ตอนที่ 285 : คุณเจียง! คุณเป็นคนที่มีคุณธรรมจริงๆ!

ตอนที่ 285 : คุณเจียง! คุณเป็นคนที่มีคุณธรรมจริงๆ!

......

หลังจากบอกลาสาวงามเจียงเฉินก็ได้รับข้อความจากระบบ!

[ติ๊ง! เปิดใช้งานกิจกรรมที่ซ่อนอยู่! ลงชื่อเข้าใช้สำเร็จ!]

[รางวัล : หมู่บ้านจงกวนที่กำลังจะถูกรื้อถอน-บ้านตระกูลเจียง]

[ระบบสัมผัสประสบการณ์ชีวิตเวอร์ชั่น 3.5-4.0]

ได้ด้วยงั้นหรอ?

เยี่ยมไปเลย!

[หมู่บ้านบรรพบุรุษจงกวนที่กำลังถูกรื้อถอน] บ้านตระกูลเจียง?

บ้านบรรพบุรุษของฉัน? ในหมู่บ้านจงกวน?

ทำไมฉันถึงไม่รู้มาก่อน?

“ตอนนี้มีเวลาไปดูเลยดีกว่า!”

เจียงเฉินหยิบโทรศัพท์มือถือของเขาขึ้นมาและตั้งจุดหมายปลายทางทันที

สับสน!

มีจริงด้วย!

ที่หมู่บ้านจงกวน!

ถนนซูโจว!

ตั้งอยู่ทางประตูทางทิศเหนือของมหาวิทยาลัยเหรินหมิน ใกล้กับหมู่บ้านจงกวน

อย่างไรก็ตามเจียงเฉินนั้นจำได้ว่าบ้านหลังนั้นมีขนาดใหญ่มากและพื้นที่มันก็ไม่น้อยเลย!

ปรากฏว่ามันเป็นบ้านตระกูลเจียง? มันเป็นบ้านของฉันเองหรอ?

ทำไมฉันถึงไม่รู้มาก่อนเลย?

เขาปั่นจักรยานไปที่นั่นทันที~~

เมื่อมาถึงเจียงเฉินนั้นก็ไม่อยากจะเชื่อสายตาของตัวเอง ดวงตาของเขาเบิกกว้าง!

แม้ว่าบ้านหลังนี้จะทรุดโทรม สิงโตหินสองตัวที่อยู่หน้าประตูบ้านดูผุกร่อนเล็กน้อยและมีเพียงแค่ป้ายที่แขวนอยู่บนประตู~~

[บ้านตระกูลเจียง!]

บ้านตระกูลเจียง!

และทั้งสองฝั่งของประตูนั้นก็มีป้ายสีขาวขนาดใหญ่และมีอักษรสีแดงเขียนเอาไว้ว่า~~

“รื้อ!”

“รื้อ!”

“รื้อ!”

เจียงเฉินตกตะลึง เขารีบปั่นจักรยานเข้าไปก่อนจะหยุดอยู่ในที่ดินของบ้านตระกูลเจียง

ที่นี่มีขนาดไม่น้อยกว่าตำหนักอ๋องฉีของเขาเลยหรือบางทีอาจจะใหญ่กว่าด้วย!

มันครอบครุมพื้นที่กว่า 5 เฮคเตอร์! หรือก็คือ 50,000 ตารางเมตร!

นี่คือส่วนของที่ดินเท่านั้น!

และด้วยความที่ที่นี่ไม่มีคนอยู่อาศัยมานานแล้วสภาพจึงทรุดโทรมตามกาลเวลา

แต่ก็ก็ยังเห็นได้ชัดว่าบ้านหลังใหญ่นี้นั้นเคยมีความเจริญรุ่งเรือง

รอบๆบ้านหลังนี้นั้นเต็มไปด้วยตึกสูงระฟ้าเต็มไปหมด!

และที่นี่ก็ได้เป็นแกนกลางของโครงการพัฒนาจงกวนไปแล้ว!

รอบๆเต็มไปด้วยสำนักงานไฮเทคขนาดใหญ่!

ล้อมรอบสถานที่นี้อย่างสมบูรณ์!

ไม่นานหลังจากที่เจียงเฉินเข้ามาก็มีรถจำนวนมากมาหยุดที่หน้าประตู

คณะกรรมการก่อสร้างหลายคนเดินเข้ามาพร้อมกับสัญญาและเครื่องมือสำหรับการสำรวจและทำพื้นที่และเข้ามาพูดกับเจียงเฉินอย่างสุภาพว่า “ขอโทษนะครับ คุณคือคุณเจียง ทายาทของตระกูลเจียงใช่ไหมครับ?”

“เรารอคุณมาสองวันแล้ว แต่ก็หาตัวคุณไม่เจอจริงๆ ถ้าเกิดพวกเรายังหาตัวคุณไม่เจอพวกเราก็คงต้องหาทางอื่นเอาแล้ว”

เจียงเฉินกระพริบตา “ผมคือเจียงเฉินและบ้านหลังนี้ก็เป็นของผทด้วย”

หัวหน้าคณะกรรมการการก่อสร้างคนหนึ่งอธิบายกับเจียงเฉิน “พื้นที่ของบ้านตระกูลเจียงนั้นถูกรวมเข้าไปอยู่ในแผนการรื้อถอนของรัฐบาลเมืองแล้ว และมันกำลังจถูกรื้อถอนนะครับ!”

“กำลังถูกรื้อถอน?”

เจียงเฉินจำได้ข้อความจากระบบนั้นระบุเอาไว้ว่า “จะรื้อถอน”

ใจเต้นแรง!

อะไรนะ?!

ที่ดินใหญ่ขนาดนี้จะได้เงินชดเชยมากขนาดไหนกัน?!

หัวหน้าคณะกรรมการก่อสร้างนั้นกลัวว่าเจียงเฉินจะไม่เห็นด้วย ดังนั้นเขาจึงยิ้มและพูดออกมาว่า “ตามนโยบายการรื้อถอน คุณนั้นจะได้รับอาคารของห้องชุดจำนวน 10…...

“ห้องชุด 10 ห้อง?”

เจียงเฉินขมวดคอ้วและกำลังจะประท้วง “ผมกลัวว่า~~”

“ไม่ใช่สิบห้องครับ!”

ผู้นำของคณะกรรมการก่อสร้างตกใจกลัวว่าเจียงเฉินนั้นจะเข้าใจผิด เขาจึงรีบพูดออกมาอย่างรวดเร็วว่า “สิบหลังครับ! เป็นอาคารสิบหลัง! ไม่ใช่สิบห้อง!”

“อาคารสิบหลัง?”

เจียงเฉินเบิกตากว้าง~

“ใช่ครับ!”

หัวหน้าคณะกรรมการก่อสร้างพยายามอธิบายอย่างสุดความสามารถ “ค่าชดเชยการรื้อถอนก็คืออาคาร 10 หลัง! อาคารแต่ละหลังนั้นมีอย่างน้อย 10 ชั้น!  ซึ่งเราได้สร้างเอาไว้ข้างๆแล้วครับ!”

เขาชี้ไปที่ด้านข้างของบ้านตระกูลเจียง~~

ที่ตรงนั้นคือที่ที่มีอาคารสูงมากมายผุดขึ้นมา

“พวกนั้นเป็นที่อยู่อาศัยเชิงพาณิชย์ทั้งหมด!”

หัวหน้าคณะกรรมการก่อสร้างพูดออกมาอย่างระมัดระวัง “ใบรับรองอสังหาริมทรัพย์อยู่นี่ครับ~”

เขาโบกมือ

เจ้าหน้าที่ตณะกรรมการก่อสร้าง 3 คนถือกล่องใหญ่เดินเข้ามา!

ใช่แล้ว! มันคือกล่องใส่เอกสารอสังหาริมทรัพย์ทั้งหมด!

ใบรับรองอสังหาริมทรัพย์สีแดงใหม่เอี่ยม!

เจ้าหน้าที่คณะกรรมการก่อสร้างคนอื่นๆมองดูด้วยความอิจฉา

หนุ่มหล่อคนนี้โชคดีขนาดนั้นเลย?

จนถึงตอนนี้พวกฉันยังไม่มีห้องชุดเป็นของตัวเองเลย....

กล้องทั้งสามนั้นเรียงรายไปด้วยเอกสารอสังหาริมทรัพย์ที่ถูกจัดไว้อย่างเป็นระเบียบ!

“มีทั้งหมดสิบอาคาร! รวมทั้งหมดสามสิบยูนิต ต่ออาคารสิบชั้น แต่ละยูนิตนั้นจะมีห้องชุดทั้งหมดสองห้อง ดังนั้นจึงมี เอกสารรับรองอสังหาริมทรัพย์ทั้งหมดหกร้อยฉบับอยู่ในนี้!”

หัวหน้าคณะกรรมการการก่อสร้างอย่างพูดออกมาอย่างจริงจังอีกว่า “แล้วก็ ประเทศนั้นต้องการขอบ้านบรรพบุรุษของคุณเพื่อไปสร้างเป็นศูนย์วิจัยและพัฒนาระบบคลาวด์ระดับสากล 5G ซึ่งเป็นโครงการสำคัญระดับชาติ~~”

เจียงเฉินมองไปที่อาคารสูงขนาดใหญ่ที่ตั้งอยู่ข้างๆเขา ซึ่งทั้งหมดนั้นเป็นชุมชนของเขาเอง เขาก็ได้แต่ถอนหายใจออกมา~~

เชียงเฉินพูดออกมาอย่างจริงจังและมีคุณธรรมว่า “ถึงแม้ว่าผมจะไม่เต็มใจที่จะมอบบ้านบรรพบุรุษของผมให้ แต่ในเมื่อมันเป็นการเวนคืนเพื่อพัฒนาเทคโนโลยีระดับสูงของประเทศ เพื่อเป็นการสนับสนุนการพัฒนาของประเทศให้มีเทคโนโลยีระดับสูง ผมก็คงได้แต่ตกลง”

หัวหน้าคณะกรรมการก่อสร้างถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอกก่อนจะปรบมือ!

