บทที่ 547: หมาแมว!
บทที่ 547: หมาแมว! ในฐานะแม่ของเขา หลี่ซิ่วเหม่ยก็เป็นห่วงหวังเต็งมากที่สุด ดังนั้นเมื่อเธอเห็นเขาตื่นขึ้น มันก็ไม่จำเป็นต้องอธิบายความสุขของเธอ เธอกอดหวังเต็งแน่นราวกับกลัวว่าเขาจะหายไปไหนอีก “ แม่ ผมสบายดี” หวังเต็งรู้สึกประทับใจ เขาลูบหลังหลี่ซิ่วเหม่ยและปลอบโยนเธอ หลี่ซิ่วเหม่ยปาดน้ำตาของเธอและก...
