ตอนที่ 4 ทุ่งหิมะไร้สิ้นสุด
[วันที่ 3]
เนื่องจากฉันมีภูมิต้านทานต่อความหนาวเย็น และฉันสามารถดูดซับน้ำแข็งเพื่อให้ได้พลังงานกลับคืนมา (แต่ฉันยังต้องกินอยู่) ฉันจึงเดินไปรอบๆ เป็นเวลาหลายชั่วโมง
มีแต่ทะเลหิมะที่ไม่มีที่สิ้นสุด… ขาวโพลนทุกที่
และพายุหิมะนี้ไม่เคยหยุดนิ่ง
สวัสดี? มีใครอยู่ไหม
ฉันจะมีชีวิตอยู่ที่นี่ตลอดไปจริงๆหรอ?
อย่างน้อยก็โยนกระต่ายมาให้ฉันกินหน่อย!
ฉันเริ่มหิวแล้ว
เมื่อวานกินกระต่ายนั่นทั้งตัว
ทั้งขนและทุกส่วน แม้แต่กระดูก… และแกนมานา
พูดถึงแกนมานา หลังจากที่ฉันค้นพบเมื่อวานนี้ ฉันเริ่มจดจ่อกับมันและพยายามใช้มานา
มันแปลกมาก การควบคุมมายายากจนน่าเหลือเชื่อ
เหมือนพยายามตักน้ำออกจากสระด้วยมือเปล่า...
นั่นอาจไม่ใช่การเปรียบเทียบที่ดีนัก
แต่ฉันตั้งใจที่จะใช้มันในขณะที่เดินไปรอบๆ พายุหิมะที่รกร้างว่างเปล่านี้
ฉันคิดว่าฉันกำลังจัดการกับมันอยู่
ฉันวิเคราะห์ได้หลายอย่าง ยกเว้นเวลา ฉันคิดว่านะ
ดังนั้นฉันจึงวิเคราะห์มานาของตัวเองและพบว่าฉันสามารถโกงมัน จัดการเพื่อควบคุมมานาของตัวเองผ่านการวิเคราะห์ได้ดีขึ้นเล็กน้อย
ขอบคุณระบบ นายเป็นคนโกงที่ทรงพลังจริงๆ!
ฉันได้วิเคราะห์ระดับแล้วและมันบอกว่าแต่ละระดับมีหลายขั้น คุณจำเป็นต้องใช้มานารอบตัวพร้อมกับทำสมาธิและ บลา บลา บลา เพื่อใช้อย่างถูกต้องและแข็งแกร่งขึ้น
เข้าใจแล้ว…
แต่ฉันไม่มีเวลานั่งสมาธิ!
ฉันต้องการหาอย่างอื่นที่ไม่ใช่หิมะ เข้าใจไหม
ฉันเดินมาตลอด แทบไม่รู้สึกเหนื่อย แต่ตอนนี้ฉันหิวมาก
ฉันคิดว่าเพราะแคลอรี่ทั้งหมดที่ฉันสะสมไว้จึงไม่เหนื่อย...
ดีนะที่ฉันกินขนไปด้วย
แต่ตอนนี้ฉันย่อยอาหารไปเกือบหมดแล้ว ฉันเริ่มหิวอีกแล้ว
และเมื่อฉันเดินหาอาหาร ฉันก็ค่อยๆ หล่อเลี้ยงตัวเองด้วยมานาซึ่งค่อยๆ ลดลงเรื่อยๆ
ฉันต้องการสุดยอดพลังเช่นกัน แต่เมื่อฉันพยายามใช้งานผ่านระบบ สิ่งเดียวที่ฉันได้รับคือการระเบิดของน้ำแข็งที่ปกคลุมฉันไว้…
ฉันไม่สามารถควบคุมมันได้
คุณสงสัยอะไรไหม?
เพราะฉันมันโง่ที่ไม่ขอพลังวิเศษตอนที่ขอได้นะสิ!
และฉันคิดว่าการใช้งานมันต้องใช้มานาเกือบทั้งหมด!
อะไร?
หมายความว่าอย่างไร ฉันไม่สามารถใช้ความสามารถสุดโกงของฉันได้โดยไม่ระเบิดมันทิ้ง?
ถ้าใช้ไม่ได้จะมีประโยชน์อะไร!
…อย่างน้อยฉันก็มีลมหายใจน้ำแข็ง
นั่นคือ... งานชนิดหนึ่ง
แต่มันเป็นลมหายใจที่แผ่วเบา เหมือนกับลมที่เย็นยะเยือกที่ฉันสามารถปลดปล่อยจากปอดที่เย็นยะเยือกของฉัน ฉันไม่คิดว่ามันจะมีระยะเกินหนึ่งเมตร และยังผลาญมานาอีกด้วย
แต่ก็ดีกว่าไม่มีเลย
โอ้ ใช่แล้ว ระดับแกนมานา
ไม่ว่าโลกของการบ่มเพาะจะเป็นเช่นไร แกนมานาก็มีระดับ และฉันได้ทั้งหมดจากการวิเคราะห์ที่วิเคราะห์แล้วครั้งแล้วครั้งเล่าราวกับคนบ้า
ดังนั้นนี่คือ:
ระดับ 1 อาณาจักรปลุกแกนมานา
ระดับ 2 อาณาจักรรากฐานแกนมานา
ระดับ 3 อาณาจักรขยายแกนมานา
ระดับ 4 อาณาจักรหลอมแกนมานา
ระดับ 5 อาณาจักรเสริมคุณภาพแกนมานา
ระดับ 6, อาณาจักรปลุกเส้นวิญญาณและเส้นแกนมานา
ระดับ 7 อาณาจักรปลุกกลิ่นอายเทพแกนมานา
ระดับ 8 อาณาจักรผสานวิญญาณและแกนมานา
ระดับ 9 อาณาจักรผสานกลิ่นอายเทพและวิญญาณมานา
ระดับ 10 อาณาจักรสร้างวิญญาณมานาเทพ
ใช่ มีสิบอาณาจักร!
บัดซบและฉันอยู่ต่ำสุด
ฉันน่าจะขอให้เกิดใหม่เป็นระดับ 10 เลยทันที
แต่ฉันจะไปรู้เรื่องพวกนี้ก่อนตายได้ยังไง?
ฉันประสาทหลอนด้วยก็เลยเวียนหัวไปหมด
อย่างไรก็ตาม แต่ละอาณาจักรมีสี่ขั้น
ขั้นต้น ขั้นกลาง ขั้นสูง และขั้นสูงสุด
ฉันอยู่ในระดับ 1 ขั้นต้น แย่ที่สุด
อย่างน้อยฉันก็มีทักษะเฉพาะตัวที่ดีมาทดแทนจุดเริ่มต้นที่ต่ำต้อยของฉัน
ตอนนี้ ขณะที่ฉันค่อยๆ อดอยากและเดินไปรอบๆ ฉันวิเคราะห์สิ่งต่างๆ เพิ่มเติม เช่น คำหลัก "โลก" ภายในคำอธิบาย
และในที่สุดฉันก็ได้อะไรบางอย่าง… เรียกว่าได้ได้ไหมนะ
<โลก>
โลกที่คุณได้เกิดใหม่
…
โลกอะไร!
อย่างน้อยก็บอกอะไรมากกว่านี้ได้ไหม!
ฉันวิเคราะห์คำหลักของโลกซ้ำแล้วซ้ำอีกอย่างรวดเร็ว แต่… ฉันได้รับข้อความเดียวกัน
ฉันสิ้นหวังจริงๆ
มันสามารถบอกเกี่ยวกับระดับได้อย่างง่ายดาย แต่ไม่มีอะไรเกี่ยวกับโลกที่แปลกประหลาดที่ฉันอยู่
หรือพื้นที่ที่ฉันอยู่!
นี่เป็นระบบที่มีข้อบกพร่อง ฉันจะบอกให้
…
[วันที่ 4]
ฉันยังคงเดินฝ่าพายุหิมะ… อย่างไม่สิ้นสุด
แม้ว่าฉันจะหิวโหย แต่ต้องขอบคุณ การดูดซับน้ำแข็งฉันสามารถใช้น้ำแข็งรอบๆ ตัวฉันเป็นอาหารเพื่อฟื้นพลังงานและมานาเล็กน้อย
แต่นั่นล่ะ มันไม่ได้ช่วยให้ฉันไม่หิวจนตายได้ แต่มันทำให้ระยะเวลาที่ฉันสามารถอยู่รอดได้โดยไม่ต้องกินอะไรเพิ่มขึ้น
กระต่าย? ไม่มีให้เห็นอีกเลย
มีเพียง… ทะเลสาปหิมะขาวโพลนที่ไม่มีที่สิ้นสุดนี้
เดี๋ยว ฉันควรกินหิมะดีไหม
ฉันลองแล้วและรสชาติก็เหมือนหิมะ
ไม่มีอะไรมาก แต่อย่างน้อยฉันก็อิ่มท้องอยู่
มันไม่ได้ให้แคลอรีหรืออะไรเลย… แต่อย่างน้อยก็รู้สึกว่าท้องของฉันอิ่มแล้ว
ฉันควรกินหางของฉันและดูว่ามันจะงอกใหม่ไหมดีไหม?
ฉันไม่ต้องการที่จะทำอย่างนั้น… เก็บไว้ตอนที่ฉันหมดหวังสุดๆแล้วแล้วกัน
สิ้นหวัง…
ฉันมองหาร่องรอยกระต่ายหรือสัตว์อื่น ๆ แต่ไม่มีอะไรเลย…
ไม่มี…
.
เอ๊ะ?
เดี๋ยวนะ!
ฉันเพิ่ง… เห็นอะไรบางอย่าง!
ฉันรีบซ่อนตัวอยู่หลังก้อนหินก้อนใหญ่และเหลือบมองสิ่งที่อยู่ข้างหน้า
ฉันมองไม่เห็นพวกมันเพราะพวกมันกำลังพรางตัวด้วยขนปุยสีขาว!
มีกระต่ายมากกว่ายี่สิบตัวอยู่ตรงนั้น!
ฉันเริ่มน้ำลายไหล ฉันหิวมาก...
พวกมันกำลังกินหญ้าสีฟ้าที่เติบโตบนหิมะ… ฉันไม่เคยเห็นมันมาก่อน
ฉันวิเคราะห์มัน
<หญ้าน้ำแข็ง>
หญ้าชนิดหนึ่งที่เติบโตในน้ำแข็ง มีมานาธาตุน้ำแข็งเล็กน้อย เหมาะสำหรับสร้างวัตถุดิบบ่มเพาะ สัตว์ประหลาดประเภทน้ำแข็งชอบกินมัน
…
โอ้โห? นี่คือสิ่งที่คนที่นี่กินกัน!
หลังจากเดินมาสองวัน ในที่สุดฉันก็พบหญ้าต้นนี้ มันต้องซ่อนอยู่แน่ๆ
เอาล่ะ ได้เวลาล่า...
.
.
.
