เทพสงครามหวนคืน ตอนที่ 81 การกวาดล้าง

" เอาละรู้ไหมหน้าที่ของพวกนายคืออะไร " หยางเฉินพูดออกมาขณะที่กำลังยืนอยู่ด้านหน้าของฟางที่อยู่ด้านหน้าของพวกนิกายเมฆสรรค์ทั้งหมด จากนั้นฟางก็ตอบออกมาทันทีด้วยน้ำเสียงที่ดังมากพร้อมกับท่าทางกำลังกลัวอยู่ " เชิญท่านสั่งมาได้เลยครับ ผมกับลูกศิษย์พร้อมทำตามคำสั่งของท่านเสมอครัปรมจารย์หยาง "

" ถ้าอย่างงั้น ตอนนี้ฉันต้องการให้คนของนิกายวารีศักดิ์สิทธิ์หายไปจากโลกนี้ทั้งหมด ทำได้ไหม? "

" รับทราบครับท่าน! " ฟางตอบออกมา แล้วก็ลุกขึ้นจากท่าที่นั่งคุกเข่าทันที จากนั้นก็หันกลับไปหาพวกลูกศิษย์ที่ด้านหลังของตน และเริ่มพูดต่อ " แจ้งข่าวให้ลูกศิษย์นิกายเมฆสรรค์ให้ทั่ว ว่าให้เริ่มทำการกำจัดพวกนิกายวารีศักดิ์สิทธิ์ตามคำสั่งของปรมจารย์หยางได้เลย!!!! "

" ครับ ! ครับ! ครับ! "

หลังจากที่ได้รับคำสั่งพวกนิกายเมฆสรรค์ก็เดินออกจากงานกันทันที ทางด้านของหวังเฟ่ยที่กำลังมองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอยู่ก็ได้คิดในใจไปด้วย ' เป็นแบบที่เราได้ยินมาจริงๆ ตอนนี้ปรมจารย์หยางควบคุมนิกายเมฆสรรค์เรียบร้อยแล้ว แถมทางหมู่บ้านโอสถสรรค์ที่เอาคนของเขาไปก็ไม่ต่างกันแน่ '

ส่วนทางหยางเฉินตอนนี้ก็กำลังทำหน้ายิ้มแบบมีนัยมองไปยังจุดที่รั่วเฮียง กับรั่ว อี้หนาน กำลังยืนกันอยู่ และเดินตรงเข้าไปแบบช้าๆ " พะ- พี่มันมาทางนี้แล้วนะเอายังไงดี " อี้หนานพูดออกมาด้วยน้ำเสียงขัดๆ ระหว่างที่หยางเฉินกำลังเดินเข้ามาหาตน ทางด้านของรั่วเฮียงก็ได้แต่ยืนนิ่งไม่ได้ตอบอะไรกลับไป แล้วก็กำลังคิดในใจไปด้วย ' บ้าเอ่ย!!! นี่มันเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้นละเนี่ยทำไมขยะแบบมันถึงได้เก่งขึ้นมาขนาดนี้ ขนาดนิกายเมฆสรรค์ยังเคารพมัน แบบนี้คงไม่มีทางเลือกมีแต่ต้องยอมมันไปเท่านั้น '

" เฉิน ไม่สิ!!! ปรมจารย์หยางยังไงเราก็เป็นคนรู้จักกัน แล้วยังไงรั่วรัวก็อยากแต่งงานกับนายอยู่แล้ว งั้นเอาแบบนี้เลยไหมนายแต่งงานมาเข้ากับตระกูลรั่วของเรา- "

" พูดเรื่องบ้าอะไรอยู่ " หยางเฉินพูดขึ้นขณะที่ฟังรั่วเฮียงพูดออกมาสักพัก ด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ แล้วก็ได้พูดต่อ " คิดว่าถ้าฉันจะแต่งงานกับรั่วรัวฉันต้องขออนุญาตคนแบบนายก่อนหรือยังไง แล้วอีกอย่าง ก่อนที่จะไปพูดถึงเรื่องนั้นเรามาพูดถึงเรื่องของนิกายวารีศักดิ์สิทธิ์ที่แกปัั่นหัวพวกมันมาฆ่าฉันกันก่อนดีกว่าไหม "

