King X King เมื่อได้เกิดเป็น องค์รัชทายาทลำดับสุดท้าย ตอนที่ 158 ทำลายห้าป้อมก่อนเช้า

ตอนที่ 158 ทำลายห้าป้อมก่อนเช้า

หลังจากที่เดินออกมาจากประตูเคลื่อนย้ายผมก็มาโผ่ลที่ป่าแบบที่ได้สั่งเอาไว้กับพวกทหารที่เปิดประตู ที่ป่าด้านหน้าของผมเต็มไปด้วยพวกต้นไม่ขนาดใหญ่ และพุ่มไม้มากมาย สำหรับสถานที่ตรงนี้เป็นจุดที่ผมเลือกเอาไว้ มันอยู่ห่างจากป้อมแรกที่เป็นเป้าหมายประมาณ 10 กิโลเมตร ส่วนชื่อป้อมผมก็ลืมไปแล้วเพราะมันไม่จำเป็นต้องจำเอาไว้หรอก เหอะๆ

" แกเป็นใคร? "

มีเสียงของผู้ชายดังออกมาจากทางด้านหลังของผม และเมื่อหันกลับไปดูหลังจากที่ประตูเคลื่อนย้ายหายไปก็เจอกับเจ้าของเสียงเป็นชายรูปร่างยักษ์ ขนาดตัวใหญ่มาก ร่างกายเต็มไปด้วยเกราะ... ไม่สิ! เต็มไปด้วยเหล็กที่เอามาทำเป็นเกราะต่างหาก เสื้อผ้าก็ขาดบ้างเล็กน้อย พร้อมกับดาบขนาดใหญ่ในมือหนึ่งเล่ม

แล้วอีกอย่าง

มันไม่ได้มีเพียงคนเดียวเท่านั้น

1 2 3 .... 8 9 10 จำนวนของพวกชายด้านหลังของผมมีทั้งหมดสิบคน ซึ่งทุกคนต่างก็อยู่ในสภาพเดียวกันหมดคืออาวุธครบมือ แต่อาวุธไม่สมประกอบสักอย่างราวกับว่าพวกทหารที่ผ่านสงครามมาอย่างยาวนาน... ไม่สิ! พวกนี้มันไม่ใช่พวกทหารหรอก ท่าทางการจับดาบมันแสดงออกมาให้เห็นชัดเจนแบบนั้น เวลานี้พวกมันทุกคนต่างก็หันดาบมาทางผมทั้งหมดแต่ก็มีสั่นบ้างละ เกร็งบ้างละ เหมือนกับว่ากำลังกลัวอยู่มากกว่า

เฮ้อ~ คนที่กลัวมันต้องเป็นฉันสิพวกแกจะกลัวเพื่อ

" เจ้าหนูข้าถามว่าเจ้าเป็นใคร "

ชายคนเดิมพูดออกมาอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ตะโกนดังมากเพื่อเร่งเอาคำตอบ

ให้ตายสิ! ถ้าฉันบอกว่าเป็นองค์ชายประเทศเมซัสแกจะเชื่อไหม แต่ยังไงตอนนี้สถาณการณ์ก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรขนาดนั้น ลองเล่นละครกับพวกมันหน่อยก็แล้วกัน เพราะไม่ว่ายังไงก็ต้องรอให้ฟ้ามืดก่อนเพื่อเข้าโจมตีป้อมของประเทศทาซัสตามที่ได้วางแผนเอาไว้ และผมเองก็อยากรู้ได้ว่าพวกมันเป็นใครทำไมถึงได้มาอยู่ในป่าแบบนี้

" ก่อนที่จะถามชื่อคนอื่น หรือถามว่าเป็นใครทางนายต้องแนะนำตัวเองก่อนไม่ใช่หรือไง "

ผมตอบกลับพร้อมกับเอาขวานศึกที่อยู่ด้านหลังออกมาตั้งด้านหน้าเพื่อเตรียมสู้กับพวกมัน แต่เมื่อผมเอาขวานศึกที่เป็นอาวุธออกมาพวกที่ล้อมผมอยู่กว่าครึ่งก็ก้าวถอยหลังไปเพราะความกลัว เหมือนกับว่ากลัวอะไรบางอย่างอยู่

จากนั้น

" หัวหน้าหมู่บ้านปล่อยหมอนี่ไปเถอะครับ ยังไงมันก็คงไม่ใช่ทหารหรอก! "

ก็มีชายหนึ่งคนเสนอความคิดออกมาโดยพูดกับชายที่กำลังพูดกับผมอยู่ หัวหน้าหมู่บ้านงั้นเหรอ??? แล้วทำไมมันถึงได้เรียกแบบนั้น เพราะถ้าเป็นกลุ่มก็น่าจะเรียกว่า- ออ~ เข้าใจแล้ว มันเป็นแบบนี้นี่เอง ถ้าเป็นแบบที่คิดเอาไว้ตอนนี้เรื่องทั้งหมดมันก็ลงล็อคพอดีทั้งหมดเลย

ทำไมพวกมันถึงจับดาบไม่เป็น!

ทำไมพวกมันถึงได้กลัวผมนักทั้งๆ ที่แค่เอาขวานศึกออกมา!

ทำไมพวกมันถึงเรียกว่าหัวหน้าหมู่บ้าน!

ถ้าเป็นแบบที่ผมคิดเอาไว้ละก็พวกนี้มันก็คงเป็นเพียงชาวบ้านธรรมดาเท่านั้น แต่คงโดนเรื่องอะไรบ้างอย่างจากการปกครองประเทศตอนนี้ก็เลยต้องหนีมาอยู่ในป่า หรือจะให้พูดเข้าใจง่ายพวกนี้มันก็คือ

กลุ่มต่อต้าน!

" ข้าเดินทางมาจากประเทศเมซัส โดยประเทศทั้งสี่ส่งมาเพื่อทำภารกิจ "

" ห่ะ! เด็กแบบเจ้านะเหรอมาทำภารกิจ?!?!? "

" ใช่! ภารกิจของข้ามันไม่ได้ยุ่งยากอะไร แถมการเป็นเด็กยังสามารรถแทรกแซงได้ง่ายกว่า ประเทศก็เลยส่งข้ามาเพื่อทำภารกิจก่อนที่กำลังรบทั้ง 4 ประเทศ จะเดินทางมาเพื่อยึดอำนาจคืนให้กับราชวงศ์ประเทศทาซัส "

หลังจากพูดจบ

" -เรื่องจริงเหรอเนี่ย พระราชายังไม่ตายเหรอ??? "

" -นี่ทั้งสี่ประเทศจะเข้ามาโจมตีพวกทหารจริงๆ งั้นเหรอ??? "

" –แบบนี้พวกเราก็สามารถกลับบ้านได้แล้วสิ ถ้าราชากลับมาปกครองประเทศ!!! "

เสียงของพวกที่ล้อมผมอยู่ก็พากันพูดออกมาด้วยน้ำเสียงดีใจ เอาตามตรงผมก็ไม่รู้หรอกนะว่าพวกนี้ไปทำอะไรมาถึงได้เป็นแบบนี้ แต่ว่าถ้ามันเชื่อสิ่งที่ผมพูดไปจะดีมาก เพราะผมเองก็ไม่ได้อยากที่จะฆ่าพวกมันหรอก ถ้าพูดถึงสงสารไหมมันก็สงสารนั่นแหละ

แต่พวกนี้มันหนีออกมาหลบในป่าแบบนี้ก็คงไม่ได้ทำเรื่องดีกันมาหรอก เพราะงั้นการฆ่าพวกมันไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกผิดอะไรเลย แต่ถ้าสามารถเลี่ยงได้ ก็อย่างที่จะเลี่ยงการฆ่าโดยป่าวประโยชน์มากกว่า

" ตกลงข้าเชื่อเจ้า ทุกคนเก็บอาวุธเด็กคนนี้ไม่ใช่พวกทหารแน่นอน "

คนที่โดนเรียกว่าหัวหน้าหมู่บ้านพูดออกมา จากนั้นพวกมันก็เริ่มเก็บดาบทันทีตามคำสั่ง พร้อมกับใบหน้าโล่งใจอย่างมากเมื่อได้รับคำสั่งให้เก็บอาวุธ แต่แบบนี้แหละดีแล้วเ พราะถ้ามันเลือกทางอื่นทางผมเองก็ไม่มีทางเลือกเหมือนกัน

" ถ้างั้นเจ้าสนใจไปพักที่ค่ายพวกเราก่อนไหม เพราะยังไง- "

" ไม่จำเป็น! ที่ข้าไม่สู้กับพวกเจ้าไม่ได้หมายความว่าข้าจะญาตดีด้วยสักหน่อย เพราะงั้นให้จำเรื่องนี้เอาไว้ด้วย และอีกอย่าง ข้าเองก็ไม่รู้หรอกนะว่าพวกเจ้าไปทำอะไรผิดมาและไม่คิดจะใส่ใจมันด้วย แต่ถ้ายังทำอยู่สักวันข้าเองก็ต้องมาจัดการกับพวกเจ้าก็ได้ในสักวัน จำตรงนี้เอาไว้ด้วย "

หลังพูดจบผมก็หันหลังและเริ่มเดินทันที

แต่ถึงจะพูดไปแบบไร้มารยาทแบบนั้นพวกมันก็ไม่มีใครตอบอะไรกลับมาเพราะตัวของพวกมันเองก็น่าจะเข้าใจความหมายที่ผมต้องการจะสื่อดี เอาตามตรงการไปกับพวกมันตอนนี้มันก็มีประโยชน์เหมือนกัน เพราะยังไงก็น่าจะได้รู้อะไรเพิ่มเติม แต่พวกต่อต้านยังไงมันก็เป็นพวกต่อต้าน จะยอมอ่อนข้อให้ไม่ได้เด็ดขาดไม่ว่าจะมีเหตุผลอะไรก็ตามยังไงก็ต้องกำจัดทิ้ง แต่ด้วยครั้งนี้ผมไม่ได้ว่างอะไรขนาดนั้น เวลานี้ฟ้าก็เริ่มมืดแล้วด้วยต้องทำตามแผนถล่ม 5 ป้อม ก่อนเช้าให้ได้!