King X King เมื่อได้เกิดเป็น องค์รัชทายาทลำดับสุดท้าย ตอนที่ 39 กองทุนเนื้อ

" ฉันจะรอท่านอยู่ที่ประเทศทาซัสนะคะ หวังว่าพวกเราจะได้เจอกันเมื่อถึงเวลานั้น! "

เมื่อโซฟีพูดจบ เธอก็เดินตรงเข้าไปที่รถม้าทันที ถึงเวลาบ้าบ่ออะไรกัน ชีวิตของฉันจะใช้ให้มันแก่ตายในประเทศนี้นี่แหละ เดี๋ยวโตสักหน่อยก็จะไปหาซื้อที่แถวทางตอนใต้ที่เป็นพื้นที่อบอุ่น แล้วก็ปลูกผักทำฟราม์ที่นั้นแล้ว เหอะ!

' ขนาดอายุเพียง 3 ปี ยังมีความสามารถขนาดนี้ ไม่อยากคิดเลยว่าเมื่ออายุ 15 ปี ในตอนที่ได้เข้าเรียนที่โรงเรียนเดเชีย เขาจะมีความสามารถขนาดไหน ขนาดท่าทางที่คุยด้วยเมื่อกี้ ตัวเราที่เป็นถึงจอมเวทย์ขั้นสูงยังไม่แน่ใจเลยว่าจะสามารถจัดการได้ไหมถ้าสู้ขึ้นมาจริงๆ น่าสนใจจริงๆ ' โซฟีคิดในใจขณะที่กำลังเดินตรงเข้าไปที่รถม้า

...

....

.....

ไปจนได้~ เห้อ...

ผมยืนทำสีหน้าโล่งใจหลังจากที่รถม้าทั้งสามคันวิ่งออกไป ถึงตอนนี้จะยังสงสัยเรื่องต่อหลายเรื่องที่โซฟีทิ้งปมเอาไว้ก้เถอะ แต่ยังไงมันก็ถือว่าวันนี้ประสบความสำเร็จ เพราะยังมีชีวิตอยู่ ให้ตายสิ! อยากจะเกิดเป็นแค่ลูกขุนนางธรรมดาจังเลย ทำไมต้องได้มาเกิดเป็นองค์ชายอีกก็ไม่รู้ เจอปัญหาเพราะมันแท้ๆ

จากนั้นเมื่อเรื่องทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว ผมก็เริ่มลากหมู่ป่าด้านหลังต่อเพื่อตรงไปยังหมู่บ้าน หนักชิป! รู้งี้ไม่น่ารีบให้เนสก้าไปก่อนเลย ยัยโซฟีก็เล่นพูดสะเข้าใจผิดสะได้ รอคุยก็บอกรอคุยตั้งแต่แรกสิ จะมาพูดอ้อมคอมเหมือนกับจะฆ่าเราเพื่ออะไร?

" ท่านดรารอน์.... "

เสียงของเนสก้าตะโกนออกมาจากทางประตูหมู่บ้าน พร้อมกับกำลังวิ่งตรงเข้ามาหาผมด้วยสีหน้าเร่งรีบ พูดถึงก็มาเลยสมแล้วที่เป็นเนสก้า!

" หอบ... หอบ หะช่วยไหมหออ.. ค่ะ "

ก่อนจะช่วยฉันลากหมูป่า ช่วยทำให้ตัวเองหายหอบก่อนดีไหม? แล้วตอนนี้ฉันก็ปลดเวทย์เพิ่มพลังกายออกจากตัวเธอแล้วด้วย วิ่งมาพร้อมกระเป๋าหนักสิบโลแบบนั้นมันก็ต้องเหนื่อยเป็นธรรมดา ในตอนแรกผมก็คิดว่าต้องสู้กับพวกโซฟีเลยปลดเวทย์จากเธอเมื่อวิ่งถึงทางเข้าหมู่บ้าน แต่ก็แปลกใจเหมือนกันที่เธอวิ่งมาพร้อมกระเป๋าได้แบบนี้ รู้สึกว่าไม่จำเป็นต้องใช้เวทย์เพิ่มพลังกายให้เธอตอบแบกของแล้วสิ หึหึ!

แปะ!!!

" ให้ฉันช่วยนะคะ "

เนสก้าพูดออกมาด้วยน้ำเสียงมั่นใจ หลังจากที่เอามือแตะที่ร่างกายของหมูป่าด้านหลังของผม จากนั้นเธอก็เริ่มออกแรงดันมันทันที ขอบคุณนะ! ถึงมันจะไม่ได้ช่วยอะไรเลยก็เถอะ กับแรงเธอในตอนนี้

ณ หน้าร้านของเดลล์

" 2 เหรียญเงินขาดตัวครับ! "

เดลล์ที่ประเมินหมูป่าเสร็จพูดออกมาด้วยน้ำเสียงตัดสินใจอะไรแบบหนักใจ อะไรกันเจ้านี้มันหนักประมาณ 50 กิโลเลยนะ!

" สะ- สองเหรียญเงิน! "

เนสก้าพูดออกมาด้วยน้ำเสียงตกใจ แล้วแววตาของเธอก็รุกวาวหลังจากที่ได้ยินราคาที่เดลล์พูดออกมา ใจเย็นสิคุณเนสก้า หมูป่าตัวนี้โดนกดราคาอยู่นะ แถมเงินการขายมันก็เป็นของฉันด้วยไม่ใช่เธอ

" ท่านดรารอน์ขายเลยคะ ขายเลย "

" ฮาๆๆๆ แม่หนุพูดถูกแล้ว หมูป่าตอนนี้กำลังราคาดีนะ ถ้าไม่ใช่ละก็ข้าคงให้น้อยกว่านี้ไปแล้ว " ' ว่าแต่เด็กผู้หญิงคนนี้เป็นใครกันหว่า ทำไมหน้าตาคุ้นๆ เหมือนกับคุณเนเรนน่ายังไงไม่รู้ ' เดลล์พูดออกมาด้วยน้ำเสียงเห็นด้วย แล้วก็คิดในใจไปด้วยขณะที่มองเนสก้าที่พูดออกมา

เวลาแบบนีละพูดเก่งจังเลยนะ! ผมคิดในใจหลังจากที่ได้ยินเนสก้ายุให้ผมขายมัน แต่มันจะไปขายได้ยังไงกันละ เพราะวันนี้กับเมื่อราคาหมูมันจะลดขนาดนี้ได้ยังไง เมื่อวานตัวเล็กกว่านี้ราคายังมากกว่า 2 เหรียญเงิน ไม่ได้กินฉันหรอกเดลล์!

" 2 เหรียญเงินแน่นะครับ "

" อะ- อ่า... "

แค่ตอบออกมาด้วยน้ำเสียงแบบนั้นก็รู้แล้วว่านายกำลังกดราคาอยู่ นี่ไม่รู้จักจำเลยหรือยังไงว่าหลอกซื้อฉันคนนี้ไม่ได้ เห้อ~ แบบนี้สงสัยต้องแจกแจ้งให้คนฟังอีกใช่ไหม จะได้มีคนมาเปิดร้านแข่งกับนาย จริงสิ! ยังมีวิธีแก้เผ็ดอีกวิธีนิ หึหึ!

" แย่จังเลยนะครับ~ "

ผมพูดออกไปพร้อมกับส่ายหัวไปมาช้าๆ ด้วยท่าทางเหมือนกับคนเสียดายอะไรบางอย่าง ทางเดลล์ก็รีบถามออกมาทันทีด้วยน้ำเสียงแปลกใจ

" ท่านหมายความว่ายังไงครับ " ' จะเล่นกับเราไม้ไหนอีกละเนี่ย??? '

" ก็เรื่องราคายังไงลครับ! ถ้าเป็นแบบนี้ผมทำตามข้อเสนอที่หัวหน้าหมู่บ้านเสนอมาให้ดีกว่า ที่เรียกว่าอะไรน่า~ "

" กองทุนเนื้อคะ!!! "

เนสก้าตอบออกมาในขณะที่ผมพูดอยู่ ในขณะที่แกล้งนึกชื่อมันไม่ออก

" ใช้ๆ นั่นแหละ! ตอนนี้เห็นว่ากำลังต้องการหมูป่าอยู่ด้วย ถ้าผมเอาไป- "

" ฮาๆๆๆๆ- ท่านดรารอน์ถ้าท่านเอาไปทำแบบนั้นท่านก็ต้องรอจนกว่าหมดช่วงฤดูหนาวเลยนะครับ ถึงท่านจะได้เงิน "

เดลล์หัวเราะออกมาขณะที่ผมกำลังพูดอยู่ แล้วก็เริ่มพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเหมือนตัวเองกำลังชนะอยู่ ไอเรื่องนั้นฉันรู้อยู่แล้วไม่ต้องมาบอกกันหรอก แต่ก็ดีกว่าเอามาขายให้นายในราคาแค่นี้นั่นแหละ เพราะถ้าเอาไปขายแบบนั้น ก็น่าจะได้ไม่ต่ำกว่า 3 เหรียญเงินอย่างแน่นอน เพียงแค่ต้องรอเวลานิดหน่อยเท่านั้น

" ไม่เป็นอะไรครับผมรอได้- งั้นพวกเราไปกันเถอะเนสก้า "

" ค่ะ "

ผมตอบเดลล์กลับไปด้วยน้ำเสียงปกติแบบไม่มีปัญหาอะไร แล้วหันไปสั่งเนสก้าที่ยืนอยู่ต่อ แล้วเธอก็ตอบออกมาด้วยน้ำเสียงไม่สงสัยอะไร และดูเหมือนกำลังดีใจด้วยซ้ำ เพราะเธอเองก็จะได้ผลประโยชน์กับกองทุนเนื้อของหมู่บ้านด้วย จากนั้นผมก็เริ่มจับเชือกขึ้นมาเพื่อเตรียมลากหมูป่าไป

" สะ- สามเหรียญเงินครับ "

เดลล์พูดออกมาด้วยน้ำเสียงกระอักกระอ่วนใจ แค่นี้มันก็จบ! จะให้พูดให้เรื่องมันยุ่งยากทำไม

" ตกลงครับ! "

เมื่อผมตกลงราคาใหม่กับเดลล์ได้แล้ว ผมก็ขายหมูป่าให้กับเดลล์ไป ถึงแม่ว่าตอนนี้เนสก้าจะทำหน้าเสียใจเล็กน้อยกับที่ผมขายหมูให้กับเดลล์ก็ตาม และวันนั้นผมก็แยกทางกับเธอโดยจ่ายเงินให้กับเนสก้าไป 10 เหรียญทองแดง เพราะหักหนีไป 10 เหรียญทองแดง ทำให้เธอเดินแบบเศร้าๆ กลับบ้านไป

ตามจริงมันก็สงสารเธออยู่หรอกที่เธอไมไ่ด้กินเนื้อเพราะผมไม่ได้เอาหมูป่าไปเข้ากองทุนเนื้อของหมู่บ้าน แต่เงิน 10 เหรียญทองแดงเธอก็สามารซื้อพวกขนมปัง หรืออาหารอย่างอื่นได้อีกเรียกว่าเหลือๆ กับค่าอาหารของผู้หญิง 2 คน และอีกอย่างการเอาหมูไปเข้ากองทุนเนื้อของหมูบ้าน มันก็เป็นเหมือนดาบสองคมด้วยเช่นเดียวกัน ผมเลยไม่ค่อยสนับสนุนเรื่องพวกนี้เท่าไหร่ แต่ว่าสำหรับคนไม่มีก็คือคนไม่มีจริงๆ รอบหน้าก็คงต้องเอาไปเข้ากองทุนเนื้ออะไรนั่นบ้าง!

เกล็ดความรู้ : กองทุนเนื้อ!

สำหรับกองทุนเนื้อของหมู่บ้านนั้น จะเป็นเหมือนกับการกู้ยืมเอาเงินในอนาคตมาใช้ เพราเมือหมู่บ้านมีกองทุนเนื้อพวกชาวบ้านทุกคนก็จะได้รับสิทธิ์เอาเนื้อไปก่อน แล้วมาเริ่มจ่ายเงินทีหลังเมื่อจบฤดูหนาว ทำให้พวกชาวยบ้านสามารถกินเนื้อได้แบบไม่ต้องจ่ายเงินก่อน แต่ก็ต้องเอามาจ่ายอยู่ดีเมื่อหมดฤดูหนาว