เทพสงครามหวนคืน ตอนที่ 52 ความหมายที่แท้จริง

" เธอคงกำลังคิดว่าวิชาร่างศักดิ์สิทธิ์ มันทำได้แค่รวบรวมพลังเพื่อเพิ่มพลังในการต่อสู้หรือยังไง? "

' นายท่านกำลังถามอะไรอยู่ ก็วิชาร่างศักดิ์สิทธิ์มันก็มีไว้เพื่อการรวบรวมพลังไม่ใช่เหรอ ' แองเจลล่าคิดในใจด้วยความสงสัย แล้วเธอก็ได้นึกถึงเรื่องสมัยก่อน แต่ไม่ว่าจะคิดเท่าไหร่ก็คิดไม่ออกว่าร่างศักดิ์สิทธิ์สามารถทำแบบอื่นได้ด้วย เผ่าของเธอก็เหมือนกัน เธอไม่มีความทรงจำอื่นเลยนอกใจใช้รวบรวมพลังเพืื่อต่อสู้

...

....

......

" มัวคิดอะไรอยู่ ถ้าไม่รีบพวกนี้จะตายหมดเอานะ แบบนั้นเป้าหมายของเราก็ไม่สำเร็จ " หยางเฉินพูดออกมาขณะที่แองเจลล่ากำลังคิดอยู่ ด้วยน้ำเสียงเร่งรีบ

" คะ- ค่ะ " แองเจลล่าตอบด้วยน้ำเสียงมึนงง แต่เธอก็ไม่ได้ถามอะไรต่อ แล้วก็เริ่มใช้วิชาร่างศักดิ์สิทธิ์ทันทีพร้อมกับคิดในใจไปด้วย ' ช่างมันเถอะ! ถึงพวกนี้ตายไปมันก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเราอยู่ดี แล้วอีก- '

" เวลาใช้เธอปล่อยพลังออกไม่ได้ดูดพลังเข้า เปลี่ยนรูปแบบตรงนี้ดู " หยางเฉินพูดขึ้นมาขณะที่แองเจลล่ากำลังคิดอยู่

" แบบนั้นมันก็เหมือนปล่อยพลังทิ้งสิคะ " แองเจลล่าพูดกลับมาด้วยน้ำเสียงแปลกใจ

เพราะการปล่อยพลังออกจากตัวนั้น ก็คือการปล่อยคืนสู้ธรรมาชาติโดยส่วนมากแล้ว การที่จะปล่อยพลังออกจากตัวก็ทำเพื่อการผสานงานกันรูปแบบต่างๆ เท่านั้น ยอกตัวอย่างเช่น การหลอมยา หรือไม่ก็การสร้างค่ายกลที่ต้องใช้คนมีพลังเท่ากันทำ เพราะแบบนี้แองเจลล่าก็เลยสงสัยกับสิ่งที่หยางเฉินบอกมา

" เอาเถอะ! เธอลองทำแล้วจะรู้เองเพราะปกติวิชาร่างศักดิ์สิทธิ์มันก็เอาไว้ทำแบบที่ฉันกำลังจะบอกอยู่แล้ว " หยางเฉินตอบ แล้วทางแองเจลล่าก็เริ่มปล่อยพลังออกจากตัวทันที ' เอ่ะ! ความรู้สึกแบบนี้มันอะไรมันเหมือนกับว่าพลังของเรากำลังโดนดูดอยู่เลย ' แองเจลล่าคิดด้วยสีหน้าแปลกใจ แล้วก็มองไปยังจุดที่กำลังดูดพลังที่ตัวเองปล่อยออกไปอยู่

จุดที่แองเจลล่ามองไปนั้นก็คือร่างของทหารที่กำลังนอนอยู่ และเธอก็เริ่มรู้สึกตัวเพิ่มขึ้นว่ามีจุดหลายจุดกำลังดูดพลังของเธออยู่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ' สีหน้าแบบนั้นคงรู้ตัวแล้วสินะ ' หยางเฉินคิดในใจเมื่อเห็นแองเจลล่าทำสีหน้าแปลกใจ แล้วหันมองพวกทหารที่กำลังนอนอยู่ไปมา

สำหรับหยางเฉินนั้นรู้อยู่แล้ว ว่าวิชาร่างศักดิ์สิทธิ์สามารถใช้รักษาได้สาเหตุมันก็เป็นเพราะว่าเมื่อชาติที่แล้ว ได้หยางเฉินสู้กับเผ่านางฟ้าหลายต่อหลายเผ่าเลยทำให้เห็นวิชาอะไรมากมาย และวิธีการใช้ของมันก็แตกต่างกันออกไป

ส่วนทางด้านแองเจลล่าที่กำลังใช้ร่างศักดิ์สิทธิ์อยู่นั้นก็ปล่อยออกไปเรื่อยๆ แบบไม่พูดอะไรออกมา พร้อมกับคิดในใจไปด้วย ' ไม่น่าเชื่อเลยว่าวิชาร่างศักดิ์สิทธิ์สามารถใช้รักษาแบบนี้ได้ด้วย นายท่านนี้รู้เรื่องนี้ได้ยังไงกัน? ' พลังที่ออกมาจากตัวแองเจลล่านั้นลอยออกมาเรื่อยๆ แล้วมันก็เข้าไปในร่างของพวกทหารที่นอนอยู่จนตอนนี้เริ่มมีคนได้สติลุกขึ้นนั่งมาบ้างแล้ว

