King X King เมื่อได้เกิดเป็น องค์รัชทายาทลำดับสุดท้าย ตอนที่ 246 สถานะ
ตอนที่ 246 สถานะ
โซฟี!
“ทะ ท่านเป็นบ้าไปแล้วหรือไงทะ ท่านพี่!!! ทำไมถึงได้มาตัดแขนของข้า”
ภาพที่เห็นตอนนี้ยอมรับเลยว่าผมไม่คิดว่าจะเกิดขึ้น เพราะตอนนี้โซฟีถือดาบในมือที่ชุ่มไปด้วยเลือดสีแดงจากแขนของเวลล์ แต่เรื่องแปลกใจไม่ใช่เพียงแค่ภาพด้านหน้า
ปกติแล้วถ้าเป็นแบบนี้พวกทหารองครักษ์ต้องเข้าไปฆ่าเธอ แต่พวกทหารกลับยืนนิ่งไม่มีใครเข้าไป แถมยังคำว่า [ท่านพี่] ที่ออกมาจากปากของเวลล์เมื่อกี้อีกตัวตนของเธอเป็นใครกันแน่
“ท่านดรารอน์แบบนี้ท่านพอใจแล้วใช่ไหม?”
“อ่า”
ผมตอบรับไปแบบไม่รู้ตัว
บรรยากาศรอบตัวของโซฟีในตอนนี้ต่างจากปกติมาก ราวกับว่าเปลี่ยนเป็นคนละคนไปในทางที่น่ากลัวกว่าปกติ หลังจากตอบไปโซฟีก็มองไปเหล่าทหารองครักษ์แล้วพูดต่อ
“พวกเจ้ารออะไร เอาตัวไอ้น้องปัญญาอ่อนนี่ไปรักษาสิ!”
“ครับ!!!”
พวกทหารตอบรับแล้วทำตามคำสั่งของเธอทันที
จากนั้นผมก็ตรงไปหาทาร์เลียเพื่อตรวจดูร่างกายของเธอว่าเป็นอะไรมากไหม
“เป็นยังไงบ้าง?”
“มะ ไม่เท่าไหร่คะ…”
ผมสำรวจรอบตัวของเธอก็เป็นแบบที่เธอบอก เพราะความสามารถของเผ่าราเมียทำให้บาดแผลที่สาหัสของเธอเริ่มหายไปแล้ว
เห็นกี่ครั้งก็สุดยอดจริงๆ
“องค์ชาย”
เสียงโซฟีดังขึ้นจากด้านข้าง
“มีอะไร”
“เรื่องนี้มันอะไร”
ระหว่างถามดวงตาของเธอก็กวาดตามองร่างกายของทาร์เลียไปด้วย
ไม่ต้องถามออกมาก็รู้ว่าเธอต้องการคำตอบเรื่องของอะไร
“ทำไม ทาร์เลียเป็นมอนเตอร์แล้วท่านมีปัญหาเหรอ”
“องค์ชาย… ข้าไม่ใช่น้องโง่ที่กล้ามีปัญหากับท่านสักหน่อย แต่ท่านลองสังเกตพวกนักเรียนให้ดีสิ”
ระหว่างพูดโซฟีก็เบนหน้าไปทางพวกนักเรียนที่มุงดูกันอยู่
ซึ่งเมื่อผมมองตามไปก็เห็นหลายคนกำลังมองมาทางพวกเรา แต่แววตาที่กำลังมองมาไม่ใช่แววตาสงสัยหรือแววตาแปลกใจ แต่เป็นแววตาที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัว
แบบนี้ชักจะอยู่โรงเรียนยากสะแล้วสิ !