เจ้าหน้าที่คนอื่นๆ~~

ตาสว่าง!

เป็นคนรวยที่ไม่โอ้อวดแม้แต่น้อย!

หากเป็นคนอื่นที่ถูกเวนคืนที่ดินและรื้อถอนบ้านพวกเขาจะพยายามให้ตัวเองได้ผลประโยชน์มากที่สุด!

แต่หนุ่มหล่อคนนี้~

กลับเอาเท่าที่ได้ตามที่เสนอทันที!

หัวหน้าคณะกรรมการรู้สึกขอบคุณมาก เขาประบมือและยกย่องสรรเสริญแทนประเทศทันที

พวกเขานั้นต่างกันมากจริงๆ~~

เจ้าหน้าที่คนอื่นๆพากันเสียใจที่ตัวเองนั้นไม่ได้แซ่เจียง ทำไมบรรพบุรุษของพวกเขาไม่เหลือบ้านนี้ไว้ให้พวกเขากันนะ?

“คุณเจียง! คุณชั่งเป็นคนมีคุณธรรมจริงๆ!”

หัวหน้าคณะกรรมการก่อสร้างถอนหายใจ “คุณเป็นคนที่มีพื้รที่มากที่สุดในบรรดาครัวเรือนที่ถูกรื้อถอนในครั้งนี้ ในโครงการนี้มีพื้นที่ของคุณกว่า 90% ส่วนของคนอื่นๆเพียงแค่ 10% เท่านั้น แต่พวกเขาแทบทั้งหมดเป็นพวกคนหน้าซื่อใจคดทำให้พวกเราทำงานได้ยากมาก”

หลังจากนั้นเขาก็บอกลาและไปทำงานต่อ

และหลังจากนั้นก็มีเจ้าหน้าที่นำเจียงเฉินไปดูชุมชนใหม่ของเขา~~

ชุมชนของเขาเอง!

ใช่แล้ว!

นี่คือชุมชนที่เป็นของเขาเอง!

คณะกรรมการก่อสร้างนั้นได้พิจารณาอย่างรอบคอบตอนที่ตัดสินใจมอบมันให้กับเจียงเฉิน ชุมชนนี้จะแยกตัวออกมาจากชุมชนอื่นๆและได้รับการตั้งชื่อว่า [ชุมชนตระกูลเจียง] ซึ่งมีจำนวนอาคารทั้งหมด 10 อาคารและและมีระบบการจัดการแบบปิด แม้แต่ตัวบริษัทอสังหาริมทรัพย์ก็มีให้พร้อม

เมื่อผู้เป็นเจ้าของนั้นมาถึงก็ได้ทีการแจ้งไปยังบริษัทอสังหาริมทรัพย์ชุมชนตระกูลเจียง ให้รปภ. คนทำความสะอาด ออกมาต่อแถวเพื่อทำการต้อนรับ~~

เจ้าของชุมชนมาแล้ว!

ด้านหลังมีธงสีแดงพร้อมกับตัวอักษรที่เขียนเอาไว้ว่า ยินดีต้อนรับ~~

“ยินดีต้อนรับเจ้าของชุมชนตระกูลเจียง!”

รปภ.และคนทำความสะอาดนั้นก็ต้อนรับอย่างอบอุ่นราวกับได้รับการฝึกซ้อมกันมาเป็นอย่างดี~~

มีการพูดคุยกันเกิดขึ้น

“หลังจากที่รอมานาน ในที่สุดเจ้าของชุมชนก็มาถึงแล้ว!”

“แต่ มีใครรู้บ้างว่าทำไมชุมชนของเราถึงตั้งชื่อว่าชุมชนตระกูลเจียง?”

“ฉันรู้! ดูเหมือนว่าที่ดินขนาดใหญ่ที่ถูกนื้อถอนไปนั้นจะเป็นพื้นที่ของตระกูลเจียง! และทางรัฐก็เลยให้ชุมชนนี้เป็นของชดเชยกับเขา!”

“ทายาทตระกูลเจียงยอดเยี่ยมขนาดนั้นเลยหรอ?”

“ก็คงอย่างนั้น”

ผู้จัดการบริษัทอสังหาริมทรัพย์ตะโกนออกมา “ทุกคนเงียบๆ! เจ้าของอยู่ที่นี่นะ!”

เจียงเฉินปั่นจักรยานมาพร้อมกับเจ้าหน้าที่กรรมการก่อสร้าง

รปภ.และเหล่าคนทำความสะอาดยิ้มทักทาย

หลังจากนั้น~~

ไปแล้ว!

ไปแล้ว?

สายลมพัดผ่าน....

สถานที่ตรงนั้นเต็มไปด้วยความเงียบ

“เขาขี่จักรยานมา?”

“เจ้าของมีคนเดียว?”

“ไม่มีอีกแล้วหรอ?”

