King X King เมื่อได้เกิดเป็น องค์รัชทายาทลำดับสุดท้าย ตอนที่ 87 ระดับพลัง

" พลังเวทย์ทั้ง 6 ธาตุ อยู่ในระดับจอมเวทย์ชั้นกลาง แล้วร่างอสูรก็อยู่ระดับ 4 ครับ "

อุ๊บ!

" ปุปุปุ "

ทารอนเอามือทั้งสองข้างปิดปากตัวเอง และกำลังทำท่าทางออกมาเหมือนกับว่ากำลังหัวเราะอยู่

มันก็เป็นสะแบบนี้!

เฮ้อ~

ในตอนนี้ที่ทารอนกำลังทำท่าหัวเราะออกมาแบบนี้มันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร ถ้าคิดแบบคนปกติ ย้ำอีกครั้งว่าคิดแบบคนปกติเพราะขนาดซิคฟรีสอายุตั้ง 15 ปี มีพลังเวทย์อยู่ 80,000 จุด ยังเรียกว่าสุดยอดเลย แต่ว่าเรามันไม่ปกตินะสิ

" ผมพูดเรื่องจริงนะครับ "

" อ่าๆ อุ๊บ! "

ทารอนยังตอบออกมาด้วยน้ำเสียงไม่เชื่อเหมือนเดิม

แต่ว่าเรื่องนั้นช่างมันเถอะ หมอนี่จะเชื่อไม่เชื่อก็ไม่เป็นไร แต่ตอนนี้ต้องถามเรื่ิองเขตปกครองสักหน่อยดีกว่า

" คือว่า... "

" ว่า??? "

" ผมอยากถามเรื่องเขตปกครองที่ได้รับครับ เพราะเมื่อกี้ท่านลุงก็บอกว่า ( คิดว่าเขตปกครองส่วนกลางปกครองง่ายเหรอ ) ผมไม่เข้าใจมันหมายความว่ายังไง??? "

มันเป็นเรื่องที่แปลกมาก เพราะอณาเขตส่วนกลางที่มีทั้งทหาร และเม็ดเงินมากกว่ามันต้องดีกว่าสิ และจะปกครองยากยังไง???

" ออ~ เรื่องนั้นเองสินะ "

ทารอนพยักหน้าขึ้นลงขณะที่พูดออกมา และก็เริ่มพูดต่อโดยยกนิ้วมือข้างซ้าบขึ้นมา 2 นิ้ว

" สิ่งที่นายเสียเปรียบหลักๆ สามารถแบ่งออกได้ 2 ข้อใหญ่ ข้อที่ 1 การพัฒนาพื้นที่ เพราะอณาเขตส่วนกลางมีการพัฒนาที่มากอยู่แล้ว- "

ออ~ แบบนี้เอง!-

" ส่วนเรื่องที่ 2 ก็เป็นเรื่องของปัญหาภายในเมือง ตอนนี้มีเรื่องเกิดขึ้นมากมายทำให้วุ้นวายอยู่ตลอดเวลา "

งั้นก็เข้าใจแล้วว่าทำไมให้เขตปกครองส่วนกลางกับเราแบบนี้ เยี่ยมมากดิวนีสัน!!!

แบบนี้ก็ไม่ต้องทำอะไร แล้วเราก็แค่ไปหาเงินโดยการกำจัดมอนเตอร์ และเอามามันมาซื้อคริสตันเวทย์เพื่อเสริมพลังก็พอ มีเวลาตั้ง 5 ปี สบายเราละงานนี้ หึหึ!

