เทพสงครามหวนคืน ตอนที่ 27 ผิดแผน

" เมื่อกี้ที่พ่อคุยกับปรมจารย์ฟู่ เขาถามออกมาด้วยว่า ( หยางเฉินได้อยู่ด้วยไหม ) เสียงที่ถามออกมาเหมือนกับว่ากำลังกลัวอยู่เลย แต่พอบอกเธอมาคนเดีย ไม่มีใครรู้ เขาก็บอกว่าจะรีบมาทันที "

" หยางเฉิน คนตระกูลหยางเหรอ " นิ้งหลี่ถามด้วยน้ำเสียงสงสัย แล้วนิ้งโม้ก็ตอบพร้อมกับส่ายหัวไปมาเล็กน้อย " ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ทำไมปรมจารย์ฟู่ต้องกลัวคนตระกูลหยางด้วยละ "

ในระหว่างที่ทั้งสองคนกำลังคุยกันทั้งนิ้งโม่ และนิ้งหลี่ก็ทำหน้าคิดหนักกันทั้งสองคน และในระหว่างนั้นเสียงของนิ้งเออร์ก็พูดขึ้น " หนูรู้จักนะ แต่หมอนั้นมันก็แค่ขยะที่โดนตระกูลหยางตัดหางปล่อยวัดเอง และก็เป็นเพื่อนสมัยเด็กกับรั่วรัว "

สิ่งที่นิ้งเออร์พูดออกมามันทำให้ทั้งสองคนยิ่งสับสนเข้าไปอีก ' มันเป็นแค่ขยะ แล้วทำไมปรมจารย์ฟู่ตอนที่พูดถึงชื่อมันน้ำเสียงถึงได้สั่นแบบนั้น เห้อ~ ' นิ้งโม้คิดในใจด้วยความสงสัย

ก๊อก ก๊อก ก๊อก !

ระหว่างที่ทั้ง 3 คน กำลังคิดกันอยู่ เสียงเคราะประตูก็ดังขึ้นมา แล้วก็มีเสียงผู้ชายพูดออกมาตามหลังเมื่อเสียงดับไป " นายท่านครับตอนนี้คุณหนูตระกูลรั่วเดินทางมาถึงแล้วครับ เธอกำลังรออยู่ที่ห้องรับแขก "

เมื่อได้ยินเสียงที่พูดออกมาทั้ง 3 คน ก็หันหน้าเข้าหากันและพยักหน้าแบบพร้อมเพียง " ลูกเออร์ลูกต้องถ่วงเวลาเอาไว้จนกว่าปรมจารย์ฟู่จะมาถึงนะ " นิ้งโม้พูดออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจัง

" ค่ะ เดี๋ยวหนูจะพาเข้าไปที่ห้องถ้าถึงเวลาพ่อก็ไปตามได้เลย "

" ได้ ! "

เมื่อคุยกันจบนิ้งเออร์ก็เดินออกไปเพื่อไปหารั่วรัวที่รออยู่ด้านนอก

ณ ห้องรับแขก

ห้องที่รั่วรัวกำลังนั่งอยู่ตอนนี้เปฺนห้องขนาดใหญ่ที่ตรงกลางห้องมีชุดโต๊ะขนาดใหญ่ตั้งเอาไว้ รั่วรัวที่กำลังนั่งอยู่ก็คิดในใจไปด้วย ' ไม่คิดเลยนะว่านิ้งเออร์จะเป็นคนดีแบบนี่ เราคิดว่าเธอจะไม่ชอบเราสะอีก ' รั่วรัวคิดในใจ แล้วก็กวาดสายตามองบริเวณโดยรอบไปด้วย

ในระหว่างนั้นประตูห้องก็เปิดออก แล้วนิ้งเออร์ก็เดินเข้ามาในห้องพร้อมกับใบหน้ากำลังยิ้มแบบสดใส่มองไปทางรั่วรัว " เป็นไงบ้างชอบที่นี่หรือป่าว " นิ้งเออร์ถามด้วยน้ำเสียงสนิทกัน แล้วก้เดินไปนั่งที่เก้าอี้ตรงข้ามกับรั่วรัว

