ตอนที่ 28 โกซุ่นเข้าร่วมทัพ
ตอนที่ 28 โกซุ่นเข้าร่วมทัพ
ตู้ซือล้างหน้าล้างตาและเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่
รูปลักษณ์หน้าตาของนางเปลี่ยนไปโดยทันที
ผิวของนางขาวดุจหิมะ ผมสีดำยาวสลวยราวกับน้ำตก มันยาวไปจนถึงเอวของนาง
ดวงตาที่สดใสคู่นั้นมองเห็นได้อย่างชัดเจนราวกับสระน้ำ ภายในนั้นยังมีความลุ่มลึกอย่างไม่สิ้นสุด
ช่างเหมาะกับวลีแม้แต่จันทรายังปิดหน้าหนี บุปผาที่ว่างดงามยังต้องอาย!
เฉิงชงเหลือบมองดูเล็กน้อย เขาเองก็อดไม่ได้ที่จะใจสั่น
ในที่สุดเขาก็ทราบแล้วว่าเหตุใดแม่ทัพใหญ่อย่างโจโฉและกวนอูถึงทะเลาะกันเพราะสตรี
ความงามของตู้ซือนั้นสามารถทำให้เกิดปัญหาได้จริง ๆ !
อย่างไรก็ตามตอนนี้นางอยู่กับเขาแล้ว
กวนอูและโจโฉทำได้เพียงเชยชมเท่านั้น!
เมื่อเห็นเฉิงชงจ้องมองมาที่ตน ใบหน้าอันงดงามของตู้ซือจำต้องเผยก้อนเมฆสีแดงสองก้อน
“นายท่านมองอะไรงั้นหรือ?”
เฉิงชงยิ้มเบา ๆ “โดยธรรมชาติแล้วก็มองสิ่งที่สวยงามของโลก!”
ใบหน้าของตู้ซือเปลี่ยนเป็นสีแดงทั้งหมดทันที นางไม่กล้าตอบสิ่งใดและก้มศีรษะลง
ใจที่หอมหวนเต้นระรัวเหมือนกวางกระโดด
ด้วยเหตุผลบางอย่าง เมื่อนางได้รับการชื่นชมจากเฉิงชง นางจะรู้สึกอ่อนหวานอยู่ในใจเสมอ
ทันใดนั้นประตูกระโจมก็เปิดออก
เจ้าหน้าที่คนหนึ่งได้วิ่งเข้ามา
เขาคำนับเฉิงชงและกล่าวอย่างนอบน้อม
“ข้าน้อยหม่าหลิง รองผู้บัญชาการทหารรักษาการณ์แห่งจินหยาง ขอเข้าพบท่านอู๋ฮวย!”
“ในนามของท่านผู้ว่าการ ข้าจะเป็นคนนำทางท่านต่อจากนี้!”
“ข้าได้ส่งคนไปตามหาโกซุ่นแล้ว เวลานี้เขากำลังอยู่ในสนามฝึกวิทยายุทธ์ ข้าจะส่งคนไปเรียกเขามา!”
เฉิงชงสะบัดมือและกล่าวเบา ๆ
“ไม่ต้อง ข้าจะไปหาเขาด้วยตัวเอง”
ในฐานะที่คุ้นเคยกับประวัติศาสตร์สามก๊ก เฉิงชงทราบหลายอย่างดี
ผู้ที่มีความสามารถมักจะมีความเย่อหยิ่งเป็นของตัวเอง
เพื่อให้ได้ความจงรักภักดี เขาต้องแสดงความจริงใจให้มากพอ
ให้ค่าแก่ผู้อื่น และจะได้รับสิ่งตอบแทนกลับ!
เพื่อได้ตัวจูกัดเหลียง(ขงเบ้ง) เล่าปี่ยอมขึ้นเขาไปหาถึงสามครั้ง!
ดวงตาของหม่าหลิงเผยความประหลาดใจ
เขารู้ดีว่าตัวตนของเฉิงชงนั้นไม่ธรรมดา แม้แต่ผู้ว่าการยังให้ความสำคัญกับเขาอย่างมาก
บุคคลระดับนี้ถึงกับยอมไปหานายกองเพียงคนเดียวจริงหรือ?
โกซุ่น โกป้อผิงมีเวทมนตร์อะไรหรือเปล่า?
แม้ว่าเขาจะมีคำถามอยู่ในใจ แต่ก็ไม่กล้าเอ่ยออกไปและหันหลังนำทางอย่างเคารพ
“ท่านอู๋ฮวยเชิญตามข้ามา!”
ภายใต้การนำของหม่าหลิง พวกเขาเดินทางผ่านค่ายทหารมาถึงลานฝึกวิทยายุทธ์
เวลานี้ในสนามฝึกวิทยายุทธ์
ทหารราบสองพันนายของเฉิงชงกำลังฝึกหนักทุกวัน
บนแท่นสูงไม่ไกลนัก มีชายร่างกำยำจ้องมองอยู่อย่างพิถีพิถัน
ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความเข้มงวด
เขาไม่ได้สังเกตการมาถึงของเฉิงชงเลย
หม่าหลิงกล่าวขอโทษ “ท่านอู๋ฮวยอย่าแปลกใจเลย นายกองคนนี้มีนิสัยแปลกประหลาดโดยมักจะชอบยืนดูผู้อื่นฝึกซ้อม”
“ไม่เป็นไร”
เฉิงชงยิ้มและโบกมือ
สิ่งที่เขากำลังมองหาคือความบ้าของโกซุ่น!
หากโกซุ่นไม่ได้หมกมุ่นราวกับคนบ้า เช่นนั้นจะมีค่ายกลกับดักที่ไม่มีใครเทียบปรากฏขึ้นในโลกได้อย่างไร?
“ขอบคุณรองผู้บัญชาการหม่าที่นำทาง ท่านกลับไปทำงานเถอะ”
หม่าหลิงทำความเคารพและหันหลังจากไป
เฉิงชงและตู้ซือเดินไปหาโกซุ่นอย่างเงียบ ๆ
เขาเปิดปากขึ้นพร้อมเสียงหัวเราะ
“ดีใจหรือไม่ที่ได้เห็นคนอื่นฝึกซ้อม?”
โกซุ่นเงยหน้าขึ้นและเหลือบมองทั้งสอง
เขาตอบด้วยน้ำเสียงที่เป็นธรรมชาติทันที
“นั่นเป็นเรื่องปกติ! ผู้ฝึกทหารย่อมมีพลังที่จะเปลี่ยนแปลงผู้คนราวกับเวทมนตร์!”
“กลุ่มคนขี้ขลาดจะค่อย ๆ กลายเป็นนักรบที่ปกครองสนามรบ”
“มันเป็นสิ่งที่วิเศษที่สุดในโลก!”
เฉิงชงหัวเราะและเอ่ยถามอีกครั้ง “ในเมื่อท่านสนใจการฝึกทหารมาก เช่นนั้นจะมีประโยชน์อะไรหากแค่มองดูพวกเขาจากระยะไกล เหตุใดท่านไม่ทำการฝึกเองล่ะ?”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ความเศร้าก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าโกซุ่น
ทำไมเขาจะไม่อยากฝึกเอง?
แต่เขาเป็นเพียงนายกองตัวเล็ก ๆ
เขาเคยพูดเกี่ยวกับทฤษฎีการฝึกทหารของตนให้ผู้บัญชาการฟังหลายครั้ง แต่ก็ถูกปฏิเสธอย่างเยือกเย็นอยู่เรื่อยมา
มันไม่มีหนทางสำหรับเขาเลย!
ปากของเฉิงชงเผยรอยยิ้ม
“หากข้าบอกว่าข้าจะให้โอกาสท่านได้ฝึกล่ะ?”
โกซุ่นตกใจและหันไปมองเฉิงชงอย่างจริงจัง แสงในดวงตาของเขาสว่างขึ้นมาทันที
เห็นได้ชัดว่าเขาไม่เชื่อเฉิงชง
แม้ว่าจะไม่รู้จักตัวตนของเฉิงชง แต่สำหรับเขา เขาเป็นเป็นเพียงคนธรรมดา
“ให้โอกาสข้า? ท่านจะให้โอกาสข้าได้อย่างไร?”
เฉิงชงหันศีรษะไปมองทหารทั้งสองพันคนที่กำลังฝึกอยู่พร้อมตะโกนขึ้น
“ทหารทั้งหมด!”
เสียงอันทรงพลังดังก้องไปทั่วลานฝึก
ทหารทั้งสองพันคนเงยหน้าขึ้นมองทันที
เมื่อพวกเขาเห็นเฉิงชง ดวงตาทุกคู่ก็เปล่งประกายความเคารพ
จากนั้นพวกเขาได้คุกเขาลงข้างหนึ่งพร้อมตอบรับ
“นายท่าน!”
ดวงตาของโกซุ่นเปล่งประกายขึ้นมาทันที มันเต็มไปด้วยท่าทีอันน่าเหลือเชื่อ
จากนั้นในใจของเขาได้ปรากฏชื่อของคน ๆ หนึ่งขึ้นมา
“ท่าน... ท่านคือเฉิงอู๋ฮวยงั้นหรือ?”
เฉิงชงพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม
“ข้าทราบดีป้อผิง ความสามารถในการฝึกทหารของท่านไม่มีใครในโลกเทียบได้!”
“และปรากฏว่าทหารเหล่านี้ของข้ายังขาดคนที่มีความสามารถมาฝึกฝนพวกเขา”
“ไม่ทราบว่าป้อผิงสนใจจะทำงานนี้ให้ข้าได้หรือไม่?”
โกซุ่นกลืนน้ำลายหนึ่งอึกราวกับไม่เชื่อสิ่งที่ได้ยิน
ความสุขเช่นนี้มากะทันหันเกินไป
“ทันทีที่ท่านพยักหน้า ท่านจะกลายเป็นหัวหน้าผู้บัญชาการทหารราบภายใต้คำสั่งของข้าทันที และการฝึกทหารราบทั้งหมดจะเป็นหน้าที่ของท่าน”
“ฐานที่มั่นของข้าอยู่จงหลิง ทรัพยากรทั้งหมดที่ท่านต้องการสำหรับใช้ฝึกฝน ทั้งทหาร สถานที่ อาวุธยุทโธปกรณ์และเสบียงสามารถใช้ได้โดยไม่มีเงื่อนไข”
“ข้าทราบดีว่าความฝันของท่านคือการฝึกฝนทหารให้เป็นทหารชั้นยอดที่พร้อมจะเขย่าโลกใบนี้ ข้ายินดีที่จะมอบเวทีนี้ให้ท่าน”
โกซุ่นตัวสั่นและตื่นเต้นอย่างมาก
การฝึกฝนทหารอย่างอิสระ
ทรัพยากรที่ใช้ได้โดยไม่มีเงื่อนไข
สร้างกองทัพชั้นยอด!
นี่คือสิ่งที่เขาฝันถึงมาตลอด!
แต่แล้วแววตาลังเลก็ปรากฏขึ้นเล็กน้อย
“ข้าได้รับใช้ภายใต้คำสั่งท่านผู้ว่าการ อีกทั้งยังได้รับการช่วยเหลือจากเขามากมาย หากข้าทิ้งเขาไว้ข้างหลังเช่นนี้คงน่าละอายใจ”
เฉิงชงยิ้มอีกครั้ง
โกซุ่นเป็นคนที่ภักดีอย่างแท้จริง
“ไม่ต้องห่วงป้อผิง ข้าจัดการเรื่องนี้แล้ว”
“ข้าได้เอ่ยขอกับท่านผู้ว่าการและได้รับอนุญาตจากเขาเรียบร้อย”
ในที่สุดความกังวลสุดท้ายก็ได้หมดไป
โกซุ่นไม่คิดจะลังเลอีก
เขาคุกเข่าลงกับพื้นจนเกิดเสียงดัง
ดวงตาเต็มไปด้วยความจงรักภักดีและความเลื่อมใส
เฉิงชงได้รับการเคารพอย่างแท้จริง!
เมื่อเขาให้เกียรติเราราวกับนักปราชญ์ระดับโลก เราก็จะปฏิบัติกับเขาเช่นเดียวกัน!
“โกซุ่นยินดีรับใช้นายท่าน!”
