เทพสงครามหวนคืน ตอนที่ 36 ขยะ!

" ตรงนั้นมันมีอะไร? " หยางเฉินพูดออกมาด้วยน้ำเสียงสงสัยขณะที่กำลังมองไุปทางกลุ่มคนที่กำลังยืนมุงกันอยู่ แล้วหวังหลินเธอก็พูดออกมาด้วยน้ำเสียงแลกใจ " จุดนั้นดูเหมือนว่าจะเป็นเขตการโชว์ของยันต์ป้องกัน ค่ะ "

' ยันต์ป้องกัน? มันเป็นยันต์ชนิดไหนกันนะถึงมีคนรุมกันดูขนาดนั้น แล้วแถมยังดูเหมือนว่าทุกคนอยากไ้ด้กันอีกด้วย ' หยางเฉินคิดในใจด้วยความสงสัย แล้วได้พูดออกมา " งั้นก็ไปลองดูกันเถอะ เพื่อของที่อยู่ตรงนั้นมันอาจจะมีประโยชน์ก็ได้ "

" ค่ะ " หวังหลินตอบออกมาด้วยน้ำเสียงดีใจ เพราะตอนแรกที่เธอหันไปทางนั้นก็สนใจเรื่องของยันต์ป้องกันอยู่แล้ว แต่ว่าเธอมากับหยางเฉินเธอจะทำตัวตามใจไม่ได้เลยไม่ได้พูดอะไรออกมา แต่พอหยางเฉินบอกว่าอยากไปดูเองเธอจึงดีใจอย่างมาก

หลังจากที่ที่ทั้งสองคนเดินเข้ามาถึงจุดที่คนมุงกันอยู่ ก็เจอกับตู้กระจกขนาดใหญ่ที่ด้านในใส่สร้อยคอเอาไว้ สร้อยคอที่อยู่ด้านในตู้กระจกเป็นสร้ายทองที่ถูกแขวนเอาไว้ด้วยหยกสีเขียวรูปร่างหยกนั้นเป็นเหมือนกับสัญลักษ์ หยิน หยาง ในระหว่างที่หยางเฉินกำลังมองไปที่หยก็ได้ยินเสียงคนรอบตัวพูดขึ้นมา

" -สร้อยหยกนั้นเป็นยันต์ป้องกันนั่น เป็นของอาจารย์ กวาง เลยนะราคาต้องสูงมากแน่ "

"-อาจารย์กวางที่เป็นสมบัตรแห่งชาติของจีนด้านศิลป์การต่อสู้นะเหรอ! "

" -ใช่! แล้วมันไม่ได้หมดแค่นั้นนะเพราะยันต์ป้องกันนี้ฉันได้ยินมาว่าสามารถทนการโจมตีของผู้ฝึกตน ขั้นสูงสุดได้หลายครั้งด้วยนะ "

"-นายพูดจริงเหรอ! "

' บ้าบ่อ! ของนี้มันทนได้แค่การโจมตีของคนพลังระดับขั้นสูงแค่ครั้งสองรั้งมันก็พังแล้ว แต่ดูเหมือนว่าที่โลกจะเรียกอุปกรณ์ป้องกันว่าเป็นยันต์ป้องกันสินะ ให้ตายสิ! ตอนแรกนึกว่าจะได้เห็นยันต์ป้องกันที่โลกสะอีกเล่นเอาผิดหวังเลย ' หยางเฉินคิดในใจหลังจาที่ได้ยินเสียงคนคุยกัน

" ปรมจารย์คะ นั้นมันยันต์ป้องกันดีเลยไม่ใช่เหรอ ที่สามารถป้องกัน- "

" มันกันได้แค่นิดหน่อยเท่านั้นแหละ ไม่ไดด้ต่างจากอุปกรณ์ป้องกันปกติหรอก ของแบบนั้นก็คือ ขยะ นั่นแหละ " หยางเฉินพูดขัดออกไป ขณะที่หวังหลินกำลังพูดออกมาด้วยท่าทางตื่นเต้น แล้วเธอก็เงียบไป

