ร้านไวน์เทพเซียน ตอนที่ 8 โลกวิญญาณ

ร้านไวน์เทพเซียน ตอนที่ 8 โลกวิญญาณ

เสียงกลืนน้ำลายได้ดังก้องอยู่ในร้านไวน์ของจิ่วเซิน ทหารรับจ้างที่ดูแข็งแกร่งหลายคนกำลังยุ่งอยู่กับการดื่มถ้วยของพวกเขาซึ่งเต็มไปด้วยไวน์เลิศรส พวกเขาทั้งหมดมีสิ่งหนึ่งที่เหมือนกัน ใบหน้าของพวกเขาต่างเต็มไปด้วยความสุขอย่างหาที่เปรียบมิได้

“ปรมาจารย์จิ่ว ท่าน... เอ่อ... ไวน์ของท่านน่าประทับใจจริง ๆ ข้าจะมาที่ร้านของท่านอีกแน่นอน... เอ่อ... เพื่อดื่มเอเบิลส์ บล็องก์นี้เป็นประจำ แม้แต่ร้านอาหารที่ดีที่สุดของจักรวรรดิก็ไม่มีไวน์แบบนี้...” คำพูดของหัวหน้าสการ์ฟังดูเลือนลางเล็กน้อย แต่จิ่วเซินก็พอสามารถเข้าใจส่วนหนึ่งของมันได้ ดังนั้นเขาจึงพยักหน้าอย่างสงบ

“ใช่สิ ข้าสงสัยว่า... เอ่อ... อาหารจานเดียวที่ท่านขายที่นี่จะมีรสชาติยังไงกันแน่ ข้าต้องการ... เอ่อ... ที่จะลองบ้าง แต่มันแพงเกินไปสำหรับข้าที่จะลอง” ทหารรับจ้างคนหนึ่งได้พูดขึ้น ดวงตาของเขาใกล้จะปิดสนิทแล้ว

จิ่วเซินเปิดตาของเขาขึ้นช้า ๆ แสงที่ไม่อาจหยั่งรู้ได้ส่องประกายอยู่ภายในดวงตาสีเงินคู่นั้นในชั่วพริบตาก่อนที่มันจะหายวับไป เขาเหลือบมองทหารรับจ้างที่เพิ่งพูดไป ชายคนนั้นอยู่ที่จุดสูงสุดของขอบเขตที่ 3 ระดับครูเซเดอร์ แต่ก็ยังห่างจากการบุกทะลวงไปสู่ขอบเขตที่ 4 ระดับอัศวินครูเซเดอร์อยู่ไม่กี่ก้าว จิ่วเซินครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่มั่นใจ

“ข้ารับประกันว่าหลังจากรับประทานอาหารจานนั้น เจ้าจะก้าวไปสู่ขอบเขตต่อไปได้โดยไม่มีปัญหา”

ดวงตาที่ง่วงนอนของทหารรับจ้างได้เปิดขึ้นทันทีหลังจากที่เขาได้ยินคำพูดของจิ่วเซิน อาหารที่สามารถช่วยให้ใครบางคนทะลวงผ่านได้?

‘เรื่องนี้เป็นไปได้ด้วยงั้นหรือ?’

“ปรมาจารย์จิ่ว ท่านพูดจริงงั้นรึ” ทหารรับจ้างรู้สึกว่าเขากำลังโดนหลอกลวง ที่จริงเขาวางแผนที่จะซื้อเม็ดยาระดับ 4 หลายเม็ดจากหอปรุงยอเพื่อเร่งการบ่มเพาะของเขา แต่นั่นก็ไม่ได้รับประกันว่าเขาจะสามารถบุกทะลวงไปสู่ขอบเขตต่อไปได้เช่นกัน ดังนั้น เมื่อเขาได้ยินว่าอาหารแค่จานหนึ่งสามารถช่วยให้เขาทะลวงผ่านได้ เขารู้สึกว่ามันเป็นเรื่องยากที่จะเชื่อเกินไป

แต่อย่างไรก็ตาม เขาได้ดื่มไวน์จากร้านนี้ และมันก็สามารถกระตุ้นแก่นแท้ของเขาได้อย่างแท้จริง ดังนั้นเขาจึงรู้สึกว่าคำพูดของจิ่วเซินนั้นมีความน่าเชื่อถืออยู่บ้าง

จิ่วเซินหลับตาลง แต่เขายังคงตอบด้วยใบหน้าที่ซุกซน

“ข้าพูดจริง หากเจ้าทะลวงไม่สำเร็จ เจ้าไม่ต้องจ่ายค่าอาหารจานนั้น”

หลังจากได้ยินปรมาจารย์ไวน์จิ่วพูดคำพูดที่มั่นใจเหล่านั้นออกมา ทหารรับจ้างก็ไม่ลังเลอีกต่อไป เขาตรวจสอบกระเป๋าเงินของเขาที่ยังมีทรูคริสตัลอยู่อีกกว่าร้อยก้อน เขากัดฟันและพูดขึ้นมาอย่างหนักแน่น

“ได้ ข้าจะลองอาหารของท่าน ปรมาจารย์จิ่ว ข้าขอกุ้งเทมปุระชุบแป้งทอดจุ่มพริกอสรพิษแมกม่าให้ข้าหนึ่งจาน”

ทหารรับจ้างคนอื่น ๆ ก็อยากเห็นอาหารของจิ่วเซินเช่นกัน หากมันสามารถช่วยใครซักคนให้ทะลวงผ่านจริงๆ มันก็จะเป็นข่าวที่น่าทึ่งที่พวกเขาได้รับรู้เช่นกัน

จิ่วเซินพยักหน้าและลุกขึ้นจากที่นั่ง เขาเข้าไปในครัวที่ใหม่เอี่ยมของร้าน ครัวได้ปรากฏขึ้นอย่างน่าอัศจรรย์หลังจากที่เขาได้รับรางวัล แม้แต่คนอย่างเขาที่มีชีวิตอยู่มาหลายชั่วอายุคนก็ยังรู้สึกแปลกใจกับรูปลักษณ์อันลึกลับของมัน

“ระบบ ข้าจะไปเอากุ้งโอเวอร์ลอร์ดมาจากไหน” จิ่วเซินถามระบบด้วยความสงสัย

- ติ๊ง!

- โฮสต์จะต้องเข้าไปในโลกวิญญาณของระบบ

“โอ้ งั้นข้าจะต้องเข้าไปในโลกวิญญาณ ตกลง… เดี๋ยวก่อน! เจ้าเพิ่งพูดว่าโลกวิญญาณงั้นรึ?” จิ่วเซินเกือบจะกระโดดถอยหลังด้วยความประหลาดใจ โลกวิญญาณนั้นหายากมากแม้ในอาณาจักรเทพบรรพกาลก็ตามและเกือบโลกวิญญาณทั้งหมดนั้นไม่ค่อยเสถียรมากนัก ส่วนใหญ่จะสลายไปทันทีหลังจากถูกค้นพบเพียงไม่กี่วัน

ไม่มีใครรู้ว่าโลกวิญญาณนี้ถูกสร้างขึ้นมาได้อย่างไร แม้แต่จักรพรรดิสวรรค์ผู้ยิ่งใหญ่ก็ไม่ได้ล่วงรู้ถึงความลับของโลกเหล่านี้ แต่เขารู้ว่าแต่ละโลกเหล่านี้มีแก่นแท้ที่บริสุทธิ์และหนาแน่นถึงที่สุด บางโลกถึงกับมีสมบัติล้ำค่าอยู่ภายในนั้น

สำหรับเขา จิ่วเซินเขาสามารถเข้าไปในโลกวิญญาณได้เพียงสองแห่งในช่วงเวลาหลายพันล้านปีที่เขามีชีวิตอยู่เท่านั้น มันอาจฟังดูไร้สาระ แต่นั่นคือความจริง เพียงเท่านี้ก็สามารถอธิบายได้ว่าโลกวิญญาณนั้นหายากเพียงใด

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ใครจะกล้าตำหนิที่เขาหัวใจวายตาย?

- ติ๊ง!

- ท่านต้องการที่จะเข้าไปในโลกวิญญาณหรือไม่?

จิ่วเซินกลืนน้ำลายอย่างประหม่าในขณะที่พยักหน้า โลกวิญญาณทั้งสองที่เขาเคยเข้าไปเยี่ยมชมนั้นพังทลายลงหลังจากเดินทางเข้าไปประมาณหนึ่งสัปดาห์ เขาไม่สามารถลืมทุกสิ่งทุกอย่างเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้เนื่องจากเขาเกือบจะเสียชีวิตในระหว่างการเดินทางครั้งนั้น

“ตกลง ข้าจะเข้าไปข้างในนั้น”

หลังจากพูดคำเหล่านั้น ประตูสูงสองเมตรก็ได้ปรากฏขึ้นตรงหน้าจิ่วเซิน ประตูนี้ทำมาจากวัสดุที่เขาคุ้นเคยเป็นอย่างดีอย่างต้นไม้ ‘อีโอนิคอีเกิ้ลวูด’ เป็นต้นไม้ที่จะต้องถูกเลี้ยงดูมานับพันล้านปีจึงจะงอกออกมา อีกพันล้านปีจึงจะแตกหน่อ และอีกพันล้านปีจึงจะเติบโต มันจะเติบโตเต็มที่หลังจากผ่านห้าพันล้านปี

เขาได้ยินมาว่าจักรพรรดิเหล่าโกวกำลังปลูกต้นไม้ชนิดนี้ไว้ในห้องของเขา

‘ผายลมเถอะ! ข้าได้ยินมาว่าเจ้าเฒ่าบัดซบนั่นแม้แต่รดน้ำต้นไม้นั่นด้วยน้ำพุเทพไร้มลทินหนึ่งหยดทุกวัน’

เขาคิดว่ามันเป็นเพียงบอนไซลึกลับหลังจากที่ได้เห็นมันเป็นครั้งแรก แต่เมื่อเขาเห็นบันทึกลับของจักรพรรดิสวรรค์เฒ่า เขาเกือบคิดที่จะขโมยมันด้วยซ้ำ

ต้นไม้ชนิดนี้สามารถเติบโตได้สูงเพียงแค่สองฟุตเท่านั้น ดังนั้นเขาจึงพูดไม่ออกเมื่อได้เห็นปริมาณของต้นไม้อีโอนิคอีเกิ้ลวูดที่ได้ใช้สร้างประตูที่อยู่ตรงหน้าเขา

“ระบบ เจ้าไม่ต้องทำให้มันฉูดฉาดขนาดนี้หน่อยได้หรือไม่ หรือเจ้าจะฆ่าข้าด้วยอาการหัวใจวายจริง ๆ…”

- ติ๊ง!

- โฮสต์ โปรดเข้าไปในโลกวิญญาณ

จิ่วเซินกัดฟันเพราะถูกระบบเมินเฉย แต่เขายังคงเปิดประตูเข้าไป กลิ่นหอมอันสดชื่นได้สาดส่องลงมาบนใบหน้าของเขาและเขามองเห็นโลกที่สวยงามที่อยู่ด้านหลังของประตูได้อย่างชัดเชน จากนั้นเขาก็ได้ก้าวเข้าไปในโลกวิญญาณ ในขณะที่ใบหน้าของเขาแปรเปลี่ยนเป็นมึนงง

“นี่มันอะไรกัน!?”