ตอนที่ 361+362 ไม่ผ่าตัด

“ถ้าต่ำกว่าสี่สิบเปอร์เซ็น ไม่ต้องผ่าตัดนะ!” แม้ว่าหมอจะตอบอย่างสุภาพและเขาไม่ได้สติ เขาก็รับรู้ว่าความล้มเหลวในการผ่าตัดหมายความว่าเขาจะต้องตายบนโต๊ะผ่าตัด และจะไม่มีวันได้พบหน้าเจียงเหยาอีก

หากอัตราความสำเร็จคือสี่สิบเปอร์เซ็น เขาจะเดินหน้าต่อไปและทำทุกอย่างเพื่อให้มีชีวิตอยู่

อย่างไรก็ตาม หากสิ่งที่ทำไปแล้วและผลที่ได้คือความตาย เป้าหมายของการผ่าตัดคืออะไรเล่า? เขาค่อนข้างอยากจะออกไปและเจอหน้าเจียงเหยาเป็นครั้งสุดท้าย

“ร้อยเอกลู่ เราต้องเริ่มผ่าตัดให้เร็วที่สุดนะครับ ไม่อย่างนั้นคุณจะไม่มีโอกาสรอด” หมอไม่สามารถระงับความสิ้นหวังของเขาได้

“ถ้าฉันตายเพราะการผ่าตัดล่ะ ฉันอยากจะมีสติอยู่อย่างนี้ให้นานอีกสักหน่อยและได้พบหน้าภรรยาของฉันยังจะดีซะกว่าอีก ถ้าฉันตายไป ฉันก็ไม่ได้เจอเธออีกสิ! ไม่ได้ เธอเป็นภรรยาของฉัน ฉันอยากจะอยู่กับเธอให้นานกว่านี้ ฉันจะตายไปทั้งแบบนี้ได้ยังไง” ลู่ชิงสีเริ่มก้าวร้าวและพยายามลุกออกจากโต๊ะผ่าตัด

“ร้อยเอกลู่ ใจเย็ฯ ๆ ค่ะ อย่าเพิ่งทำอะไรวู่วาม!” พยาบาลเดินมาข้างหน้าและรั้งเขาไว้ เธอหันหน้ากลับมามองศัลยแพทย์

หัวหนาศัลยแพทย์มองไปที่ผู้ช่วยผู้อำนวยการ เมือ่เห็นสภาพของลู่ชิงสี พวกเขาไม่แน่ใจว่าอัตราความสำเร็จเพียงสิบเปอร์เซ็นจะเป็นไปได้หรือไม่เสียด้วยซ้ำ

“เราต้องบอกให้พวกเขารู้” โดยไม่รอคำตอบจากผู้ช่วยผู้อำนวยการ

หัวหน้าศัลยแพทย์จึงเดินออกจากห้องผ่าตัด เขาร้องเรียกพยาบาลและหมอว่า “เริ่มการถ่ายเลือดตอนนี้เลย ทำทุกอย่างเพื่อห้ามเลือด”

ผู้คนที่รออยู่นอกห้องผ่าตัดต่างประหลาดใจเมื่อเห็นประตูเปิดออก พวกเขาชะเง้อมองดู เมื่อเห็นท่าทางที่เคร่งขรึมของเขา ไม่มีใครกล้าถามอะไร

“คุณเหลียงครับ ร้อยเอกลู่บอกว่าถ้าอัตราความสำเร็จน้อยกว่าสี่สิบเปอร์เซ็น เขาจะปฏิเสธการผ่าตัด และรอจนกว่าภรรยาของเขาจะมาถึง” ตอนนี้เป็นการตัดสินใจของพวกเขาแล้ว เหลียงเยวื่อจือและคนอื่น ๆ ต้องตัดสินใจอย่างรวดเร็ว

“แล้วอัตราความสำเร็จอยู่ที่กี่เปอร์เซ็นครับ?” กู้ฮ่าวอวี้ถาม

“สิบเปอร์เซ็นครับ” หัวหน้าศัลยแพทย์ตอบตามความเป็นจริง “หัวหน้าศัลยแพทย์ตอบตามจริง”ถ้าเราไม่เริ่มทำตอนนี้ เขาอาจจะไม่รอด!”

ความเงียบเข้าปกคลุมพวกเขา คำตอบที่ทนทุกข์ทรมานเกินกว่าจะคิดได้

ก่อนที่เหลียงเยวื่อจือจะอ้าปากพูด ทันใดนั้นก็มีเสียงผู้หญิงดังขึ้น

“ผ่าตัดค่ะ! เราต้องรีบผ่าตัด!” น้ำเสียงนั้นยืนกรานและแน่วแน่ ไม่ว่าเสียงจะสั่นคลอนเพียงใด

เจียงเหยาดูหงุดหงิดและน่าสงสาร ระหว่างทาง เธอสะดุดล้ม จนข้อศอกเป็นแผล รองเท้าแตะขาด ด้วยความกระวนกระวายและวิตกกังวล เธอวิ่งต่อไปโดยไม่สนใจอะไรทั้งนั้น

