King X King เมื่อได้เกิดเป็น องค์รัชทายาทลำดับสุดท้าย ตอนที่ 104 ภาพเก่า
ภาพไม่ต่างจากเดิมเลยแหะ!
ผมลืมตาตื่นขึ้นมาก็พบเพดานไม้อีกครั้ง ซึ่งมันไม่ได้ต่างจากครั้งก่อนที่พลังของผมหมดที่ประเทศของเอลฟ์นัก
จากนั้นผมกันหันไปด้านข้างก็เจอเอรีน่ากำลังฟุบตัวลงนอนกับแขนของตัวเองอยู่ที่ด้านซ้ายของผม และมีเอ็ดเน่กำลังนอนหลับอยู่บนเตียงใกล้กับเธอ
หลังจากที่ผมเห็นทั้งสองคนนอนอยู่ก็รู้ได้ทันทีว่าพวกนี้ต้องเหนื่อยมากแน่ เลยไม่มีความคิดที่จะปลุกขึ้นมา เลยเลือกลงจากเตียง และเดินออกจากห้องแทน
ทันทีที่ผมเดินออกมาจากห้อง
" ท่านดรารอน์! "
เสียงของเนสก้าก็พูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงแปลกใจ
เธอกำลังยืนอยู่ด้านหน้าประตูอยู่แล้ว และในมือก็ถือพวกชุดอาหารสำหรับสองคนเอาไว้อยู่ มันคงเป็นชุดอาหารสำหรับเอีน่ากับเอ็ดเน่สินะ ซุป! ขนมปัง! แปลว่ามันเป็อาหารมือเชาไม่ผิดแน่ และก็หมายความว่าเวลาตอนนี่คือเช้าแล้ว แต่ผมสลบไปตอนเย็น
แล้ว
" ไม่ได้นะคะท่านดรารอน์ตอนนี้ท่านต้องนอนพักก่อน เพราะท่านใช้พลังเวทย์จนแทบหมดตัวตอนนี้มันเป็นเวลาพักของท่านคะ "
เนสก้าก็พูดด้วยท่าทางกำลังดุผมอยู่ แล้วก็ไล่ให้ไปพักอยู่ลูกเดียว นี่เธอเป็นแม่ของฉันรึไง?
" ข้านอนหลับไปกี่วัน? "
" ไม่ถึงวันคะประมาณ 12 ชั่วโมง "
โห่ว!
รอบที่แล้วเล่นหลับไปตั้ง 3 วัน ตอนแรกคิดว่าเวลาจะไล่เลี่ยกันสะอีก แต่มันก็ดีเเหมือนกัน จะได้เตรียมตัวไปจัดการกับเจ้าเชสเตอร์ได้ทัน เพราะถึงมันจะเกิดเรื่องวุ้นวายขึ้นการประลองมันก็คงยังดำเนินอยู่
. " ตอนนี้พลังเวทย์ของข้าฟื้นกลับมาแล้ว เธอไม่ต้องเป็นห่วง ยิ่งกว่านั้นตอนนี้เทเลอร์อยู่ไหน "
ผมเริ่มพูดกับเนสก้าต่อ โดยถามถึงเทเลอร์ที่ตังติดกับเนสก้าตลอด
" ท่านพี่ตอนนี้อยู่ที่สนามประลองคะ เห็นว่าจะไปเลื่อนเวลาการประลองกับดยุคเชสเตอร์ "
" อ่า "
หมอนั้นไปทำอะไรไม่เข้าท่าสะได้!
" ถ้างั้นก็ช่วยเตรียมอาหารให้ด้วย เดี๋ยวกินเสร็จข้าจะไปสู้กับดยุคเชสเตอร์ทันที "
" เอ่ะ "
เนสก้าอุทานออกมา พร้อมกับท่าทางแววตาแปลกใจมองมาทางผม
"มีอะไร?"
