ตอนที่แล้วข้าถูกเลี้ยงในกรงมาร 42 กระบี่ประหลาดสีดำสนิท
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปข้าถูกเลี้ยงในกรงมาร 44 ผีหวาดกลัวคนชั่ว

ข้าถูกเลี้ยงในกรงมาร 43 ผีร้ายเดือดพล่าน


กำลังโหลดไฟล์

ข้าถูกเลี้ยงในกรงมาร 43 ผีร้ายเดือดพล่าน

หลังจากถีบประตูบ้านอย่างแรง ผีร้ายทั้งสองจ้องหน้ากันด้วยความไม่เต็มใจเป็นเวลานาน ก่อนจะกัดฟันฝืนใจทำ

“ลงมือ!”

ผีร้ายสองตัว หนึ่งเขียวหนึ่งม่วง เดินไปทางกระบี่ประหลาดสีดำสนิทที่ปักอยู่กลางห้อง

พลังแห่งความตายอันมืดมนยังวนเวียนอยู่รอบตัวพวกเขา

ผีร้ายทรงพลังทั้งสองตัว พยายามรวบรวมกำลังใจครั้งสุดท้าย เหมือนกับจะมีสิ่งเลวร้ายเกิดขึ้นเมื่อกระบี่ประหลาดสีดำถูกดึงออกมา

คงหนิงและหว่านเอ๋อเองก็ดูเหมือนจะได้รับอิทธิพลมาจากผีร้ายทั้งสอง กระเถิบถอยไปจนติดมุมห้อง อดไม่ได้ที่จะกลั้นลมหายใจ รู้สึกประหม่าไม่ต่างกัน

---เพราะคงหนิงและหว่านเอ๋ออยู่ใกล้กับกระบี่ประหลาดสีดำเล่มนี้มาก!

จะเกิดอันตรายใดขึ้นบ้างหลังจากกระบี่ประหลาดสีดำนี้ถูกดึงออกมา พวกเขาที่อยู่ใกล้มันมากก็คงได้รับอันตรายไม่ต่างกัน!

แต่ก่อนที่คงหนิงจะมีเวลาตัดสินใจว่าจะเสี่ยงลอบออกไปต่อหน้าผีร้ายสองตนด้วยภาพลวงตาดีหรือไม่ ผีร้ายตัวสีม่วงที่เดินเข้ามาในห้องก็หยุดพร้อมกับขมวดคิ้ว

“ไม่ถูกต้อง มีกลิ่นของสิ่งมีชีวิต!”

ใบหน้าทั้งสองของผีร้ายตัวสีม่วงหันไปสอดส่องรอบห้องทีละหน้า มันหันขวับอย่างรวดเร็ว ตรวจสอบไปทั่วทั้งห้อง

และผีร้ายตัวสีเขียวก็ตกตะลึงไปชั่วขณะหนึ่ง ราวกับว่ามันได้กลิ่นเช่นเดียวกัน สีหน้าพลันเปลี่ยนเคร่งขรึมในทันที

“เกิดเรื่องกับจางจ้งจริงๆ! มีบางคนซ่อนอยู่ภายในห้องนี้! ผู้ใดกัน? ออกมาเดี๋ยวนี้!”

ผีร้ายทั้งสองแสดงอาการดุร้าย พวกมันรีบเข้ามาในห้องเพื่อค้นหาสิ่งมีชีวิตที่ซ่อนอยู่ในความมืด

ผีตัวสีม่วงพูดออกมาด้วยความโกรธเคือง “เป็นปีศาจตนไหนในเมืองนี้? กล้ามาที่โลกวิญญาณเพื่อสร้างปัญหา เบื่อชีวิตแล้วหรือไร!”

