454 - อันเหมียวอี้
454 - อันเหมียวอี้
ในกระแสน้ำมีเรือหยกจำนวนมาก แต่เรือมังกรอย่างเช่นที่พวกเขานั่งมานี้มีจำนวนเพียงน้อยนิด
พวกเขายืนอยู่ที่หัวเรือซึ่งขับเคลื่อนด้วยพลังศักดิ์สิทธิ์และมาถึงส่วนลึกของทะเลสาบขนาดใหญ่
ทันใดนั้นพวกเขาก็สัมผัสได้ถึงกลิ่นอายสังขารที่เข้มข้น แม้ว่ามันจะไม่ได้มุ่งเป้ามาที่พวกเขา แต่มันก็ทำให้พวกเขารู้สึกอึดอัดเล็กน้อย
ไม่ไกลนักเรือศักดิ์สิทธิ์ที่มีขนาดใหญ่กว่าเรือมังกรของพวกเขา กำลังแล่นเข้ามาอย่างช้าๆ ที่ด้านหน้าของเรือมีชายหนุ่มชุดม่วงยืนอยู่ตามลำพัง มือของเขาไพล่หลัง ผมสีดำของเขาโบกสะบัดไปตามแรงลม
“ผู้สืบทอดวังอสูรสวรรค์” หลี่เหอซุยอุทาน
เป้าหมายของผู้สืบทอดงังอสูรสวรรค์ดูเหมือนจะเป็นเรือมังกรสีทองขนาดใหญ่ มันสง่างามมากราวกับอาคารที่แล่นอยู่กลางน้ำ ที่หัวเรือมีชายหนุ่มคนหนึ่งยืนอยู่
ชายหนุ่มคนนั้นสวมชุดสีทอง สง่าผ่าเผย ผิวของเขาค่อนข้างเข้มคล้ายกับทองแดง ร่างกายของเขาสูงใหญ่และดวงตาลึกล้ำ
“ผู้สืบทอดของตระกูลจินแห่งที่ราบทางเหนือ!”
หลี่เหอซุยหัวเราะคิกคัก
“พวกเราไม่ต้องรอคอยอีกต่อไปแล้ว เด็กน้อยทั้งสองคนนี้เกิดมาเพื่อเป็นศัตรูกัน พวกเราคงได้ดูเรื่องสนุกๆในไม่ช้า”
“วังอสูรสวรรค์และตระกูลจิน...”
เย่ฟ่านไม่ใช่ว่าเพิ่งเคยได้ยินเรื่องนี้เป็นครั้งแรก ก่อนมาที่เมืองศักดิ์สิทธ์เขายังเห็นคนของตระกูลจินขี่สัตว์อสูรข้ามศีรษะของผู้คนมากมาย
"นี่เป็นมหาอำนาจที่มีความแข็งแกร่งทัดเทียมกับดินแดนศักดิ์สิทธิ์“หลี่เหอซุยหัวเราะเบาๆ”คืนนี้รอชมการแสดงได้เลย"
"เรือมังกรที่อยู่ตรงกลางนั้นมันใหญ่กว่าของเรามาก ดูเหมือนว่าจะเป็นขององค์ชายเซี่ย” เย่ฟ่านมองไปอีกฝั่ง
“ถูกต้อง แม่ชีตัวน้อยชุดขาวก็มาด้วย ครั้งนี้นับว่าถูกใจน้องเย่แล้ว” หลี่เหอซุยหัวเราะ
ในระยะไกลองค์ชายของต้าเซี่ยผมสีดำโบกตามแรงลม ปราณมังกรทั้งเก้าที่แผ่ซ่านอยู่บนร่างกายของเขา เขาเปรียบเสมือนจักรพรรดิสวรรค์ที่ลงมายังโลกมนุษย์ ความสง่างามของเขาไม่มีผู้ใดทัดเทียม
ที่ยืนอยู่ด้านข้างของเขาคือแม่ชีน้อยผู้บริสุทธิ์และงดงาม ดวงตากลมโตของนางจับจ้องทุกสิ่งด้วยความสนใจ
“เขาอยู่ที่นี่ด้วย...” เย่ฟ่านตกใจ
บนฝั่งอสูรเทพสีเหลืองตัวใหญ่กำลังส่งเสียงคำราม ทั้งตัวของมันสว่างไสวเหมือนไฟศักดิ์สิทธิ์ที่ลุกไหม้ ชายหนุ่มชุดขาวนั่งอยู่บนนั้นด้วยท่าทางสง่างาม
“เจียงอี้เฟย…นี่คือหนึ่งในบุคคลรุ่นยาวที่แข็งแกร่งที่สุดของตระกูลเจียง” หลี่เหอซุยแนะนำ
ในวันแรกที่ภาคใต้ชายคนนี้เป็นคนพาถิงถิงกลับสู่ตระกูลเจียง เย่ฟ่านมีความประทับใจต่อคนคนนี้มาก จนกระทั่งเขาเคยคิดว่านี่คือร่างศักดิ์สิทธิ์ของตระกูลเจียง
"ถิงถิงน้อยกับลุงเจียงจะเป็นอย่างไรบ้าง"
เย่ฟ่านพึมพำกับตัวเอง พวกเขาจากกันไม่นาน แต่สี่ปีก็ผ่านไปในชั่วพริบตา
เย่ฟ่านไม่ได้อาศัยอยู่กับพวกเขานานนัก แต่เขารู้สึกว่านั่นคือครอบครัวของเขา
อสูรศักดิ์สิทธิ์สีทองเหยียบย่ำบนพื้น กีบเท้าทั้งตะกุยผ่านอากาศข้ามทะเลอันกว้างใหญ่อย่างรวดเร็ว เจียงอี้เฟยสวมชุดเกราะสีขาวให้ความสง่างามเป็นพิเศษ
"คนคนนี้มีความพิเศษอย่างยิ่ง หากไม่ใช่ว่าร่างศักดิ์สิทธิ์ตระกูลเจียงคอยกดศีรษะของเขาอยู่ เขาอาจจะกลายเป็นผู้นำตระกูลคนใหม่" แม้แต่หลี่เหอซุยก็ยังชื่นชม
"เจ้ารู้ไหมว่าใครคือร่างศักดิ์สิทธิ์ตระกูลเจียง?"
“ลึกลับมาก ไม่มีใครรู้” หลี่เหอซุยส่ายหัว
"บางทีอาจจะเป็นเขา"
"ไม่มีทาง!?" หลี่เหอซุยตกตะลึงก่อนจะปฏิเสธอย่างเด็ดขาด
"ยอดฝีมืออีกคนมาถึงแล้ว"
หลี่เหอซุยมองไปอีกทางหนึ่ง มีเรือลำใหญ่กำลังขับเคลื่อนเข้ามาอย่างช้าๆ ชายหนุ่มชุดดำคนหนึ่งยืนอยู่บนหัวเรือด้วยท่าทีหยิ่งผยอง
"นี่คือหลานชายคนโตของโจรผู้ยิ่งใหญ่คนที่สามสวีเทียนเซี่ยง...สวีเหิง เขาคือยอดฝีมืออันดับหนึ่งในบรรดาลูกหลานของโจรผู้ยิ่งใหญ่ ความแข็งแกร่งของเขาสามารถทัดเทียมกับผู้สืบทอดดินแดนศักดิ์สิทธิ์”
“สวีเหิง?” เย่ฟ่านมองอย่างระมัดระวัง
ผิวพรรณของสวีเหิงนั้นซีดขาวไร้สีเลือดแต่ไม่มีบรรยากาศความอ่อนโยนแม้แต่น้อย ดวงตาของเขาแหลมคมคล้ายกับกระบี่ที่ซ่อนอยู่ในฝัก
“เจ้ากับตู้เฟยกล้าหาญมากที่รังแกน้องชายของเขา ระวังอย่าให้เขารู้ว่าเจ้าอยู่ที่นี่”
เรือทุกลำหยุดอยู่ที่ส่วนลึกของทะเลสาบใหญ่ เพราะเรือหงส์ที่ประดับประดาด้วยดอกไม้นานาชนิดของอันเหมียวอี้หยุดลงแล้ว
กลางอากาศวังสวรรค์ที่ล่องลอยอยู่บนฟ้าอย่างสงบเริ่มมีเสียงดนตรีบรรเลงขึ้น
ในทันใดนั้นหญิงสาวที่งดงามเก้าคนก็ค่อยๆเคลื่อนกายออกมาจากวังสวรรค์ ท่วงท่าการเคลื่อนไหวของพวกนางงดงามอย่างยิ่งและเป้าหมายของพวกนางคือเรือของอันเหมียวอี้
หญิงสาวพวกนี้งดงามอย่างยิ่ง แม้แต่เย่ฟ่านยังต้องถอนหายใจ เขารู้ว่าพวกนางไม่ใช่หญิงสาวธรรมดา แต่เป็นยอดฝีมือที่ฝึกฝนวิชาเสน่ห์เป็นการเฉพาะ
ไม่ว่าหญิงสาวคนหนึ่งจะงดงามขนาดไหน มันก็เป็นไปไม่ได้ที่พวกนางจะเต็มไปด้วยเสน่ห์ขนาดนี้หากไม่ได้รับการฝึกฝนมาก่อน
ในขณะที่สายตาทุกคู่กำลังจับจ้องไปยังความเคลื่อนไหวของหญิงงามทั้งเก้า ชายหนุ่มผู้หนึ่งก็ระเบิดพลังศักดิ์สิทธิ์ออกมาพร้อมทั้งเคลื่อนไหวเข้าหาเรือของอันเหมียวอี้อย่างรวดเร็ว
"เซียงอี้เฟย?"
