เทพสงครามหวนคืน ตอนที่ 45 เงื่อนไข

ณ ห้องรับแขก

หลังจากที่หยางเฉินเดินเข้ามาในห้องรับแขกก็เจอกับแองเจลล่ายืนอยู่ในท่าทางระวังตัว แล้วก็เห็นหวังเฟ่ยกับผู้ชายอีกคนที่กำลังนั่งอยู่ ผู้ชายอีกคนที่กำลังนั่งอยู่ก็คือผู้ชายใส่ชุดทหารสีเขียวลายดำบนเสื้อติดยศจำนวนมากที่เกือบเต็มเสื้อของเขา รูปร่างก็เป็นผู้ชายตัวไม่ใหญ่มากทรงผมตัดสั้นเรียบร้อยมีบาดแผลชวงดวงตาเหมือนกับว่าโดนมีดฟันผ่านที่ตาจวา ผมำตาลแดงออกทางน้ำตาลนิดหน่อย

' ผู้ชายคนนี้เหรอคนนำทาง แต่ดูยังไงก็ไม่น่าจะใช้ ทั้งท่าทางการวางตัวของชายคนนั้น ต้องเป็นคนระดับสูงของกองทัพอย่างแน่นนอน แล้วมาที่นี้ทำไม ' หยางเฉินคิดในใจขณะที่กำลังมองชายใส่ชุดทหารกำลังมองมาทางตน ในระหว่างนั้นเองหวังเฟ่ยก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้ที่นั่งอยู่ และก็ชี้นิ้วไปยังชายใส่ชุดทหารคนนั้น พร้อมกับแนะนำตัวให้กับหยางเฉินฟัง " ปรมจารย์หยางชายคนนี้ชื่อว่า ต้าเหลียน เป็นนายผลแห่งกองทัพจีนตะวันออก "

" ยินดีที่ได้พบ ปรมจารย์หยาง! " ต้าเหลียนพูดออกมาพร้อมกับลุกขึ้นยืนแบบหวังเฟ่ย

" คุณหวัง นี่มันหมายความว่ายังไง ผมไม่ได้บอกให้คุณหาคนนำทางให้กับผมเหรอ แล้วคุณพาคนระดับนายพลต้าเหลียนมาที่นี่เพื่ออะไร " หยางเฉินถามออกไปด้วยน้ำเสียงไมพอใจ แล้วก็หันหน้าไปทางหวังเฟ่ยที่ยืนอยู่

" โปรดฟังก่อนครับปรมจารย์หยาง ตอนแรกผมก็หาคนนำทางได้แล้ว แต่ว่าพอรู้ว่าท่านจะไปเอาตัวคนที่ถูกลักพาตัวกลับมาคนนำทางทุกคนก็ปฏิเสธหมดเลย เพราะกลัวอำนาจของ หมู่บ้านโอสถสรรค์ " หวังเฟ่ยรีบตอบออกมาหลังจากที่หยางเฉินถามตน แล้วก็ได้พูดต่อหันไปทางต้าเหลียน " แต่ท่านนายพลบอกว่า สามารถช่วยท่านได้ "

" ช่วย? " หยางเฉินพูดออกไป แล้วก็หันหน้าไปทางต้าเหลียนด้วยความสงสัยพร้อมกับคิดในใจไปด้วย ' นายพลของกองทัพจีนจะช่วยเราเนี่ยนะ ฟังยังไงมันก็ต้องมีผลประโยชน์อะไรแน่- '

