เทพสงครามหวนคืน ตอนที่ 93 ร่ายอาคม

' บะ- บ้าน่า.... พลังระดับนี้มันบ้าอะไรกันเนี่ย! ' เซียนยีคิดในใจขณะที่สัมผัสพลังของหยางเฉินที่ปล่อยออกมา ด้วยสีหน้ากำลังตกใจ เพราะพลังที่หยางเฉินปล่อยออกมาตอนนี้มันไม่ต่างอะไรจากพลังของเซียนยี่ที่ปล่อยออกมาเมื่อกี้อีก แถมยังดูเหมือนว่าจะมากกว่าด้วยซ้ำ

' ....ใจเย็นก่อน พลังระดับนี้มันไม่น่าจะมีได้กับเด็กที่อายุระดับนี้ มันต้องมีของวิเศษหรืออะไรติดตัวอยู่แน่! ' เซียนยี่คิดในใจขณะที่มองหยางเฉินอยู่ แล้วก็พยามหายใจเข้าออกแบบลึกๆ เพื่อให้ตัวเองใจเย็นลง แล้วก็ได้พูดออกมา " แกมีของวิเศษอะไรอยู่ในร่างกายรีบส่งมันมาสะ- ถ้าแกยอมส่งมันมาให้กับฉันฉันสัญญาว่าจะปล่อยแกไป! "

" ยังไม่เข้าใจอีกเหรอ.... " หยางเฉินพูดออกมาพร้อมกับส่ายหน้าไปมา แล้วก็ได้พูดต่อ " งั้นตอนนี้เขตอาคมที่แกกำลังร่ายอยู่มันมีไว้เพื่ออะไรกันละ- หรือว่ากำลังร่ายเพื่อความปลอดภัยของตัวเองอยู่เหรอ ปากบอกปล่อยแต่การกระทำของแกมันต่างกันมากเลยละ "

' เอ่ะ! ผิดคาดเลยนะเนี่ย ที่มันรู้ว่าเรากำลังร่ายเขตอาคมด้วย ' เซียนยี่คิดในใจหลังจากที่ได้่ยินหยางเฉินพูดออกมา เมื่อได้รู้ว่าหยางเฉินรู้ตัวแล้ว ว่าตัวเองกำลังร่ายเขตอาคมอยู่

" ถึงจะรู้ตอนนี้มันก็สายไปแล้ว!!!!-เขตอาคมวิญญาณสรรค์ทำงาน " เซียนยี่พูดออกมาพร้อมกับใบหน้าที่ยิ้มแบบมีนัย และบริเวณโดยรอบตอนนี้ก็ปรากฏอณาเขตเป็นรูปวงกลมออกมาทั่วบริเวณสนามประลองที่หยางเฉิน แล้วก็เซียนยี่กำลังยืนอยู่

สิ่งที่ปรากฏออกมาเป็นสิ่งที่เหมือนกับโดมปกคลุมเวทีเอาไว้ เป็นสีม่วง และบริเวณโดยรอบโดมก็มีโซ้หลายสิบเส้นพันเอาไว้อยู่ เหมือนกับงูกำลังรัดอะไรบางอย่างอยู่ แต่เป็นโซ้ขนาดใหญ่ที่รัดโดมเอาไว้อยู่

ทางด้านของเทวะระ และทาซากิตอนนี้ต่างก็พากันมองไปที่เวทีประลองด้วยใบหน้าประหลาดใจ แล้วทางเทวะระก็พูดออกมาก่อนด้วยน้ำเสียงสั่นๆ " ทะ- ท่านทาซากิ ขะ- ข้าคิดว่าพวกเรากำลังหาเรื่องผิดคนแล้วละ "

" อื้ม! ไม่อยากคิดเลยว่าถ้าพวกเราต้องสู้กับหยางเฉินที่มีพลังขนาดนั้น พวกเราจะเป็นยังไง ตอนนี้ต้องขอบคุณชายคนนั้นแหละที่ปรากฏตัวออกมาก่อนที่จะเริ่มสู้กัน " ทาซากิพูดออกมาพร้อมกับพยักหน้าไปด้วย แล้วเมื่อพูดจบก็ได้คิดในใจอีก ' ตอนนี้เราต้องขอให้ชายลึกลับคนนั้นชนะหยางเฉินเท่านั้น เพราะถ้าไม่เป็นแบบนั้นละก็เราจบแทนแน่ '

ทางด้านของหยางเฉิน และเซียนยี่

ตอนนี้ทั้งสองคนกำลังยืนมองหน้ากันอยู่ หลังจากที่เซียนยี่เริ่มใช้เขตอาคม

สำหรับเขตอาคมนั้นสามารถแบ่งออกได้ 2 แบบ

1. เขตอาคมที่ร่ายเอาไว้เพื่อป้องกัน รูปแบบการทำงานของมันก็เหมือนกับพวกยันต์ป้องกัน หรือไม่ก็ของวิเศษสายป้องกัน ที่จะค่อยปกป้องตัวของผู้ใช้ หรือผู้ถือครองมันเอาไว้ให้ปลอดภัยจากอันตราย

ส่วนแบบที่ 2 ก็คือเขตอาคมแบบอณาเขต ซึ่งเป็นสิ่งที่เซียนยี่กำลังใช้อยู่ตอนนี้ สำหรับเขตอาคมแบบอณาเขตมันจะทำให้ผู้ใช้มีพลังเพิ่มขึ้น หรือไม่ก็จะสามารถสนับสนุนผู้ใช้ในการต่อสูัเพื่อให้สามารถเอาชนะศัตรูที่อยู่ในอณาเขตได้

่" เห็นเวทย์อาคมระดับสูงของฉัน แล้วยังทำสีหน้าใจเย็นแบบนั้นได้อยู่นับว่เป็นคนที่ใจกล้ามากจริงๆ " เซียนยี่พูดออกมา ด้วยน้ำเสียงที่แปลกใจเล็กน้อย ที่ยังเห็นหยางเฉินยืนนิ่งไม่มีท่าทางกระวยกระวายอะไรออกมาให้เห็่น แต่ทางหยางเฉินก็ยังเงียบไม่ได้ตอบอะไรกลับมาได้แต่ยืนจ้องหน้าเซียนยี่แบบไม่พูดอะไรเท่านั้น

' ท่าทางแบบนั้นของมันหมายความว่ายังไง? หรือตอนนี้มันกำลักลัวจนไม่กล้าพูดอะไรออกมา... ไม่ใช่! ตอนนี้มันไม่ได้กลัวอะไรเลย จากประสบกาณ์ของเราท่าทาง และแววตาแบบนั้น เหมือนกับว่ามันมั่นใจว่าตัวเองชนะอยู่- '

" จะคิดอีกนานไหม? " หยางเฉินพูดขึ้นมาในขณะที่เซียนยี่กำลังคิดอยู่ จากนั้นหยางเฉินก็ชี้นิ้วขึ้นไปที่ด้านบนฟ้า และพูดออกมาอีก " อณาเขตป้องกันที่สร้างขึ้นมามันจะไร้ประโยชน์เอานะถ้าตายก่อน! "

เซียนยี่ที่ได้ยินหยางเฉินพูดออกมา แล้วชี้ิ้ขึ้นไปบนฟ้าก็ได้เงยหน้าขึ้นตามไปทันทีด้วยความสงสัย และก็ได้เห็นฝ่ามือขนาดใหญ่กว่า 10 เมตร กำลังพุ่งเข้ามาหาตัวเองด้วยความเร็วจากบนฟ้า

ตูม!!!

เสียงฝ่ามือขนาดใหญ่ตบลงไปยังจุดที่เซียนยี่กำลังยืนอยู่ แต่เซียนยี่ก็สามารถหลบออกไปได้ทันแบบฉิวเฉียด ' เกือบไปแล้วไหมละ! นี้ถ้าเราไม่รีบหนีออกมาก็คงเละไปแล้วแน่ๆ ' เซียนยี่คิดในใจขณะที่กำลังมองพื้นสนามที่เป็นรูปฝ่ามือขนาดใหญ่เกิดขึ้นอยู่

" มัวแต่เหม่อไม่ระวังซ้ายขวาก็ระวังตายเอานะ! " หยางเฉินหันไปทางเซียนยี่ที่กำลังยืนอยู่ แล้วเริ่มพูดดต่อด้วยน้ำเสียงกำลังสนุกอยู่ ส่วนทางด้านซ้าย และด้านขวาของเซียนยี่ตอนนี้ก็มีฝ่ามือขนาดใหญ่แบบเมื่อกี้กำลังตรงเข้าไปหาอยู่ด้วยความเร็ว ' ชิ!!! นี่เราใช้กระบวนท่าพวกนนี้ตอนไหนกันเนี่ย??? ' เซียนยี่คิดในใจด้วยอาการร้อนรน แล้วก็โดนหลบฝ่ามือที่กำลังตรงเข้ามาทันที

ปู้ม!!!!!

เสียงฝ่ามือทั้งสองกระทบกันทำให้เกิดแรงกระทบกันมหาศาลขึ้นมา ทำให้อณาเขตอาคมของเซียนยี่เริ่มมีรอยร้าวออกมาให้เห็นเล็กน้อย

แก๊ก! แก๊....

จากนักเขียน. อ่านแล้วก็เม้นให้กำลังใจ หรือไม่ก็รีวิวให้หน่อยนะครับ ขอบคุณครับ