ตอนที่แล้ว441 - อาณาจักรลึกลับที่สี่
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไป440 - กวาดล้างสิ้นซาก

439 - ความขัดแย้งที่ไม่สามารถไกล่เกลี่ย


439 - ความขัดแย้งที่ไม่สามารถไกล่เกลี่ย

เย่ฟ่านขมวดคิ้ว นี่คือคนเลวอีกคนหนึ่ง แต่คนเลวคนนี้ยากที่จะจัดการเพราะว่าเขาเป็นหลานชายของโจรผู้ยิ่งใหญ่ที่มีความแข็งแกร่งยิ่งกว่าปรมาจารย์ศักดิ์สิทธิ์

ตู้เฟยกล่าวว่า “ถ้าเลี่ยงได้ก็อย่าไปยุ่งกับเด็กน้อยนี่ เป็นการดีที่สุดที่จะไม่ขัดแย้งกับเขา ขยะนี้มีความอาฆาตแค้นเป็นอย่างมาก และเขาจะทำทุกวิถีทางเพื่อแก้แค้น”

“พี่ตู้ เจ้ากำลังแอบนินทาอะไรข้าอยู่ ข้ากำลังถามเจ้าเหตุไฉนจึงไม่ตอบ?” สวีหยวนถามอย่างเย็นชาในขณะที่ครึ่งนอนครึ่งนั่งอยู่บนเก้าอี้

"เป็นไปได้อย่างไร ข้าแค่แปลกใจเล็กน้อยเท่านั้น ข้าไม่คิดว่าเจ้าของที่นี่จะเป็นพี่สวี"

"ฮะ!"

สวีหยวนแค่นเสียงอย่างเย็นชา เขาลุกขึ้นจากเก้าอี้นุ่มและจ้องไปที่ทั้งสองคนก่อนจะพูดว่า

"พวกเจ้ายอดเยี่ยมจริงๆ พวกเจ้าขาดแคลนต้นกำเนิดจนกระทั่งลงมือสังหารคนของข้า!"

"นี่เป็นความเข้าใจผิด ข้าคิดว่าคนพวกนี้เป็นพวกโจรที่ป่าเถื่อน ไม่คิดว่าแท้ที่จริงแล้วคนเลวพวกนี้จะเป็นคนของพี่สวี” ตู้เฟยดูเหมือนจะไม่ค่อยพอใจเช่นกัน

"เจ้ากล่าวหาข้าเหรอ?" ดวงตาของสวีหยวนมืดมน มันกวาดไปทั่วทั้งเย่ฟ่านและตู้เฟย

“13 โจรผู้ยิ่งใหญ่มีบรรทัดฐานของตัวเอง ในฐานะลูกหลานเจ้าไม่ควรทำชั่วแบบนี้” ตู้เฟยกล่าว

"ปัง!"

สวีหยวนทุบจอกหยกในมือของเขาลงกับพื้น สีหน้าของเขาดูมืดมนและพูดว่า

"หุบปาก พวกเจ้าคิดว่าการที่เป็นลูกหลานของโจรผู้ยิ่งใหญ่แล้วข้าจะไม่กล้าฆ่าพวกเจ้า!"

“เจ้า…”

ตู้เฟยก็โกรธเช่นกัน พลังการต่อสู้ที่แท้จริงของเขาอยู่เหนือสวีหยวนมาก ดังนั้นเขาจึงพร้อมที่จะลงมือโจมตีอยู่ตลอดเวลา

ทันใดนั้นผู้บ่มเพาะที่แข็งแกร่งสี่คนก็บินมายืนอยู่ด้านหน้าสวีหยวน สายตาของพวกเขาจ้องมองไปยังตู้เฟยและปลดปล่อยเจตนาฆ่าอย่างเต็มที่

"ถอยกลับเดี๋ยวนี้" สวีหยวนตะคอกด่าคนของเขา เขาถอนหายใจเล็กน้อยและกล่าวว่า

"ลืมมันไปเถอะ แม้ว่าเจ้าจะฆ่าคนของข้าไปมากมาย แม้ว่าเจ้าจะทำลายรากฐานของข้า แต่ข้าก็ยังทนได้ ไม่ว่าจะอย่างไรเจ้าก็เป็นพี่น้องของข้า”

ตู้เฟยตะลึง ขยะฉาวโฉ่นี้มีนิสัยอาฆาตและชั่วร้ายที่สุด มันจะใจกว้างได้อย่างไร? อย่างไรหลังจากใช้ความคิดเล็กน้อยเขาก็รู้แผนของอีกฝ่ายอย่างรวดเร็ว

นิ้วเรียวของสวีหยวนเคาะเก้าอี้นุ่มเบาๆ เสียงของเขาอ่อนโยนลงไปมากในขณะที่เขากล่าวว่า