ส่วนเหตุผลที่แองเจล์ล่าปล่อยพลังออกมาเรื่อยๆ โดยไม่ได้พูดอะไรนั้น ก็เป็นเพราะว่าต่อให้แองเจลล่าส่งพลังให้ทหารพวกนี้ทั้งหมดทุกคน พลังของเธอก็ลดไม่ถึง 20% ด้วยซ้ำ เธอเลยไม่ได้พูดอะไรออกมา

1 ชั่วโมงต่อมา

หลังจากที่แองเจลล่ารักษาทุกคนด้วยร่างศักดิ์สิทธิ์เสร็จ พวกทหารก็ตื่นขึ้นมาอีกครั้งด้วยใบหน้ามึนงง และพากันพูดออกมาด้วยน้ำเสียงทั้งสงสัย แล้วก็แปลกใจกับสิ่งที่เป็นอยู่

"-นี้มันหมายความว่ายังไงเนี่ย แผลหายไปไหน? "

"-เกิดอะไรขึ้นกับพวกเราก็เมื่อกี้.... "

" -รู้สึกเหมือนมีพลังลอยเข้ามาในตัวแล้วก็มีแรงเลย! "

ในระหว่างที่พวกทหารกำลังสับสนกับเรื่องที่เกิดขึ้นอยู่นั้น โดยมองรอบตัวเอง และคนข้างๆ ด้วยแววตาแปลกใจหยางเฉินก็พูดขึ้นมา " นับจากนี้พวกนายต้องฝึกตามที่ฉันบอก ใครมีปัญหาอะไรก็ก้าวออกมาจะได้ทำให้มันจบๆ "

เมื่อหยางเฉินพูดจบ พวกทหารที่กำลังตกใจกันอยู่ก็เงียบลงทันที โดยไม่มีใครพูดอะไรออกมาแม้แต่คนเดียว ซึ่งเรื่องมันเป็นแบบนี้ก็ไม่แปลกเมื่อได้เห็นพลังที่หยางเฉินโชว์ให้ดูไป แล้วก็เกือบตายด้วยพลังของแองเจลล่าเมื่อคู่ทุกคนต่างหวาดกลัวกันหมด

" ผมมีคำถามครับครูฝึก! " ริวเอนถามออกมา พร้อมกับลุกยืนขึ้น

" ว่ามา? "

" เมื่อกี้มันเกิดอะไรขึ้นทำไม- "

" แองเจลล่าเป็นคนช่วยพวกนายเอาไว้ เพราะความสามารถของเผ่านางฟ้าเธอเลยสามารถรักษาให้พวกนายกลับมาเป็นปกติได้ " หยางเฉินพูดขัดออกไปก็ที่ริวเอนจะถามจบ เมื่อได้ฟังหยางเฉินพูดจบริวเอนก็ไม่ได้ตอบอะไรกลับมา แล้วเดินตรงเข้ามาอยู่ด้านหน้าของหยางเฉินอย่างรวดเร็วเหมือนกับกำลังวิ่งอยู่

จากนั้นก็ก้มหัวลงพร้อมกับพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงดีใจ " ขอบคุณที่ช่วยชีวิตพวกเรา และยังให้เราได้ฝึกวิชากับท่านครับ!!!! "

เมื่อพวกทหารเห็นริวเอนกำลังก้มหัวอยู่ก็พากันมองหน้ากันไปมาด้วยความสับสน และทุกคนก็วิ่งเข้ามาด้านหน้าของหยางเฉินเหมือนกับริวเอน แล้วก้มหัวพร้อมกัน และก็พูดออกมา" ขอบคุณครับครูฝึก! "

' เท่านี้ก้เรียบร้อย แบบนี้ในการฝึกก็ไม่มีใครกล้าต่อต้านเราอีกแล้ว หึหึ! แผนสำเร็จ! ' หยางเฉินคิดในใจขณะที่มองพวกทหารที่อยู่ด้านหน้า แล้วก็พูดออกไป " ถ้างั้นพวกนายก็เตรียมตัวเอาไว้ได้เลย ว่าจะสัมผัสกับความรู้สึกที่เกือบตายแบบเมืื่อกี้ต่อแน่- แต่ไม่ต้องเป็นห่วง ยังไงก็ไม่ตายเพราะมีแองเจลล่าค่อยรักษาอยู่ ถ้าขยะคนไหนอยากไปขยะไปตลอดชีวิตก็ถอนตัวออกไปได้เลยในตอนนี้ เพราะหลังจากเริ่มฝึกใครที่ทนการฝึกไม่ไหวแล้วยอมแพ้ หรือหนีละก็สิ่งที่รออยู่คือตายเท่านั้น! "

หลังจากที่หยางเฉินพูดจบก็ไม่มีใครพูดอะไรออกมาทุกคนต่างรู้ว่าสิ่งที่หยางเฉินพูดออกมาได้ขู่อย่างแน่นอน แต่ภายในใจของทหารตอนนี้มีทั้งความกลัว และความคิดที่ว่าถ้าฝึกเพราะจะสามารถเก่งขึ้นได้ และทหารทุกคนในหน่วยมังกรคลั่งก็เป็นพวกไม่กลัวตายอยู่แล้ว จึงไม่มีใครพูดถอนตัวออกมาแม้แต่คนเดียว