" อิ้ม! " รั่วรัวตอบกลับพร้อมกับพยักหน้าเล็กน้อย แล้วก็ได้พูดต่อ " ขอบคุณมากเลยนะที่ชวนฉันมาพักที่บ้าน "

" ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร ก็พวกเราเป็นเพื่อรกันไม่ใช่เหรอเรื่องแค่นี้เอง " นิ้งเออร์ตอบกลับพร้อมสบัดมือแบบเป็นธรรมชาติ แล้วก็คิดในใจไปด้วย ' ใครมันเป็นเพื่อนกับแกกัน ที่เรียกมาก็เพราะจะกำจัดทิ้งต่างหากละยัยโง่ '

" จริงสิ! " นิ้งเออร์พูดออกมาเหมือนกับว่าคิดอะไรออก " มีอะไรเหรอ? " รั่วรัวถามกลับด้วยความสงสัยทันทีที่ได้ยินเสียงนิ้งเออร์พูดออกมา

" เธอรู้จักผู้ชายที่ชื่อหยางเฉินใช่ไหม เธอรู้ไหมว่าผู้ชายคนนั้นเป็น- "

" ฉันยังไม่อยากคุยเรื่องหมอนั้น! " ระหว่างที่นิ้งเออร์กำลังพูดอยู่ รั่วรัวก็พูดขัดออกไปด้วยน้ำเสียงที่มีน้ำโหออกมาเล็กน้อย ' ทำไมต้องมาพูดถึงหมอนั้นตอนนี้ด้วยนะ หรือว่านิ้งเออร์เองก็ตกหลุดรักไปแล้วเหมือนกัน ' รั่วรัวคิดในใจหลังจากที่พูดออกไป

" เอาละไม่อยากพูดถึงก็ไม่เป็นอะไร งั้นตอนนี้พวกเราไปห้องฉันกันเถอะ " นิ้งเออร์พูดออกมา แล้วก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้ที่นั้งอยู่ จากนั้นก็เดินตรงไปที่ประตูทางออก ส่วนรั่วรั่วรัวเองก็ลากกนะเป๋าเดิมตามไปทันที

ณ บ้านหมอกสรรค์

หลังจากที่หยางเฉินนั่งมองอารีญาอยู่สักพักใหญ่ ก็สามารถสัมผัสถึงพลังของผู้ฝึกตนที่พึ่งเข้าขั้นเริ่มต้นภายในบ้านได้ ' สำเร็จแล้วสินะ ' หยางเฉินคิดในใจ แล้วก็มองไปยังจุดที่สามารถสัมผัสพลังได้ ซึ่งพลังที่หยางเฉินกำลังสัมผัสได้ตอนนี้ก็คือพลังของผู้ฝึกตนเริ่มต้นขั้นที่ 1 ที่เป็นของฉิงฉิงที่หยางเฉินให้วิธีการฝึกไป

...

....

.....

ผ่านไปได้สักพักฉิงฉิงก็เดินออกมา " มาจนได้นะ " หยางเฉินพูดขึ้นหลังจากที่เห็นฉิงฉิงเดินออกมาจากห้อง ด้วยอาการท่าทางกำลังตื่นเต้น " อะ อาจารย์ " ฉิงฉิงร้องออกมาด้วยน้ำเสียงตกใจหลังจากที่เห็นหยางเฉินกำลังนั่งอยู่กลางห้อง ' อาจารย์เหรอ หึ! ปกติการที่จจะมีคนจะเรียกเราแบบนี้ได้ไม่เป็นอัจฉริยะ ก็ต้องเป็นคนที่มีระดัลพลังพระเจ้าเท่านั้น ไม่คิดเลยว่าจะโดนคนพลังระดับนี้เรียกอาจารย์สะได้ แต่ก็ช่างมันเถอะ ' หยางเฉินคิดในใจหลังจากที่ได้ยินฉิงฉิงพูดออกมา

" กลับมาแล้วเหรอคะ แล้วนั่นคือ " ฉิงฉิงถามออกมาด้วยหน้าตาสงสัย แล้วเอียงสายตาไปหาอารีญาที่กำลังนอนหลับอยู่ด้านหน้าของตน