เมื่อเห็นสถานการณ์เป็นเช่นนี้ คงหนิงก็แอบคิดว่าผิดท่าแล้ว

แม้ว่าพลังพิเศษของปีศาจกินวิญญาณจะทรงพลัง เหนือกว่าพลังลวงตาธรรมดาๆ ไปมาก แต่มันก็ยังคงเป็นภาพลวงตา

เมื่อค้นหาไม่พบ ภาพลวงตาย่อมทรงพลังและสามารถบิดเบือนความต้องการของผู้คนได้ แต่เมื่อถูกค้นพบแล้ว มันย่อมมีความเสี่ยงมากมาย

โดยเฉพาะตอนนี้ความแข็งแกร่งของคงหนิงไม่ได้สูงส่งอะไรนัก ภาพลวงตาที่เขาร่ายออกมาย่อมไม่แข็งแรง

แน่นอน ในขณะที่ผีร้ายพุ่งพรวดเข้ามาในห้อง ภาพลวงตาที่สร้างขึ้นโดยคงหนิงก็พลันแตกสลายไปอย่างรวดเร็ว ร่างของเขาและหว่านเอ๋อปรากฏขึ้นภายในห้องต่อหน้าผีร้ายทั้งสองในทันที

เมื่อเห็นร่างของทั้งสองคนโผล่ขึ้นมาในห้อง ผีร้ายทั้งสองตนก็คำรามลั่น

“ไอ้พวกโง่เง่าเช่นเจ้ามาจากไหนกัน กล้ามาสร้างปัญหาที่โลกวิญญาณงั้นหรือ?”

“บอกมา! เจ้าทำอะไรกับจางจ้ง! หญิงชราสั่งให้พวกเจ้าเข้ามาทำอะไรในโลกวิญญาณแห่งนี้?”

ผีร้ายทั้งสองแสดงใบหน้าดุร้าย คำรามออกมาด้วยความโกรธ

คงหนิงหัวใจเต้นกระตุก

ผีร้ายทั้งสองดูเหมือนจะรู้อะไรบางอย่างเกี่ยวกับปีศาจภายในเมืองชานหลาน และมันสงสัยว่าพวกเขาเป็นปีศาจที่มาจากเขตเมือง

แล้วพูดถึงหญิงชราทันทีที่อ้าปาก.......ดูเหมือนว่าเจ้านายของเหล่าปีศาจในเขตชานหลานจะเป็นหญิงชรา?

สีหน้าของคงหนิงเย็นชา เปิดปากกล่าวว่า “ข้าได้รับคำสั่งให้มาสังหารจางจ้ง และมันก็ได้จากไปแล้ว! นอกจากนี้ก็ไม่มีเรื่องอื่นใด เราจะไปเดี๋ยวนี้ ส่วนพวกเจ้าจะคิดเห็นอย่างไรก็แล้วแต่พวกเจ้าเถิด!”

เนื่องจากผีร้ายทั้งสองคิดว่าพวกเขาเป็นปีศาจในเขตเมือง คงหนิงจึงรับสมอ้างบอกว่าตนเองเป็นปีศาจในเมืองเสียเลย

เพราะพลังของปีศาจในเมืองนั้นยิ่งใหญ่กว่าผีร้ายทั้งสองตนนี้อย่างเห็นได้ชัด

ในเมืองนั้นมีปีศาจที่มีพลังตบะอย่างน้อยก็สามร้อยปี ผีร้ายสองตัวนี้ยังห่างไกลจากระดับนั้นอีกเยอะ!

ทันทีที่คงหนิงกล่าวคำออกมา ผีร้ายทั้งสองก็ดูจะโกรธเกรี้ยวเล็กน้อย แต่ก็แอบเกรงกลัวอยู่บ้าง

หลังจากผีตัวเขียวเงียบไปครู่หนึ่ง มันก็พูดออกมาอย่างโกรธเกรี้ยว “เจ้าผายลมอะไรออกมา! จางจ้งได้จากไปแล้ว? มันจากไปไหน? มันอยู่ในบ้านหลังนี้ภายในเมืองผีเป็นเวลากว่าสามร้อยวันต่อปี พึ่งพากระบี่ปราบวิญญาณเพื่อปกป้องไม่ให้ตนเองถูกกลืนกิน! เจ้าบอกว่ามันจากไปแล้ว? มันไปอยู่ที่ไหนเล่า? มารดาเจ้าเถอะ ชี้แจงมาให้บิดาผู้นี้ฟังเดี๋ยวนี้!”

