เทพสงครามหวนคืน ตอนี่ 83 ท่าเรื่อจินหลง

ณ ท่าเรือจินหลง

สถาณที่แห่งนี้เป็นสถาณที่เรียกได้ว่าเป็นแหล่งร่วมตัวของชนชั้นสูงของเมือง เพราะท่าเรือจินหลงแห่งนี้เต็มไปด้วยเรือสำราญมากมายหลายสิบลำที่มีเป็นของคนที่มีอิธิพล และคนรวยภายในเมืองแห่งนี้ และงานประจำตระกูลหยางเองก็จัดอยู่หนึ่งในเรือสำราญที่จอดเทียบท่าอยู่เช่นกัน

ภายในเรือสักลำในเขตท่าเรือจินหลง

ภายในเรือที่เต็มไปด้วยของประดับสวยงามก็มีกลุ่มคนอยู่ 1 กลุ่ม กำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้ที่เป็นวงกลมหันหน้าเข้าหากันอยู่ กลุ่มคนที่กำลังนั่งอยู่รอบโต๊ะมีอยู่ทั้งหมด 5 คน

คนที่ 1 เป็นผู้ชายใส่ชุดสูทสีดำสนิทผมสีน้ำตาลอ่อน อายุ 45 ปี มีนวดบนขึ้นนิดหน่อยแต่ก็หนาพอมองเห็นอย่างเห็นได้ชัด ชายคนนี้ก็คือ หยางจิ๋ว เขาคือผู้นำตระกูลหยางคนปัจจุบัน และเป็นลุงของหยางเฉิน

คนที่ 2 เป็นผู้ชายอายุประมาณ 19 ปี รูปร่างเหมือนกับคนทั่วไปไม่อ้วนมากไปไม่ผอมมากไป เรียกว่ารูปร่างดูดีก็ไม่ได้ผิดอะไร ผมดำสนิทกำลังนั่งอยู่พร้อมกับยิ้มไปด้วยเพราะเป็นคนที่อายุน้อยที่สุด ชายคนนี้ชื่อว่า หยาง โม่ฉิว เป็นลูกชายของหยางจิ๋ว แะก็เป็นผู้สือทอดตำแหน่งของตระกูลหยางคนปัจจุบัน

คนที่ 3 รั่วเฮียง ผู้น้ำตระกูลรั่วคนปัจจุบัน

คนที่ 4 เทียนฉวิน อายุ 20 ปี เป็นผู้หญิงผมยาวสีน้ำตาลผมของเธอยาวประมาณเอวของเธอ รูปร่างสมส่วนสวยงาม พร้อมกับหน้าอกขนาดใหญ่ ผิวจาวเนียลรับรู้ถึงความรู้สึกนิ่มนวลได้เลยเมื่อเห็นผิวของเธอ สวมชุดรัดรูปแบบคนจีนอยู่ทำให้สามารถมองเห็นรูปร่างของฌะอได้อย่างชัดเจน

คนที่ 5 เทียนเสี้่ยน เป็นชายแก่อายุประมาณ 50 ปี และก็เป็นผู้นำของตระกูลเทียน ที่กำลังทำธุรกิจกับตระกูลหยางด้วยมูลค่ามหาศาลมากภายในตอนนี้ เขาเป็นชายแก่ที่มีรอยเหี่ยวย่นออกมาได้อย่างชัดเจนแต่ร่างกายของเขาก็ยังเหมือนคนหนุ่มอยู่เพราะยังมีกล้ามเนื้อปรากฏออกมาให้เห็นเหมือนทหาร และเขาคนนี้ก็เป็นผู้ฝึกตนอีกด้วย

" ฮาๆๆๆๆ " เสียงของรั่วเฮียงหัวเราะออกมาด้วยน้ำเสียงชอบใจ แล้วก็พูดต่อโดยมองไปรอบๆ บริเวณที่อีกทั้ง 4 คน กำลังนั่งอยู่ด้วยใบหน้ากำลังยิ้ม " วันนี้เป็นวันดีจริงๆ เป็นทั้งวันงานประจำตระกูลหยาง แล้วยังเป็นวันที่คุณชาย โม่ฉิว แล้วก็คุณหนูเทียบฉวินจะได้มารู้จักหน้าข้าตาเพื่อเรื่องของอนาคตของพวกท่านด้วย "

หลังจากที่รั่วเฮียงพูดจบหยางจิ๋วก็พูดออกมาทันทีด้วยใบหน้าที่กำลังยิ้มเหมือนกัน " ท่านก็รีบพูดจนเกินไป ฮาๆๆๆๆ ยังไงงานพวกนี้มันก็ต้องเอาไว้คุณหนูฉวินเรียนจบก่อนค่อยคุยกันนั้นแหละ "

" แห้มๆ ท่านก็พูดเหมือนเราเป็นคนอื่นคนไกลไปได้ ถ้าต้องการจะจัดงานตอนนี้เลยก็ได้นะท่านหยางจิ๋ว " เทียนเสี้ยนพูดออกมาด้วยน้ำเสียงประจบ แล้วก็ได้คิดในใจไปด้วย ' เราต้องรีบผูกความสัมพันธ์กับพวกตระกูลหยางให้เร็วที่สุด เพราะขนาดแค่ 3 เดือน ที่ผ่านมา หลังจากที่ปรมจารย์หยางได้ขึ้นเป็นอันดับ 1 ก็ทำให้ธุรกิจของตระกูลหยางเติบโตไปกว่า 300% ไปแล้ว '