" ระ- เรื่องนั้นละ- ลุงสามารถอธิบายได้นะ " รั่วเฮียงตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงสั่นๆ แล้วทำสายตาลุกลี้ลุกรนหันไปทางอี้หนานที่กำลังยืนอยู่ด้านข้าง ' ไอพี่บ้ามันจะมองมาทางนี้ทำไมละเนี่ย? อย่าบอกนะว่าจะโทษเป็นความผิดของเรา ' อี้หนานคิดในใจเมื่อเห็สายตาของรั่วเฮียงมองมาที่ตัวเอง

" ไหนขอฟังเหตุผลของนายหน่อยว่ามันเป็นยังไง และถ้าเหตุผลมันไม่ดีพอ นายก็เตรียมตัวเป็นเหมือนกับพวกนิกายวารีศักดิ์สิทธิ์ได้เลย หึหึ! " หยางเฉินถามออกมาด้วยสีหน้าที่กำลังยิ้มที่มุมปาก มองสลับไปมาระหว่างรั้วเฮียงกับอี้หนาน ที่กำลังยืนมองหน้ากันอยู่ด้วยสีหน้าที่แสดงออกถึงอาการร้อนรนได้อย่างชัดเจน ในระหว่างนั้นเองเสียงของไทฝงก็พูดขึ้นมา แล้วก็เอาตัวเข้ามาขวางหยางเฉินกับพวกรั่วเฮียงเอาไว้ " หยางเฉินพอแค่นี้เถอะนะ ถือว่าฉันขอก็แล้วกัน เดี๋ยวความผิดเรื่องนี้ทางตระกูลรั่วจะชดใช้ใให้กับนายเองอย่าทำอะไรพวกเขาเลย "

' ตามจริงถ้าเป็นเวลาปกติเราคงฆ่าพวกนี้ไปแล้ว แต่- '

ติง ติง ติง!

ในระหว่างที่หยางเฉินกำลังคิดอยู่เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นมา แล้วหยางเฉินก็เอาโทรศัพท์ขึ้นมาดูทันที [ รั่วรัว ] คือชื่อที่กำลังแสดงอยู่บนหน้าจอโทรศัพท์ของหยางเฉินตอนนี้ หยางเฉินก็กดรับสายทันทีแบบไม่สนใจเหตุการณ์ด้านห้าเลยแม้แต่น้อย

[ นายอยู่ไหนเนื่ย... ฉะฉิ- ฉิง บะ- บอกว่านายไปงานบ้านฉันเหรอระ... รีบกลับมาเลยนะ ] เสียงของรั่วรัวที่ออกมาจากโทรศัพท์ทำให้หยางเฉินรู้ทันทีเลยว่าเธอกำลังเป็นรีบอยู่ เพราะขณะที่เธอพูดออกมาก็เว้นระยะห่างคำพูดไปด้วยเพราะกำลังเหนื่อยอยู่นั่นเอง

' รู้เรื่องจากฉิงฉิงได้แปลว่าตอนนี้เธอคงอยู่ที่บ้าน แล้วสินะ! ' หยางเฉินคิดในใจหลังจากที่ได้ยินรั่วรัวพูดออกมา แล้วก็ได้ถามกลับไป [ เธอปลอดภัยดีใช่ไหม? ]

[ แน่นอนอยู่แล้ว! นายเองก็รีบกลับมาเถอะเพราะที่นั้นอันตรายมาก! ]

[ เข้าใจแล้วๆ ฉันจะรีบกลับไป! ]

เมื่อหยางเฉินพูดจบก็กดวางสายทันที แล้วก็ได้หันหน้าไปที่ไทฝงที่ยืนอยู่ด้านหน้าอีกครั้ง และพูดออกไป " ถ้างั้นวันนี้ผมจะเห็นแก่หน้าของพี่ก็แล้วกัน ผมจะปล่อยสองคนนั้นไปส่วนเรื่องที่ผมต้องการก็คือ อย่าให้ตระกูลรั่วไปยุ้งกับรั่วรัวอีก ถ้าผมเห็นพวกนี้ทำอะไรอีกละก็รอบหน้าต้องชดใช้ด้วยชีวิตแน่อยากให้พี่เข้าใจตรงส่วนนี้ด้วย "

