บทที่ 14: ถ่านไฟเก่า

บทที่ 14: ถ่านไฟเก่า

โม่เฟยพยักหน้าและพูดอย่างจริงจังว่า “ฉันดีใจที่นายสงสารฉัน แล้วนายจะชดใช้ค่าเสียหายทางจิตใจของฉันเท่าไหร่”

ใบหน้าของโอหยางฉีแข็งทื่ออีกครั้ง “เฟย คุณกลายเป็นคนแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?”

โม่เฟยพูดขณะกลืนอาหาร “ช่วงนี้ฉันไม่มีเงินสด ฉันมีทางเลือกอะไรบ้าง”

“เฟยฉันรู้ว่าเธอยังมีความรู้สึกกับฉัน ที่จริงฉันก็ไม่เคยลืมเธอเช่นกัน เธอยังคงเป็นรักเดียวของฉัน” โอหยางฉีกล่าวอย่างรักใคร่

โม่เฟยปิดปากของเขา แสร้งทำเป็นว่าเขากำลังจะอ้วก

โม่อี้ตกใจและเดินเข้ามาข้างหน้าเขาทันที

“นายน้อย ทนไว้! อาหารเหล่านี้มีราคาแพงมาก มันจะน่าเสียดายมากถ้าคุณอ้วกออกมา”

เมื่อได้ยินคำพูดของโม่อี้ โม่เฟยก็ลืมตาขึ้นและกลืนอาหารในปากของเขาด้วยความพยายาม

ใบหน้าของโอหยางฉีเปลี่ยนเป็นสีดำสนิท