เย่ฟ่านรู้สึกประหลาดใจ เหตุใดคนเหล่านี้จึงไม่ปิดบังตัวตน
"นั่นไม่ถูกต้อง" หลี่เหอซุยก็สังเกตเห็นความผิดปกติเช่นกัน
“องค์ชายแห่งวังอสูรสวรรค์ ผู้สืบทอดของตระกูลจิน องค์ชายเซี่ยผู้ยิ่งใหญ่ บุคคลที่โดดเด่นของตระกูลเจียง และเซียงอี้เฟยแห่งดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไร้สิ้นสุด พวกเขาไม่ควรที่จะเป็นคนแรกที่เสนอหน้าออกไป?”
เย่ฟ่านพยักหน้าและกล่าวว่า “ถูกต้อง ตำหนักสราญรมย์มีชื่อเสียงที่ไม่ดี คนเหล่านี้ล้วนเป็นทายาทของมหาอำนาจผู้ยิ่งใหญ่ พวกเขาไม่ควรเปิดเผยตัวเองเช่นนี้”
พวกเขาสงสัยว่าการได้แต่งงานกับทายาทของตำหนักสราญรมย์ให้ประโยชน์อะไรกันแน่ คนเหล่านี้ถึงไม่ลังเลที่จะเปิดเผยตัวเองโดยไม่สนใจชื่อเสียงที่จะได้รับผลกระทบ
“ข้าเคยกังวลเกี่ยวกับการฝึกฝนมากเกินไป และเมื่อข้าเติบโตขึ้นข้าถึงได้รู้ว่าในโลกนี้มีกฎแห่งเต๋าผู้ยิ่งใหญ่อยู่”
เสียงสวรรค์ล่องลอยอยู่ในท้องฟ้ายามราตรี เส้นผมของอันเหมียวอี้โบกตามลมเป็นภาพที่งดงามราวกับเทพธิดาศักดิ์สิทธิ์
“โลกนี้มีสองด้าน ด้านหนึ่งคือด้านที่ทุกคนเห็น อีกด้านคือความลึกลับของสวรรค์และปฐพี ข้าอยากมองโลกให้กว้างขึ้นกว่าเดิม?”
เสียงของอันเหมียวอี้สดใสราวกับระฆังเงิน มันสะกดจิตใจของผู้คนให้ตกอยู่ในภวังค์
การที่นางพูดแบบนี้หรือว่านางต้องการออกจากบ่อโคลนของตำหนักสราญรมย์?
จิตใจของผู้คนมากมายที่อยู่ในทะเลสาบสั่นสะท้าน หากนางมีความปรารถนาเช่นนั้นจริง คงมีผู้คนไม่น้อยที่ยินดีจะให้ความช่วยเหลือ
“เทพธิดาอัน ข้าเข้าใจความยากลำบากของเจ้า ข้าอยากจะพาเจ้าไปจากสถานที่อันโสมมเช่นนี้” มีคนตะโกนขึ้นมาด้วยความยินดี
บูม!
น่าเสียดายกี่คนคนนั้นมีระดับบ่มเพาะต่ำเกินไป ทันทีที่เขาส่งเสียงเขาก็ถูกใครบางคนกระแทกตกจากเรือ
“เทพธิดาอันความปรารถนาของเจ้าแม้ว่าผู้แซ่จางไม่สามารถช่วยได้ แต่หากเจ้ายินยอมติดตามข้าไป บิดาของข้าจางฮุยเป็นถึงผู้สูงสุดคนหนึ่ง เขาสามารถรับรองความปลอดภัยของเจ้าได้อย่างแน่นอน”
แม้ว่าบุคคลนี้ไม่ได้บอกว่าจะชวนนางไปอยู่ในป่าเขา แต่ความหมายก็คล้ายกัน มันตรงไปตรงมามากและเป็นผลให้เขาถูกใครบางคนเตะลงไปในน้ำ
"คุณหนูอันเป็นผู้บริสุทธิ์สูงส่ง ผู้ใดกล้าเอาเรื่องรักใคร่มายุ่งเกี่ยวกับนางจะถือว่าเป็นศัตรูของข้า”
“ตูม”
ชายหนุ่มคนหนึ่งพูดขึ้นด้วยความเที่ยงธรรม แต่ก่อนที่เขาจะมีโอกาสอวดโอ่เขาก็ถูกเตะลงไปในน้ำอีกครั้ง
"เจตนาของข้าไม่ใช่เช่นนั้น ในวันนี้ข้าเพียงต้องการสนทนาเต๋าใครบางคนทั้งคืนเท่านั้นเอง"
เสียงของอันเหมียวอี้ไพเราะมากมันทำให้ผู้คนมากมายเคลิบเคลิ้มไปกับความลุ่มหลง
“นางหมายความว่ายังไง นางอยากจะคัดเลือกคู่ครองหรือไม่?” แม้แต่หลี่เหอซุยก็ยังแปลกใจ
อันเหมียวอี้ต้องการเลือกบางคนเพื่อสนทนาเต๋าทั้งคืน เรื่องนี้ทำให้ผู้คนมากมายเกิดความคุ้มคลั่งขึ้นมาทันที
