King X King เมื่อได้เกิดเป็น องค์รัชทายาทลำดับสุดท้าย ตอนที่ 198 คฤหาสน์เป้าหมาย

ตอนที่ 198 คฤหาสน์เป้าหมาย

ณ คฤหาสน์ของดยุคฮาฟ

ตอนนี้ผมสามารถรอบเข้ามาได้สำเร็จแล้ว และกำลังอยู่บนต้นไม้ขนาดใหญ่ที่ขึ้นอยู่ด้านหลังคฤหาสน์ พูดตามตรงขนาดคฤหาสน์ของมันมีขนาดใหญ่พอสมควรไม่แปลกเลยที่ต้องวาดแผนที่ห้องมาให้ด้วย ต้องขอบคุณเกียรติของนักขายข้อมูลสะแล้วสิ หึหึ!

ช่วงเวลาตอนนี้เป็นช่วงเวลาตอนกลางคืน ทำให้ไม่มีแสงปรากฏออกมาให้เห็นมากนักมีเพียงแสงไฟจากคริสตันภายในคฤหาสน์แล้วก็พวกทหารที่เดินตรวจตราไปมา จำนวนพวกทหารก็ไม่เท่าไหร่ประมาณ 50 คน ทั้งคฤหาสน์ได้ ส่วนพวกที่เหลือก็เป็นเพียงพวกคนใช้ที่ไม่ได้ฝึกฝนอะไรกำลังทำงานกันอยู่ แต่ถึงยังไงก็ต้องระวังตัวเอาไว้อยู่ดี

ตามจริงทหารจำนวน 50 คน ก็ถือว่าเยอะพอสมควร เพราะส่วนใหญ่พลังเวทย์ต่างก็อยู่ขั้นสูงกันหมด ถ้าเข้ามาพร้อมกันผมคงลำบาก แต่ว่าด้วยขนาดของคฤหาสน์พวกมันกว่าจะวิ่งมารวมตัวกันพวกที่เจอผมก่อนก็คงเสร็จไปแล้ว

งั้นก็เริ่มเลยดีกว่า จะได้ไม่เสียเวลา

เมื่อคิดได้ผมก็ตรงไปยังห้องทำงานของเป้าหมายทันที ซึ่งห้องของมันอยู่ตรงใจกลางของคฤหาสน์ แต่ระหว่างทางผมก็ได้แวะหยิบของมูลค่าประมาณ 100 เหรียญทอง เก็บเอาแล้วเพื่อเป็นของชดเชยกับเงินที่จ่ายไป

ด้านหน้าห้องทำงานของดยุคฮาฟ

นี่มันเรื่องบ้าอะไรอีก??? ตอนแรกที่อยู่ด้านนอกของคฤหาสน์ผมก็คิดว่าด้วยหลายต่อหลายอย่างในคฤหาสน์ทำให้ผมตรวจสอบพลังอะไรผิดพลาด แต่ตอนนี้มั่นใจแล้วว่าไม่ได้ผิดพลาดอะไร

แถมเข้าใจแล้วด้วยทำไมแผนที่ถึงได้พาผมวนไปวนมารอบเมือง เพราะถ้าเดินตรงมาที่นี่ 10 นาที ก็เดินทางมาถึง แต่นี่ผมต้องใช้เวลาไปตั้ง 20 นาที โดนเล่นเข้าแล้วสิเกียรตินักขายข้อมูลของมันหายไปไหนแล้ว เฮ้อ~

พลังเวทย์ที่ผมสามารถสัมผัสได้ตอนนี้เป็นพลังเวทย์สองจุด เวทย์ธาตุดินขั้นสูงช่วงต้นซึ่งก็น่าจะเป็นเป้าหมายของผม ส่วนอีกจุดก็คือพลังของมาสเตอร์ที่ขายข้อมูลให้ที่ร้านเหล้าเมื่อครู่อยู่ด้านในอีกคน

แต่ยังไงก็มาขนาดนี้แล้วจะกลับก็ไม่ได้ ถึงจะได้เงิน 100 เหรียญทอง กลับคืนมาแล้วก็จริงแต่การโดนมันเล่นหักหลังแบบนี้เป็นอะไรที่ไม่ชอบใจมากจริงๆ ไม่จัดมันนอนไม่หลับแน่ ชิ!

แอ็ด…..

หลังเปิดประตูห้องด้านหน้าเข้าไปก็เป็นแบบที่คิดเอาไว้ไม่ผิด ตัวของเป้าหมายเป็นเอลฟ์ผมสีทองตัวอ้วนสวมชุดสีทองซึ่งเป็นเนื้อผ้าอย่างดี ผิวสีขาวผ่อง กำลังยืนทำหน้าแสยะยิ้มมองมาทางผม ไม่ต้องถามก็รู้มันว่าคือดยุคฮาฟแน่นอน ออร่าความชั่วแพร่ออกมาขนาดนั้น เหอะๆ

ส่วนอีกคนก็คือมาสเตอร์ของร้านเหล้าเมื่อกี้ที่ได้ข้อมูลมา แต่มันกำลังสวมชุดเกราะสีน้ำเงินเงา ถึงอายุเยอะแล้วก็ตามแต่ร่างกายของมันเมื่อสวมชุดเกราะก็เป็นแบบทหารปกติที่เป็นทหารหนุ่มไม่มีผิด

เฮ้อ~ ไม่รู้จะเริ่มจากตรงไหนเลย แต่ก็ช่วยไม่ได้ เมื่อเรื่องมันเป็นแบบนี้ก็คงใช้แค่ร่างของมนุษย์สู้ไม่ได้แล้วละ

“ท่านแม่ทัพโดตอลเป็นแบบที่ท่านบอกจริงๆ เกี่ยวกับมือสังหารที่จะแอบเข้ามาทำร้ายข้าแบบนี้”

ดยุคฮาฟเริ่มพูดโดยมองไปทางมาสเตอร์… ไม่สิ! ตอนนี้มันไม่ใช่มาสเตอร์ แต่มันเป็นแม่ทัพโดตอล …แต่ว่าแม่ทัพของประเทศผู้มีตำแหน่งเป็นรองเพียงราชินีภูติไปเป็นมาสเตอร์ในร้านเหล้าได้ยังไง???

“ข้าบอกเจ้าแล้ว เพราะข้าได้ข่าวมา”

โดตอลยิ้มออกมาเล็กน้อย มองมาทางผม

ข่าวบ้าข่าวบออะไร คนที่ให้แผนที่มามันก็เป็นแกเองไม่ใช่หรือไงแถมยังเอาเงินของฉันไปด้วย ไอ้นกสองหัว!

“ถ้างั้นท่านจัดการมันให้ข้าเลยได้ไหมข้าจะได้ไม่ต้องเรียกทหาร”

“แน่นอนระดับเพียงแค่นั้นข้าสามารถจัดการได้อยู่แล้ว เจ้าไม่จำเป็นต้องเรียกทหารมาหรอก”

“ขอบคุณท่านจริงๆ ท่านแม่ทัพ”

หลังคุยจับดยุคฮาฟมันก็ถอยลงไปด้านหลัง แล้วยืนแอบที่โต๊ะทำงานของตัวเอง และแววตาที่มันกำลังมองมาทางผมคือสายตาของพวกที่คิดว่าตัวเองชนะ สายตาแบบนั้นเห็นมาเยอะเข้าผมเลยรู้ได้ทันทีถึงความคิดของมัน

แต่ว่า ก่อนที่จะไปจัดการกับมันต้องจัดการกับไอ้นกสองหัวนี่ก่อน

เวลานี้โดตอลมันได้เริ่มชักดาบออกมา และกำลังอยู่ในท่าพร้อมสู้โดยหันปลายดาบมาทางผม ตัวผมที่ไม่มีทางเลือกก็เอามีดสั่นทั้งสองอันออกมาเหมือนกันเพื่อเตรียมสู้กับมัน

“เป็นนักฆ่าจริงๆ ด้วยสินะ”

โดตอลกล่าวด้วยสีหน้ายิ้มอ่อนๆ

“…”

“อะไรกันตอบอะไรหน่อยสิ ตัวข้าก็เพียงแค่อยากรู้เท่านั้น”

“ไม่ต้องมาพูดเลย แกเอาเงินของฉันไปแล้วยังมีหน้ามาพูดอีกหรือไง เกียรติในฐานะนักขายข้อมูลมันหายไปไหนหมด”

“นั่นมันงานรอง เพราะช่วงนี้ไม่มีสงครามให้ไปสู้ข้าก็เลยต้องหางานอื่นทำบ้างเพื่อแก้เบื่อ มันผิดที่เจ้าเองไม่ใช่หรือไงที่เชื่อคนง่ายเกินไป”

โดตอลทำสีหน้าสบายใจพร้อมหยักไห่ลเล็กน้อย

อยากฆ่ามันให้ตายจริงๆ แต่ถ้าเราเริ่มก่อนแล้วมันเอาจริงร่างมนุษย์เราสู้ไม่ได้แน่ เพราะงั้นก็คงต้องฆ่าคนที่น่าจะเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดในคฤหาสน์ด้วย จำนวนคนก็ประมาณหนึ่งร้อยกว่าคน ถ้ารวมพวกคนใช้เละทหารทั้งหมด ชิ! ไม่อยากฆ่าคนโดยไร้เหตุผลแบบนี้เลย แต่ถ้าเราไม่ทำมันก็จะกลายเป็นปัญหาภายหลังได้อีก เฮ้อ~ เรื่องมันยุ่งยากขึ้นเพราะไอ้นกสองหัวนี่คนเดียว

ฉวบ!

เอ่ะ??? นั่นมันกำลังทำบ้าอะไรอีก…

ระหว่างที่ผมกำลังคำนวณเกี่ยวกับเรื่องจำนวนคนที่ต้องฆ่าเพื่อปิดปากอยู่เสียงก็ดังขึ้นมา ส่วนเสียงที่ดังออกมาตอนนี้ก็คือ…