ตอนที่แล้วตอนที่ 18 สารวัตร
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 20 ซุยเรน..บรรพบุรุษแห่งไฟ

ตอนที่ 19 การหลอมรวมลูกปัด


ตอนที่ 19 การหลอมรวมลูกปัด

...ซุยเรน เป็นคนแรกที่นำแสงแห่งไฟมาสู่มนุษย์ในอารยธรรมฮั่วเซีย ในตำนานตะวันตก ผู้ที่นำไฟและแสงสว่างมาสู่มนุษย์คือเทพโพรมีธีอุส อย่างไรก็ตาม โพรมีธีอุสเป็นเทพเจ้า ไม่ใช่มนุษย์...

ในเมืองฮั่วเซียบรรพบุรุษของฮั่วเซียชื่อ ซุยเรน เป็นคนแรกที่ค้นพบไฟโดยการเอาไม้ถูกันเพื่อสร้างเปลวไฟ ซุยเรนเป็นมนุษย์ ไม่ใช่พระเจ้า

ความแตกต่างระหว่างอารยธรรมก็เกิดจากสิ่งนี้เช่นกัน ในอารยธรรมเดียว เทพเจ้าจะเป็นผู้ปกครองปกครองทุกสิ่ง

ในทางกลับกัน มนุษย์ก็สามารถกลายเป็นพระเจ้าได้เช่นกัน

เนื่องจากความจริงแล้วไทม์ไลน์ทางประวัติศาสตร์แตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง และเทพธิดานูวะ ไม่ได้เป็นผู้ที่ซ่อมท้องฟ้าในโลกนี้ จึงไม่มีตำนานของซุยเรนในโลกนี้ ทำไมตัวละครของเทพซุยเรนถึงอยู่บนลูกปัดขอบเขตไฟศักดิ์สิทธิ์?

เป็นไปได้ไหมว่าไฟศักดิ์สิทธิ์ที่ถูกจุดขึ้นมาในตัวผู้อัญเชิญนั้นเกี่ยวข้องกับซุยเรน? เพราะความคล้ายคลึงกันระหว่างทั้งสองคนคือทั้งคู่เป็นไฟ

หัวใจของเซี่ยผิงตื้นตันใจ เขาหยิบลูกปัดขอบเขตและดูตกตะลึงกับภาพที่เห็น ผลกระทบที่ลูกปัดขอบเขตเล็กๆ นี้มีต่อเซี่ยผิงนั้นไม่น้อยไปกว่าสิ่งที่โลกนี้มอบให้เขามาตลอด 20 ปีที่ผ่านมาในชีวิตของเขา

...หัวใจของเซี่ยผิงเต้นอย่างบ้าคลั่ง เขาสัมผัสได้ว่าเขากำลังค่อยๆ เปิดประตูสู่โลกใหม่ โลกหลังประตูทำให้เขาตัวสั่น...

ขณะที่เซี่ยผิงกำลังจ้องมองไปที่ขอบลูกปัด บนผนังด้านหน้าเซี่ยผิงจอแสดงผลขนาดยักษ์ก็ถูกลดระดับลงจากเพดาน ใบหน้าของโม่หยานปรากฏบนจอแสดงผลอิเล็กทรอนิกส์ และเสียงของเขาก็ได้ยินอยู่ในห้องเช่นกัน ห้องนี้มีสิ่งอำนวยความสะดวกด้านการสื่อสารและการตรวจสอบ สะดวกสำหรับคนภายนอก

ในการควบคุมสภาพห้อง คนที่อยู่ในห้องก็สามารถใช้สิ่งอำนวยความสะดวกในห้องเพื่อสื่อสารกับโลกภายนอกได้ สำหรับผู้ที่กำลังเตรียมที่จะผสานกับลูกปัดขอบเขตเป็นครั้งแรก

การจัดการดังกล่าวจะเป็นมิตรกว่า หลายคนคงจะกังวลมากเมื่อรวมเข้ากับลูกปัดขอบเขตเป็นครั้งแรก พวกเขาอาจไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร

“เซี่ยผิง...ตรงหน้าคุณตอนนี้คือลูกปัดขอบเขตไฟศักดิ์สิทธิ์ ก่อนที่คุณจะเริ่มรวมเข้ากับมันอย่างเป็นทางการ คุณไม่จำเป็นต้องกังวลใจ ผู้อัญเชิญนั้นลึกลับและทรงพลัง หลายๆ คนเชื่อว่าผู้อัญเชิญเป็นสิ่งมีชีวิตที่ไม่สามารถแตะต้องได้ พวกเขาสงสัยในตัวเองและยังมีความไม่มั่นใจในตนเองมากนักก่อนหน้านี้ อย่างไรก็ตาม ในความเป็นจริง ตราบใดที่บุคคลมีจิตใจและร่างกายที่ดี โดยไม่คำนึงถึงตัวตนและสถานะของพวกเขา หลังจากที่พวกเขาอายุ 18 ปี พวกเขาจะมีโอกาสกลายเป็นผู้อัญเชิญและสามารถรวมเข้ากับลูกปัดขอบเขตได้  ในสมัยโบราณ ผู้อัญเชิญที่ทรงพลังบางคนไม่รู้หนังสือและไม่มีการศึกษาก่อนที่พวกเขาจะกลายเป็นผู้อัญเชิญ ดังนั้นคุณไม่จำเป็นต้องกังวลอะไรเลย”

ทันใดนั้นเซี่ยผิงซึ่งดวงตายังคงจับจ้องไปที่ลูกปัดเขตแดนในมือของเขา ยังคงตกใจกับอักขระทั้งสามตัวบนลูกปัดเขตแดน ความคิดของเขามีอยู่ทุกที่ คำพูดของโม่หยานเฉาก็ดังก้องอยู่ในหูของเขา เขาไม่แม้แต่จะเงยหน้าขึ้นเพื่อดูหน้าจอ

“เนื่องจากความลึกลับของขอบเขต แม้ว่าฉันจะเคยรวมเข้ากับลูกปัดขอบเขตไฟศักดิ์สิทธิ์มาก่อนแล้ว แต่ฉันก็ไม่สามารถบอกคุณได้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเมื่อคุณเริ่มรวมเข้ากับลูกปัดขอบเขตหรือวิธีจุดไฟศักดิ์สิทธิ์ของคุณ ซึ่งความลึกลับของขอบเขตเป็นกฎที่ผ่านไม่ได้สำหรับผู้อัญเชิญทุกคน

อย่างไรก็ตาม เนื่องจากคนธรรมดาเหล่านั้นที่ไม่เคยได้รับการศึกษา แต่ก็ยังสามารถผสานเข้ากับลูกปัดขอบเขตและกลายเป็นผู้อัญเชิญได้เช่นกัน คุณจึงควรมั่นใจและเชื่อว่าคุณจะไม่แพ้พวกเขา”

เสียงของโม่หยานเฉาดังก้องอยู่ในห้อง ในห้องโถงของหน่วยข่าวกรองในอาคาร บนจอแสดงผลขนาดยักษ์ สถานการณ์ในห้อง 999 กำลังถูกแสดง โม่หยานเฉาซึ่งยืนอยู่ในห้องโถงแล้วมองดูการจัดแสดงขนาดมหึมา เมื่อเห็นเซี่ยผิงอันถือลูกปัดขอบและนั่งขัดสมาธิอยู่หน้าโต๊ะ เขาไม่ได้เคลื่อนไหว โม่หยานเฉาคิดว่าเซี่ยผิงอันค่อนข้างกังวล เขาจึงพูดขึ้นมาเพื่อนำทางเขา

“สองพันปีก่อน ฮั่วหยวนผู้อัญเชิญในตำนานจากฮั่วเซียมีอายุถึง 700 ปี ในตอนแรก ฮั่วหยวนเป็นเด็กเลี้ยงแกะ เขาหยิบลูกปัดขอบเขตขึ้นมาโดยไม่ได้ตั้งใจและเริ่มรวมเข้ากับมัน ก่อนที่เขาจะเสียชีวิต ฮั่วหยวนได้บอกคำพูดสุดท้ายของเขาแก่ผู้อัญเชิญทุกคน คำพูดของเขากลายเป็นคำขวัญสำหรับผู้อัญเชิญทุกคน ตอนนี้ฉันจะบอกคำเหล่านี้แก่คุณ”

การจ้องมองของโม่หยานเฉากวาดไปทั่วใบหน้าของเซี่ยผิงโดยลดสายตาลงบนหน้าจอ จากนั้นเขาก็พูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาว่า...