" แน่นอน!!! " ไทฝงรับตอบออกมาด้วยน้ำเสียงมั่นใจ แล้วก็หันไปพูดรั้วเฮียง กับแม่ของตนที่กำลังยืนอยู่ด้านหลังจากนั้นก็พดออกไป " ไม่มีปัญหาอะไรใช่ไหมครับ "

" อื้ม "

" อ่า "

ทั้งสองคนที่อยู่ด้านหลังพากันตอบออกมาพร้อมกับพยักหน้าขึ้นลงไปมาเพื่อแสดงว่าเห็นด้วย ทางหยางเฉินเมื่อเห็นแบบนั้นก็หันหลังกลับทันที และก็ออกจากงานไปทันทีเมื่อคุยจบเ

ในวันนั้นทำให้โลกศิลป์การต่อสู้ของจีนต้องสั่นสะเทือนเพราะหยางเฉินได้ขึ้นเป็นผู้ปกครองทั้ง หมู่บ้านโฮสถสรรค์ และก็นิกายเมฆสรรค์ แล้วยังสั่งกวาดล้างคนของนิกายวารีศักดิ์สิทธิ์ที่มีสมาชิกหลายร้อยคนหมดภายในวันเดียวอีกด้วยทำให้นิกาย และหมู่บ้านพิเศษมากมายยอมเข้ามาอยู่ใต้การปกครองของหยางเฉิน ทำให้ตอนนี้หยางเฉินกลายเป็นผู้ปกครอองโลกศิลป์การต่อสู้อันดับ 1 ของประเทศจีนในทันทีเพราะการยอมจำนนของ นิกาย และหมู่บ้านมากมาย

1 เดือนต่อมา ณ ธานน้ำแข้งที่ขั่วโลกเหนื่อ

บรรยกาศเต็มไปด้วยน้ำแข็งมากมาย ไม่ว่าจะมอซ้ายมองขวาก็มีแต่น้ำแข็ง ภูเขาน้ำแข็ง พื้นน้ำแข็ง ปรากฏออกมาให้เห็นทั้งสิ้น ไม่ว่าดูยังไงก็รู้เลยว่าไม่ใช่ที่ที่มนุษย์จะใช้ชีวิตได้อย่างแน่นอน แต่ตรงกลางของทุ่งน้ำแข็งในตอนนี้กลับมีชายแก่ 1 คน กำลังนั่งสมาธิอยู่ ชายที่กำลังนั่งอยู่เป็นชายแก่ที่อายุอย่างน้อยก็ 70 ปี มีนวดเคราสีขาวยาวเกือบถึงเอว ใส่ชุดสีขาวที่ใหญ่กว่าตัวนิดหน่อยปกคลุมไปทั่วร่างกาย ชายคนที่กำลังนั่งอยู่ตอนนี้มีชื่อว่า เซียนยี่

คอป คอป คอป !!!!

เสียงเฮลิคอปเตอร์ดังขึ้นมาขณะที่เซียนยี่กำลังนั่งสมาธิอยู่ ทางเซียนยี่เมื่อได้ยินเสียงก็ลืมตาขึ้นมาทันที แล้วก็พบกับเฮลิคอปเตอร์ของกองทัพรัสเซียที่มีธงชาติเป็นลายข้างตัวเครื่องกำลังบินตรงเข้ามาหาตน ' เกิดเรื่องอะไรขึ้น? เราฝึกอยู่นี่ 20 ปี ไม่เคยเข้ามาแบบนี้ แต่ตอนนี้พวกนั้นเข้ามาทำไม??? ' เซียนยี่คิดในใจขณะที่กำลังมองเฮลิคอปเตอร์ ที่กำลังตรงเข้ามาที่ตนเองอยู่ด้วยความสงสัย