"เจ้าเป็นพี่น้องของข้า ข้าจึงสามารถปล่อยเจ้าไปได้ แต่คนๆนี้เป็นคนอื่นเขาจะต้องอยู่ที่นี่" เขาจ้องไปที่เย่ฟ่าน

"สวีหยวนอย่ามาทำเป็นใจกว้างหน่อยเลย ข้ารู้ว่าเจ้ารู้ว่าเขาเป็นใคร" ตู้เฟยตอกกลับโดยไม่ไว้หน้า

สวีหยวนเยาะเย้ยเล็กน้อยและกล่าวว่า

"เขาจะเป็นใครก็ช่าง เขาฆ่าคนของข้าไปมากมายดังนั้นเขาจึงต้องอยู่ที่นี่"

เย่ฟ่านเข้าใจว่าอีกฝ่ายต้องเดาตัวตนของเขาจากตู้เฟย เขาจึงเลิกที่จะปลอมตัวและใช้ใบหน้าที่แท้จริงของตัวเองก่อนจะกล่าวว่า

"เจ้าต้องการอะไร"

“ข้าต้องการอะไร เจ้าฆ่าคนไปมากแล้ว หากเจ้ายินยอมฆ่าตัวตายข้าจะเมตตาซากศพของเจ้าสักครั้ง!” สวีหยวนกล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

ตู้เฟยก้าวไปข้างหน้าและตะคอกออกมาด้วยความโกรธ

"นี่คือเพื่อนของข้า ถ้าเจ้าอยากจะลงมือก็ต้องนับข้าเข้าไปด้วย”

"ตู้เฟยได้โปรดอย่าบังคับข้า เด็กน้อยคนนี้เป็นคนทำลายธุรกิจของข้า ไม่ว่าจะยังไงเขาก็ต้องได้รับการลงโทษ!” สวีหยวนมีใบหน้าดำมืด

“แล้วถ้าข้าไม่ตกลงล่ะ?” ตู้เฟยพูดอย่างเคร่งขรึม

“ถ้าอย่างนั้นข้าก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากแสดงความเสียใจต่อเจ้าล่วงหน้า ไม่ว่าจะยังไงข้าก็ต้องฆ่าเด็กน้อยคนนี้” สวีหยวนยิ้มและดื่มสุราด้วยท่าทางไม่ใส่ใจ

"ถ้าอย่างนั้นข้าต้องสู้กับเจ้าแล้ว" ตู้เฟยพูดอย่างเย็นชา

"ข้าไม่อยากฆ่าเจ้า เรื่องนี้พวกเราถอยกันคนละก้าวเป็นอย่างไร.” สวีหยวนพิงเก้าอี้นุ่มๆแล้วพูดว่า

“ให้เขาจ่ายค่าปรับให้ข้า แน่นอนว่าเขาต้องจริงใจด้วย”

“เราจะไว้ใจเจ้าได้อย่างไร” ตู้เฟยถาม

ถัดจากเขาผู้ฝึกตนชื่อเฉินเต๋อก็ก้าวออกมาข้างหน้าพร้อมกับตะคอกด้วยความโกรธ

“คำพูดของนายน้อยมีความมั่นคงดั่งหินผา พวกเจ้าคิดว่ามันเป็นเรื่องตลกอย่างนั้นหรือ?”

“ใช่ พวกเจ้าควรจะมีความจริงใจบ้าง” สวีหยวนยิ้มจาง ๆ

“เขามีปราณปฐพีต้นกำเนิดมากมายให้เขามอบมันออกมาเพื่อแสดงความจริงใจ”

ผู้ฝึกตนอีกคนหนึ่งก้าวไปข้างหน้าและความแข็งแกร่งของเขาก็เข้าสู่อาณาจักรลึกลับที่สี่

สวีหยวนเอนหลังพิงเก้าอี้หวายแล้วพูดอย่างแผ่วเบา "ให้เขามอบปราณปฐพีต้นกำเนิดออกมาทั้งหมดแล้วข้าจะไว้ชีวิตเขา"

“เจ้าคิดว่าเรากลัวเจ้าจริงๆ!” ตู้เฟยโกรธเคือง

“เจ้าแน่ใจหรือว่าจะกินข้าได้?” เย่ฟ่านยังคงสงบนิ่ง เขาก้าวเดินไปข้างหน้าและกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า

“อาณาจักรลึกลับที่สี่มีความยอดเยี่ยมมากอย่างนั้นหรือ?” ในขณะที่เท้าของเขาเหยียบย่ำลงไปทั้งภูเขาก็สั่นสะเทือนอย่างรุนแรง

ในทันทีที่เย่ฟ่านขยับใบหน้าของคนก็แปรเปลี่ยน พวกเขาไม่อยู่เฉยๆเพื่อรอความตาย ทุกคนเคลื่อนไหวพร้อมเพรียงกัน

ไม่ว่าจะเป็นสวีหยวนหรือผู้คนที่อยู่รอบๆ คิ้วทั้งสองข้างของพวกเขาก็วูบวาบและอาวุธศักดิ์สิทธิ์ก็โผล่ออกมาขวางกั้นทะเลแห่งจิตสำนึก

ในภาคเหนือทุกวันนี้ ผู้ฝึกตนหลายคนรู้อยู่แล้วว่าสัมผัสศักดิ์สิทธิ์ของผู้ฝึกตนอาณาจักรตำหนักเต๋าไม่มีผู้ใดสามารถต่อสู้กับเย่ฟ่านได้

ร่างเซียนโบราณคือผู้ที่มีความแข็งแกร่งมากที่สุดหากระดับบ่มเพาะของพวกเขาเท่ากัน

แต่เรื่องสัมผัสศักดิ์สิทธิ์นี้เป็นเรื่องใหม่ พวกเขาไม่เคยคิดว่าร่างเซียนโบราณจะมีความแข็งแกร่งทางด้านนี้ด้วย

"เจ้าไม่เห็นผู้บ่มเพาะอาณาจักรลึกลับที่สี่อยู่ในสายตา แต่น่าเสียดายที่เจ้าจะไม่สามารถก้าวเข้าสู่อาณาจักรนี้ได้สำหรับส่วนที่เหลือชีวิตของเจ้า." ลูกน้องของสวีหยวนกล่าวด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ย

เย่ฟ่านไม่สนใจคนคนนั้นและพูดกับสวีหยวนที่อยู่ตรงหน้าว่า

"ข้าไม่ต้องการที่จะขัดแย้งกับเจ้า แต่เจ้าบังคับข้าเอง วันนี้ทายาทของโจรผู้ยิ่งใหญ่คนหนึ่งจะต้องล่วงลับแล้ว!"

“บังอาจ เจ้ากล้าพูดกับนายน้อยเช่นนี้ รีบคุกเข่าลงเพื่อรับโทษ!” เฉินเต๋อตะโกนด้วยน้ำเสียงโกรธเกรี้ยว

"คุกเข่าลงแล้วมอบหม้อวิเศษของเจ้าออกมา!"

“อย่าเพิ่งคุกเข่าลง ก็แค่เด็กน้อยคนหนึ่ง ในเมื่อเจ้ามีความหยิ่งผยองถึงขนาดนี้ข้าก็อยากรู้เหมือนกันว่าเจ้าจะแข็งแรงแค่ไหน”

"บูม"

เย่ฟ่านปลดปล่อยหม้อวิเศษออกมาข้างหน้า รัศมีของมันกดดันทุกคนเหล่านั้นจนกระเด็นกลับไปด้านหลังเล็กน้อย

"เด็กน้อยเจ้ามีความประมาทมากเกินไป เจ้าคิดว่าผู้ฝึกตนอาณาจักรลึกลับที่สี่เช่นพวกเราจะกินลงไปได้ง่ายๆอย่างนั้นหรือ!" เฉินเต๋อเป็นคนแรกที่ลงมือ

เขาก้าวไปข้างหน้าฝ่ามือขนาดใหญ่ของเขากางออกและยื่นเข้าหาหม้อวิเศษของเย่ฟ่าน

นี่คือผู้บ่มเพาะอาณาจักรลึกลับที่สี่ เป้าหมายสูงสุดของเขาคือหม้อวิเศษที่เต็มไปด้วยปราณปฐพีต้นกำเนิด

“เจ้าคิดว่าเจ้าคือราชาเผิงน้อยปีกทองหรือ!”

ฟานเยาะเย้ย เขาไม่ได้เก็บซ่อนหม้อวิเศษแต่ปล่อยให้ฝ่ายตรงข้ามหยิบมันไปโดยตรง

"พัฟ"

ทันทีที่มือของเฉินเต๋อสัมผัสกับหม้อวิเศษ มือข้างนั้นของเขาก็แตกกระจายกลายเป็นหมอกเลือด ใบหน้าของเขาซีดขาวในทันที

ทุกคนที่เห็นเหตุการณ์ต่างๆก็ตกใจอย่างถึงที่สุด ผู้ฝึกฝนอาณาจักรลึกลับที่สี่ยังไม่สามารถแตะต้องสมบัติของเย่ฟ่านได้?

“ร่างกายของเขาแข็งแกร่งมากพวกเราไม่อาจปะทะกันตรงๆ สิ่งที่เราควรทำตอนนี้คือโจมตีจากระยะไกลแทน” ผู้บ่มเพาะอาณาจักรลึกลับที่สี่อีกคนกล่าว

“เด็กน้อยอาณาจักรตำหนักเต๋าที่สองคิดจะต่อต้านพวกเราที่อยู่ในอาณาจักรลึกลับที่สี่ วันนี้ข้าจะแสดงให้เจ้าเห็นเองว่าความแข็งแกร่งของพวกเราห่างไกลกันแค่ไหน!” เฉินเต๋อคำรามด้วยความโกรธ

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด