ตอนที่แล้ว29
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไป31

30


Ep.30

วันถัดมา

เวลาเช้าตรู่ เมื่อแสงแรกของวันใหม่สาดส่องพื้นดิน ในที่สุดฉู่เซวียนกับเจียงฮ่าวก็มาถึงที่หมายของการเดินทางในครั้งนี้--

--ฐานเทียนหัว!

สิ่งแรกที่ดึงดูดสายตาของฉู่เซวียนจากระยะไกล คือกำแพงใหญ่ที่สูงจนแทบมองไม่เห็นเมืองข้างใน

มันคือกำแพงสูงกว่าสิบเมตร อีกทั้งยังปกคลุมไปด้วยหนามแหลม และตรงปลายหนาม หากสังเกตดีๆจะเห็นได้ว่ามีคราบเลือดสีดำและแดงติดอยู่

อาวุธหนักนับไม่ถ้วนถูกวางไว้เหนือกำแพง ไม่ต้องบอกก็รู้ว่ามีไว้เพื่อปกป้องสถานที่แห่งนี้

“นึกไม่ถึงจริงๆ ว่าฉันจะได้กลับมาที่นี่อีกครั้งแบบยังมีชีวิต” เจียงฮ่าวแหงนหน้ามองด้วยแววตาเหม่อลอย อดพูดขึ้นมาไม่ได้

“เอาน่า ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว” ฉู่เซวียนยิ้มและตบไหล่เขา พร้อมก้าวออกไปข้างหน้า

“ต่อไปมันจะไม่เป็นแบบนี้อีกแล้ว”

ได้ยินคำพูดของเขา เจียงฮ่าวชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนรอยยิ้มจะปรากฏขึ้นบนใบหน้าที่ยังมีรอยแผลเป็นหลงเหลืออยู่ รีบวิ่งตาม ฉู่เซวียนเข้าไป

เมื่อมาถึงประตูฐาน ฉู่เซวียนรู้สึกตกใจเล็กน้อยกับภาพความเจริญของที่นี่

เห็นแค่เพียง ผู้คนจำนวนมากในชุดแต่งกายอันหลากหลายเดินทางมาจากทุกสารทิศ และส่วนมากสะพายกระเป๋าเป้ใบน้อยใหญ่ไว้บนหลัง เดาว่าน่าจะเป็นเสบียงที่ค้นมาจากโลกภายนอก

“คนพวกนี้เกือบทั้งหมดกลับมาจากพื้นที่รกร้าง” เจียงฮ่าวอธิบายให้ฉู่เซวียนฟัง

“ถ้าไม่นับคนพเนจรไม่กี่คน ส่วนใหญ่แล้วเป็นคนของกลุ่มทหารรับจ้าง”

ฉู่เซวียนพยักหน้า ตอนนี้เขาเริ่มเข้าใจเรื่องราวของวันสิ้นโลกมากขึ้นอีกเล็กน้อย

นั่นคือผู้ใช้พลังส่วนใหญ่จะเข้าร่วมกับกลุ่มทหารรับจ้าง เพราะทำแบบนั้นไม่เพียงได้ที่พักพิงที่ดี แต่ยังเป็นการช่วยเพิ่มความปลอดภัยเวลาออกไปสำรวจพื้นที่รกร้างอีกด้วย

“โย่ว! เหล่าเฮย คราวนี้ได้ของดีๆมาเยอะเลยนี่นา”

เบื้องหน้าฉู่เซวียน ชายในชุดเกราะเหมือนจะเจอคนรู้จัก เขาร้องทักด้วยรอยยิ้ม

ชายที่ถูกเรียกว่าเหล่าเฮยเป็นชายหน้าดำตัวใหญ่ อีกฝ่ายยิ้มตอบพร้อมพยักหน้า “เหอ เหอ ครั้งนี้บังเอิญได้เจอสัตว์กลายพันธุ์เลเวล 2 ใกล้ตายเลยได้ของดีมา”

“ให้ตายเถอะ เหล่าเฮยคุณนี่โชคดีจริงๆ ของที่ได้มาต้องมีราคาสูงแน่ๆ”

“ส่วนทีมของฉัน พวกเราพยายามล่าสัตว์กลายพันธุ์เลเวล 2 แต่กลับสูญเสียไปหลายคน เฮ้อ ...”

แล้วเสียงถอนหายใจของใครหลายคนก็ดังขึ้นตามมา

“เฮ้ เฮ้ ไม่เอาน่า ฉันก็แค่โชคดี โชคดีเท่านั้น” เหล่าเฮยเกาหัว แต่ก็ยังอดยิ้มในความโชคดีของตัวเองไม่ได้

ขณะนี้ พวกเขามาถึงประตูทางเข้าแล้ว

“โย่ว! นี่ไม่ใช่เหล่าเฮยแห่งกลุ่มทหารรับจ้างเขี้ยวหมาป่าหรอกเหรอ? เป็นยังไงบ้าง ได้ของดีมาไหม?” ทหารยามในชุดเครื่องแบบตรงทางเข้ากล่าวด้วยรอยยิ้ม

ได้ยินประโยคนี้ ฉู่เซวียนตื่นตัวขึ้นมาทันที

เขาจำได้ตอนอยู่ที่เมืองตงเฉิง พี่น้องตระกูลเฉินเคยพูดไว้ ว่าถ้ามาที่ฐานเทียนหัว สามารถไปหาพวกเขาที่กลุ่มทหารรับจ้างเขี้ยวหมาป่าได้

“กลุ่มทหารรับจ้างเขี้ยวหมาป่า ในฐานเทียนหัวถือเป็นกลุ่มที่มีพลังรบค่อนข้างดี” เจียงฮ่าวที่อยู่ข้างๆอธิบาย   “ฉันได้ยินว่าผู้นำของพวกเขาก้าวขึ้นเป็นเลเวล 4 แล้ว”

ฉู่เซวียนพยักหน้ารับฟัง แต่ยังไม่มีความคิดเข้าไปคุยกับเหล่าเฮย เพราะถึงอย่างไรเขาพึ่งเคยมาฐานเทียนหัวแห่งนี้เป็นครั้งแรก ลองแหย่ถามสถานการณ์จากรอบๆก่อนดีกว่า

“ที่แท้เป็นพี่ใหญ่หลินหยวนที่เข้าเวรในวันนี้ ฉันเก็บของดีๆมาได้ไม่น้อยเลย” เหล่าเฮยพยักหน้าและยิ้ม

หลังจากทักทายกันอีกสองสามประโยค เขาและคนในทีมก็ถอดกระเป๋าเป้แล้วว่างไว้เบื้องหน้า

หลังจากตรวจสอบเสร็จสิ้น ทหารยามที่ชื่อหลินหยวนก็หยิบเครื่องดนตรีบางอย่างออกมา ถูมันกับแขนเสื้อ ก่อนพยักหน้าแล้วพูดว่า “โอเค ไม่มีปัญหา เข้าไปข้างในได้”

ไม่นาน เมื่อทีมของเหล่าเฮยเข้าไป ก็ถึงตาของพวกฉู่เซวียน

เมื่อเห็นเด็กวัยรุ่นสองคนกลับมาจากพื้นที่รกร้าง ท่าทีประหลาดใจเล็กน้อยปรากฏขึ้นบนใบหน้าของหลินหยวน

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด