ในตอนนั้นเองไฟสีเขียวก็สว่างขึ้นที่ประตูความฉุกเฉินของที่พักพิง ขณะที่ประตูกำลังเปิดออก ทุกคนก็ลากเท้าและออกจากสถานที่นั้นไป ในที่สุดพวกเขาก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

[การบุกรุกมิติในครั้งนี้คือระดับ F+ ผู้บุกรุกคือหนูปีศาจและหนอนถั่วยักษ์ มีหนูปีศาจทั้งหมด 137 ตัว และหนอนถั่วยักษ์ 5 ตัว สภาระเบียบแห่งชาติได้สังหารหนูปีศาจ 133 ตัว และหนอนถั่วลิสงยักษ์ 5 ตัว หนูปีศาจสี่ตัวได้หนีไปทางแม่น้ำแล้ว และเราได้ส่งทีมออกไปไล่ล่าผู้บุกรุก สาธารณชนสามารถให้ข้อมูลใดๆ เกี่ยวกับผู้บุกรุกที่กำลังหลบหนีได้]

[ภาวะฉุกเฉินในเมืองเซียงเหอถูกยกเลิก น้ำและไฟฟ้าได้รับการฟื้นฟู และบริการสาธารณะอื่นๆ ก็ค่อยๆ ได้รับการบูรณะเช่นกัน บางภูมิภาคยังคงถูกปิด และยังคงมีการดำเนินการบำบัดป้องกันการแพร่ระบาดและการฆ่าเชื้อตามสุขอนามัยที่ตามมา...ขอบคุณสำหรับความร่วมมือ...]

[เกี่ยวกับการบาดเจ็บล้มตายและการบาดเจ็บที่ได้รับระหว่างการบุกรุกมิตินี้ ยังคงมีการคำนวณอยู่ โปรดรอรายละเอียดในการแถลงข่าวและติดตามผล]

ทันทีที่เขาออกจากที่พักพิง สมาร์ทโฟนของเซี่ยผิงก็สั่นอีกครั้ง เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาและเห็นข้อความที่ส่งผ่านแอปรักษาความปลอดภัยการบุกรุกมิติจากนั้น ขณะที่เซี่ยผิงอันกำลังอ่านข้อความและก้าวออกจากช่องทางรักษาความปลอดภัยไปยังถนน โทรศัพท์ของเขาก็ได้รับข้อความอีกฉบับหนึ่ง มันมาจากเจ้านายของเขา

[เมื่อวานนี้ หนูปีศาจบุกเข้าไปในร้านของเรา บริษัทได้รับแจ้งจากฝ่ายบริหารว่าจะปิดทำการในวันนี้และวันพรุ่งนี้ เพื่อดำเนินการฆ่าเชื้อและป้องกันโรคระบาด งานจะกลับมาทำได้ในวันอาทิตย์ ทุกคนพักผ่อนเยอะๆนะ หากมีเรื่องใดๆเร่งด่วน โปรดติดต่อฝ่ายบริหาร]

เมื่อเขาอ่านการแจ้งเตือนเสร็จแล้ว โทรศัพท์ของเซี่ยผิงอันก็ดังขึ้นอีกครั้ง มันเป็นสายเข้าจากเซี่ยหนิง...

“พี่ใหญ่ คุณสบายดีไหม? เป็นยังไงบ้าง” เซี่ยหนิงถามอย่างกังวล

"ฉันสบายดี. ไม่ต้องกังวล.แล้วคุณล่ะ?"

...ได้ยินเสียงถอนหายใจด้วยความโล่งอกจากปลายสายอีกด้าน...

"ฉันสบายดี.เมื่อวานเมื่อได้รับแจ้งทางโรงเรียนก็รีบจัดการให้ทุกคนเข้าสถานพักพิงทันที”

"ดีแล้ว. วันนี้ฉันจะกลับไปพักผ่อนที่บ้าน ฉันจะทำอาหารดี ๆ ที่บ้าน เธอสามารถกลับบ้านเพื่อมาทานอาหารเย็นได้ไหม”...

"ได้ๆ. คุณเก่งที่สุด!”

เซี่ยหนิงพูดอย่างดีใจทางโทรศัพท์และดูเหมือนเธอจะไม่ได้รับผลกระทบใดๆ จากการบุกรุกมิติในครั้งนี้

หลังจากวางสาย เซี่ยผิงอันก็วางโทรศัพท์ลงแล้วหายใจเข้ายาว

มีผู้เสียชีวิตและบาดเจ็บมากมาย ในระหว่างการบุกรุกมิติเมื่อวานนี้ อย่างไรก็ตามนั่นคือชีวิต

โดยส่วนใหญ่แล้วไม่มีใครมีเวลาไว้อาลัยให้กับผู้อื่น และไม่สามารถคาดเดาได้ว่าอุบัติเหตุจะเกิดขึ้นเมื่อใด

ทุกประเทศหวังที่จะลดผลกระทบจากการรุกรานมิติที่มีต่อเมืองและภูมิภาคให้เหลือน้อยที่สุด ดังนั้นการประกาศทั้งหมดจึงทำอย่างสงบ

พวกเขาไม่ได้ซ่อนอะไรหรือพูดเกินจริงถึงความเจ็บปวดและความสูญเสีย การบุกรุกแต่ละมิติถูกรายงานในข่าวราวกับว่าเป็นหิมะถล่มหรืออุบัติเหตุจราจร

ในส่วนของการเสียชีวิตนั้น มีคนเสียชีวิตในโรงพยาบาลทุกวัน การบุกรุกมิติขนาดเล็กจะมีผู้เสียชีวิตน้อยกว่าการเสียชีวิตรายวันในโรงพยาบาลในเมือง ในสาธารณรัฐเกรทเฟรมจำนวนผู้เสียชีวิตจากอุบัติเหตุจราจรมีมากกว่าผู้ที่เสียชีวิตระหว่างการบุกรุกมิติ

......

หลายคนที่เดินออกจากศูนย์พักพิงกลับไปที่รถด้วยความงุนงง หากรถที่จอดอยู่บนถนนไม่ออกไปภายในไม่กี่นาที เจ้าของจะถูกปรับเป็นจำนวนเงินจำนวนมาก

ตำรวจจราจรและรถบรรทุกพ่วงค่อยๆ ปรากฏตัวบนท้องถนน พวกเขาเริ่มประสานการจราจรและขจัดสิ่งกีดขวางบนท้องถนน การจราจรในเมืองค่อยๆ กลับมาเป็นปกติ หากผู้คนไม่ใส่ใจ พวกเขามักจะไม่พบว่ามีการเปลี่ยนแปลงบางอย่างในสภาพแวดล้อมของพวกเขา

ผู้บาดเจ็บและผู้เสียชีวิตถูกนำส่งโรงพยาบาลหรือถูกบุคคลอื่นนำออกไป

ซากศพของหนูปีศาจถูกกำจัดออกไปแล้ว ไม่มีเหลือแม้แต่เส้นผมเหลืออยู่แม้แต่เส้นเดียว

เฉพาะในสถานที่พิเศษบางแห่งเท่านั้นที่มีการตั้งแนวตำรวจเพื่อปิดล้อมพื้นที่

กระจกที่แตกร้าวยังคงเกลื่อนพื้นและมีรูบนพื้นซึ่งยังไม่ได้ซ่อมแซม ในบางครั้งเจ้าหน้าที่จะแต่งกายด้วยชุดป้องกันการแพร่ระบาดและยานพาหนะของเจ้าหน้าที่อาจพบเห็นได้บนท้องถนน

สำนักงานเทศบาลได้ดำเนินการซ่อมแซมความเสียหายบนถนนแล้ว ความเสียหายต่อยานพาหนะจะได้รับการคุ้มครองโดยบริษัทประกันภัย

รถพยาบาลและรถดับเพลิงแล่นผ่านไปด้วยเสียงไซเรนดังเต็มที่ ทุกคนก็จะหลีกทางให้พวกเขาอย่างเงียบ ๆ

หลายคนที่ซ่อนตัวอยู่ในศูนย์พักพิงเมื่อวานนี้มักจะต้องทำงานต่อในวันนี้ ทันทีที่พวกเขาออกมา

...ไม่ใช่ว่าผู้คนรู้สึกตกใจกับเรื่องนี้ แต่พวกเขาจำเป็นต้องทำความคุ้นเคยกับวิถีชีวิตแบบนั้นต่อการรุกรานจากมิติ

เซี่ยผิงอันขึ้นรถรางบนถนนสาย11หลังจากรอรถรางสักพัก คนขับก็กลับมาและรถรางก็เริ่มเคลื่อนตัวอีกครั้ง …

กว่า 20 นาทีต่อมา รถรางบนถนนสาย11มาถึงพื้นที่ทางด้านทิศใต้ของเมืองเซี่ยงเหอ รถรางจอดที่ป้ายรถเมล์โทรมๆ และ เซี่ยผิงอันก็ลงจากรถ

ก่อนกลับบ้าน เขาซื้อบะหมี่ ซีอิ๊ว และวัตถุดิบอื่นๆ สำหรับมื้อเย็นในตลาดเล็กๆ ริมถนน

เซี่ยผิงและเซี่ยหนิงอาศัยอยู่ในย่านเก่าแก่ของเมือง สภาพแวดล้อมไม่มีอะไรหรูหรา แต่ก็ค่อนข้างสะดวก ย่านนั้นมีชีวิตชีวาและค่าเช่าก็ไม่แพงจนเกินไป ที่สำคัญกว่านั้นคือมีสถานีตำรวจอยู่ตรงทางเข้าบริเวณใกล้เคียง ตำรวจได้ออกตรวจตราพื้นที่บ่อยครั้งเพื่อให้สถานที่ปลอดภัย

หลังจากที่พ่อแม่ของพวกเขาเสียชีวิต เซี่ยผิงอันก็มาตั้งรกรากที่นี่กับเซี่ยหนิง พ่อแม่ของเซี่ยผิงอันเป็นผู้อพยพ ในอดีตเมื่อพวกเขาอพยพมายังสาธารณรัฐเกรทเฟรม จากฮั่วเซียเป็นครั้งแรก พวกเขาต้องจ่ายเงินดาวน์และซื้อบ้าน

อย่างไรก็ตาม หลังจากที่พวกเขาเสียชีวิตจากอุบัติเหตุ ธนาคารก็ยึดบ้านไปและมีกรมสวัสดิการสังคมของสาธารณรัฐเกรทเฟรมก็ได้เคยจัดให้มีครอบครัวอื่นรับเลี้ยงเซี่ยผิงกับเซี่ยหนิง แต่ทั้งสองคนปฏิเสธที่จะให้รับเลี้ยงบุตรบุญธรรมเนื่องจากไม่ต้องการแยกจากกันหลังจากที่พ่อแม่ของพวกเขาเสียชีวิต

ในตอนนั้นเซี่ยผิงอันก็ได้ลาออกจากโรงเรียนและไปทำงานในร้านขายรถยนต์ ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา พวกเขาพยายามหาเงินเลี้ยงชีพด้วยตนเอง

อพาร์ทเมนท์ที่เซี่ยผิงเช่ามีขนาดเพียง 60 ตารางเมตรพร้อมห้องใต้หลังคา ก่อนหน้านี้ห้องใต้หลังคามีปัญหาน้ำรั่วซึมอยู่บ้าง หลังจากรบกวนเจ้าของบ้านไปสองสามครั้ง ในที่สุดเจ้าของบ้านก็เอาคนมาซ่อมให้ อย่างไรก็ตาม จำเป็นต้องมีการปรับปรุงทุกๆ สองปี...

.....

เซี่ยผิงอันสนับสนุนเซี่ยหนิงในการเรียนศิลปะ อย่างไรก็ตาม การเรียนศิลปะมีค่าใช้จ่ายสูง...

ค่าจ้างของเซี่ยผิงอันเป็นแหล่งรายได้เพียงแหล่งเดียวของพวกเขา โชคดีที่สวัสดิการของพลเมืองสาธารณรัฐเกรทเฟรมนั้นดี เกือบไม่มีค่าใช้จ่ายเลยสำหรับเซี่ยหนิงที่จะเข้าเรียนในโรงเรียนมัธยมต้นและมัธยมปลาย พวกเขายังได้ประกันสุขภาพทุกครั้งที่ไปพบแพทย์อีกด้วย ในฐานะพลเมืองที่เกิดในสาธารณรัฐเกรทเฟรม ทำให้เซี่ยผิงอันและเซี่ยหนิงมีสิทธิ์ได้รับผลประโยชน์ของเด็กทุกเดือนตั้งแต่วันที่พวกเขาเกิดจนถึงอายุ 18 ปี เมื่อเซี่ยหนิงเข้าเรียนในวิทยาลัย เธอก็ได้รับเงินช่วยเหลือด้านการศึกษาด้วย …

....

เซี่ยผิงอันทักทายเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยซึ่งประจำอยู่ที่ล็อบบี้ของอพาร์ทเมนท์แล้วขึ้นบันไดไป

สีบนราวบันไดลอกออก เซี่ยผิงยกของชำแล้วเดินขึ้นไปบนชั้นเจ็ด เขาดึงกุญแจออก เปิดประตูแล้วเข้าไปห้องขนาด 60 ตร.ม. มีเครื่องใช้ไฟฟ้าเก่าบางส่วนจากเจ้าของบ้าน ห้องประกอบด้วยห้องครัว ห้องนั่งเล่น ห้องน้ำ และห้องนอน 2 ห้อง

...เซี่ยหนิงมีห้องนอนหลักส่วนตัวของเธอ... ในขณะที่เซี่ยผิงจะพักอยู่ในห้องใต้หลังคาเล็กๆ พี่น้องช่วยกันดูแลบ้านหลังเล็กๆ ให้สะอาดและเป็นระเบียบ ห้องนั่งเล่นตกแต่งด้วยนกกระเรียนกระดาษหลากสีสันที่ทำโดยเซี่ยหนิง บนผนังแขวนภาพสัตว์และภาพทิวทัศน์มากมายที่เธอวาด ด้วย การตกแต่งเหล่านี้ทำให้บ้านน่าอยู่

ในตอนนี้เซี่ยผิงกำลังหิวโหย เนื่องจากอาหารมื้อสุดท้ายของเขาคือเมื่อเกือบ 20 ชั่วโม่งที่แล้ว สิ่งแรกที่เขาทำเมื่อกลับถึงบ้านคือเข้าครัวและทำบะหมี่ให้กับตัวเองกิน

หลังจากรับประทานอาหารแล้ว เซี่ยผิงอันก็รู้สึกว่าในที่สุดเขาก็ฟื้นพลังกลับมาอีกครั้ง

จากหน้าต่างห้องนั่งเล่น เขาสามารถมองเห็นทิวเขาที่งดงาม ยอดเขาถูกปกคลุมไปด้วยหิมะ เซี่ยผิงอันไม่เคยเบื่อที่จะมองมุมมองที่ดูเหมือนปกตินี้สำหรับผู้อื่น แต่สำหรับตัวเขาแล้วมันเป็นสิ่งที่ยอดเยี่ยมมาก ความเหนือจริงนี้สามารถชื่นชมได้โดยเซี่ยผิงอันเท่านั้น

เซี่ยผิงอันกินบะหมี่ชามปกติของเขาในขณะที่เพลิดเพลินกับทิวทัศน์ภูเขาอันงดงาม อาหารมื้อนี้อร่อยเป็นพิเศษ

เทือกเขาด้านนอกคือเทือกเขาพันมังกรแห่งสาธารณรัฐเกรทเฟรมอันยิ่งใหญ่ สาเหตุที่เรียกเช่นนี้ก็เพราะว่าเกิดจากเทือกเขาเล็กๆหลายลูก เทือกเขาพันมังกรทอดยาวกว่า 4,800 กิโลเมตรและไหลผ่านส่วนใหญ่ของทวีปแสงเหนือ

...สกีรีสอร์ทที่ดีที่สุดในสาธารณรัฐเกรทเฟรมตั้งอยู่ภายในเทือกเขาพันมังกรแห่งนี้...

สำหรับเซี่ยผิงอันเทือกเขาพันมังกรเหล่านี้มีชื่อเรียกอีกชื่อหนึ่งว่าเทือกเขาร็อกกี้ ในปีคริสตศักราช 1421 กองเรือของทวีปศักดิ์สิทธิ์ที่นำโดยขันที ได้มาค้นพบทวีปใหม่นี้และตั้งชื่อทวีปดังกล่าวว่าทวีปแห่งแสง เป็นเวลาหลายร้อยปีที่ในแต่ละทวีปศักดิ์สิทธิ์เผชิญกับภัยพิบัติทางธรรมชาติหรือที่มนุษย์สร้างขึ้น มีสถานการณ์ทางการเมืองที่ปั่นป่วน หรือเมื่อราชวงศ์เปลี่ยนไป

พลเมืองฮั่วเซียจำนวนมากจะอพยพมายังทวีปนี้เพื่อแสวงหาชีวิตใหม่และความเจริญรุ่งเรือง

กลุ่มคนกลุ่มแรกสุดที่มาถึงทวีปนี้คือคนงานเหมืองทอง ตำนานของการตีแจ็คพอตโดยการค้นหาทองคำในทวีปแห่งแสงมีอิทธิพลต่อผู้คนนับไม่ถ้วน

มีหลายกรณีที่ผู้คนมาที่ทวีปนี้โดยฝันถึงการขุดทองหลังจากความผันผวนหลายร้อยปี

ปัจจุบัน สาธารณรัฐเกรทเฟรมมีอาณาเขตครอบคลุมพื้นที่กว่า 2.278 ล้านตารางกิโลเมตร เกือบครอบคลุมทั่วทั้งทวีปแสงเหนือ ซึ่งเป็นประเทศมหาอำนาจที่มีประชากรกว่า 680 ล้านคน สาธารณรัฐเกรทเฟรมยังเป็นหนึ่งในห้าสมาชิกถาวรของคณะมนตรีความมั่นคงแห่งสหประชาชาติอีกด้วย...

ทวีปศักดิ์สิทธิ์ยังคงเป็นทวีปศักดิ์สิทธิ์ ฮั่วเซียยังคงเป็นฮั่วเซีย อย่างไรก็ตาม โลกที่อยู่นอกเหนือจากฮั่วเซียได้เปลี่ยนแปลงไปอย่างมากแล้ว ในอดีตขันทีมาพบกับเหวลึกที่มีแม่น้ำตัดผ่านแผ่นดินและเขาสงสัยว่าดวงอาทิตย์ขึ้นจากที่นั่น จนเขาได้ตั้งชื่อหุบเขาแห่งนี้ในทวีปแห่งแสงว่า 'หุบเขาอันรุ่งโรจน์' สถานที่นั้นจริงๆแล้วคือ'แกรนด์แคนยอน' จนถึงทุกวันนี้ แกรนด์แคนย่อนยังคงมีงานแกะสลักหลงเหลืออยู่เมื่อมีนักสำรวจมาค้นพบมันครั้งแรก

ในขณะที่จ้องมองไปที่เทือกเขาร็อกกี้ เซี่ยผิงก็กินบะหมี่ของเขาเสร็จ

ขณะที่เขากำลังล้างจานในห้องครัว กริ่งที่ประตูก็ดังขึ้น...ดิงดอง!

“...ยังเร็วเกินไปที่เจ้าของบ้านจะมาเก็บค่าเช่า...”

เซี่ยผิงงอันพึมพำแล้วเช็ดมือในห้องครัว เขาเดินไปที่ประตู เขาไม่ได้มองผ่านรูตาแมว ในทางกลับกัน วิสัยทัศน์ของเขาทะลุผ่านประตูโดยตรง และเขาก็มองออกไปข้างนอก หัวใจของเซี่ยผิงอันสั่นไหวทันทีที่เขาเห็นบุคคลนั้นอยู่นอกประตู ผู้ที่ยืนอยู่หลังประตูคือชายสวมแว่นกันแดดและเสื้อกันลมหนังสีดำ...เขาดูเท่มาก...

เมื่อเซี่ยผิงอันเห็นชายคนนี้ เขาก็นึกถึงภาพลักษณ์ของชายคนนั้นที่เขาตามล่าและฆ่าหนูปีศาจและหนอนถั่วยักษ์ ชายผู้นี้เป็นผู้อัญเชิญภายใต้สภาระเบียบแห่งชาติ ชายคนนั้นถอดแว่นกันแดดออก เผยให้เห็นใบหน้าที่ถูกอันเคา่งขรึมของเขา เขาอายุประมาณ 30 และมีดวงตาสีเข้มเข้ม เมื่อมองผ่านประตูหนา สายตาของเขาจ้องมองอย่างสงบกับเซี่ยผิงอัน...

...0...0...00...000...///

5 1 โหวต

Article Rating

1 Comment

Inline Feedbacks

ดูความคิดเห็นทั้งหมด