ตอนที่ 26 หญิงสาวที่ปรากฏตัวโดยไม่คาดคิด
ตอนที่ 26 หญิงสาวที่ปรากฏตัวโดยไม่คาดคิด
บ้านผู้ว่าการ
เต๊งหงวนกำลังจัดการงานราชการที่โต๊ะ
คนรับใช้ได้เดินเข้ามารายงาน
“ท่านเฉิงชงขอเข้าพบขอรับ!”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ เต๊งหงวนจึงวางปากกาลงแล้วลุกขึ้น ใบหน้าของชายวัยกลางคนเต็มไปด้วยรอยยิ้ม
“ฮ่าฮ่าฮ่า เฉิงอู๋ฮวยเป็นคนฉลาดจริง ๆ !”
“ดูเหมือนว่าเขาจะเข้าใจความตั้งใจของข้าดี”
“เชิญเขาเข้ามาข้างในเร็ว!”
หลังจากนั้นไม่นาน เฉิงชงก็เดินเข้ามาตามหลังคนรับใช้
“ท่านผู้ว่าการ!”
เต๊งหงวนหัวเราะและโบกมือ
“หลานชายอู๋ฮวย พวกเรารู้จักกันอยู่แล้ว คราวหน้าไม่ต้องสุภาพมากก็ได้!”
“หากทไม่รังเกียจก็เรียกข้าว่าท่านลุงเถอะ”
“เรียกผู้ว่าการมันดูเป็นทางการเกินไป”
เฉิงชงหัวเราะกลับ
“ท่านลุงเต๊ง!”
ทั้งสองพูดกันอีกชั่วครู่ก่อนจะเข้าประเด็น
“ท่านลุง ครั้งนี้ข้ามีคำขอร้องอย่างหนึ่ง”
“โอ้?”
เต๊งหงวนยกคิ้วขึ้น
เขาไม่รังเกียจกับคำขอของเฉิงชง
ตรงกันข้าม เขายังหวังที่จะช่วยเหลือเฉิงชงอีกสองสามครั้ง
ยิ่งเขาช่วยเหลือมากเท่าไหร่ ความสัมพันธ์กับเฉิงชงก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้น
ในอนาคตเมื่อเฉิงชงทะยานขึ้นฟ้า เขาจะกลายเป็นสายลมที่คอยบินตามได้อย่างไร้กังวล!
“หลานเฉิงพูดมาได้เลย ตราบใดที่ข้าช่วยได้ เช่นนั้นจะไม่มีวันปฏิเสธ”
เฉิงชงหัวเราะ
“ท่านลุงไม่ต้องกังวล เรื่องนี้ใช้ความพยายามเพียงเล็กน้อย มันไม่ทำให้ท่านลุงอันตรายแน่นอน”
“กล่าวตามตรง ข้าต้องการใครคนหนึ่งจากท่านลุง!”
ความอยากรู้อยากเห็นปรากฏขึ้นในดวงตาเต๊งหงวน
“ใครคนหนึ่ง? ฮ่าฮ่า ลิโปเฟิ่งเซียนเป็นแม่ทัพที่ไร้เทียมทาน หรือเขายังไม่เพียงพองั้นหรือ?”
“หลานข้าต้องการใครไหนลองพูดมา ข้าเองก็ใคร่รู้นัก!”
“ลองคิดดูดี ๆ แล้ว แม้ว่าข้าจะมีคนมีความสามารถมากมาย แต่ก็คงมีไม่กี่คนที่เข้าตาเจ้าใช่หรือไม่?”
“มาคุยกัน นอกจากแม่ทัพใหญ่และผู้ติดตามไม่กี่คน นอกนั้นข้าให้เจ้าได้หมด”
เฉิงชงยิ้ม
“อย่ากังวลไปเลยท่านลุง มันไม่ใช่เรื่องใหญ่สำหรับท่านแน่นอน”
“แค่นายกองของกองร้อยรักษาการณ์จินหยาง”
“เขาแซ่โก ชื่อแรกซุ่น และชื่อรองป้อผิง”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ดวงตาของเต๊งหงวนก็เกิดความสงสัย
โกซุ่น โกป้อผิง?
นี่คือใคร?
ชื่อนี้ทำให้เขารู้แปลกใจอย่างมาก!
เฉิงชงก็เตรียมใจสำหรับปฏิกิริยาของเต๊งหงวน
ในเวลานี้โกซุ่นยังไม่โด่งดัง
ยิ่งไม่ต้องพูดถึงทหารที่เขาจะใช้เขย่าโลกในอนาคต
เต๊งหงวนเป็นผู้ว่าการ ดังนั้นนายกองของกองร้อยเล็ก ๆ ย่อมไม่ได้ดึงดูดความสนใจของเขา
“นายกอง เจ้าต้องการเขาไปทำไมหลายข้า?”
เต๊งหงวนงงงวย
เฉิงชงไม่ได้อธิบาย
ถ้าเต๊งหงวนรู้ความสามารถของโกซุ่น เช่นนั้นเขาย่อมไม่ปล่อยให้เฉิงชงได้ไปง่าย ๆ
“ท่านลุงบอกข้ามาเถอะว่าให้ได้หรือเปล่า!”
“ในเมื่อเจ้ากล้าขอหลานข้า ลุงย่อมไม่มีเหตุผลที่ต้องปฏิเสธใช่หรือไม่?”
เต๊งหงวนไม่ได้คิดเกี่ยวกับมันพร้อมยืนขึ้น
“ไปกันเถอะ ข้าจะพาเจ้าไปที่ค่ายทหารเพื่อพบโกซุ่นนั่น”
“แต่เขาอยากจะไปกับเจ้าหรือเปล่านั้นข้าไม่สามารถช่วยได้!”
......
บ้านของผู้ว่าการตั้งอยู่ทางทิศตะวันออกของเมืองจินหยาง
ค่ายทหารอยู่ฝั่งตะวันตก
เมืองจินหยางไม่ใช่พื้นที่เล็ก ๆ
เต๊งหงวนและเฉิงชงขี่ม้าอย่างไม่รีบร้อน เพลิดเพลินกับทิวทัศน์บนถนน
“หลานเฉิง ข้าขอถามหน่อย เมืองจินหยางของข้าเป็นอย่างไรบ้าง?”
เต๊งหงวนกล่าวอย่างภาคภูมิใจ
เฉิงชงพูดเบา ๆ
“บ้านเมืองมีผู้คนคับคั่ง ประชากรก็ดูมีความสุขกันถ้วนหน้า ข้าคิดว่าท่านลุงประสบความสำเร็จอย่างมาก”
นี่ไม่ใช่คำเยินยอ
มันเป็นคำพูดของเฉิงชงจริง ๆ
ระหว่างทางเฉิงชงก็ผ่านมาหลายเมืองหลายอำเภอ
ส่วนใหญ่ทรุดโทรมและเสื่อมถอย ผู้คนหนีหาย บ้างก็ไม่มีที่อยู่อาศัย
แต่เมืองจินหยางภายใต้การปกครองของเต๊งหงวนนั้นแตกต่างออกไป
แม้ว่ายังคงมีช่องว่างขนาดใหญ่จากความเจริญรุ่งเรือง แต่ความสมบูรณ์นี้นับว่าหายากในปลายราชวงศ์ฮั่น
กล่าวได้เลยว่าเต๊งหงวนเป็นข้าราชการที่ดี
เพราะเหตุนี้ความโปรดปรานของเฉิงชงที่มีต่อเขาจึงค่อนข้างสูง
เมื่อได้ยินเช่นนี้ เต๊งหงวนจึงเงยหน้าขึ้นพร้อมหัวเราะออกมา
เห็นได้ชัดว่าคำชมของเฉิงชงทำให้เขามีความสุขอย่างมาก
ในเวลานี้บนถนนค่อนข้างดูวุ่นวาย
ผู้หญิงคนหนึ่งดูไม่เรียบร้อยได้วิ่งตรงมาและหยุดบนถนนก่อนหน้าม้าของเต๊งหงวนและเฉิงชง
ทหารองครักษ์ชักดาบออกมาและชี้ไปที่ผู้หญิงคนนั้น
พวกเขาดูตื่นตัวราวกับว่าเผชิญหน้ากับเผชิญหน้าศัตรู เพราะพวกเขากลัวว่าหญิงคนนั้นจะมาทำอันตรายผู้ว่าการและเฉิงชง
ผู้หญิงคนนั้นล้มลงกับพื้น
จากนั้นได้พูดขึ้นพร้อมเสียงสะอึกสะอื้น
“ข้าน้อยมีนามว่าตู้ซือ ข้าน้อยมีความคับข้องใจอยากจะพบผู้ว่าการ!”
“ข้าน้อยวิงวอนให้ท่านผู้ว่าการช่วยหาความเป็นธรรมเพื่อประชาชน!”
ใบหน้าของเต๊งหงวนกลายเป็นน่าเกลียดในทันที
ไม่ว่าจะเรื่องหนักหนาเพียงใด มันก็ได้ทำลายความสงบไปทั้งหมด
ในชั่วพริบตาที่นางตะโกนออกมาว่าให้หาความเป็นธรรม
สิ่งนี้ก็ไม่ต่างอะไรจากการตบหน้าเขาโดยตรง!
เต๊งหงวนไม่สามารถทนต่อความคับข้องใจนี้ได้!
