King X King เมื่อได้เกิดเป็น องค์รัชทายาทลำดับสุดท้าย ตอนที่ 69 เริ่มสู้

" ตั้งค่ายโล่ !!! "

เสียงของผู้ชาย 1 คน ที่ยืนอยู่ในกลุ่มของพวกทหารด้านหน้าของผมตะโกนออกมา จากนั้นพวกทหารก็เริ่มเคลื่อนตัวมาล้อมรอบผมเอาไว้เป็นวงกลมโดยเว้นระยะห่างจากตัวผมประมาณ 1 เมตร พร้อมกับโล่ขนาดใหญ่ในมือของแต่ละคน

โห่ว! คิดแผนแบบนี้ออกมาได้ก็ไม่เลวเหมืนกัน แต่ว่าแค่นี้มันยังไม่พอหรอก หึหึ! ในตอนนี้พวกทหารที่วิ่งเข้ามาหาผม ก็ได้ใช้โล่ขนาดใหญ่ของตนปิดกันทางออกเอาไว้โดยตั่งมันโล่เอาไว้กับพื้นรอบตัวของผม และด้านหลังของพวกทหารทั้ง 4 ทิศ ก็มีทหารที่มีพลังเวทย์ชั้นสูงยืนอยู่เพื่อป้องกันการบินขึ้นฟ้าของผม เพราะทุกคนตอนนี้ต่างก็กำลังรายเวทย์อยู่ ไม่เลว ไม่เลว คำนวณเรื่องการบินโดยใช้ปีกของเราด้วยแบบนี้

" ถือว่าวางแผนมาดี เอาทหารมาปิดกันการเคลื่อนไหวด้วยโล่ และก็มีจอมเวทย์ชั้นสูงร่ายเวทย์เอาไว้ เพื่อป้องกันการบินของผม แต่ว่าแค่นี้มันไม่พอหรอก "

ผมพูดออกไปด้วยใบหน้าสแยะยิ้มแบบกำลังสนุก จากนั้นกรงเล็บในมือขวาของผมมันก็หายไป กลายเป็นมือของคนปกติ แล้วผมก็ก้มลงไปหยิบขวานศึกที่วางอยู่กับพื้นด้านล่าง

" -จำแรงเฉพราะส่วน!!! "

" -นี่ท่านดรารอน์สามารถทำได้ขนาดนี้เลยเหรอ เพียงเวลา 7 วัน "

" -แบบนี้ไม่ไหวแน่! "

พวกทหารพากันพูดออกมาด้วยน้ำเสียงตกใจ หลังจากที่เห็นสิ่งที่ดรารอน์กำลังทำอยู่ตอนนี้ เพราะสิ่งที่ดรารอน์กำลังทำอยู่ เป็นสิ่งที่ผู้ใช้ร่างอสูรจพแรงเฉพราะส่วน และการจำทำแบบนี้ได้ ก็ต้องใช้ร่างจำแรงอสูรจนชำนาญเท่านั้น ถึงสามารถทำได้

" ถอยก่อนเร็วเข้า!!! "

ชายคนที่ออกคำสั่งเมื่อคู่ตะโกนออกมาอีกครั้ง เจ้านั่นคงเป็นคนออกคำสั่งสินะ! แต่ก็ถือว่าเป็นการตัดสินใจที่ดี

เมื่อมีคำสั่งออกมา พวกทหารเอลฟ์รอบตัวของผมก็กลับไปอยู่ที่เดิมโดยรวมตัวกันเป็นเหมือนกับกระดองของเต่า ไม่มีช่องว่างให้โจมตีเลยแม้แต่น้อย และรอบสิ่งที่คล้ายกระดองเต่า ก็ได้มีดาบนับสิบเล่นโผล่ออกมา

เจ้าพวกนี้เล่นอะไรของมันกันละเนี่ย??? ผมยืนคิดด้วยวามแปลกใจเล็กน้อย เมื่อเห็นขบวนป้องกันด้านหน้าตอนนี้ มันก็จริงที่การทำแบบนี้จะามาารถป้องกันการโจมตีได้ แต่พวกนี้เองก้ไม่สามารถโจมตีได้เช่นกัน- ไม่สิ! โจมตีได้มันก็ใช่อยู่หรอก แต่มันทำอะไรผมในตอนนี้ไม่ได้แน่ และอีกอย่าง พวกนั้นคิดว่าจะป้องกันการโจมตีของเราได้นานจนกว่าเวลา 10 นาที มันจะหมดหรือไง เฮ้อ~

เมื่อเห็นกระดองเต่าด้านหน้านิ่งเชย ผมก็เริ่มง้างขวาศึกของผม และเริ่มอัดพลังเวทยธ์ธาตุลมเข้าไปยังปลายขวานด้านใหญ่ทำให้ตอนนี้เริ่มมีแสงสีเขียวปรากฏออกมาบนอาวุธของผม จากนั้นผมก็ฟันไปทางกระดองเต่าด้านหน้าทันที โดยตัวปมกับกระดิงเต่ามีระยะห่างกันประมาณ 5 เมตร

ฟุม!!!

เคล้ง!!!!

โห่ว! รู้สึกเราจะประเมินความสามารถในการป้องกันของกระดองเต่าน้อยไปหน่อยสินะ ไม่คิดเลยว่าโล่กระดองเต่าจะสามารถทนการโจมตีเราได้ด้วย น่าชื่นชม น่าชื่นชม ผมคิดในใจหลังจากที่ผมฟันไปแล้วปะทะเข้ากับพวกทหารเอลฟ์ที่เป็นกระดองเต่าอยู่ แต่พวกนั้นก็ยังไม่แตกออกมาจากกัน

" งั้นก็อีกครั้งนะ แต่รอบนี้ผมจะใช้พลัง 50% "

เมื่อพูดออกไปผมก็เริ่มใช้อัดพลังเวทย์ธาตุลมเข้าขวานศึกอีกครั้ง และฟันไป

ฟุม!

เคล้ง!

ขูด....

ผลที่ออกมาก็ยังเป็นเหมือนเดิม เพียงแต่ว่ารอบนี้กลุ่มกระดองเต่าด้านหน้าของผมมันถไหลไปกับพื้นประมาณ 2 เมตร หลังจากที่ปะทะกับการโจมตีของผมที่ฟันออกไป น่าสนุกแหะ!

" ถ้างั้นผมจะเรียงกันเลยนะ ธาตุลม ธาตุไฟ ธาตุน้ำ ธาตุดิน ธาตุแสง ธาตุความมืด ช่วยทนระ- "

ตุบ! ตุบ! ตุบ! ตุบ!

เอ่ะ! อะไรกันเนี่ย ???

ในระหว่างที่ผมกำลังพูดอยู่ว่าจะเริ่มโจมตีด้วยเวทย์แต่ละธาตุตามลำดับ พวกทหารด้านหน้าของผมก็พากันโยนดาบ และโล่ลงพื้นดินด้านหน้ากันทันที แล้วก็พูดออกมาพร้อมกับยกมือทั้งสองข้างขึ้น

" ยอมแพ้ครับ! "

เอ๋๋ออออ~ แบบนี้ก็ได้เหรอ พวกนายเป็นถึงทหารที่ติดตามแม่ทัพใหญ่ประเทศเอลฟ์เลยนะ จะมายอมแพ้แบบนี้ได้ยังไง

แต่ว่าถ้ามาลองคิดดูดีๆ มันก็ไม่ได้แปลกอะไรแหะ ขนาดโดนโจมตีด้วยเวทย์ลมธาตุเดียวแถมยังบอกไปแค่ 50% อีก ยังถไหลไปสะขนาดนั้น เหอะๆ

เมื่อเห็นพวกทหารยอมแพ้ผมก็เริ่มแปลงร่างกลับเป็นมนุษย์เหมือนเดิม แล้วระหว่างนั้นเสียงของแลนด์กรีสก็ดังออกมาจากทางด้านหลังของผม

