เทพสงครามหวนคืน ตอนที่ 21 ความจริงของงานประมูล

ผู้หญิงผมสีขาว ผิวสีขาวซีดไปทั้งตัวร่างกายของเธอเป็นเหมือนกับเด็กอายุ 12 ปี รูปร่างเล็ก และมีแต่สีขาวไปทั้งตัวรวมถึงชุดที่สวมอยู่ด้วย เธอกำลังนั่งอยู่ในกรงคล้ายกรงนกขนาดใหญ่ที่สามารถใส่คนเอาไว้ได้ ' อย่างนี้เองสินะที่ตระกูลเย่เติบโตขึ้นมาได้รวดเร็วแบบนี้มันเป็นเพราะแบบนี้เอง ธุรกิจค้ามนุษย์- แต่ตอนนี้เรื่องล้างแค้นคงต้องรอเอาไว้ก่อน เพราะเด็กผู้หญิงที่กำลังนั่งอยู่ในกรงนั่นเป็นร่างบริสุทธิ์อย่างแน่นอน ไม่คิดเลยว่าจะมาเจอร่างบริสุทธิ์ในที่แบบนี้ ให้ตายสิขนาดในแดนศักดิ์สิทธิ์ยังหายากมากมีไม่ถึง 10 คน ด้วยซ้ำทำไมถึงมาอยู่ที่โลกได้นะ พวกเธอที่เป็นร่างบริสุทธิ์สามารถช่วยเพิ่มระดับในการฝึกได้เร็วขึ้นเมื่อเอาพลังบริสุทธิ์ของเธอมาใช้ด้วยทำให้มีแต่คนต้องการคนที่มีร่างบริสุทธิ์ ' หยางเฉินคิดในใจขณะที่มองไปยังหญิงสาวที่นั่งอยู่ในกรงบนเวที

" เอาละครับทุกท่านนี้คือสินค้าพิเศษของเรา เธอมีชื่อว่า อารีญา เป็นผู้หญฺิงที่มาจากประเทศเล็กๆ แถวเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ที่เป็นรูปด้ามขวา ร่างกายของเธอนั้นเรียกได้ว่าเป็นของพิเศษที่ถ้าได้สัมผัสแล้ว จะไม่มีทางลืมได้อย่างแน่นอน- " เจ้าเจ่าพูดออกมา แล้วก็ชี้นิ้วไปยังอารีญาที่นั่งอยู่ในกรง

' พวกนี้... ไม่รู้อะไรกันเลยร่างกายของเธอสามารถทำอะไรได้ดีกว่านั้นเยอะ สัมผัสบ้าบ่ออะไรกันถ้าผู้หญิงคนนั้นผ่านผู้ชายละก็ความสามารถร่างบริสุทธิ์มันก็จะหายไปทันที ดูเหมือนโลกีนี้ยังไม่มีคนรู้ความสามารถของเธอสินะ หึหึ....! ' หยางเฉินยืนคิดในใจขณะที่ฟังเจ้าเจ่ากำลังพูดอยู่

" งั้นเราต้องเก็บเธอเอาไว้ประมูลตอนท้ายงานกันนะครับ เรามาประมูลคนอื่นกันก่อนเพราะสินค้าอื่นเองก็มีให้พวกคุณเลือกอีกเยอะ " เสียงของเจ้าเจ่าพูดออกมา แล้วผ้าม่านมันก็ลงมาปิดกรงของอารีญาอีกครั้ง และบนเวทีก็มีผู้หญิงเดินขึ้นมาให้ประมูลทีละคน ส่วนมากคนที่เอามาประมูลจะเป็นผู้หญิงเกือบ 90% แล้วก็เป็นผู้หญิงต่างชาติส่วนมากราคาต่อ 1 คน ก็อยู่ประมาณ 100,000 หยวน ต่อ 1 คน ซึ่งถือว่าราคาอยู่ในระดับสูงอยูู่เหมือนกัน

....

.....

......

จนการประมูลผ่านไปสักพักการ์ดก็เดินเข้ามาหาหยางเฉินที่กำลังดูการประมูลอยู่ " คุณคือเทียนเห่าใช่ไหมครับ " การ์ดที่เดินเข้ามาพูดต่อหน้าหยางเฉินที่ยืนอยู่พร้อมกับมือที่ล้วงเอาไว้ในกระเป๋าเสื้อ ที่กำลังจับปืนเอาไว้อยู่ ' มาแล้วสินะ ' หยางเฉินคิดในใจ แล้วก็ตอบกลับไป " ใช่ "

' ผู้ชายคนนี้ใช้หัวหน้าแก๊งนังเลงกระจอกจริงเหรอเนี่ย ขนาดเราที่ฝึกการต่อสู้มามากมายยังสัมผัสได้เลยว่าชายคนนี้มีความอันตรายมาก ' การ์ดที่ยืนอยู่คิดในใจ แล้วก็พูดต่อ " งั้นเชิญตามาด้วยครับ ผู้นำตระกูลเย่ เย่เหล่า ต้องการที่จะคุยกับคุครับ "

เมื่อการ์ดพูดจบหยางเฉินก็พยักหน้าขึ้นลงเล็กน้อยแสดงให้เห็นว่าเข้าใจแล้ว จากนั้นก็เดินตามการ์ดไประหว่างที่เดินก็ได้คิดในใจไปด้วย ' เราคิดเอาไว้แล้ว ว่าตระกูลเย่ต้องไม่อยู่เชยในเรื่องที่เย่หมู่โดนเล่นงานไปขนาดนั้นแน่ เพราะงั้นเราเลยจงใจปล่อยมันไปเพื่อกลับมาฟ้องคนในตระกูลมันแบบนี้ และเทียนเห่าเองก็ทรยศเย่หมู่พวกตระกูลเย่ต้องจัดการเขาแน่ แต่ก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมหมอนั้นถึงได้กล้ามางานประมูลของตระกูลเย่แบบนี้อีก '

ผ่านไปได้ไม่นานการ์ดก็ได้พาเย่หมู่เดินมาถึงห้องโถงขนาดใหญ่ที่ตรงกล้าห้องมีผู้ชายยืนอยู่ 2 คน ภายในห้องก็ประดับไปด้วยวัตถุโบราณมากมายตั้งเรียงรายอยู่ ' ของโบราณพวกนี้สามารถเอาไปใช่ฝึกได้ด้วยนะเนี่ย ' หยางเฉินคิดในใจขณะที่เอียงหน้าไปมองของที่ตั้งโชว์เอาไว้อยู่ และในระหว่างนั้นก็มีเสียงผู้ชายดังขึ้นมา " แกสินะที่ทรยศลูกของฉัน " คนที่พูดขึ้นมาเป็นชายอายุประมาณ 40 ปี มีนวดเคราเล็กน้อยผมสีดำปนแดงสวมเสื้อแขนยาวกับกางเกงที่ดูขนาดใหญ่กว่าตัวพูดออกมาพร้อมกับเดินเข้ามาหาหยางเฉินที่ยืนอยู่

" ฉันถามไม่ได้ยินเหรอ " ชายที่เดินเข้ามาถามย้ำอีกครั้งด้วยน้ำเสียงที่เริ่มมีความโมโหนิดหน่อย

' ให้ตายสิไม่ได้เปลี่ยนไปเลยทั้งพ่อทั้งลูก ' หยางเฉินคิดในใจขณะที่มองชายที่อยู่ด้านหน้า ชายที่กำลังยืนด้านหน้าของหยางเฉินตอนนี้ก็คือ เย่เหล่า เป็นพ่อของเย่หมู่ และอีกคนที่ยืนอยู่ในห้องก็คือเย่หมู่ที่มองมาด้วยแววตากำลังโกรธอยู่

ในระหว่างที่หยางเฉินกำลังมองทั้งสองคนอยู่นั้นเย่เหล่าก็ตะโกนออกมาพร้อมกับง้างมือขวาออกอย่างเต็มที่ เตรียมที่จะตบลงมาที่ใบหน้าของหยางเฉินที่ยืนอยู่ด้านหน้า " ....แก ไม่มีปากหรือไง "

ฟุบ!

เสียงที่่ดังขึ้นมาคือเสียงมือที่หยางเฉินเอาไปจับมือของเย่เหล่าเอาไว้ " ปล่อย! ปล่อยสิวะ " เย่เหล่าตะโกนออกมาพร้อมกับพยามชักมือออกอย่างสุดแรง แต่ก็ไม่สามารถเอาออกได้

" เห้อออ~ " เสียงของหยางเฉินถอนหายใจออกไปขณะที่เย่เหล่ากำลังดึงแขนออก แล้วก็พูดพร้อมกับเอามืออีกข้างยกขึ้นมาถอนหน้ากากไปด้วย " พ่อลูกมันไม่ได้ต่างกันเลย นี่สินะที่เขาเรียกว่าลูกไม้หล่นไม่ไกลต้น "