" ถ้างั้นช่วยพาผมไปหาท่านแม่ได้ไหม เพราะผมเองก็อยากเห็นน้องสาวขะ- "

" นายยังไม่รู้เหรอ??? "

ทารอนพูดออกมาด้วยสีหน้าแปลกใจ

อะไร? นี่เรายังไม่รู้อะไรอีก

" ตอนนี้เอรีน่ากับเอ็ดน่าไม่ได้อยู่ในหวังแห่งนี้ และราชินีคนอื่นด้วย แต่กำลังแยกย้ายกันไปอยู่ตามบ้านของตัวเอง เพราะถ้าลูกของคนไหนได้รับเลือกก็จะถูกส่งกลับมา และคนอื่นๆ ก็จะกลายเป็นขุนนางปกติทันที "

กฏบ้าบ่ออะไรอีก ตอนแรกก็กฏลูกคนโตอายุครบ 20 ปี แค่นั้นยังพอทน แต่ว่าพวกราชินีจะต้องโดนถอดยศมันก็เกินไป แต่เดี๋ยวก่อนนะ แบบนี้ชักไม่ดีแล้วสิ

ถ้าเราไม่ได้เป็นผู้สืบทอด....

" แต่ไม่ต้องห่วง บ้านของตระกูลของเราอยู่ในเมืองหลวงแห่งนี่ ข้าสามารถพาไปได้แต่ว่าก่อนหน้านั้น เจ้าต้องไปทำงานก่อน "

ทารอนพูดพร้อมรอยยิ้มมีนัย

ไม่นะ ไม่นะ หมอนี่กำลังจะพูดว่าถ้าไม่ได้ทำงานก็จะไม่ให้เจอแม่กับน้องชัดๆ

เฮ้อ~

แบบนั้นมันก็ช่วยไม่ได้ สักนิดหน่อยก็คงไม่เป็นอะไรหรอกมั้ง ยังไงเราเองก็ต้องทำอะไรบ้างเหมือนกัน!

...

.....

.......

" นี่แหละที่ทำงาน "

ทารอนพูดออกมาด้วยสีหน้าปั้นยิ้มแบบชอบใจอยู่ ขณะที่ผมกำลังยืนอ้าปากค้างกับสิ่งปลูกสร้างด้านหน้า ด้านหน้าของผมมันเป็นป้อมปราการขนาดใหญ่ที่ตั้งอยู่ด้านหน้าของเมือง และมีป้ายตัวหนังสืิขนาดใหญ่เขียนเอาไว้ว่า

[ ศูนย์บัญชาการทหารใหญ่ ]

" ท่านลุงท่านกำลังจะสื่ออะไรกันแน่??? "

ผมถามทารอนด้วนยรอยยิ้มแบบเฝื่อนๆ ขณะที่ดวงตาทั้งสองกำลังจ้องมองไปยังสิ่งปลูกสร้างด้านหน้า

หมอนี่กำลังวางแผนอะไรกันแน่???

" นายต้องเข้าร่วมกับกองกำลังทหารเพื่อป้องกันเมืองหลวงไง "

" เดี๋ยวก่อนครับ การรับมอบอณาเขตมันไม่ได้ต้องไปบริหารอะไรในเมืองเหรอ "

" ออ~ ตามจริงมันก็ต้องแบบนั้นแหละแต่ว่าตอนนี้มันต่างออกไปนิดหน่อย "

" หมายความว่ายังไงครับ "

ผมเริ่มรู้สึกว่าตัวเองต้องเจอกับเรื่องอะไรที่มันไม่เป็นเรื่องอีกแล้วสิ ไม่สิ! อย่าเรียกว่ารู้สึกเลยพู ดว่ามั่นใจเลยง่ายกว่า เหอะๆ

" เอาละงั้นก็เข้าไปกันเถอะ เดี๋ยวเข้าไปแล้วสถาณการณ์มันก็จะเป็นตังอธิบายกับนายเองนั่นแหละ "

เมื่อทารอนพูดจบก็เริ่มเดินตรงเข้าไปที่ประตูทางเข้าของป้อมปราการทันที

" คะ- ครับ... "

เฮ้อ~ ยังไงก็มีแต่ต้องไปสินะ!