King X King เมื่อได้เกิดเป็น องค์รัชทายาทลำดับสุดท้าย ตอนที่ 37 ไม่อยากไร้ประโยชน์
เคล้ง! เคร้ง! เคร้ง!
" บอลไฟ!!! "
ตูม!!!!
สำเร็จ วันนี้เสร็จไป 1 ฮูว...
ด้านหน้าของผมตอนนี้เป็นร่างของสัตว์อสูรประเภท สุนัขหมาป่าวูฟแพน์ ตามจริงมันก็แค่หมาป่านั่นแหละ แต่เพราะอธิพลของฤดูหนาวมันก็เลยกลายเป็นวูฟแพน์ บางที่ผมก็สงสัยอยู่เหมือนกันกับการตั้งชื่อของผู้คนบนโลกใบนี้ แค่หมาป่ากลายเป็นสัตว์อสูรชื่อมันก็เปลี่ยนไปแล้ว แต่ก็ช่างมันเถอะ ยังไงวันนี้ก็ตั้งเป้าว่าจะมาเอาคริสตันสัก 10 อัน จะเสียเวลาคิดเรื่องไร้สาระไม่ได้
เอ่ะ! หายไปไหน??? ผมคิดด้วยความคิดแปลกใจเมื่อมีดขนาดเล็กที่เน็บเอาไวเข้างเอวของผมมันายไป ขณะที่ผมจะเอามันมาเพื่อเจาะเอาคริสตันจาก วูฟแพน์ด้านหน้า จริงสิ! ลืมไปเลยวันนี้เราไมได้มาคนเดียว เหอะๆ
" เนสก้า!!! "
ผมตะโกนออกไปแล้วก็กวักมือเรียกเนสก้าที่อยู่ด้านหลังของผมประมาณ 10 เมตร พร้อมกับกวักมือเรียกเธอให้เดินเข้ามาด้วย ส่วนทางท่าการตอบสนองของเธอก็ดูเหมือนกำลังลุกลี้ลุกลนอย่างมาก เธอกวาดสายตาซ้ายที ขวาที แล้วธอก็วิ่งตรงเข้ามาหาผมพร้อมกับกระเป๋าเป้ขนาดใหญ่กว่าตัวเธอเล็กน้อย ซึ่งมันเป็นกระเป๋าที่ผมแบกมาประจำเวลาออกล่าพวกสัตว์อสูร เพราะในนั้นมีของหลายต่อหลายอย่างที่จำเป็นอยู่
ของในกระเป๋าเป้ที่เนสก้ากำลังสะพายอยู่ ผมสามารถพูดได้อย่างมั่นใจเลยว่า ถึงจะเกิดพายุหิมะติดต่อกัน 3 วัน 3 คืน ในขณะที่ผมอยู่นอกหมู่บ้านละก็ ผมก็สามารถมีชีวิตอยู่รอดได้แบบสบายๆ ไม่สิ! ตอนนี้ต้องพูดว่า 1.5 วัน 1.5 คืน เพราะตอนนี้มี 2 คน
" ค่ะ "
เนสก้าที่วิ่งมาถึงด้านหน้าของผมพูดออกมา
" หน้าที่ของเธอแล้ว เอาคริสตันเวทย์ออกมา "
" เอ่ะ!???? "
เนสก้าร้องออกมาด้วยน้ำเสียงตกใจ หลังจากที่เห็นผมชี้นิ้วไปทางวูฟแพน์ที่นอนเป็นศพอยู่ ไมต้องมาเอ่ะเลยนะ นี้มันหน้าที่ของเธอไม่ใช่หรือยังไง ตกลงกันแล้วนะเมื่อวานนี้!
" ถ้าทำไม่ได้ฉันก็คงต้องเลิกจะ- "
" ฉันจะทำคะ "
ฟับ!
ในระหว่างที่ผมกำลังขู่จะเลิกจ้างเธออยู่ เธอก็พูดออกมาด้วยน้ำเสียงตั้งมั่นแล้วชักมีดเล็กที่ผมให้เธอเอาไว้ออกมา จากนั้นก็เดินตรงเข้าไปหาวูฟแพน์ที่นอนอยู่ทันที เราเล่นแรงเกินไปหรือป่าวนะ???
สำหรับเนสก้าตอนนี้การเจาะเอาคริสตันออกมาจากกระโลกของมันเป็นเรื่องที่ง่ายมาก เพราะตอนนี้ผมได้ร่ายเวทย์เพิ่มพลังกายให้เธอไปด้วย เพราะต้องให้แบกกระเป๋าดำลงชีพ- ไม่สิ! กระเป๋าสัมภาระการทำงานหนักเกือบ 10 กิโล เป็นไปไม่ได้ที่เด็กอายุ 6 ปี จะแบกมันได้อยู่แล้ว เพราะงั้นสิ่งที่ผมทำก็คือร่ายเวทย์เพิ่มพลังกายให้เธอไป
แต่ว่าการทำแบบนั้นมันก็เป็นปัญหาเหมือนกัน เพราะต้องเพิ่มพลังกายตลอดเวลาทั้งสองคน เมื่อออกจากหมู่บ้าน และก็ต้องใช้เวทย์สู้อีกเรียกว่ามันหนักกับพลังของผมตอนนี้อยู่เหมือนกัน แต่มันก็ยังพอทนไหวถ้าแค่ 3 -5 ชั่วโมงก็ยังอยู่ในขั้นที่ผมสามารถรับมือได้อยู่ รู้สึกแบบนี้เราต้องลดเวลาในการทำงานลงหน่อยแล้ว เอาไว้พลังเวทย์เพิ่มมากกว่านี้ค่อยมาทำงานเท่าเดิม
ฉวบ! ฉวบ! ฉวบ!
...
....
......
5 นาทีต่อมา
ฉวบ! ฉวบ! ฉวบ!
เสียงของเนสก้าใช้มีดขนาดเล็กในมือแทงลงไปที่หัวของวูฟแพน์อย่างต่อเนื่อง ตลอดเวลา 5 นาที ที่ผ่านมา จบกันแบบนี้! ตอนแรกก็คิดว่าจะเอาออกมาได้เองเพราะมันหัวเล็กนิดเดียว แต่ว่าเราคงคำนวณผิดไปสินะ!
" ให้ช่วยไหม- "
" ไม่คะ!!! " ' ถ้าเราให้ท่านดรารอน์มาช่วยเราก็จะเป็นตัวไร้ประโยชน์ เพราะงั้นเขาก็จะไม่จ้างเรา แล้วเราก็ไม่มีเงินซื้ออากหารกับซื้อของเพื่อรักษาท่านแม่ เราจะยอมให้เป็นแบบนั้นไม่ได้ '
เมื่อผมทนไม่ไหวกับเวลาที่เธอใช้ในการเอามันออกมา แต่เธอก็ตอบปฏิเสธออกมาทันทีด้วยน้ำเสียงตั้งมั่นแบบเมื่อกี้ก่อนที่จะเดินไป เอาสิ! ถึงจะใช้เวลามากไปหน่อย แต่ก็ถือว่าเป็นการเติบโตของเธอดีมากที่ไม่ขอให้ฉันคนนี้ช่วย หึหึ!
..,
....
......
5 นาทีต่อมา
" ได้แล้ว!!! "
เสียงของเนสก้าตะโกนออกมาด้วยน้ำเสียงดีใจ แล้วเธอก็ยกคริสตันธาตุน้ำขึ้นมา พร้อมกับเลือดจำนวนมากที่ติดกับคริสตัน แล้วก็เปื้อนทั่วตัวของเธออยู่ นี่เราบังคับเธอเกินไปหรือป่าวนะ ให้เด็ก 6 ปี มาทำเรื่องแบบนี้!