' ปกติแล้วยันต์ป้องกันกับอุปกรณ์ป้องกันมันต้องเรียกแยกกัน เพราะระดับมันต่างกันมากระหว่างอุปกรณ์ป้องกันกับยันต์ป้องกัน อุปกร์แค่ป้องโดนโจมตีกันไม่กี้ครั้งก็พังแล้ว และมีจำนวนอยู่มากเพราะมันสามารถสร้างออกมาได้ง่ายแต่ยันต์ป้องกันนั้นมันต่างออกไป ถ้าไม่มีพลังแข็งแกร่งพอละก็ไม่มีทางสร้างได้อย่างแน่นอนขนาดตัวเรากว่าจะสร้างออกมาได้ก็ต้องใช้เวลาเป็นวันเลยตอนที่พลังอยู่ระดับเทพสงครามในดินแดนศักดิ์สิทธิ์ และผลตอบแทนของมันก็มีค่าขนาดพระเจ้ายอมมอบดาวที่ตัวเองสร้างมากับมือให้ เพื่อแลกกับมันแบบไม่คิดอะไรเลยด้วยซ้ำเมื่อเราเอ่ยปาก แต่เมื่อมาเทียบกัยอุปกรณ์ป้องกันด้านหน้ามันก็แค่ขยะเท่านั้น ' หยางเฉินคิดในใจ แล้วก็นึกถึงเรื่องของตัวเองตอนที่อยู่ดินแดนศักดิ์สิทธิ์

" เมื่อกี้เจ้าบอกว่าอุปกรณ์ป้องกันของข้าเป็นแค่ขยะงั้นเหรอ พ่อหนุ่ม " เสียงของชายแก่พูดดังออกมาจากทางด้านหลังของหยางเฉิน เมื่อเสียงพูดจบหยางเฉินก็หันกลับไปตามเสียงที่พูดออกมา แล้วก็เจอกับชายแก่อายุไม่ต่ำกว่า 60 ปี สวมเสื้อคอกลมขนาดใหญ่กว่าตัวเล็กน้อย แล้วก็กางเกงที่ขนาดใหญ่เล็กน้อยเพื่อการเคลื่อนไหวที่สบายตัว แล้วก็มีนวดเคราสีขาวออกไปางสีเถายาวประมาณ 10 เซน กำลังยืนใช้มือลูปเคราของตัวเองอยู่ด้วยใบหน้าที่กำลังยิ้มแบบปกติ

แต่ภายในดงตากำลังจ้องมองมาที่หยางเฉินด้วยความโกรธที่ราวกับว่าต้องการจะฆ่าให้ได้ " เมื่อกี้คุณบอกว่าของคุณสินะ " หยางเฉินถามออกไปด้วยน้ำเสียงปกติใส่ชายที่อยู่ตรงหน้าของตน แล้วเสียงของหวังหลินที่ยืนอยู่ข้างๆ ก็พูดออกมาด้วยน้ำเสียงตกใจ " อาจารย์กวาง!!! " เสียงที่หวังหลินพูดออกมาเป็นเสียงที่ดังมากทำให้ผู้คนที่กำลังยืนอยู่หันมามอง แล้วก็พูดตามกันออกมา

"-จริงด้วยอาจารย์กวางมรดกแห่งชาติของประเทศจีน "

"-ท่านมาอยู่ทีนี้ได้ยังไง? "

"-งั้นก็แปลว่ายันต์ป้องกันนี้ต้องมีค่ามาก ถึงขนาดอาจารย์กวางมาดูการประมูลเองแบบนี้เลยเหรอ "

ในระหว่างที่ทุกคนกำลังพูดอยู่ชายแก่ด้านหน้าของหยางเฉินก็พูดออกมาต่อ " งั้นขอแนะนำตัวก่อนก็แล้วกัน ข้าชื่อว่า หลินกวาง หรืออีกชื่อที่คนเขาเรียกันก็คือ อาจารย์กวาง

" หยางเฉิน! " หยางเฉินตอบกลับเมื่อหลินกวางแนะนำตัวเสร็จ แล้วก็คิดในใจไปด้วย ' ตระกูลหลิน! จากที่เราหาข้อมูลมาเป็นตระกูลที่มีนักสู้เยอะที่สุดในประเทศจีนสินะ ' ในระหว่างที่หยางเฉินกำลังคิดอยู่หลินกวางก็พูดออกมา " เอาละเจ้าหนุ่มไหนลองอธิบายมาสิ ว่าทำไมถึงไได้บอกว่ายันต์ป้องกันของข้าเป็น ขยะ!- ขอบอกเอาไว้ก่อนเลยนะถ้าพูดอะไรที่มันฟังไม่ขึ้นละก็ ในนามตระกูลหลินข้าหลินกวางไม่อาจยอมมรับการดูถูกของเจ้าได้ และจงชดใช้มันด้วยชีวิตสะ "