แม้แต่ผู้จัดการอสังหาริมทรัพย์ก็ยังสับสน~

หัวหน้าของเขานั้นแจ้งว่าเจ้าของอาคารทั้งหมดนี้จะเข้ามาที่นี่วันนี้

แล้วทำไมเห็นแค่คนปั่นจักรยานเข้ามา

เขาเลยโทรไปถามหัวหน้าของเขา

หัวหน้าคณะกรรมการก่อสร้างถอนหายใจและบอกกับเขาว่า “ชุมชนของนายมีเจ้าของแค่คนเดียว! ก็คือสุภาพบุรุษที่ปั่นจักรยานคนนั้นนั่นแหละ!”

จากนั้นก็วางสาย

ผู้จัดการอสังหาริมทรัพย์ “….”

อาคารอยู่อาศัย 10 หลัง!

มีเจ้าของแค่คนเดียว!

คนเดียว?!

ล้อกันเล่นรึเปล่า?!

แต่หัวหน้าก็คงจะไม่เล่นตลกอะไรแบบนี้นะ

แม้ว่าเขาไม่อยากจะเชื่อ แต่เขานั้นก็ได้แต่เรียกทุกคนมารวมตัวกันและประกาศอะไรบางอย่าง

“อา...ทุกคนเหนื่อยหน่อยนะ ตอนนี้ เจ้าของทั้งหมดของที่นี่ก็เข้ามาแล้ว ทุกคนแยกย้ายได้!”

สีหน้าของเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยและคนทำความสะอาดเต็มไปด้วยความสดใสทันที~

“เจ้าของที่นี่ทั้งหมด?”

“ชุมชนนี้มีเจ้าของคนเดียวงั้นหรอ?”

“อาคารทั้งสิบหลัง? เป็นของเขาทั้งหมด?”

ป้าคนหนึ่งพูดออกมาอย่างตรงไปตรงมา “ที่นี่มีห้องทั้งหมด 600 ห้องไม่ใช่หรอ? เขาเพียงคนเดียวเนี่ยนะ? ต่อให้เขานั้นจะนอนให้ครบทุกห้องห้องละคืนก็ต้องใช้เวลา~~ 2 ปีเลยนะ!”

พนักงานทุกคน : o(╥﹏╥)o

เจ้าของเขาคงจะไม่อยู่ที่นี่หรอกใช่ไหม?

ผู้จัดการเงยหน้าขึ้นและตำหนิ “พวกคุณจะสนใจไปทำไมว่าเขาจะอยู่ที่นี่ไปทำไม! หันมาฟังทางนี้!”

ผู้จัดการสูดหายใจเข้าลึกๆก่อนจะพูดออกมา!

“ทุกคนคงจะเห็นแล้วว่า~~ สถานการณ์ของลุมชนเราค่อนข้างพิเศษ!”

“คนที่พวกเราจะต้องรับใช้ แค่ก แค่ก มีแค่คนเดียว! นั่นก็คือหนุ่มหล่อที่ขี่จักรยานคนนั้น!”

“คนๆนี้ก็คือเจ้าของเพียงคนเดียวของชุมชนของเรา! เป็นเพียงคนเดียวที่บริษัทของเราต้องใหเบริการ! ค่าจ้างของพวกคุณทุกคนเป็นเขาเพียงคนเดียวที่จ่าย!”

“ดังนั้นฉันขอพูดไว้ตรงนี้ก่อนเลยว่าใครกล้าล่วงเกิน แค่ก แค่ก เจ้าของชุมชนเพียงคนเดียวของเราก็จงไสหัวออกไปซะ!”

“จำหน้าของเจ้าของชุมชนเราเอาไว้ให้ดี! จำเบอร์มือถือของเขาให้ได้! จำจักรยานของเขาให้ขึ้นใจ! จำสุนุขของเขาให้ได้ถ้าเขามี! จำผู้หญิงของเขา! จำทุกอย่างที่จำได้เกี่ยวกับเขา! ข้อกำหนดพวกนี้คงไม่ยากเกินไปหรอกใช่ไหม?!”

ผู้จัดการอสังหาริมทรัพย์สั่งออกมา

ถ้าหากเปลี่ยนเป็นชุมชนระดับไฮเอนด์อื่นๆ รปภ.คงจะบ้าไปแล้ว~

แต่สำหรับที่นี่~

“ไม่มีปัญหาครับ/ค่ะ!”

ทั้งรปภ.และคนทำความสะอาดต่างตระโกนออกมาพร้อมๆกัน

อันที่จริงไม่ใช่แค่พวกเขาที่สับสน แต่การแสดงออกของเจียงเฉินนั้นก็สับสนไปไม่แพ้กัน~~

คนนับร้อยคนแต่กลับมีหน้าที่บริการเขาเพียงแค่คนเดียว~~

หลังจากนั้นเขาก็เริ่มเดินดูชุมชนทั้งสิบอาคารด้วยความเหนื่อยใจ

ชุมชนของฉันใหญ่เกินไปจะอยู่ก็ไม่ได้ ฉันควรทำยังไงดี?

“เห้อ”

เจ้าหน้าที่คณะกรรมการก่อสร้างที่มีหน้าที่รับผิดชอบการส่งมอบร่างอ้วนก็เดินอย่างเหนื่อยหอบและพูดกับเจียงเฉินว่า “คุณเจียง บ่ายนี้เราเดินมาสามอาคารแล้ว ตอนนี้ก็ใกล้ได้เวลาอาหารเย็นแล้ว พรุ่งนี้เราค่อยมาเดินดูต่อดีไหมครับ?”