ผีตัวเขียวคำรามด้วยความโกรธ แต่ใบหน้าของผีตัวม่วงที่หันมองคงหนิงยังคงเต็มด้วยรอยยิ้ม

จนกระทั่งผีตัวเขียวกล่าวจบ ผีตัวม่วงก็ยิ้มเจื่อนๆ แล้วพูดว่า “พูดบ้าอะไรของเจ้าอยู่เนี่ย? รีบฆ่ามันซะ! เราไม่อาจรอช้าได้! หญิงชรานางนั้นไม่สามารถไล่ตามเรามาโลกวิญญาณได้! ไม่ว่าจะมีอุบายอะไรก็ตาม แค่ฆ่ามันทิ้งซะ!”

หลังจากที่ผีตัวม่วงพูดจบ ผีตัวเขียวก็พ่นลมหายใจออกมาอย่างแรง “วันนี้บังเอิญได้มาพบกับพวกเราสองพี่น้อง ถือว่าพวกเจ้าโชคไม่ดี!”

ผีร้ายสองตัว หนึ่งสีเขียวอีกหนึ่งสีม่วง ควบแน่นไอวิญญาณ เผยใบหน้าดุร้าย ลงมืออย่างรวดเร็วตั้งใจสังหาร

คงหนิงและหว่านเอ๋อร่ายเคล็ดวิชากระบี่ออกมาอย่างเงียบๆ พร้อมกัน กระตุ้นปราณในร่างกาย พร้อมสู้ตาย

แต่ในขณะนั้น กระบี่ประหลาดสีดำที่ปักอยู่กลางห้องก็ขยับ

หวึ่ง!

ได้ยินเสียงกระบี่ดังลั่น กระบี่ประหลาดสีดำทะลวงผ่านชั้นโคลน ทะยานขึ้นไปบนฟ้า ตรงเข้าหาหว่านเอ๋อ

เมื่อเห็นฉากนี้ ทั้งสองฝ่ายในห้องต่างก็ตกใจ

คงหนิงและหว่านเอ๋อไม่รู้ว่าทำไมจู่ๆ กระบี่เล่มนี้ถึงลอยขึ้นมา ผีร้ายทั้งสองตนก็ตกตะลึงเช่นกัน

“ตามคาด! ต้องการมาชิงกระบี่ปราบวิญญาณ!” ผีตัวเขียวพูดอย่างโกรธเคือง “หญิงชราเก็บตัวมากว่ายี่สิบปี ในที่สุดก็ถึงเวลาทำอะไรบางอย่างกับโลกวิญญาณแล้วใช่ไหม?”

ผีตัวม่วงเยาะเย้ย “นางคิดว่านางจะขโมยกระบี่ปราบวิญญาณไปได้งั้นหรือ? ไร้สาระจริงๆ!”

ผีร้ายทั้งสองพุ่งเข้ามาหากระบี่สีดำพร้อมๆ กัน

อย่างไรก็ตามในตอนที่ผีร้ายพุ่งเข้ามา กระบี่ประหลาดสีดำก็สั่นไหวอย่างรุนแรง กวาดคลื่นกระบี่เยือกแข็งออกมา ดูเหมือนว่าคลื่นกระบี่จะมีพลังในการยับยั้งวิญญาณชั่วร้าย และพลังของผีร้ายก็สลายไปอย่างรวดเร็ว

ผีร้ายทั้งสองคนตกใจมาก ถอยกลับไปที่ประตูห้องในทันที มองกระบี่สีดำด้วยความตกใจกลัว

“ไม่! เป็นไปไม่ได้! กระบี่ปราบวิญญาณไปปกป้องปีศาจอย่างพวกเจ้าได้อย่างไร?” ผีตัวเขียวคำรามออกมาด้วยความไม่เชื่อ “พวกเจ้าใช้กลอุบายอะไร?”

นอกประตูห้อง ผีตัวม่วงพูดออกมาด้วยใบหน้าบิดเบี้ยวน่าเกลียด “แม้ว่าพวกเจ้าจะพอควบคุมกระบี่ปราบวิญญาณนี้ได้ แต่เจ้าไม่ใช่ผู้ฝึกตนฝ่ายธรรมะ ท้ายที่สุดเจ้าก็จะได้รับผลกระทบจากมันและไม่สามารถควบคุมมันได้อยู่ดี ถ้าเราสองพี่น้องได้รับบาดเจ็บ พลังที่แท้จริงของกระบี่เล่มนี้จะพวยพุ่งออกมา พวกเจ้าจะต้องตายแน่นอน!”

หลังจากผีตัวม่วงกล่าวออกไปเช่นนั้น มันก็แหงนหน้ามองดูท้องฟ้ายามค่ำคืนอันมืดมิดด้วยความกังวลใจอีกครั้ง และเหมือนกับสังเกตเห็นอะไรบางอย่าง สีหน้าของมันดูวิตกกังวลมากขึ้นไปอีก

“ใกล้ถึงเวลาที่เมืองผีจะปิดแล้ว! หากพวกเจ้าทั้งสองยังลากถ่วงต่อไป เราทุกคนจะต้องถูกขังอยู่ที่เมืองผีแห่งนี้และสูญเสียตัวตนของตัวเองไป! ตอนนี้ทุกคนต้องถอยคนละก้าว! ถ้าเจ้าเต็มใจทิ้งกระบี่ปราบวิญญาณเล่มนั้น พวกเราสองพี่น้องจะปล่อยเจ้าไป!”

ผีร้ายสองตัวที่เดิมทีต้องการจะสังหารคงหนิงและหว่านเอ๋อเลือกที่จะถอยกลับ

แต่ทันทีที่กระบี่ปราบวิญญาณสีดำบินเข้าหาหว่านเอ๋อ กระบี่โบราณบนหลังของหญิงสาวก็สั่นเล็กน้อย

กระบี่ทั้งสองปะทะกันเงียบๆ กลางอากาศ และกระบี่ปราบวิญญาณสีดำสนิทก็ส่งเสียงดังราวกับมันถูกยั่วยุ

ดังนั้นมันจึงละทิ้งหว่านเอ๋อที่สะพายกระบี่โบราณบินเข้าไปอยู่ด้านข้างคงหนิง

ต่อหน้าแววตาที่ดูประหลาดใจของคงหนิง มันก็ลอยเข้ามาในมือของคงหนิง

จากนั้น ประกายแสงกระบี่สีดำสองสายก็กวาดออกไป พุ่งตรงเข้าหาผีร้ายทั้งสองตนที่อยู่นอกบ้านด้วยเจตจำนงอันน่าเกรงขาม

แต่คงหนิงยืนยันได้ว่าเขาไม่ได้มีเจตนาจะฟันกระบี่ออกไปเลย เขาแค่คว้าด้ามกระบี่เอาไว้โดยไม่รู้ตัว

แต่ผีร้ายทั้งสองตัวที่อยู่ด้านนอกถูกประกายแสงกระบี่เย็นเยียบกวาดเข้าใส่ บังคับให้พวกมันต้องถอยร่นออกไปหลายต่อหลายครั้ง

เสียงคำรามด้วยความตกใจและโกรธเกรี้ยวดังออกมา “ไอ้เด็กหยาบคาย! เจ้ากำลังมองหาความตาย!”

อารมณ์ของผีตัวเขียวร้อนแรงดุร้าย ดวงตาปูดโปนออกมา

“ถ้าคืนนี้ข้าปล่อยให้พวกเจ้าออกจากเมืองผีทั้งเป็น ข้ายอมฆ่าตัวตายเสียยังจะดีกว่า!”

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด