บทที่ 295 ฉันจะช่วยนายเอง❗️
เขาเดินขึ้นบันไดมาพร้อมกับถือตะกร้าที่เต็มไปด้วยผัก ซูจิ่วมองดูหรงซื่อเดินเข้ามาหาทีละก้าว จากนั้น เธอก็พูดด้วยรอยยิ้มว่า “พี่ชาย เราไม่ได้เจอกันนานเลยนะ❗️” ไม่เจอกันนานแล้วจริงๆ หรงซื่อคิดอยู่ในใจเงียบๆ และเขาก็ได้ยินคนตรงหน้าพูดขึ้นอีกว่า “ช่วงนี้นายเป็นยังไงบ้าง มีใครมารังแกนายบ้างไหม❓ ถ้ามีล่ะก...
