King X King เมื่อได้เกิดเป็น องค์รัชทายาทลำดับสุดท้าย ตอนที่ 22 พลังที่ซ้อนเอาไว้

" ธาตุไฟ 12,300 จุด ธาตุน้ำ 10,730 จุด ธาตุลม 10.500 จุด ธาตุดิน 10,020 จุด ธาตุแสง 7,000 จุด แล้วก็ธาตุความมืด 6,890 จุด ก็ตามนี้ครับ! "

" ฮาๆๆๆ "

เมื่อผมพูดจบดิวนีสันก็หัวเราะออกมาทันทีด้วยน้ำเสียงตลกอะไรบางอย่าง แล้วก็ได้พูดต่อโดยชี้นิ้วของเขามาทางผม ด้วยท่าทางที่เหมือนกับว่า กำลังหัวเราะไปด้วย

" ท... ท่านอาจารย์ท่านกำลังจะหลอกข้าใช่ไหม ข... ขอบอกเอาไว้ก่อนเลยนะ รอบนี้ท่านหลอกข้าไม่สำเร็จอย่างแน่นอน ฮาๆๆ"

" ไอเจ้าเด็กนี่!!! "

เดฟีเรียพุดออกมาด้วยน้ำเสียงอารมณ์เสีย แล้วก็หันหน้าไปทางดิวนีสันที่กำลังพูดออกมาอยู่ จากนั้นดิวนีสันก็หยุดหัวเราะทันที แล้วก็มองไปมองมาสลับกันระหว่างผมกับเดฟีเรีย และเขาก็ค่อยๆ พูดออกมาด้วยน้ำเสียงกระอึกกระอัก

" นะ- นี่อย่าบอกนะว่ามันเป็นเรื่องจริง "

ก็ใช่นะสิ! ฉันมีเหตุผลอะไรต้องหลอกว่าตัวเองมีพลังพวกนนี้ด้วย นี่ถ้าไม่ได้เดฟีเรียบังคับกันแบบนี้ละก็นายก็ไม่มีวันได้รู้พลังของฉันหรอก ว่ามันมีขนาดไหน หึ!

" อืม... "

เดฟีเรียตอบออกมาขณะที่กำลังมองไปยังหน้าดิวนีสันอยู่ แล้วเธอก็ได้พูดต่ออีก

" แล้วเด็กนั่นก็สามารถใช่ออร่าอสูรได้แล้วด้วย "

" ท่านว่าไงนะ!!! "

ดิวนีสัยตะโกนออกมาด้วยน้ำเสียงตกใจ จนเสียงที่เขาตะโกนออกมาดังลั่นไปทั่วห้อง พร้อมกับสีหน้าตกใจมองไปทางเดฟีเรีย เป็นราชาที่เก็บอารมณ์ไม่ค่อยอยู่เอาสะเลย แล้วตกใจก็ช่วยหันมาทางนี้ด้วย จะมองเดฟีเรียทำไม?

" เจ้าหนูรองใช้ออร่าอสูรออกมาหน่อย "

เดฟีเรียพูดด้วยน้ำเสียงเหมือนออกคำสั่งมาทางผม แต่ถึงผมจะไม่ชอบใจที่เธอสั่งผมก็ตาม แต่ตอนนี้มันก็ไม่มีทางเลือก เพราะยังไงเรื่องมันก็มาถึงขนาดนนี้แล้ว เห้อ~

จากนั้นผมก็เริ่มทำสมาธิ แล้วปล่อยออร่าอสูรออกไปแบบที่ได้ฝึกกับเดฟีเรียทันที

ฟูม!

เสียงอากาศรอบตัวของผมกระเดนออก หลังจากที่ผมเริ่มปล่อยออร่าอสูรออกมา รอบตัวของผมตอนนี้เต็มไปด้วยแสงสีทองที่กระจายออกมาจากตัว ทั้งรอบร่างกาย และตอนนี้ดิวนีสันก็กำลังอ้าปากค้างมองมาทางผมอยู่ อะไรกัน? ก็เข้าใจอยู่หรอกว่ามันน่าตกใจ แต่มันต้องแสดงอาการขนาดนั้นเลยหรือยังไง

" ทะ- ท่านอาจารย์- "

ดิวนีสันพูดออกมาด้วยใบหน้าตกใจอยู่

" ฉันก็เห็นแบบแกนั่นแหละ! "

" มะ- ไม่ใช่เรื่องนั้นครับ นะ- นั้นมันออร่าสีทะ- ทอง สีทองชัดๆ "

" ใช่! "

เดฟีเรียตอบออกมาด้วยน้ำเสียงที่รู้อยู่แล้ว และตัวดิวนีสันก็ตะโกนออกมาทันที

" ท่านตอบแค่นี่นะเหรอ นั้นมันออร่าของสัตว์เทพเลยนะ!!! "

