เทพสงครามหวนคืน ตอนที่ 64 ทหาร 5 อันดับ

พวกทหารเหล่านี้เป็นทหาร 5 อันดับ ที่แข็งแกร่งที่สุดของกองทัพจีนตะวันออกก็เลยมีนิสัยไม่ค่อยสนใจอะไรแบบนี้ หรือแม้แต่ต้าเหลียนที่มียศถึงกับนายพลก็ยังไม่สามารถสั่งทหารพวกนี้ได้ " ครับๆ " เสียงของหนึ่งในทหารพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเหมือนล้อเล่น แล้วก็ลุกขึ้นเดินตรงเข้ามาหาหยางเฉินที่ยืนอยู่

หลังจาหที่เดินมาอยู่ด้านหน้าของหยางเฉินเขาก็พูดออกมาด้วยน้ำเสียงดูถูก และใช้สายตามองหยางเฉินตั้งแต่หัวจรดเท้า แล้วพูดออกมา " เหอะ! ไอเด็กนี้นะเหรอครูฝึกของหน่วยมังกรคลั่งนั่น ฮาๆๆๆๆๆ " เมื่อพูดจบชายด้านหน้าของหยางเฉินก็หัวเราะออกมาทันที

" เห้อ~ " หยางเฉินถอนหายใจออกไป หลังจากที่ได้ฟังเขาพูดออกมา " อะไร! มีอะไรไม่พอใจถอนหายใจแบบนั้น??? " ชายด้านหน้าตะโกนออกมาด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ แล้วต้าเหลียนที่ยืนดูอยู่ก็พูดออกมา " ปรมจารย์หยางขอโทษด้วยครับ หมอนี่เป็น- "

" ไม่ต้องแนะนำ! " หยางเฉินพูดขัดขณะที่ต้าเหลียนกำลังแนะนำชายที่อยู่ด้านหน้าว่าเป็นใคร พร้อมกับคิดในใจไปด้วย ' ขยะแบบนี้เราไม่จำเป็นต้องรู้ชื่อหรอก... '

" หลงเย่า!!! " หยางเฉินพูดออกมาด้วยน้ำเสียงแข็งที่คล้านกั[ตะโกนcบบไม่พอใจ และหลงเย่าที่ยืนอยู่ด้านหลังก็ตอบออกมา " ครับท่าน "

หลังจากที่หลงเย่าตอบออกมาเขาก็เดินตรงเข้าไปหาชายที่อยู่ด้านหน้าของหยางเฉินทันที แต่ในระหว่างนั้นชายด้านหน้าของหยางเฉินก็พูดออกมาด้วยน้ำเสียงมั่นใจ " นี่จะบ้าหรือยังไง คิดจะสู้กับฉันหมิงเสี่ยวที่เป็นนักสู้ขั้นกลาง ระดับ 5 ที่เป็นอันดับที่ 1 ในกองทัพจีนตะวันออกงั้นเ- "

ตุ๊บ!

เอือก!!!

เสียงของหลงเย่าใช้มัดไปที่กลางท้องของหมิงเสี่ยว แล้วทางหมิงเสี่ยวก็ร้องออกมาเหมือนกับว่าเจ็บปวดมากโดยเอามือทั้ง 2 ข้าง มากุมท้องของตัวเองเอาไว้ หลังจากที่โดยต่อยไปพร้อมกับใช้เข่าทั้งสองข้างสัมผัสลงไปกับพื้น และก็ได้คิดในใจไปด้วย ' บ้าน่า บ้าน่า นี่มันหมายความว่ายังไงกันเนี่ย มันต่อยเราเพียงหมัดดียวก็ทำให้เราเจ็บขนาดนนี้เลย- มันหมายความว่ายังไงกันเนี่ย เราเป็นถึงผู้ฝึกตนขั้นกลางเลยนะ '

ในหัวของหมิงเสี่่ยวในตอนนี้มีแต่เรื่องสับสนอยู่เต็มไปหมด เพราะหมิงเสี่ยงนั้นเป็นถึงอันดับ 1 ในกองทัพจีนตะวันออกแต่กลับโดนใครก็ไมรู้มาต่อยเพียงหมัดเดียว แล้วต้องลงไปนั่งคุกเข่าแบบนี้ ส่วนที่มันเป็นแบบนี้ก็เพราะว่าเรื่องของระดับพลังเพราะระดับพลังของหลงเย่ากับหมิงเสี่ยวนั้น แตกต่างกันมากพอเจอโจมตีมันก็ต้องเป็นแบบนี้อยู่แล้ว เป็นเรื่องปกติ

ขณะที่หมิงเสี่ยวกำลังนั่งคุกเข่าเอามือกุมท้องอยู่นั้น พวกทหารที่เป็นลูกน้องอีกสี่คนที่เหลือก็พากันมองมาที่หลงเย่าด้วยแววตาหวาดกลัว เมื่อได้เห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

' -หมอนั่นมันเป็นใครใส่ชุดทหารของกองทัพพวกเราด้วย- แต่มันเป็นใครก็คงไม่ใช่ปัญหา เพราะที่เป็นปัญหาคือมันสามารถต่อยหัวหน้าเพียงครั้งเดียวแล้งลงไปนั่งแบบนั้นได้ระดับไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน อย่างน้อยมันก็ต้องสูงกว่าหัวหน้าหมิงเสี่ยวเยอะแน่ ' ทหาร 1 คน คิดในใจขณะที่กำลังมองหลงเย่าอยู่ และในระว่างที่บรรยกาศในเครื่องบินกำลังอยู่ในช่วงตรึงเครียดหยางเฉินก็พูดออกมาโดยหันหน้ามองไปที่ต้าเหลียน พร้อมกับใช้นิ้วของตนชี้ไปยังพวกทหารที่เหลือที่กำลังยืนอยู่ " ท่านนายพล.... ดูเหมือนว่าคุณกำลังเข้าใจผิดนะ ทหารพวกนี้ไม่ได้แข็งแกร่งเป็นอันดับ 1 - 5 ของกองทัพจีนตะวันออกอีกต่อไปแล้ว แต่นี้พวกนี้คงอยู่ระดับห่างแถวของหน่วยมังกรคลั่งต่างหาก "

ทันทีที่หยางเฉินพูดจบต้าเหลียนก็ไม่ได้ตอบอะไรกลับมา แล้วหยางเฉินก็หันไปพูดกับหลงเย่าที่ยืนอยู่ด้านหน้าต่อ " เอาพวกมันออกไปให้หมด มดปลวกพวกนี้เอาไปก็หนักเครื่องป่าวๆ! "

" ครับท่าน!!! "

...

....

.....

หลังจากนั้นไม่นานพวกทหารทั้งห้าคนก็โดนหลงเย่าจับโยนลงไปจากเฮลิคอปเตอร์กันหมด ทำให้บนเครื่องบินตอนนี้เหลือเพียง 5 คน เท่านนั้น มีพวกหยางเฉินสามคน แล้วก็นักบินอีกสองคนที่คอยควบคุมเครื่องบิน ' ไม่คิดเลยว่าผู้ชายคนนั้นจะสามารถชนะหมิงเสี่ยวได้ง่ายดายขนาดนี้- แบบนี้ก็ยืนยันเรื่องของเขาได้แล้ว 1 อย่าง นั้นก็คือความแข็งแกร่งของเขา- ให้ตายสิ! ปรมจารย์หยางมีคนแข็งแกร่งเป็นคนรับใช้เท่าไหร่กันเนี่ย ทั้งเผ่านางฟ้า แล้วก็ชายคนนี้อีก เห้อ~ ' ต้าเหลียนคิดในใจขณะที่มองหลงเย่าที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามกับตัวเองด้วยความเหนื่อยใจ

3 ชั่วโมงต่อมา

" รายงานครับ!!! " เสียงทหารที่บังคับเครื่องบินอยู่พูดออกมาด้วยน้ำเสียงตกใจ แล้วก็เริ่มพูดต่อ " เรดาร์ตรวจพบคนหลายสิบคนกำลังลอยอยู่กลางอากาศดักทางเราไว้อยู่ครับ! "

' โห่ว~ นี่มันออกมาตอนรับเราถึงนี้เลยเหรอเนี่ย งั้นแปลว่าตอนนี้อยู่ในเขตของพวกมันแล้วสินะ ' หยางเฉินคิดในใจหลังจากที่ได้ยินทหารพูดออกมา แล้วก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้ที่นั่งอยู่ทันที และพูดขึ้นมา " ไปกันเถอะหลงเย่า ไปเล่นกับพวกนั้นกันหน่อยพวกมันอุส่ามาตอนรับพวกเราแบบนี้ " หยางเฉินพูดออกมาด้วยใบหน้าที่ยิ้มแบบดีใจ

" ครับท่าน " หลงเย่าตอบกลับ แล้วลงขึ้นตามหยางเฉินทันทีเพื่อออกไปหากลุ่มคนหลายสิบคนที่อยู่ด้านนอก แต่ก่อนที่หยางเฉินจะออกไปกับต้าเหลียนที่นั่งอยู่ว่า " ท่านนายพลพวกคุณรออยู่แถวนี้แหละ ที่เหลือผมจะให้พวกมันเป็นคนนำทางเอง "

" คะ- ครับ.... " ต้าเหลียนตอบออกมาด้วยน้ำเสียง งงๆ กับเรื่องที่เกิดขึ้นแต่ภายในความงงนั้นก็มีความโล่งใจอยู่ด้วยที่ตัวเองไม่ต้องเข้าไปลึกกว่านี้ เพราะจะได้ไม่ต้องมีปัญหากับคนในหมู่บ้านสรรค์ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับหยางเฉินเพราะยังไงตอนนี้ต้าเหลียนก็ยังไม่เชื่อสนิทใจว่าหยางเฉินจะสามารถทำอย่างที่บอกเอาไว้ได้แบบ 2 ข้อที่พูดเอาไว้ เพราะต้าเหลียนคิดว่าถึงหยางเฉินจะแข็งแกร่งก็จริงแต่ในเรื่องของจำนวนแล้ว คนในหมู่บ้านโอสถสรรคืได้เปรียบอยู่มาก