เจ้าหน้าที่คณะกรรมการก่อสร้าง : ตอนนี้ผมเหนื่อยจนหัวใจจะวายแล้ว~~

สำหรับการรื้อถอนบ้านหลังจากที่ทำการตกลงรื้อถอนกันเสร็จก็จะเข้าสู่ช่วงของการส่งมอบบ้านใหม่แต่ขั้นตอนนี้กลับต้องใช้เวลาหลายวัน!

แบบนี้มันไม่ค่อยจะปกติเลย!

เจียงเฉินโบกมือของเขา “ชั่งมันเถอะ ไม่ต้องเดินดูต่อแล้ว เท่าที่ฉันดูคุณภาพของอาคารของที่นี่ก็ไม่ได้มีปัญหาอะไร เดี๋ยวฉันจะเซ็นให้นายเลย”

เจ้าหน้าที่คณะกรรมการก่อสร้างร่างอ้วนที่ได้ยินแบบนั้นก็ตาเป็นประกาย “ขอบคุณครับ!”

หลังจากที่เซ็นไปแล้วเจียงเฉินก็มองไปที่กล่องเก็บเอกสารรับรองอสังหาริมทรัพย์ทั้งสามกล่องที่อยู่ข้างๆเขา ซึ่งดูแล้วคงหนักไม่น้อยกว่าหนึ่งร้อยโลแน่ๆ!

เจียงเฉินรู้สึกทึ่ง!

ครั้งนี้คิดไม่ถึงเลยว่าระบบจะให้บ้านที่กำลังจะถูกรื้อถอน?

แล้วก็ได้ของชดเชยมาเป็นอาคารใหม่เอี่ยมถึงสิบอาคาร?

พระเจ้า!

เจียงเฉินมองไปที่ชุมชนของเขาเอง “….’

ใจสั่น...

นี่ฉันต้องทำยังไงดี?

ฉันจะอยู่ที่นี่ก็ไม่ได้!

ดูเหมือนว่าต้องปล่อยเช่าแล้ว!

เจียงเฉินโทรหาบริษัทอสังหาริมทรัพย์และบอกพวกเขาว่าเขานั้นต้องการประกาศปล่อยเช่าที่อยู่อาศัย และหลังจากนั้นเขาก็จะเป็นคนเก็บค่าเช่าเอง!

สมบูรณ์แบบ!

…..

ในคืนนั้นเอง

เจียงเฉินได้สร้างกลุม [ผู้เช่าของชุมชนตระกูลเจียง] ขึ้นมาซึ่งในตอนแรกก็ทีเพียงแค่เจียงเฉินและผู้จัดการอสังหาริมทรัพย์แต่หลังจากนั้นไม่นานชุมชนตระกูลเจียงนั้นก็ได้รับความนิยม!

เพราะมันเป็นทำเลทองและราคาต่าเช่าก็ไม่แพงเลย!

ทันทีที่มีข่าวปล่อยเช่าออกมา ก็มีผู้เช่าหลายคนสนใจที่จะเช่า!

ผ่านไปหนึ่งสัปดาห์ ชุมชนที่ตอนแรกดูรกร้างก็เริ่มมีชีวิตชีวา!

เจียงเฉินเปิดโทรศัพท์และวีแชทของเขา

กลุ่มวีแชท : [ผู้เช่าของชุมชนตระกูลเจียง] [จำนวนสมาชิก 369]

เจ้าของห้อง : เจียงเฉิน

อีก 368 คนคือผู้เช่าทั้งหมด!

ในเวลานี้เองภายในห้องแชทกลุ่มนั้นก็เต็มไปด้วยความมีชีวิตชีวา

ผู้เช่า A “ฉันอยู่กลุ่มเดียวกับเจ้าของชุมชนแล้ว อยู่ๆฉันก็รู้สึกถึงภาพลวงตาที่ฉันเป็นมหาเศรษฐี แม้แต่บะหมี่กึ่งสำเร็จรูปในมือของฉันยังอร่อยเลย!”

ผู้เช่า B “นายไม่ต้องยกยอเจ้าของชุมชนขนาดนั้นก็ได้ เพราะเจ้าของชุมชนเขาก็ไม่ลดราคาค่าเช่าให้นายหรอกนะ บอกไว้เลยนะว่า คนเราน่ะควรแสวงหาความแข็งแกร่ง ความร่ำรวยและมีเกียรติ! อย่าทำตัวเป็นคนจนที่คอยประจบประแจงคนอื่นตลอดเวลา….”

ผู้เช่า A “ประจบประแจงหรอ? ฉันพูดความจริงต่างหาก! จากข้อมูลของอสังหาริมทรัพย์ เจ้าของชุมชนยังหนุ่มอยู่เลยแถมหล่อมากด้วย!”

เจียงเฉิน “ผู้เช่า A เพื่อเป็นการขอบคุณที่คุณชมผมขนาดนี้ ค่าเช่าเดือนนี้คุณได้รับการยกเว้น!”

ผู้เช่า C “เห้ยยยยย!!!!”

ผู้เช่าทุกคน “เห้ยยยยย!!”

นี่เป็นครั้งแรกที่เจียงเฉินปรากฏตัวขึ้นบนแชทกลุ่ม มันจึงทำให้เกิดความโกลาหลขึ้นมาทันที

ผู้เช่า A “เจ้าของชุมชน นี่เป็นครั้งแรกเลยนะครับที่ผมได้เห็นคุณ ผมรู้สึกราวกับได้พบดวงอาทิตย์ที่ฉายแสงนำชีวิตของผม ส่องสว่างไปทุกหนแห่ง เหมือนกับต้นกำเนิดของชีวิต มันราวกับความรักของพ่อที่ยิ่งใหญ่…”

พระเจ้า~~

เกินไปแล้ว!!

เจียงเฉินรู้สึกขนลุก

หลังจากนั้นผู้เช่ารายอื่นๆก็เริ่มตระหนักได้ว่าพวกเขานั้นก็สามารถประจบเจ้าของชุมชนได้ เพราะสุดท้ายแล้วทุกคนก็มีโอกาศได้รับการยกเว้นค่าเช่าเหมือนกัน!

ผู้เช่า  B “เจ้าของชุมชน ฉันรู้สึกโชคดีมากจริงๆที่ได้เข้ามาเช่าห้องในอาคารของคุณ ฉันรู้สึกว่าลมหายใจของฉันเต็มไปด้วยความหอมหวาน และแม้แต่ PM 2.5 ก็ยังมีกลิ่นหอม….”

ผู้เช่ารายอื่นๆ “….”

ในกลุ่มอดไม่ได้ที่จะเงียบอยู่ครู่หนึ่ง

พระเจ้า!

นายพูดเองหรอกว่า : คนเรานั้นต้องแสวงหาความแข็งแกร่ง?

เจียงเฉิน “ผู้เช่า B ผมชอบวิธีการพูดของคุณนะ ดังนั้นค่าเช่าเดือนนี้คุณได้รับการยกเว้น!”

ผู้เช่า B “ขอบคุณครับ คุณเจ้าของชุมชน! ตอนนี้ ผมรู้สึกว่าความเจ็บปวดที่ได้รับจากการทำงานล่วงเวลาเมื่อคืนนี้หายไปเยอะมากเลย!”

ผู้เช่าคนอื่นอ้าปากค้าง พวกเขากลืนไม่เข้าคายไม่ออก ไม่รู้จะไปยังไงต่อดี~~

ในไม่ช้าทางกลุ่มนั้นก็เต็มไปด้วยความดุเดือดคำย่อที่สามารถคิดได้ต่างร่วมไว้อยู่ในแชทกลุ่มจนหมด!

ในเวลานี้เองเจียงเฉินนั้นก็พิมพ์เข้าไปว่า “สมาชิกทุกคน ได้เวลาพูดเรื่องสำคัญแล้ว! วันพรุ่งนี้จะเริ่มทำการเก็บค่าเช่าอย่างเป็นทางการ ทุกคนโปรดเตรียมเงินไว้ให้พร้อม พรุ่งนี้ผมจะไปเก็บเงินที่หน้าประตูชุมชนตั้งแต่เวลา 10.00 น. จนถึง 12.00 น. เป็นเวลาเพียงแค่ 4 วัน เมื่อเลยจากเวลานี้แล้ว หากคุณยังไม่ได้จ่ายค่าเช่า….. พวกคุณน่าจะรู้ว่าอะไรจะตามมา!”

หลังจากที่ทำการแจ้งเตือนเสร็จเจียงเฉินนั้นก็ออกจากกลุ่มทันที

ต้องยอมรับเลยว่าการถูกประจบสอพลอนั้นทำให้จิตใจของเขานั้นเบิกบานไม่น้อยเลย

รู้สึกดีมาก

.......

วันต่อมา

เจียงเฉินก็ขับรถโรลส์-รอยซ์ แฟนธอมของเขามาจนถึงหน้าประตูชุมชนตระกูลเจียง

จอดรถ

“เจ้านาย!!”

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่หน้าประตูทำความเคารพ

เจียงเฉินพยักหน้า “เหนื่อยหน่อยนะครับ พวกคุณทำงานต่อไปได้เลย ไม่ต้องห่วงผม..... ว่าแต่มีเก้าอี้ไหมครับ?”

“มีครับ!”

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยไปนำเก้าอี้ออกมาจากป้อมยามทันที “นี่ครับเจ้านาย เชิญนั่งได้เลยครับ!”

เจียงเฉิน “ขอบคุณครับ”

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยยิ้มอย่างเขินๆ

เจียงเฉินนั่งไขว้ห้างบนเก้าอี้ในขณะที่เขานั้นกำลังสวมรองเท้าแตะ

นี่เป็นทางมาตรฐานสำหรับคนใหญ่คนโตที่เก็บค่าเช่าในเมืองกวางตุ้ง

และก็ยังมีกระสอบพลาสติกวางเอาไว้ข้างตัว

แล้วก็รอผู้เช่านั้นมาชำระเงินค่าเช่า

ในเวลานี้เอง.....

เขาก็เห็นสาวงามที่มัดผมหางม้าคะแนนรวมแล้วอยู่ที่ 90 คะแนน อายุประมาณ 17 หรือ 18 ปี เธอนำมาในชุดเดรสสีชมพู และยังมีถุงน่องยาวสีขาว

ใบหน้าของเธอนั้นกำลังเดินบุ้ยปากไปตามถนน เห็นได้ชัดว่าเธอนั้นกำลังอารมณ์ไม่ดี

“ให้ตายเถอะ! คนบ้าอะไรขับรถแบบนี้!”

หลังจากนั้นก็....เตะ

“มันจะต้องเป็นไอ้โง่แน่ๆ!”

“คนที่ขับรถแบบนั้น มันจะต้องเป็นพวกผู้ชายห่วยแตกแน่ๆ!”

เตะ!

เตะ!

เตะ!

เธอเตะอย่างต่อเนื่องราวกับต้องการระบายความโกรธในใจ

เจียงเฉิน “….”

เขาเข้าไปหยุดเธออย่างรวดเร็ว “เป็นอะไรไปคนสวย? ทำไมเธอถึงต้องไปเตะคนอื่นด้วยล่ะ?”

สาวสวยผมหางม้าไม่คิดว่าจะมีคนอยู่ข้างๆเธอ เธอรีบอธิบายออกมาด้วยความตื่นตระหนก “ไม่ใช่นะ นี่มันรถแฟนของฉันไม่ใช่หรอ?”

เจียงเฉินเกือบหัวเราะออกมา “นี่เป็นรถแฟนของเธอหรอ?”

สาวสวยผมหางม้าพูดออกมาด้วยความจริงจัง “ใช่ มันเป็นรถของแฟนของฉัน”

เจียงเฉิงจ้องไปที่ใบหน้าของสาวสวย

“ถ้าอย่างนั้นก็ไปกันเถอะ กลับบ้านกันเถอะที่รัก~”

สาวสวยผมหางม้า “???”

เจียงเฉิน “นี่มันรถของฉัน….”

สาวสวยผมหางม้ารู้สึกเขินอายขึ้นมาทันที “พี่ชายฉันขอโทษ ฉันแค่ล้อเล่น…..”

เจียงเฉิน “แต่ผมไม่สนหรอกนะ ผมไม่มีแฟนมาสิบกว่าปีแล้ว ตอนนี้เพิ่งได้พบกับแฟนสาวตัวเอง มันมีความสุขมากเลยนะ….”

พูดจบก็เตรียมลากเธอขึ้นรถ…..

แต่ก้อยังเผยรอยยิ้มที่ดู “ลามก” ออกมา

สาวสวยผมหางม้ามองไปที่เจียงเฉิน

รองเท้าแตะ~~

กระสอบพลาสติกขับรถที่ติดฟิล์มมืด มันเหมือนกับกำลังโดนลักพาตัว!

“กรี๊ด~~~ ช่วยด้วย~~”

สาวสวยผมหางม้ากรีดร้องและวิ่งหนีไปอย่างรวดเร็ว

เมื่อเห็นว่าสาวสวยผมหางม้าวิ่งหนีไปด้วยความเขินอายเจียงเฉินก็อดหัวเราะออกมาไม่ได้

หลังจากเหตุการณ์เล็กน้อยนี้เชิญก็กลับไปที่ประตูของชุมชนก่อนจะนั่งด้วยความน่าเบื่อ

ในเวลานี้เองก็มีรถเข้ามาหยุด!

มันหยุดอยู่ข้างๆเจียงเฉิน

ชายหนุ่มดึงหญิงสาวที่มีความสวยประมาณ 80 คะแนนออกมาอยู่ต่อหน้าเฉิน

ชายหนุ่มคนนั้นถามเฉินว่า “พี่ชาย คุณสูบบุหรี่ไหม?”

เจียงเฉิน “ปกติแล้วก็ไม่สูบ”

ชายหนุ่ม “แล้วดื่มไหม?”

เจียงเฉิน “ก็ดื่มไม่มาก”

ชายหนุ่ม “แล้วพับละไปไหม?”

เจียงเฉิน “ไม่ค่อยชอบ”

ชายหนุ่ม “คำถามสุดท้าย คุณเล่นการพนันรึเปล่า?”

เจียงเฉิน “ผมไปเล่นการพนันอย่างเด็ดขาด”

ชายหนุ่มยิ้มอย่างพึงพอใจและพูดกับหญิงสาวว่า “ดูสิ ผู้ชายคนนี้เป็นคนดีจะตายไปไม่สูบบุหรี่ ไม่ดื่มเหล้า ไม่ไปผับ ไม่เล่นการพนันเพื่อเงินเธอควรไปกับเขา….”

หญิงสาว 80 คะแนนเหลือบมองไปที่รองเท้าแตะของเจียงเฉิน ก่อนจะหันไปดูที่กระสอบพลาสติก…. ที่ดูเหมือนกับเอาไว้เก็บขยะ!

หญิงสาวคนนั้นเยาะเย้ยและเหยียดหยามออกมา “ฉันไม่อยากอยู่กับคนจน”

ใบหน้าของเจียงเฉินเปลี่ยนเป็นดำมืดทันที

พวกคุณสองคนไปกินอึมารึยังไง? ทำไมคำที่พ่นออกมาจากปากถึงได้เป็นขนาดนี้?!

ในขณะที่ทั้งสองกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง ผู้ชายคนหนึ่งก็เดินออกมาจากชุมชน

“เจ้าของชุมชน ผมมาจ่ายค่าเช่าแล้ว อาคาร 2 ห้อง 702…”

เจียงเฉินเปิดกระสอบพลาสติก…..

ผู้เช่าหยิบปึกธนบัตรสีแดงปึกหนึ่งโยนลงในกระสอบพลาสติก

หลังจากนั้น ผู้เช่าอีกข้าถึงหกคนก็เดินออกมาจากชุมชนทีละคน

“เจ้าของชุมชน ผมมาจากห้อง 801 ของอาคาร 5”

“เจ้าของชุมชน ผมมาจากห้อง 202 อาคาร 7”

ปึกเงินถูกโยนลงในกระสอบพลาสติกของเจียงเฉิน

ชายหนุ่มที่อยู่ข้างๆกรามค้างจนตกลงถึงพื้น

ดวงตาของหญิงสาวก็แทบถลนออกมา

เก็บขยะ? ถ้าเก็บกำไรได้มากขนาดนี้ ฉันก็อยากจะขอเก็บด้วย!

ดวงตาของหญิงสาวเป็นประกาย นี่มันเศรษฐีชัดๆ!

ต้องเกาะต้นขาของเขาเอาไว้แน่น!

เธอโยนตัวเองเข้าไปในอ้อมกอดของเจียงเฉินและพยายามถูร่างกายของเธอกับเจียงเฉินก่อนจะพูดออกมาอย่างนุ่มนวลว่า “หนุ่มหล่อ ตั้งแต่นี้ต่อไปฉันเป็นแฟนของนายแล้วนะ”

ชายหนุ่มก็รู้สึกว่าศีรษะของเขาน้ำเปลี่ยนเป็นสีเขียวเขาตะโกนออกมาด้วยความโกรธว่า “แฟนของเธออยู่ตรงนี้นะ เธอคิดจะสวมหมวกเขียวฉันงั้นเหรอ?!”

หญิงสาวที่ได้ยินแบบนั้นก็พูดออกมาด้วยความดูถูกเหยียดหยามว่า “แต่มันก็แค่คนจน เป็นแค่คนจนเท่านั้น แถมยังสูบบุหรี่ดื่มเหล้าเข้าผับเล่นการพนัน! นายมันเป็นคนงี่เง่า คนวิปริตไม่มีสมอง เป็นฉันที่ตาบอดเองที่ไปเลือกนาย.... ตอนนี้ฉันอยากเลิกกับนายแล้ว!”

“เรียกฉันว่าไอ้งี่เง่างั้นเหรอ!” ชายหนุ่มเริ่มรู้สึกหงุดหงิด “อี*อกเอ้ย ตายให้ฉันซะ!”

ตบเข้าไปเต็มๆ!

“นายกล้าตบฉันงั้นเหรอ~~” หญิงสาวนั้นก็มีนิสัยเจ้าอารมณ์อยู่แล้ว เมื่อเธอถูกตบเธอนั้นก็อารมณ์ขึ้นมาทันที

“กรี๊ด ไปลงนรกซะ~~”

“กรี๊ด~~~”

ชายหนุ่มและหญิงสาวเริ่มตบตีกัน

เจียงเฉินก็นั่งไขว้ห้างแล้วดูอย่างมีความสุข~~

หลังจากนั้นผู้เช่าก็เริ่มทยอยกันมาจ่ายค่าเช่า และเงินจำนวนมากก็ถูกโยนลงไปในกระสอบพลาสติก แล้วพวกเค้านั้นก็สังเกตุเห็นว่ามีผู้ชายและผู้หญิงกำลังทะเลาะกันพวกเขาจึงถามออกมาด้วยความสงสัยว่า “พวกเขากำลังทำอะไรกันอยู่หรอ?”

มุมปากของเจียงเฉินกระตุก “หมากัดกันเองน่ะ....”

วันแรกมันก็สามารถเก็บค่าเช่าได้ถึง 1.52 ล้าน จนกระสอบขนาดใหญ่นั้นยังต้องเต็ม

ก่อนจะจากไป ผู้เช่าอดไม่ได้ที่จะทำด้วยความสงสัยว่า “เจ้าของชุมชน เราก็โอนเงินผ่านวีแชทได้ไม่ใช่หรอ แล้วทำไมคุณถึงให้พวกเราจ่ายเงินสดแบบนี้? มันค่อนข้างลำบากนะ~”

เจียงฉันยิ้มออกมา “ความรู้สึกของการรับเงินสดมันแตกต่างจากการโอนผ่านวีแชทนะ”

…….