' แล้วจะให้ตอบอะไรอีกละ ก็ขนาดฉันเองยังตกใจพลังของเด็กนั่นเลย ไม่ใช่แค่ดูดซับพลังเวทย์จากคริสตันได้ไว แต่ยังสามารถปล่อยออร่าอสูรออกมาได้ หลังจากที่สอนไปแค่ครั้งเดียว แล้วออร่าอสูรที่ออกมายังเป็นของสัตว์เทพอีก ฉันเองก็ตกใจเหมือนกันนั่นแหละ!!! ' เดฟีเรียคิดในใจหลังจากที่ได้ยินดิวนีสันพูดออกมา

ส่วนผมตอนนี้ก็กำลังทำหน้าแปลกใจ หลังจากที่ได้ยินดิวนีสันพูดว่า [ ออร่าสัตว์เทพ ] ออกมาเมื่อกี้

หมอนั่นรู้ด้วยแล้วสินะ ว่าสัตว์ที่อยู่ในตัวของเราเป็นสัตว์เทพ แปลว่าเดฟีเรียก็รู้ตั้งแต่แรกแล้วแต่แค่ไม่พูดออกมาเชยๆ อื้ม! แบบนี้ก็เข้าใจแล้วว่าทำไมหลังจากที่เราปล่อยออร่าอสูรได้ เธอก็พูดออกมาว่า [ เรื่องร่างจำแรงอสูรฉันไม่มีอะไรจะสอนนายแล้ว ] ตอนแรกก็แปลกใจอยุ่หรอก ว่าทำไมถึงไม่มีอะไรจะสอนเพราะร่างจำแรงอสูรมันมีตั้ง 5 ระดับ

ในตอนแรกก็คิดว่าพลังของเรามีไม่พอสะอีก แต่ตอนนี้เข้าใจแล้วว่าทำไม!

" ข้าตัดสินใจแล้ว!!! "

ดิวนีสันพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงมั่นใจ เหมือนกับว่าตัดสินใจอะไรบางอย่างได้ แล้วเดฟีเรียที่ยืนอยู่ข้างๆ ก็พูดออกมาต่อทันทีก่อนที่ดิวนีสันจะเริ่มพูด

" ถ้าเรื่องผู้สืบทอดตัดใจไปเถอะ ไอเจ้าหนูนั่นมันไม่ได้สนใจเลยสักนิด "

" เอ่ะ!- ท่านกำลังพูดเล่นอยู่เหรอ ใครมัจะไม่อยากสืบทอดบัลลังค์กัน "

ดิวนีสันพูดออกมาด้วยน้ำเสียงอ่อยๆ จากนั้นเขาก็ค่อยๆ เอียวสายตามองมาทางผม รู้สึกว่ากำลังต้องการคำตอบของเราเพื่อยืนยันสินะ! เมื่อผมเห็นดิวนีสันหันหน้ามามอง ผมก็พยักหน้าขึ้นลงแล้วพูดออกไป พร้อมกับรอยยิ้มแบบไรเดียวสา

" ผมไม่ต้องการครับ! "

หลังจากที่ผมตอบออกไปผมก็หันหน้าไปทางเดฟีเรียต่อ

" ช่วยบอกเหตุผลของท่านที่ให้ผมเปิดเผยพลังกับท่านพ่อมาด้วยครับ ท่านอาจารย์! "

" ไม่ได้เด็ดขาด!!! ข้ายอมรับเรื่องนั้นไม่ได้ "

ดิวนีสันพูดออกมาด้วยน้ำเสียงแข็ง หลังจากที่ผมถามเดฟีเรียไป แล้วเธอก็หันไปพูดกับดิวนีสันด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ

" แกเป็นเด็กหรือังไง ห่ะ! แล้วอีกอย่างคนที่พูดว่า [ เชิญท่านทำตามสบายใจเลย ] มันก็แกไม่ใช่หรือยังไง "

" ตะ- แต่ว่า.... เมื่อกี้ข้ายังไม่รู้- "

" หุปปาก!!! "

เดฟีเรียขึ้นเสียงใส่ดิวนีสันที่กำลังพูดอยู่ อะไรกัน สรุปแล้วกำลังคุยเรื่องอะไรกันอยู่??? แต่ว่าถึงจะไม่รู้เรื่องว่ามันเป็นยังไง แต่มันต้องเกี่ยวอะไรกับเราอย่างแน่นอน แล้วคำที่สองคนนั้นพูดออกมาฟังแล้วมันเหมือนกับว่าจะให้เดฟีเรียทำอะไรกับเราเลย และในระหว่างที่ผมกำลังคิดอยู่ เดฟีเรียก็มองมาทางผมแล้วพูดออกมา

" นายต้องไปฝึกกับฉันที่เขตป่า ซิมมอนล์!