" เป็นการชนะที่ตลกจริงๆ ฮาๆๆๆ

" ตัวข้าละอยากเอาหน้ามุดดินจริงๆ "

ทาร์เทียร์พูดออกมาแล้วเอามือขับที่หน้าตัวเอง ด้วยน้ำเสียงละอายใจ จากนั้นเขาก้เดินตรงไปยังพวกทหารที่กำลังยืนอยู่ แล้วเริ่มตะโกนบ่ลชุดใหญ่ใส่พวกนั้น

" พวกแกคิดบ้าอะไรอยู่ ยอมแพ้เนี่ยนะ มันยังไม่ถึง 3 นาทีเลยด้วยซ้ำนี่พวก- "

" ข้ากับทาร์เทียร์จะไม่อยู่ประมาณ 3 วัน ในระหว่างนี้ก็ฝากเจ้าพาพวกนั้นไปจัดการสัตว์อสูรด้วยละ "

ระหว่างที่ฟังทาร์เทียร์บ่ลใส่พวกทหารเอลฟ์อยู่ เสียงของแลนด์กรีสก็พูดออกมา ให้ตายสิ! นี่คิดจะโยนงานเอาไว้ให้กันเหรอ! แต่มันก็ช่วยไม่ได้เพราะไม่ว่ายังไงเราก็ได้คริสตันเวทย์ด้วย ทำๆไปเถอะ!

" ครับ "

....

......

........

หลังจากที่ยืนฟังทาร์เทียร์บ่ลพวกทหารสักพัก เขาก็เดินเข้ามาทางผมกับแลนด์กรีสที่ยืนอยู่ด้วยใบหน้าอารมณ์ไม่ค่อยดีนัก เมืื่อเดินมาถึงก็เริ่มพูดออกมา

" ขอโทษด้วยครับท่านแลนด์กรีส ที่ข้าทำให้เสียเวลา "

" ไม่เป็นไร งั้นพวกเราก็ไปกันดีกว่า "

" ครับ!- ท่านดรารอน์ฝากฝึกเจ้าพวกนั้นด้วยนะครับ ใช้งานให้หนักไปเลย "

ทาร์เทียร์ตอบแลนด์กรีสแล้วก็หันหน้ามาคุยกับผม

" ครับ "

ไม่บอกฉันก็เตรียมตัวใช้งานพวกมันอยู่แล้ว เหอะๆ

เมื่อผมคุยกับทั้งสองคนจบเขาทั้งสองคนก็เดินเข้าไปในประเคลื่อนย้ายของแลนด์กรีสทันที จากนั้นผมก็หันหน้าไปทางวกทหารเอลฟ์ที่กำลังยืนตัวตรงกันอยู่ พรางคิดในใจไปด้วย ได้เวลาสนุกแล้วสิ หึหึ!

" แย่แล้วคะ!!!! "

ระหว่างที่ผมกำลังมองพวกเอลฟ์ที่อยู่ด้านหน้าอยู่ ก็มีเสียงของผู้หญิงตะโกนออกมา ด้วยน้ำเสียงเหมือนกับว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น เมื่อได้ยินผมก็หันหน้าไปตามเสียงที่ตะโกนออกมาทันที ก็พบเอลฟ์ที่เป็นเมดรับใช้ของคฤหาสน์ กำลังวิ่งตเข้ามาด้วยหน้าตาตื่นตระหนก หน้าตาแบบนั้นดูยังไงมันก็ไม่ใช่เรื่องดีแน่! เอาอีกแล้ว...

เกล็ดความรู้ : ขบวนป้องกันเต่า!

การจัดขบวนแบบนี้จะมีประสิทธิภาพสูงในการต่อสู้ในสงครามที่เป็นรูปแบบตระลุมบอลอย่างมาก เพราะมันสามารถป้องกันได้ทุกทิศทาง แถมยังามารถเคลื่อนไหวได้อีก ถึงแม้ประสิทธิภาพด้านความเร็วและความแม่นยำจะลดลง แต่ความสามารถในการป้องกันจะเพิ่มขึ้นมา คล้ายๆกับขบวนของทหารโรมมัน!