" ได้แล้วก็เก็บเอาใว้ในกระเป๋าคาดเอวได้เลย พวกเราต้องไปต่ออีก วันนี้ต้องได้สัก 10 ชิ้น "
" ค่ะ! "
หลังจากนั้นผมกับเนสก้าก็ล่าพวกสัตว์อสูรต่อโดยใช้เวลาประมาณ 4 ชั่วโมง ในการจัดการกับพวกสัตว์อสูรทั้งหมด 10 ตัว ซึ่งมันก็มีสัตว์อสูรอยู่หลายชนิด แต่ว่าผมก็มีข้อมูลพวกมันหมด ทำใหการจัดการมันไม่ใช่เรื่องยากเย็นอะไร และพวกเราก็ล่าหมู่ป่ามาได้ 1 ตัว ที่มีขนาดตัว 40 กิโลกรัม
ที่เอาตัวใหญ่มาแบบนี้ก็เป็นเพราะว่าตอนนี้ผมมีเนสก้าคอยดันให้ไงละ เพราะมีคนช่วยการลากก็ง่ายลงไปเยอะ! ถ้าเป็นแบบนี้ละก็ 50 - 60 กิโลกรัม ก็เอากลับไปหมู่บ้านได้ หึหึ!
ขรู... ขรีด...ขูด
" อีกนิดเดียวก็จะถึงหมู่่บ้านแล้ว "
เสียงของผมที่อยู่ด้านหน้า แล้วกำลังลากเชือกอยู่พูดออกไปด้วยน้ำเสียงให้กำลังใจเนสก้า ที่อยู่ด้านหลังที่กำลังดันร่างของผมู่ป่าที่นอนอยู่บนไม้ ที่ผมทำเป็นรถลากแบบง่ายๆ เอาไว้
" ค่ะ! ..อืด "
วันนี้คุ้มแล้วสินะ! ค่าจ้างเนสก้า 20 เหรียญทองแดว หักหนี้ 10 เหรียญทองแดง เท่ากับว่าจ่ายเธอแค่ 10 เหรียญทองแดง ขายหมูน่าจะได้ 2 - 3 เหรียญเงิน เพราะตอนนี้ราคาของหมูขึ้นลงทุกวัน ส่วนคริสตันก็ไม่ต้องพูดถึงเพราะยังไงเราก็เป็นคนใช้ประโยชน์กับมันอยู่แล้ว แบบนี้ไม่ดีเลยแหะ ต้องกาทางทำให้เงินมันงอกเงยหน่อยแล้ว เพราะฆ่าหมูป่าขายไปวันๆ แบบนี้ เราไม่พอใช่แน่เมื่อร่างกายเราโตขึ้น และดูดซับคริสตันเวทย์ได้มากขึ้นเพราะคริสตันเวทย์มันแพง อืม~
...
....
.....
งั้นค่อยเอาเรื่องนี้ไปปรึกษากับโซฟีดีกว่า!
20 นาทีต่อมา
ผมกับเนสก้าก็ลากร่างของหมูป่ามาถึงด้านหน้าผมู่บ้านจนได้ แต่ว่าตอนนี้ที่ด้านหน้าหมู่บ้านกับมีโซฟีแล้วก็รถม้าขนาดใหญ่ เพื่อลากสิ่งของ 3 คัน กำลังจอดอยู่ และดูเหมือนโซฟีเองก็กำลังมองมาทางผมอยู่ด้วยเหมือนกับว่าเธอต้องการจะคุยกับผม และมารอผมอยู่
นั่นเธอกำลังจะไปไหน? เดินทางในช่วงฤดูหนาวเนี่ยนะ? เมื่อผมเห็นเธอมองมาทางผม ผมก็รีบเดินตรงเข้าไปทางเธอด้วยความสงสัย แต่ถึงจะบอดว่ารีบมันก็ไม่ได้เร็วขนาดนั่นหรอก เพราะผมต้องลากหมูป่าไปด้วยเรียกว่ากว่าจะถึงก็เป็นนาทีเหมืนกัน ทั้งๆที่ห่างจากเธอไม่ถึง 100 เมตร เหอะๆ!