" ท่านจะไปสู้อีกเหรอ...? "
" ใช่! บอกให้คนเตรียมรถม้าเอาไว้ด้วย "
เนสก้าที่ได้ยินคำสั้งของผมก็ทำสีหน้าแบบไม่ชอบใจเท่าไหร่ แต่แล้วเธอก็ตอบออกมา " ค่ะ "
แล้ว
" เรื่องนั้นเจ้าไม่จำเป็ต้องไปสู้หรอก "
กริมเธอร์ก็พูดขึ้นมาจากทางเดินอีกด้านตรงข้ามกับเนสก้ายืนอยู่ ตัวผมเมื่อได้ยินกริมเธอร์พูดออกมาก็หันหน้าไปถามทันทีด้วยความสงสัย " ทำไมละครับ? "
การต่อสู้ หรือการประลองจะไม่มีทางยกเลิกได้ นี้เป็นกฏของประเทศ
แต่ตอนนี้กริมเธอร์เริ่่มพูดเรื่องที่เราไม่เข้าใจสะแล้วสิ
" ตอนนี้มีคนอาสาสู้แทนเจ้าแล้ว และกำลังมุ้งหน้าไปที่สนามประลอง "
" ใครครับ? "
ตาแก่นี่รู้ไหมว่าถ้าแพ้ต้องเสียอณาเขตบุกเบิกของป่าซอร์ให้มันเลยนะ เราจะยอมให้มันเป็นแบบนั้นไม่ได้อย่างเด็ดขาด อณาเขตป่าซอร์ต้องเป็ของเอ็ดเน่
" โอกอร์! "
" เอ่ะ "
ผมร้องด้วยน้ำเสียงตกใจ
พูดเป็นเล่นไปได้!?
" ไม่ต้องตกใจ คนที่อาสาไปสู้ให้เจ้าก็คือแม่ทัพใหญ่ของประเทสเราคนนั้นแหละ หมอนั้นเข้ามาเสนอตัวเข้าไปช่วยเองเลย หลังจากที่ได้รู้ว่าเจ้าไปท้าประลองกับเชสเตอร์ "
กริมเธอร์พูดด้วยสีหน้าไม่สู้ดีนักเหมือนกับว่ากำลังหนักใจอยู่
แต่ก็ช่างเถอะยังไงหมดนั่นก็เป็นแม่ทัพใหญ่ของประเทศ คงวางใจในฝีมือได้ แต่ถ้าแพ้ขึ้นมามันก็คงไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนเหมือนกัน เท่านี้ก็เข้าใจแล้วว่าทำไมกริมเธอร์บอกเราว่าไม่ต้องไปสู้แล้ว
หายห่วงๆ
##########
1 ชั่วโมงค่อมา ่
ตอนนี้ผมกำลังนั่งกินข้าวกับโต๊ะขนาดใหญ่อยู่เพียงคนเดียว ด้านหน้ามีอาหารมากมายวางกองเรียงรายกันอยู่
ตามจริงก็อยากปลุกเอรีน่ากับเอ็ดเน่มากินด้วยกันอยู่หรอก แต่ว่าทั้งสองคนกำลังนอนอยู่ ก็เลยไม่อยากไปกวนเวลานอนของทั้งสองคนนั้น ด้วยเหตุนี้ผมก็เลยมากินอาหารอยู่ที่โต๊ะขนาดใหญ่เพียงคนเดียว
ระหว่างนั้น
" ท่านดรารอน์ครับ มีคนมาขอพบกับท่านครับ "
หัวหน้าพ่อบ้านของคฤหาสน์ก็เดินมาพูดกับผมด้วยน้ำเสียงอ่อนนุ่ม ผมจึงวางช้อนที่กำลังถืออยู่และเริ่มถามกลับไปว่า " ดยุคเชสเตอร์ใช่ไหม "
" ใช่ครับ! "
พ่อบ้านตอบยืนยันทันทีหลังที่ผมถามไปโดยพยักหน้าขึ้นลงไปด้วย
ในที่สุดมันก็มา ตามจริงก็คิดเอาไว้อยู่แล้วว่าต้องมา ก็เล่นเจอกับแม่ทัพใหญ่ของประเทศออกตัวไปสู้แทนเราขนาดนั้นใครมันจะไปอยากสู้กัน ไม่สิ! ถึงจะอยากสู้หมอนั่นมันก็น่าจะรู้ตัวของตัวเองดีว่าพวกทหารที่มันมีอยู่ไม่มีทางชนะได้อย่างแน่นอน ถึงได้รีบมาหาเราแบบนี้
" ให้พาตัวเข้ามาเลยไหมครับ "
" ยังก่อน! "
" ครับท่าน "
" ไปบอกหมอนั่นว่าฉันกำลังกินข้าวอยู่ยังไม่ว่าง "
" ครับ "
หลังจากที่คุยกับผมจบหัวหน้าพ่อบ้านก็เดินออกไปเพื่อทำตามคำสั่งของผมเมื่อคู่ทันที
ส่วนเรื่องที่ให้รอมันก็เป็นหนึ่งในแผนที่ผมเตรียมเอาไว้ตอนรับหมอนั่นเหมือนกัน เดี๋ยวมันจะได้จดจำไปทั้งชีวิตว่าการที่มาต่อต้านดรารอน์คนนี้มันต้องเป็นยังไง หึหึหึ!