" สมาชิกใหม่ของเรา เธอคนนี้มีความจำเป็นมากในการฝึกตนเพียงแค่อยู่ใกล้ๆ การฝึกก็จะสามารถเพิ่มความวได้ 10 - 20 % "

" เอ่ะ! " ฉิงฉิงร้องออกมาด้วยน้ำเสียงแปลกใจ แล้วก็เดินเข้าไปหาอารีญาที่กำลังนอนอยู่พร้อมกับคิดในใจไปด้วย ' เด็กคนนี้มีพลังในการทำแบบนั้นด้วยเหรอ ' ฉิงฉิงมองไปที่อารีญา แล้วก็คิดด้วยความสงสัย

ในระหว่างที่ฉิงฉิงกำลังสงสัยอยู่นั่นเองเสียงของหยางเฉินก็พูดออมา " ไม่ต้องสงสัยตอนนี้เธอยังไม่เข้าใจหรอกถึงความสามารถของผู้หญิงคนนี้ แต่ถ้าขึ้นไประดับขั้นกลางแล้ว เธอจะรู้เองว่ามันเป็นยังไง "

่" .... คะ ค่ะ " ฉิงฉิงตอบกลับด้วยน้ำเสียงค่อยๆ แล้วหยางเฉินก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้ที่นั่งอยู่ พร้อมกับพูดออกมาขณะที่เดินตรงไปที่ประตูทางออก " ฝากดูแลเธอด้วยจนกว่าฉันจะกลับมา อย่าให้ไปไหนละ "

" ค่ะ! ฉันจะไม่ปล่อยไปไหนแน่นอน " ฉิงฉิงรีบตอบออกมาด้วยน้ำเสียงมั่นใจ แล้วหยางเฉินก็ได้เดินออกจากบ้านไป

ณ บ้านตระกูลมิ้ง

" แหมๆ ปรมจารย์ฟู่นี่ดูกี่รอบก็เป็นคนที่สุดยอดเลยนะครับ " เสียงของนิ้งโม้พูดออกมาด้วยใบหน้าปั้นยิ้ม ให้กับฟู่ที่กำลังนั่งอยู่ด้านหน้าของตัวเอง " นั่นสินะคะ ถ้าท่านไม่มีคู่หมั่นเราคงให้นิ้งเออร์แต่งงานกับท่านไปแล้ว " เสียงของนิ้งหลี่พูดออกมาด้วยน้ำเสียงเห็นด้วยขณะที่ทำใบหน้าปั่นยิ้มเหมือนกัน

' พวกนนี้มันเป็นพวกประจบจริงๆ นี่ถ้าพวกมันไม่บอกว่าสามารถเอาตัวรั่วรัวมาได้เราคงไม่มาหรอก ยิ่งตอนนี้ติดต่ออาจารย์ไม่ได้ด้วยต้องรีบหน่อยแล้ว ' ฟู่คิดในใจขณะที่มองทั้ง 2 คน ด้านหน้าที่กำลังพูดกันอยู่ และพูดออกไป " ช่วยเอาเธอตัวมาด้วยเพราะฉันรีบไม่มีเวลามาก "

" ....ดะ ได้ครับ เดี๋ยวผมไปตามให้ " นิ้งโม้พูดออกมาด้วยน้ำเสียงกระอึกกระอัก แล้วก็ลุกจากเก้าอี้ที่นั้งอยู่แต่ในระหว่างที่กำลังลุกขึ้นก็มีเสียงเคราะประตูดุงขึ้นมาอีกครั้ง

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

" นายท่านมีคนจากตระกูลหวังเดินทางมาที่นี่ครับ เขาบอกว่าต้องการมาหาคุณหนูตระกูลรั่ว " เสียงที่ดังออกมาเป็นเสียงของผู้ชายคนก่อนหน้าที่เคยมาเรียกตอนรั่วรัวมาถึง เมื่อเสียงพูดจบทางฟู่ก็ตะโกนใส่นิ้งโม้ด้วยน้ำเสียงกำลังโมโห " นี่ัมันหมายความว่ายังไง ไหนแกบอกว่าที่เธออยู่นี่ไม่มีใครรู้ไง แล้วคนของตระกูลหวังมาที่นี่ได้ยังไง ห่ะ!!!!! "