีบยกโพชันเลือดระดับปานกลางขึ้นมาดื่มขณะที่มาสเรนช่วยฮีลจากอีกฝั่งของหุบเหว เด็กหญิงทั้งสองได้ใช้เวลาในการตั้งสติของพวกเธอสักครู่หนึ่งและในที่สุดพวกเธอก็พร้อมแล้ว
ความฝันที่เหลืออยู่กลัวมากจากการพยายามกระโดดครั้งแรกของเธอ ดังนั้นเธอจึงไม่ต้องการที่จะกระโดดไปเป็นคนแรก คราวนี้คนที่นำมาคือฮาชิจังและหลังจากที่เธอวิ่งมาไม่กี่ก้าว เธอก็กระโดดอย่างไม่ลืมหูลืมตา
“อ๊าา!”
สาวน้อยอย่าพึ่งร้องสิ เธอกระโดดสูงจนเกินไปแล้ว
ถ้าเธอยังคงกระโดดต่อไป... เธอก็คงจะตกลงไป
ถ้าเธอตกลงมาจากความสูงระดับนี้ ใครจะรู้ว่าจะเกิดบาดแผลอะไรกับจิตใจของเธอ? ลูหลี่ได้ถอนหายใจ ก่อนที่จะใช้ทักษะของเสื้อคลุมและปรากฏตัวที่ด้านหลังฮาชิจัง
สมาชิกปาร์ตี้นั้นไม่สามารถโจมตีซึ่งกันและกันได้ แต่เขาก็ยังสามารถผลักเธอออกไปได้
ปัง! ฮาชิจังได้ถูกผลักไปอีกฝั่งหนึ่งของหุบเหว
คนที่กำลังตกลงไปในหุบเหวได้กลับกลายเป็นลูหลี่แล้ว ขณะที่ทุกคนกำลังสัมผัสกับการเสียสละของเขา เขาก็ได้ใช้ทักษะถุงมือของเขาใส่อาเซอร์ซีบรีส จู่โจมทันที
จากนั้นเขาก็ปรากฏตัวขึ้นมาข้างบนทันที
"เจ๋ง!" ความฝันที่เหลืออยู่อุทานออกมาขณะที่ตบมือ
"เอาล่ะก็ถึงคราวของเธอแล้ว" ลูหลี่บอก
เวลากำลังนับถอยหลังและเมื่อฝูงมอนเตอร์ทั้งหมดได้เลิกโจมตีอาเซอร์ซีบรีส เขาก็จะไม่สามารถรับความเสียหายจากพวกมันได้ แม้ว่าจะได้รับการรักษาจากมาสเรนก็ตาม
"นายช่วยฉันได้ไหม?"
"ได้แน่นอน" ลูหลี่กล่าวอย่างมั่นใจ
"ฉันจะกระโดดแล้ว"
เธอนั้นเหมือนกับฮาชิจัง เธอวิ่งไปไม่กี่ก้าวพร้อมกับหลับตาลงและกระโดดสูงมากจนเกือบจะเลยขอบเหวของอีกฝั่งพอดี
เมื่อถึงเวลาที่เธอลืมตาขึ้นมา เธอก็ปลอดภัยและตะโกนออกมาจากอีกฝั่งหนึ่ง
ลูหลี่และอาเซอร์ซีบรีสมองหน้ากันและกัน ก่อนที่จะกระโดดไปพร้อมๆกัน
ความกว้างของหุบเหวนี้ไม่มากนัก สิ่งที่มันน่ากลัวก็มีเพียงความลึกซึ่งนั้นเป็นความกดดันทางจิตใจ
อีกไม่นานนักบริษัทเกมจะเปลี่ยนส่วนนี้ของดันเจี้ยน พวกเขาจะลดความกว้างของหุบเหวและยังเพิ่มผลของหมอก ดังนั้นมันจึงเหมือนกับว่ามันไม่ได้ลึก