ส่วนทางด้านของโม่ฉิวที่ได้ยินพวกผู้นำตรพกูลพูดออกมา ก็กำลังมองไปที่เทียนฉวินด้วยใบหน้าเขิลอายเล็กน้อย พร้อมกับคิดในใจไปด้วย ' นี่เราจะได้แต่งงานกับเทพธิดาแห่งมหาลัย เซียนหงษ์ ที่เราเรียนอยู่จริงๆ เหรอเนี่ย '

ตอนนี้หยางโม่ฉิวนั้นเรียนอยู่ในมหาลับเซียนหงษ์ ปี 1 และเทียนฉวินก็เรียนอยู่ในมหาลัยเดียวกันในมหาลัยเซียนหงษ์ ปี 2 ภายในมหาลัยนั้นทุกคนต่างก็หวังจะครอบครองเธอ แต่เนื่องจากที่เธอเป็นคนของตระกูลเทียนทำให้ไม่มีใครกล้าเข้าไปยุ่งด้วยเพราะตระกูลเทียนมีอำนาจอย่างมาก ถ้าให้เทียบละก็คงเป็นรองแค่ตระกูลทั้ง 3 อย่าง หวัง เฟ่ย อู่ ไม่เท่าไหร่นัก ทำให้เทียนฉวินเรียกได้ว่าเป็นเทพธิดาที่คนธรรมดาได้แค่มองเท่านั้น

แต่ถึงแม้จะเป็นคนของตระกูลร่ำรวยก็ทำได้แค่มองเธอเท่านั้นเหมือนกัน เพราะตลอดมาเธอยังไม่เคยสนใจผู้ชายเลยสักคนเพราะเธอคนนี้เองเรียกได้ว่าเป็นอัจฉรินะตระกูลเทียนที่อายุแค่ 20 ปี ก็อยู่ขั้นสูงตอนตนของผู้ฝึกตนไปแล้ว เพราะแบบนี้เธอเลยไม่ได้สนใจเรื่องอื่นนอกจากการฝึกฝน และก่อนที่หยางเฉินจะปรากฏตัวออกมา เธอก็คือผู้ฝึกตนรุ่นเยาว์ที่เป็นอัจริยะที่สุดในประวัติศาสต์อีกด้วย ทำให้เธอคนนี้ไม่พอใจอย่างมากที่ต้องมาอยู่ในงานตระกูลหยางแบบนี้ แล้วยังต้องโดนบังคับให้แต่งงานอีก แต่เพื่อตระกูลเทียนของเธอ เธอก็จำเป็นต้องมาอยู่ในงานประจำตระกูลของตระกูลหยางแบบนี้

' ให้ตายสิ!!! ฉันเนี่ยนะต้องมาแต่งงานกับคนแบบนี้ ถ้าตระกูลหยางมันไม่มีคนที่ชื่ีอหยางเฉินละก็.... เห้อ~ ' เทียนฉวินคิดในใจขระที่มองไปทางโม่ฉิว แล้วก็ยิ้มเล็กน้อยให้กับเขา

' เธอยิ้มให้กับเราด้วย แบบนี้หรือว่าเธอก็ชอบเราเหมือนกัน... ' โม่ฉิวคิดในใจเมื่อเห็นเทียนฉวินมองมาที่ตัวเอง แล้วก็หันน้าหลบตาเธอเล็กน้อย

....

.....

.......

เมื่อเวลาผ่านไปได้สักพักทั้ 5 คน ก็คุยกันเรื่องต่างๆ และหยางจิ๋วก็พูดขึ้นพร้อมกับลุกขึ้นยืนจากเก้าอี้ทั้งกำลังนั่งอยู่ " เอาละงั้นตอนนี้ก็ได้เวลาไปเปิดงานแล้ว เพราะวันนี้มีหลายตระกูลที่เดินทางมางานเลี้ยงตะกูลหยางของเรา เพราะงั้นข้าคงต้องขอตัวลาพวกท่านก่อน ฮาๆๆๆๆ "

ในระหว่างที่หยางจิ๋วพุด และหัวเราะออกมาด้วยท่าทางภูใจอยู่นั้นก็มีพนักงานของเรือวิ่งเข้ามาหาด้วยท่าทางกำลังเร่งรีบ และร้อนรนอย่างมาก เมื่อพนักงานวิ่งมาถึงด้านข้างของหยางจิ๋วที่กำลังยืนอยู่เขาก็พูดออกมาด้วยน้ำเสียงเหนื่อยหอบ " หอ... หอบ ยะ- แย่แล้วครับท่าน "

" แย่อะไรของแก " หยางจิ๋วถามพนักงานกลับไปด้วยน้ำเสียงไม่พอใจแล้วก็ได่คิดในใจไปด้วย ' มาพูดอะไรตอนนี้ขัดจังหวะหมด ตอนนี้มันจะมีใครมากล้าทำอะไรตระกูลหยางอีก หึ!'

" ยะ- หยางฉะ- เฉินมาที่หน้าประตูแล้วครับ... "

" ว่าไงนะ!!!! " หยางจิ๋วตะโกนออกมาอย่างสุดเสียงหลังจากที่พนักงานพูดจบด้วยน้ำเสียง และสีหน้าตกใจแบบสุดๆ