“ลูกปัดแต่ละเส้นคือการเรียกชีวิต และตำนาน การเป็นผู้อัญเชิญเป็นการเติมเต็มการเรียกของคุณ จงไล่ตามตำนานที่จางหายไปเหล่านั้น และรวบรวมอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์ของคุณเข้าด้วยกัน แล้วนำแสงสว่างของอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์นั้นมาสู่โลก และฉายแสงให้กับฮั่วเซียและอนาคตของมนุษยชาติ นี่คือคำพูดของผู้อัญเชิญในตำนานฮั่วหยวนถึงผู้อัญเชิญทุกคน ฉันหวังว่าพวกเขาจะสร้างแรงบันดาลใจให้คุณได้”

บนจอแสดงผลขนาดมหึมาในห้องโถง เมื่อเขาได้ยินส่วนนี้เท่านั้นเซี่ยผิงก็เงยหน้าขึ้นทันที  เขามองไปที่โม่หยานเฉา จากนั้นก็พูดออกมาว่า...

“ขอบคุณ... ตอนนี้มันเป็นครั้งแรกที่ฉันเห็นลูกปัดขอบเขต ดังนั้นฉันจึงอดไม่ได้ที่จะสนใจมัน ตอนนี้ฉันพร้อมแล้วไม่มากก็น้อย ฉันสามารถเริ่มรวมเข้ากับมันได้”...

“คุณมีคำถามอะไรอีกไหม?”...

"ไม่มี..."

โม่หยานเฉาก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกเช่นกัน เขากล่าวว่า...

“คำพูดที่ฉันบอกคุณเมื่อกี้นี้ก็เป็นคติประจำใจของผู้อัญเชิญหลายคนเช่นกัน นอกจากนี้ยังเป็นกุญแจสำคัญสำหรับผู้อัญเชิญจำนวนมากในการทำความเข้าใจความสัมพันธ์ระหว่างลูกปัดขอบเขตและพลังของผู้อัญเชิญ

ตอนนี้ถ้าคุณพร้อมแล้ว คุณจะใช้เข็มเงินสเตอริไลซ์ในกล่องเพื่อแทงนิ้วของคุณ ต่อไปให้หยดเลือดของคุณลงบนขอบลูกปัด แล้วกระบวนการหลอมรวมก็จะเริ่มขึ้น”

เซี่ยผิงมองไปที่กล่องที่ใช้เก็บลูกปัดขอบเขต แท้จริงแล้วมีเข็มเงินเล็กๆ อยู่ข้างใน เขาหายใจเข้าลึกๆ และสงบสติอารมณ์ลง จากนั้น เขาก็หยิบเข็มเงินออกมา แทงนิ้วของเขาด้วยเข็มนั้น แล้วหยดเลือดของเขาสองสามหยดลงบนลูกปัดขอบเขตไฟศักดิ์สิทธิ์ เลือดที่หยดลงบนขอบลูกปัดถูกดูดซับทันที

แสงแวววาวเล็ดลอดออกมาจากลูกปัดขอบเขตไฟศักดิ์สิทธิ์พร้อมกับหมอกสีแดงเข้มหนาทึบที่รั่วไหลออกมาจากมัน หมอกปกคลุมเซี่ยผิงอัน เขาถูกห่อหุ้มไว้เหมือนไข่ในรังไหมขนาดมหึมา

ในชั่วพริบตา ร่างของเซี่ยผิงค่อยๆ หายไปจากห้อง 999 มีเพียงทรงกลมขนาดมหึมาที่กระพริบด้วยแสงสีแดงเท่านั้นที่สามารถมองเห็นได้บนหน้าจออิเล็กทรอนิกส์ในห้องโถง ส่วนที่เหลือไม่สามารถรับรู้ได้ว่าเกิดอะไรขึ้นภายในทรงกลม

ในทรงกลม เซี่ยผิงรู้สึกว่าเปลือกตาของเขาเริ่มหนักขึ้น จิตใต้สำนึกของเขาจมลึกลงไปในความมืดแล้วเข้าสู่โลกแห่งความฝันอันลึกลับ …

...โดยไม่รู้ว่านานแค่ไหน...

เสียงก้องดังก้องดังก้องอยู่ในหัวของเซี่ยผิง ไม่นานเขาก็ได้สติกลับคืนมาทั้งหมด เขาลืมตาขึ้นทันทีและสังเกตเห็นว่าเขาไม่ได้อยู่ในห้อง 999 อีกต่อไป แต่เขากลับไปอยู่ในสถานที่ที่ไม่คุ้นเคย มันเป็นทางลาดด้านนอกถ้ำ ดวงอาทิตย์ส่องแสงเจิดจ้า และท้องฟ้าสีครามก็เหมือนดังกับภาพวาดที่งดงาม

เขาสัมผัสได้ถึงความสดชื่นของอากาศ ใต้ทางลาดเป็นป่าและถิ่นทุรกันดารที่ไม่มีที่สิ้นสุด มีแม่น้ำอยู่ใกล้ๆ

ในระยะไกลสามารถมองเห็นภูเขาได้ทุกทิศทุกทาง มีผู้คนมากมายรอบตัวเขา พวกเขาทั้งหมดยุ่งอยู่กับงานของพวกเขา

คนเหล่านั้นสวมเสื้อผ้าที่ทำจากใบไม้และหนังสัตว์ เมื่อพิจารณาจากเครื่องแต่งกายของพวกเขาและสิ่งที่พวกเขากำลังทำอยู่  เซี่ยผิงค้นพบว่าเขาดูเหมือนอยู่ในชนเผ่าในสมัยโบราณ ทุกคนกำลังทำงานอยู่บางคนกำลังตัดเนื้อจากสัตว์ร้ายโดยใช้หินแหลมคม ในขณะที่บางคนกำลังเก็บกิ่งไม้ในป่า

กลุ่มหนึ่งกำลังเด็ดผลไม้จากต้นไม้ ส่วนอีกกลุ่มหนึ่งกำลังลับคมภาชนะหิน พวกเขาทั้งหมดมีผมยาวไม่เรียบร้อยและสวมเสื้อผ้าที่ทำจากใบไม้และหนังสัตว์เท่านั้น ไม่มีใครสวมรองเท้า พวกเขาดูเหมือนคนป่าเถื่อนจริงๆ

บนต้นไม้ใกล้ๆ มีบ้านต้นไม้สร้างอยู่ระหว่างกิ่งก้าน มีผู้ชายจำนวนหนึ่งถือหอกที่ทำจากไม้ที่แข็งติดไฟ และพวกเขากำลังลาดตระเวนพื้นที่ในชนเผ่าของตัวเอง..

เซี่ยผิงก็เป็นหนึ่งในนั้นเช่นกัน เขาสูดลมหายใจเย็นๆ เมื่อเขาตระหนักว่าร่างกายส่วนล่างของเขาถูกปกคลุมไปด้วยหนังสัตว์ และเขาเปลือยเปล่าตั้งแต่เอวขึ้นไป เขายังถือหอกไม้อยู่ในมือ และมีผมยาวรุงรังพาดไหล่ เขาอยู่ในความฝันหรือเปล่า? เขาบีบมือของตัวเอง ความเจ็บปวดที่เขารู้สึกนั้นเหมือนกับตอนที่เขามีร่างกายที่แท้จริง เขากลั้นหายใจ หลังจากนั้นไม่นานเซี่ยผิงก็พยายามหายใจโดยที่ใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดงทั้งหมด ระดับความอดทนของปอดของเขาถึงขีดจำกัดสูงสุดแล้ว.

จากนั้นเขาก็ใช้ปลายหอกไม้ที่แหลมคมแทงนิ้วของเขาเอง เขารู้สึกถึงความเจ็บปวดและมีเลือดสดไหลออกมาจากบาดแผลของเขา ความรู้สึกเจ็บปวดนี้เหมือนกับเมื่อเขาใช้เข็มเงินจิ้มนิ้วเพื่อผสานเข้ากับลูกปัดขอบเขต นี่ไม่ใช่ความฝัน ความฝันคงไม่เป็นจริงขนาดนี้ ความรู้สึกที่เขาสัมผัสที่นี่เหมือนกับโลกแห่งความเป็นจริงทุกประการ ถ้าเซี่ยผิงเสียชีวิตในโลกนี้ เขาสงสัยว่าเขาคงจะตื่นขึ้นมาในโลกจริงอีกครั้ง

ในโลกความเป็นจริง หัวของเขาอาจจะระเบิด นี่อาจเป็นเหตุผลว่าทำไมผู้อัญเชิญบางคนถึงตายเพราะหัวของพวกเขาระเบิดเมื่อพวกมันรวมเข้ากับลูกปัดขอบเขต เป็นเพราะพวกเขาตายในโลกนี้ นี่คือโลกที่จะเข้ามาหลังจากที่พวกเขาพยายามผสานกับลูกปัดขอบเขตหรือไม่?

ในที่สุดโลกอันลึกลับของผู้อัญเชิญและลูกปัดขอบเขตก็ถูกเปิดเผยต่อหน้าต่อตาของเซี่ยผิง เขารู้สึกว่าหัวใจเต้นแรงขณะที่เขาสังเกตสภาพแวดล้อมรอบตัวอย่างระมัดระวัง ...

...0...00...000...///