" ใช้แล้วปรมจารย์หยาง! ทางกองทัพจีนของเราสามารถพาท่านไปที่หมู่บ้านโอสถสรรค์ได้ แต่ว่าทางเราก็มเงื่อนไขอยู่เหมือนกัน " ต้าเหลียนพูดออกมามาด้วยท่าทางมั่นใจ แล้วก็ได้คิดในใจไปด้วยโดยมองไปที่แองเจลล่าที่ยืนอยู่ ' ทำไมเผ่านางฟ้าถึงมาอยู่ที่นี้ได้กันละ ไม่สิ! เรื่องนั้นเอาไว้ก่อนแต่เผ่านางฟ้ามาอยู่ในบ้านของมนุษย์เนี่ยนะ แล้วแถมยังดูสถาณะต่ำกว่าคนที่ชื่อหยางเฉินนี้อีก มันหมายความว่ายังไงกันเนี่ย '

ในระหว่างที่ต้าเหลียนมองไปที่แองเจลล่า แล้วคิดในใจอยู่นั้น ทางด้านของแองเจอลล่าก็สบตากับเขา ทันทีที่สบตากับแองเจลล่าทางต้าเหลียนก็ีบหลบตาเธอทันที " รีบบอกเงื่อนไขมาท่านนายพลมาเถอะ! " หยางเฉินถามออกไปด้วยน้ำเสียงเริ่มไม่พอใจเล็กน้อย

" อะ- อ่า เงื่อนไขของทางเราก็คือให้คุณไปเป็นครูฝึกให้กับทางทหารของเรา 1 เดือน เพื่อให้พวกเขาสาารถอยู่ในระดับกลางของผู้บ่มเพราะได้- " ต้าเหลียนตอบออกมาด้วยน้ำเสียงเกร็งๆ

" ทหารของคุณมีจำนวนเท่าไหร่ แล้วค่าเฉลี่ยนตอนนี้อยู่ระดับไหน " หยางเฉินถามกลับทันทีเมื่อต้าเหลียนพูดจบ แล้วก็ได้คิดในใจไปด้วย ' 1 เดือน มันนานไป ถ้าขนาดนั้นอารีญาจะโดนพวกจากหมู้บ้านโอสถสรรค์ทำอะไรบ้างก็ไม่รู้ แต่เราก็ไม่มีคนนำทางเพราะงั้นทางเดียวตอนนี้ก็คือฝึกทหารให้กับเขา '

" ทหารมีทั้งหมด 300 คน ค่าเฉลี่ยนของทหารตอนนี้อยู่่ที่ พลังเริ่มต้นระดับ 5 "

" เริ่มต้นระดับ 5 ? " หยางเฉินพูดออกไปด้วยน้ำเสียงแปลกใจ

' อะไรนี่เขากำลังจะบอกว่าระดับของทหารของเราต่ำไปงั้นเหรอ แต่ไม่ว่ายังไงเราก็ต้องให้เขาไปฝึกให้ได้ไม่งั้นกอ'ทัพเเราลำบากในการซ้อมรบประจำประเทศปีนี้แน่ ' ต้าเหลียนคิดในใจ แล้วก็ได้พูดต่อ " ถ้า 1 เดือน พวกทหารไม่ถึงขั้นกลางก็ไม่เป็นอะไร ขอแค่คุณไปฝึกให้ทาง- "

" รู้สึกว่าคุณกำลังดูถูกผมอยู่สินะ " หยางเฉินพูดออกมาพร้อมกับรอยยิ้มที่มุมปาก จากนั้นก็ยกนิ้วขึ้นมา 1 นิ้ว เอาไว้ที่ด้านหน้าหันตรงไปยังต้าเหลียนที่ยืนอยู่ และพูดต่อ " 1 อาทิตย์! ขอเวลาแค่ 1 อาทิตย์ทหารของคุณทุกคนจะสามารถเข้าระดับกลางของการบ่มเพราะได้อย่างแน่นอน "

" ห่ะ! " เสียงของต้าเหลียนร้องออกมาด้วยน้ำเสียงตกใจหลังจากที่ได้ยินหยางเฉินพูดออกมา แล้วก็ได้คิดในใจไปด้วย ' 1 อาทิตย์ งั้นเหรอ นี่เขากำลังพูดเรื่องอะไรอยู่เนี่ยนี่กำลังจะบอกว่าสามารถทำให้ทหารทั้ง 300 คน ของทางเราเลื่อนระดับกันไวขนาดนั้นเลยหรือยังไง- '

" แต่ทางผมเองก็มีเงื่อนไขอยู่เหมือนกัน " ระหว่างที่ต้าเหลียนกำลังคิดอยู่เสียงหยางเฉินก็พูดออกมา

" เชิญบอกมาได้เลย ถ้าทางกองทัพสามารถให้ได้ผมจะจัดการให้คุณเอง " ต้าเหลียนถามออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจัง แล้วก็ตั้งใจฟังข้อเสนอของอย่างเฉินที่กำลังจะพูดออกมา

" สิ่งที่ผมต้องการมมีอยู่ 2 อย่าง 1. คุณต้องส่งคนพาผมไปที่หมู่บ้านโอสถสรรค์เพื่อไปตามคนของผมกลับมา 2. ความปลอดภัยของคนใกล้ตัวของผม " หยางเฉินพูดออกมาพร้อมกับเดินตรงเขาไปหาต้าเหลียนที่ยืนอยู่

. " คนใกล้เตัวของคุณเหรอ? " ต้าเหลียนถามออกมาด้วยน้ำเสียงสงสัย

" ใช่! "

' คนใกล้ตัวของเขาตอนนี้ก็มีแต่คนที่อยู่ในบ้านนี้ไม่ใช่หรือไง เพราะจากข้อมูลที่เราได้มา ผู้ชายคนนี้โดนตระกูลหยางทิ้ง ถ้าอย่างงั้นก็ไม่มีปัญหาอะไร ' ต้าเหลียนคิดในใจขณะที่กำลังมองหยางเฉินที่กำลังเดินเข้ามาอยู่ แล้วก็ตอบกลับด้วยน้ำเสียงมั่นใจ " ตกลง! ทางกองทัพเราจะจัดคนคุ้มกันให้กับคนของคุณเอง แต่ก่อนอื่นต้องถามให้แน่ใจก่อนว่าปกป้องที่บอกมาไม่รวมถึงตระกูลหยางใช่ไหม? "

" แน่นอน! แค่คนของผมที่อยู่ในบ้านเท่านั้น " หยางเฉินตอบยืนยัน แล้วก็พยักหน้าขึ้นลงเล็กน้อย

" ถ้าแค่นั้นทางเรารับประกันได้! "

' เท่านี้ก็เรียบร้อย กองทัพก็ถือว่าอยู่ในระดับแข็งแกร่งพวกนักฆ่าหรือผู้ฝึกตนธรรมดาก็คงไม่กล้ามีปัญหากับกองทัพหรอกเพียงเท่านี้ก็แก้ปัญหาเรื่องความปลอดภัยของพวกเธอได้แล้ว ' หยางเฉินคิดในใจหลักจากที่ต้าเหลียนตอบยืนยันออกมา แล้วก็ได้พูดออกไปอีก โดยมองเข้าไปในตาของต้าเหลียนด้วยสีหน้าจริงจัง " หวังว่าทางคุณคงรู้นะว่าที่ืนยันมามันหมายความว่ายังไง เพราะถ้าเกิดอะไรขึ้นกับคนของผมต่อให้เป็นกองทัพผมก็ไม่ไว้หน้าหรอก "

หลังจาหที่หยางเฉินพูดจบต้าเหลียนก็ไม่ได้ตอบอะไรกับมา แล้วกำลังทำหน้าลำบากใจและบรรยกาศในห้องก็เริ่มเงียบสนิทกลายเป็นว่าเป็นบรรยกาศที่ชวนอึดอัด

" จริงสิ! ปรมจารย์หยาง " เสียงของหวังเฟ่ยที่ยืนมองั้งสองคนอยู่พูดออกมาเหมือนกับว่าคิดอะไรออก แล้วก็ได้พูดต่อว่า