“ข้าว่าท่านรีบพาคนของท่านไปก่อนดีกว่า”
“อ่า” หลังตอบโซฟีผมก็หันไปทางทาร์เลียต่อ “เดินไหวไหมตอนนี้”
“ค่ะ…”
“งั้นก็ตามมาพวกเราต้องไปพักกันก่อน ตอนนี้เธอเปิดเผยตัวตนไปแล้วต้องมีปัญหาตามมาแน่”
“ขะ ขอโทษคะ”
ใบหน้าของทาร์เลียที่ตอบตอนนี้เต็มไปด้วยความรู้สึกผิด
อยู่ในอารมณ์แบบนี้น่ารักขึ้นมาเป็นกองเลยจริงๆ คิดได้ผมก็ใช้มือขวาสัมผัสที่บนหัวของเธอก่อนจะพูดออกไปทั้งแบบนั้น
“มันไม่ใช่ความผิดของเธอสักหน่อย”
“แต่ว่า…”
“ไม่ต้องห่วงตอนนี้แผนของข้าที่โรงเรียนเดเชียเรียบร้อยหมดแล้ว ตอนแรกก็วางแผนเดินทางกลับประเทศไว้อยู่แล้ว กลับเร็วสักหน่อยก็ไม่เป็นอะไรหรอก”
ตามจริงก็ต้องรออีกประมาณ 1 ปี นั่นแหละ กว่าจะเดินทางกลับประเทศเมซัสตามแผนที่วางเอาไว้ แต่ตอนนี้อะไรทำให้เธอสบายใจผมต้องพูดไปก่อน
“ค่ะ เข้าใจแล้ว”
“ดีมาก! ถ้างั้นตอนนี้เธอก็เปลี่ยนร่างเป็นมนุษย์แล้วกลับไปที่บ้านพักก่อนก็แล้วกัน เดี๋ยวข้าตามไป”
หลังพูดจบทาร์เลียก็พยักหน้าขึ้นลงแล้วทำตามที่บอก
ส่วนผมก็หันไปหาโซฟีอีกครั้งเพราะมีเรื่องที่ขัดใจอยู่ แต่เมื่อหันไปหาเธอเสียงก็ดังขึ้นก่อน
“กำลังสงสัยเรื่องสถานะของข้าอยู่สินะ”
บางทีก็สงสัยว่ายัยนี่เป็นหมอดูหรือไง เหอะๆ
“ใช่แล้ว มันไม่มีคนปกติที่กล้าตัดแขนขององค์ชายกันหรอก แถมหมอนั่นยังเรียกท่านว่า[ท่านพี่]ออกมาด้วย”
ระหว่างพูดสายตาของผมก็เบนไปทางเวลล์ ที่กำลังรักษาแผลอยู่
“ข้าก็อยากจะบอกท่านอยู่หรอก”
“แล้ว”
“เฮ้อ~ ยังไงเรื่องมันก็มาขนาดนี้ก็เข้าเรื่องเลยแล้วกัน แต่คุยตรงนี้มันคงไม่เหมาะ อีกอย่างตอนนี้ราชาประเทศทาซัสก็กำลังเดินทางมาด้วยคงต้องเอาไว้คุยหลังจากนั้น”
ยัยนี่กำลังจะพูดเรื่องอะไรกันแน่???
แต่ยังไงสะตอนนี้ก็ยืนยันได้แล้วว่าเธอต้องเกี่ยวข้องอะไรกับราชวงศ์ แต่เท่าที่จำได้ราชวงศ์ประเทศทาซัสถ้าเกิดมาแล้วเป็นผู้หญิงต้องโดนฆ่าหมดตามกฎไม่ใช่เหรอ
แล้วทำไมยัยนี่ถึงยังมีชีวิตอยู่?
หรือไม่เธอก็อาจจะเกี่ยวข้องกับเรื่องที่เธอไปหมู่บ้านมิลล์ตอนนั้นด้วย?
ชิ! ปวดหัวจริงๆ
ระหว่างผมสงสัยกับคำพูดของเธอเสียงของโซฟีก็ดังขึ้นมาอีก
“สิ่งที่ข้าอยากให้ท่านเข้าใจตอนนี้ก็คือข้าไม่ใช่ศัตรูของท่านแน่นอน แต่เรื่องที่เราจะคุยกันต้องเอาเป็นหลังจากที่ท่านคุยกับราชาประเทศทาซัสเรียบร้อยดีกว่า เพราะถ้าเป็นไปตามนิสัยของชายคนนั้นต้องเป็นแบบที่ข้าคิดแน่นอน”
“อ่า”
น้ำเสียงกับหน้าตาของโซฟีดูแล้วจริงจังมาก คิดแล้วคงเป็นเรื่องที่พูดตรงนี้ไม่ได้ผมเลยไม่มีทางเลือกต้องทำตามที่เธอบอกเท่านั้น แล้วเมื่อคุยจบพวกเราสองคนก็แยกย้ายกันทันทีเพื่อไปเตรียมตัวในการคุยกับราชาประเทศทาซัส
แต่มันก็ยังมีเรื่องขัดใจอยู่
เมื่อกี้ที่คุยกับโซฟีเอพูดเอาไว้ว่า [ชายคนนั้น] ซึ่งก็น่าจะหมายถึงราชาประเทศทาซัส และถ้าปกติลูกไม่น่าจะเรียกพ่อตัวเองแบบนั้นกันหรอก ผมคิดว่าสถานะของเธอกับประเทศนี้มันต้องซับซ้อนกว่าที่คิดแน่!
เฮ้อ~
จะยังไงก็ได้แต่อย่าเพิ่มเรื่องปวดหัวให้เลย…
