20

Ep.20

“เอ๋? ว่าแต่เจ้าลูกกลมๆก้อนใหญ่ที่อยู่ตรงนี้หายไปไหนซะแล้วล่ะ?” เด็กสาวตัวน้อยที่เรียกตัวเองว่าอี้อี้หันมองไปรอบๆด้วยความสงสัย เอ่ยปากถามฉู่เซวียน “อี้อี้เคยใช้มันช่วยวิวัฒนาการน่ะ”

“เอ่อ ...” ฉู่เซวียนพูดไม่ออกไปพักหนึ่ง ไม่รู้จะสรรหาคำใดมาอธิบาย แต่โชคยังดีที่เขาหัวไว ใช้เวลาคิดไม่นานก็ยิ้มแล้วพูดว่า “เจ้าสิ่งนั้นมีประโยชน์กับฉันมาก ฉันเลยเอามันไปแล้ว”

“อย่างงั้นเองหรอ ....” อี้อี้งึมงำ ขมวดคิ้วคล้ายกำลังครุ่นคิด ก่อนเอ่ยว่า “ไม่เป็นไร เจ้าสิ่งนั้นไม่มีประโยชน์กับอี้อี้แล้ว พี่ชายเอามันไปเถอะ”

มองไปยังรอยยิ้มไร้เดียงสาของสาวน้อยในอ้อมอกเขา ฉู่เซวียนเริ่มบังเกิดความรู้สึกผิดที่หลอกลวงเธอ

“แต่ยังไงก็เถอะ พวกเรารีบออกไปดีกว่า ข้างนอกทะเลาะกันเละเทะไปหมดแล้ว” จู่ๆอี้อี้ก็เอ่ยกับฉู่เซวียน ในดวงตาไร้เดียงสาของเธอ ราวกับว่าสงครามนองเลือดนี้ไม่มีความหมายอะไรเลย

ณ เวลานี้ ฉู่เซวียนกระจ่างแจ้งแก่ใจแล้ว ว่าสาวน้อยที่ดูน่ารักไร้เดียงสาคนนี้นี่แหละ คือเสาหลักของเมืองตงเฉิงตัวจริงเสียงจริง!

เขายิ้มเจื่อน โยนความคิดฟุ้งซ่านไว้เบื้องหลัง ยกอี้อี้วางบนไหล่ แล้วเดินออกจากตึก

“อ้อจริงสิ อี้อี้ เธอคือคนที่พวกซอมบี้เรียกกันว่าซอมบี้ลอร์ดใช่รึเปล่า” ระหว่างทาง ฉู่เซวียนเอ่ยถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น

อี้อี้ซึ่งนั่งอยู่บนไหล่เขาผงกหัวยอมรับ อย่างไรก็ตาม ใบหน้าน้อยๆของเธอกลับแสดงท่าทีลำบากใจ “แต่ตอนนี้อี้อี้ได้รับบาดเจ็บ ยังออกแรงไม่ได้”

เมื่อซอมบี้ทั้งสองออกมาจากตึก การต่อสู้ระหว่างสองฝ่ายกำลังอยู่ในสภาวะเดือดจัด จนไม่มีใครทันสังเกตพวกเขา

บรึ้ม!

ขณะนั้นเอง เหนือขึ้นไปกลางอากาศ ลูกไฟก้อนโตที่มีรัศมีหลายสิบเมตรเกิดการระเบิดอย่างรุนแรง ซอมบี้เลเวล 5 หลายตัวหลบไม่ทัน ถูกลูกไฟกลืนกิน สลายกลายเป็นเถ้าในชั่วพริบตา

“สังหารซอมบี้เลเวล 5 หลายตัวในการโจมตีเดียว หลิงหวู่ซวง นี่นายตัดผ่านสำเร็จแล้วหรอ?”

เห็นภาพนี้ ชายร่างใหญ่ที่อยู่ไม่ไกลอุทานขึ้น

“เดาไม่ผิดแล้วคังหยาน เสียใจด้วยนะที่ฉันไวกว่านายหนึ่งก้าว ก้าวสู่ขอบเขตใหม่ได้สำเร็จแล้ว”

รอยยิ้มกริ่มที่ดูเย่อหยิ่งผุดขึ้นตรงมุมปากของผู้ใช้พลังธาตุไฟที่ชื่อหลิงหวู่ซวง ก่อนหันไปมองซอมบี้สาวในชุดดำตรงหน้า เอ่ยด้วยน้ำเสียงเหยียดหยาม “ก่อนหน้านี้ฉันแค่เล่นกับเธอเท่านั้น มู่อ้าวซวง คิดจริงๆหรือว่าเธอจะรับมือฉันได้?”

เห็นภาพนี้ ใบหน้าของอี้อี้เผยท่าทีวิตกกังวลขึ้นทันที  “ไม่ได้การแล้ว พี่สาวมู่สู้เจ้าหมอนั่นไม่ไหว”

ฉู่เซวียนพอได้ยินคำนี้ ก็เกิดความลังเลเล็กน้อย แต่ไม่นานก็ตัดสินใจได้ทันที ว่าจะช่วยเหลือซอมบี้ตนนั้น แม้นี่จะเป็นการสร้างความขัดแย้งกับเหล่าผู้ใช้พลังก็ตาม

เพราะท้ายที่สุดแล้ว ปัจจุบันตัวเขาเองก็เป็นซอมบี้เช่นกัน แล้วอีกอย่างในมุมมองของเขา เหล่าซอมบี้เลเวลสูงถึงอย่างไรยังมีเลือดมีเนื้อ แต่ไอ้ผู้ใช้พลังพวกนี้ทำเป็นปิดตามองไม่เห็น แล้วอาศัยเพียงความแตกต่างทางเชื้อชาติเข้ารุกราน

นี่แสดงให้เห็นว่าวิสัยทัศน์ของผู้บัญชาการสูงสูดของฝั่งผู้รอดชีวิตในยุคนี้คับแคบเพียงใด

อย่างไรก็ตาม ด้วยพลังรบของเขาในตอนนี้ มันแทบไม่สามารถสร้างผลกระทบใดๆในสนามรบได้เลย

ดังนั้น ฉู่เซวียนเลยตัดสินใจเอ่ยถามระบบ

‘ระบบ นายมีวิธีไหนที่พอจะช่วยซอมบี้ตัวนั้นได้บ้าง?’ ฉู่เซวียนเอ่ยถามในใจ

“เจ้าของร่างสามารถขอยืมพลังจากอี้อี้ได้ชั่วคราว เพราะพลังของพวกคุณทั้งสองมาจากแหล่งเดียวกัน แม้จะได้รับผลกระทบอยู่บ้าง แต่ไม่ต้องกังวลว่าพลังที่ถ่ายเทมาจะถูกปฏิเสธ” ระบบตอบกลับ

ได้ยินคำนี้ ดวงตาของฉู่เซวียนสว่างไสวขึ้นทันใด

“อี้อี้ ฉันขอยืมพลังเธอหน่อยสิ แค่ชั่วคราวก็พอ จะได้ออกไปช่วยพรรคพวกของเธอไง” ฉู่เซวียนเอ่ยกับอี้อี้บนไหล่เขา

“ไม่มีทาง” ได้ยินคำขอนี้ อี้อี้ส่ายหัวรัวๆ  แล้วอธิบายว่า “พี่ชายทนพลังของอี้อี้ไม่ไหวหรอก”

“ไม่ต้องกังวล” ฉู่เซวียนกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ฉันไม่เคยทำอะไรที่ตัวเองไม่มั่นใจ ถ้าพูดไปแล้วแสดงว่าฉันทำได้แน่นอน”

“นี่ ... งั้นก็ได้” หลังจากลังเลเล็กน้อย ในที่สุดอี้อี้ก็ตอบตกลง

เห็นแค่เพียงฝ่ามือน้อยๆของเธอแนบลงบนอกฉู่เซวียนอย่างแผ่วเบา

ทันใดนั้นฝ่ายหลังพลันสัมผัสได้ถึงพลังงานบางอย่างที่ราวกับมหาสมุทรไหลเข้าสู่ร่างกายเขา

“ตรวจพบพลังงานที่คล้ายคลึงกัน เปิดโหมดฟิวชั่นอัตโนมัติ ....”

“ฟิวชั่นเสร็จสิ้น พลังรบในปัจจุบันของเจ้าของร่าง : ซอมบี้ลอร์ดขั้นสูง (เสมือน) ระยะเวลาคงอยู่ : 2 นาที”