ตอนที่ 103 มาซื้อสกู๊ตเตอร์ไฟฟ้าให้พ่อแม่
เย่ขุยที่พูดเรื่องเงินไม่รู้จบทำให้เย่เทียนรู้สึกรำคาญเป็นอย่างมาก เขานำเช็คกลับมาแล้วเปลี่ยนจำนวนเงินให้เหลือแค่100!
หัวหน้าหมู่บ้านการตรวจสอบจุดที่แก้ไขด้วยความแปลกใจและถามเย่เทียนด้วยน้ำเสียงร้อนรนอีกครั้ง “คุณเย่หมายความว่ายังไง? 100 หยวนเป็นมาตรฐานขั้นต่ำในการบริจาคบูรณะห้องโถงบรรพบุรุษเย่นะ เช็คใบนี้เลข0หายไปสองสามตัวหรือเปล่า?”
เย่ชิงไม่คิดว่าจะได้รับโอกาสเร็วขนาดนี้ เขารีบโต้กลับเย่ขุยที่ดูหมิ่นเขาทันที “ทำไมหัวหน้าหมู่บ้านไม่ฟังที่ฉันพูดเลยน้า ดันเอาหน้าแก่ๆไปติดกับก้นเย็นของเย่เทียนซะได้ เห็นๆอยู่ว่าทายาทตระกูลเย่คนนี้ร่ำรวยแต่มันทำเป็นไม่รู้จักคนในหมู่บ้านกับคนในตระกูล น่ารังเกียจจริงๆเลย”
เย่เตี๋ยเดินมาดว้ยท่าทางประจบสอพลอ “พี่เย่เทียน แฟนของฉันชื่อสวีไห่หลุน เห็นว่าพี่เย่รู้จักกับผางเหว่ยที่เป็นนายน้อยของบริษัทผาง พี่ช่วย...”
พี่สะใภ้เซียงรีบเข้ามาพูดช่วยลูกสาวเธอทันที “เสี่ยวเทียน เย่เตี๋ยเป็นน้องสาวเธอเหมือนกันนะ ด้วยความสามารถของเธอตอนนี้ แค่เธอพูดออกไปเธอก็ช่วยลูกเขยในอนาคตฉันได้แล้ว”
พวกชาวบ้านเริ่มพูดคุยกันราวกับคลื่นทันที
“พี่สะใภ้เซียง ครอบครัวของคุณดีพอแล้วนะ เดี๋ยวลมพัดมาก็ปลิวไปกับหญ้าหรอก”
“ไม่ใช่ว่าเธอพยายามจัดการเฒ่าเย่กับภรรยาอย่างเอาเป็นเอาตายหรอ? พอเห็นเสี่ยวเทียนรวยก็รีบเข้าไปประจบเชียวนะ”
“เย่เทียนทำเงินได้มากแต่เธอไม่เห็นจุดจบของหัวหน้าหมู่บ้านที่เอาแต่พูดเยินยอจนได้เงิน 100 หยวนหรือไง เขานี่มันไม่รู้จักพอจริงๆ”
“ฉันว่าเสี่ยวเทียดูการกระทำของทุกคนอยู่นะ เกรงว่าคนที่ดูถูกพ่อแม่เขาในอดีตคงจบไม่สวยแน่ อย่าหวังว่าจะได้อะรจากเขาเลย”
“ฉันไม่น่าไปเยาะเย้ยเฒ่าเย่กับภรรยาของเขาเลย…”
“ฉันเองก็ไม่น่าไปทำแบบนั้นเหมือนกัน”
“...”
เย่เทียนบอกให้อากวงส่งพ่อแม่เขากลับวิลล่าA1 พวกเขาจะได้ไปกินข้าวเช้าแล้วไปพักผ่อน
สำหรับภรรยาในนามอย่างเซียวหรง ปล่อยให้เธอมีความสุขไปอย่างนั้นแหละ!
ท่ามกลางการพูดคุยของชาวบ้านหยิ่นหลง เย่เทียนก็ขับรถแมคลาเรนพี1ออกจากหมู่บ้านที่น่าอึดอัดนี้ไป!
ศูนย์จำหน่ายรถยนต์นำเข้าไห่จิง
เย่เทียนไม่ได้ติดตามโรลส์-รอยซ์กลับอ่าวอิมพีเรียล แต่เขามาศูนย์ขายรถยนต์นำเข้าที่เพื่อนร่วมชั้นอย่างอู๋ตี๋ได้รับการเลื่อนตำแหน่งให้เป็นตัวแทนภูมิภาคเอเชียทำงานอยู่
“คุณผู้ชายคะ โชว์รูมนี้สำหรับลูกค้าVVIP หากคุณต้องการซื้อรถโปรดตามฉันไปที่โชว์รูมอื่น” พนักงานสาวสวยคนใหม่พูดด้วยเสียงที่ไพเราะที่สุด
เธอมองเย่เทียนครั้งหนึ่งและพบว่าเขาสวมเสื้อผ้าและกางเกงขายาวของแบรนด์นอก แถมบรรยากาศรอบตัวเขายังดูยิ่งใหญ่มากด้วย
ก่อนหน้านี้เธอเจอคนแต่งตัวดีมากแต่มาซื้อรถราคาต่ำกว่า 1 ล้าน เพื่อความปลอดภัยเธอจึงพาเขาไปที่โชว์รูมด้วยรถราคาประมาณ 1 ล้านโดยหวังว่าเขาจะชำระเงินได้ทันที
เย่เทียนมองพนักงานสาวที่หน้าไม่คุ้นและขยับเท้าถอยหลัง “ผู้จัดการอู๋อยู่รึเปล่า?”
คราวนี้พนักงานสาวมองเย่เทียนจากบนลงล่างอีกครั้งและสรุปว่าเขาสามารถซื้อรถยนต์ได้มากสุดแค่ล้านหยวน “คุณกำลังพูดถึงตัวแทนอู๋สินะ เขารับเฉพาะลูกค้าVVIPเท่านั้น”
ที่พนักงานสาวหมายถึงคือเย่เทียนไม่มีคุณสมบัติมากพอ!
เย่เทียนโทรหาอู๋ตี๋โดยตรง “ยินดีด้วยเพื่อนร่วมชั้นที่ได้เลื่อนตำแหน่งอีกแล้ว เพื่อเป็นกี่ฉลองการเลื่อนตำแหน่งของนาย ฉันจะไม่มารับของขวัญจากนายได้ยังไง”
ยิ่งเลื่อนขั้นตำแหน่งอู๋ตี๋ก็ยิ่งสูงขึ้น ตราบใดที่เขารับใช้เย่เทียนเป็นอย่างดี เขาก็สามารถกินดื่มได้โดยไม่ต้องห่วงอะไรแล้ว
วันนี้เป็นวันที่เขาหยุดพัก เขาคิดไม่ถึงว่าจะได้รับสายจากมหาเทพทำตัวติดดินคนนี้ อู๋ตี๋ที่กำลังนอนอยู่กับคู่หมั้นอย่างเสี่ยวฮุ่ยตื่นขึ้นทันทีและถามว่าตอนนี้เย่เทียนอยู่ที่ไหน “เย่เทียน? ฉันช่วยอะไรนายได้บ้าง?”
ขณะที่พูดอยู่เขาก็ลุกขึ้นจากเตียง เมื่อได้ยินว่าเย่เทียนกำลังดูรถในศูนย์ขายรถยนต์เขาก็รีบเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วไปที่ศูนย์ขายรถทันที...
ไม่ถึงสิบนาทีอู๋ตี๋ก็มาถึงศูนย์ขายรถยนต์นำเข้า เขาเดินไปหาเย่เทียนแล้วมองตาพนักงานสาวที่ชอบใช้เสน่ห์ในการขาย เธอใช้เสียงทักทายอู๋ตี๋ดีกว่าเย่เทียนเป็นร้อยเท่า “ตัวแทนอู๋...”
เมื่อได้ยินเสียงนั่น เย่เทียนก็แทบกระดูกอ่อน
ในทางตรงกันข้าม อู๋ตี๋ที่ได้รับการต้อนรับจากพนักงานสาวเดินผ่านเธอราวกับว่าเขาไม่เห็นเธอและรีบเดินไปหาเย่เทียนพร้อมพูดขอโทษ “ขอโทษที่มาช้านะเย่เทียน ทำไมไม่บอกันก่อนว่าจะมาล่ะ ถ้ารู้ว่านายจะมาวันนี้ฉันคงไม่หยุดแล้ว”
เย่เทียนยกมือขึ้นตบไหล่ของอู๋ตี้ “เราเป็นพี่น้องกันไม่ต้องใช้คำพูดพวกนั้นหรอก”
นอกจากนี้มันเป็นฉันเองที่มาซื้อรถกระทันหัน
“วันนี้นายมารับลาเฟอร์รารี่ 15 คันนั้นหรือเปล่า? ตอนนี้พึ่งได้มา 6 คันเองขอเวลาอีกหน่อยนะ”
“เปล่า วันนี้ฉันมาซื้อสกู๊ตเตอร์ไฟฟ้าที่มีเนื้อที่กว้างๆไว้ให้พ่อแม่น่ะ เวลาพวกเขาออกไปเดินเล่นในชุมชนแล้วพวกเขาไม่รู้ว่าต้องนั่งรถอะไรกลับมา!”
รถในโชว์รูมVVIPไม่มีคันไหนต่ำกว่า 10 ล้าน
ทำไมพออยู่ต่อหน้าเย่เทียนแล้วพวกมันถึงไม่ต่างจากรถแทรกเตอร์พังๆเลยล่ะ?
อู๋ตี๋จำได้ว่าเมื่อเย่เทียนซื้อรถเขาจะเลือกจากสีเท่านั้น เขาจึงพาเย่เทียบนไปดูไมบัคเอส600รุ่นขยายซึ่งแสดงอยู่ตรงกลางห้องโชส์รูม “รถคันนี้เพิ่งเข้ามาเลยและมันเป็นไปตามที่นายอยากได้ด้วย รถคันนี้ค่อนข้างกว้าง คุณลงคุณป้าต้องนั่งสบายแน่นอน”
เย่เทียนมองไมบัคเอส600รุ่นขยายแล้วถามอย่างเป็นกันเอง “คันนี้ราคาเท่าไหร่?”
“10 ล้าน”
“ไม่มีรถที่กว้างและดีกว่านี้แล้วเหรอ? แค่10 ล้านดูจะไม่เข้ากับพ่อแม่ของฉันเท่าไหร่ งั้นนายช่วยส่งคนมาขับรถคันนี้ไปที่บ้านฉันให้หน่อย แล้วช่วยฉันหารถที่ดีกว่านี้ไว้สำหรับให้พ่อแม่ฉันออกไปนั่งรถเล่นด้วย!”
ขณะที่พูดเย่เทียนก็หยิบสมุดเช็คที่ใช้ไปสามครั้งในหมู่บ้านหยิ่นหลง เขาเขียนเลข0ลงไปยาวเหยียด
ซื้อรถที่พอใช้ได้ให้พ่อแม่ไปก่อนแล้วค่อยรอให้อู๋ตี๋หารถที่กว้างและดีกว่านี้มาเปลี่ยนให้!
อู๋ตี๋มองเพื่อนร่วมชั้นด้านหน้าที่มอบผลงานให้เขา เขารู้สึกขอบคุณมากจนเกือบคุกเข่าให้เย่เทียน
พนักงานสาวก่อนหน้านี้ตกใจกลัวมหาเทพที่ซื้อรถไมบัคราคา 10 ล้านไม่ต่างจากการซื้อกะหล่ำปลีและหัวไชเท้า เธอตัวแข็งค้างและดูตัวแทนอู๋ทำข้อตกลงอย่างง่ายดาย มุมมองการใช้จ่าย ทัศนคติ ค่านิยม แนวคิดทั้งสามได้พังทลายไปแล้ว...