“เราต้องผ่า หมอคะ ถ้าเราไม่ทำ เขาจะตาย! ต่อให้มีโอกาสเพียงสิบเปอร์เซ็นที่เขาจะมีชีวิตรอด เราก็ต้องเสี่ยง!” เจียงเหยาตะโกนออกไป

“หมอครับ ให้เธอเข้าไปในห้องผ่าตัดก่อนได้ไหม? ถ้าเธออยู่ด้วย ชิงสีจะได้มีกำลังใจมีชีวิตอยู่ต่อ” ตอนนี้เจียงเหยาดูเหมือนคนกำลังจมน้ำ พยายามทำทุกวิธีทางให้ลู่ชิงสีมีชีวิตรอด

__

ตอนที่ 362 หุบปาก

“ไม่เป็นไร! เป็นความคิดที่ดีครับ” หัวหน้าศัลยแพทย์ตกลงและเรียกให้พยาบาลนำชุดสำหรับเข้าห้องผ่าตัดมาให้เธอ

เขาวิ่งเข้าไปในห้องผ่าตัดและร้องออกมา “คุณนายลู่มาแล้ว! ภรรยาของคุณมาแล้ว! เธอบอกว่าให้เราผ่าตัดต่อ แม้จะมีโอกาสน้อยแต่ก็มีทางรักษาคุณให้รอด!”

เมื่อได้ยินว่าเจียงเหยามาแล้ว ทำให้ลู่ชิงสีสงบลง ดวงบตาของเขาจับจ้องไปที่ประตู ขณะที่เขาเห็นประตูห้องผ่าตัดถูกเปิดออกช้า ๆ ผู้หญิงในชุดคลุมสีเขียววิ่งเข้ามาหาเขา น้ำตาคลอเบ้า

ลู่ชิงสีรู้สึกเจ็บปวดยิ่งกว่าบาดแผลจากกระสุนปืนเสียอีก หัวใจของเขาแหลกสลายเป็นพันชิ้นเมื่อเห็นสภาพที่ทุกข์ใจอย่างมากของเจียงเหยา เกิดอะไรขึ้นถ้าเขาตายในสนามรบ? เขาคงไม่ต้องทนเห็นเธอทนทุกข์ทรมานแบบนี้ และเขาไม่ต้องทำให้เธอต้องทนทุกข์ทรมานด้วย เขาไม่อยากเห็นเธอร้องไห้

เจียงเหยามองไปที่ชายที่นอนบนโต๊ะผ่าตัด น้ำตาของเธอไหลออกมาไม่หยุด เธอคอยเช็ดน้ำตาให้แห้งซ้ำแล้วซ้ำเล่า

“คุณต้องมีชีวิตอยู่ต่อนะลู่ชิงสี คุณต้องมีชีวิตอยู่ต่อ” เจียงเหยาร้องไห้เบา ๆ เธอหันไปหาหมอแล้วพูดว่า “หมอคะ ผ่าตัดเดี๋ยวนี้เลย”

“ที่รัก” ลู่ชิงสีจับมือเจียงเหยาอย่างอ่อนโยนและพูดเบา ๆ ว่า “อย่าร้องไห้ ผมเจ็บปวดที่เห็นคุณร้องไห้”

ประโยคเดียวทำให้หัวใจของเจียงเหยาแตกออกเป็นพัน ๆ ชิ้น

“เงียบก่อน และฟังฉันนะ ถ้าคุณตายตอนนี้ ฉันจะตายตามทันทัน ฉันจะตายไปพร้อมกับคุณ! ลู่ชิงสีจะไม่อยู่ในโลกนี้อีกต่อไปเหรอ? แล้วคำสัญญาที่จะมีลูกด้วยกันล่ะ? คุณบอกฉันเองไม่ใช่เหรอว่าจะมีชีวิตจนถึงเก้าสิบปี อยู่ด้วยกันจนแก่ เป็นครอบครัวใหญ่ มีลูกหลานเต็มบ้าน”

เธอมองดูหมอที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ไม่ทำอะไรเลย ความโกรธกำลังเดือดพล่านอยู่ในตัวเธอ เธอตะโกนว่า “คุณยืนทำอะไรอยู่ตรงนั่น! เตรียมผ่าตัดสินค่ะ วิสัญญีแพทย์อยู่ที่ไหน? เตรียมวางยาสลบสิคะ”

“ผมไม่อยากผ่าตัด...”

“หุบปาก!”

เจียงเหยาขัดจังหวะลู่ชิงสีทันทีก่อนที่เขาจะพูดจบประโยค

เมื่อเห็นคำตอบที่ลังเลใจของวิสัญญีแพทย์ เธอจึงเดินไปจับลู่ชิวสีให้นอนลง “เอาล่ะ เร็วเข้า ตอนนี้คุณกลัวอะไร กลัวว่าเขาจะลุกขึ้นมาตีคุณอย่างนั้นเหรอ?”

ทุกคนในเมืองจินโดต่างก็รู้จักลู่ชิงสีดี และนิสัของเขาที่ไม่ใจดีและเยือกเย็นนักนั้น ทำให้หมอกลัวเขาและลังเลที่จะทำอะไร เมื่อเขาได้พูดปฏิเสธออกมาอย่างชัดเจนว่าจะไม่ผ่าตัด