โลกมนุษย์จิ๋ว: ตอนที่ 56 วิญญาณชั่วร้ายนับไม่ถ้วนบนท้องฟ้า

ตอนที่ 56 วิญญาณชั่วร้ายนับไม่ถ้วนบนท้องฟ้า

“ละทิ้งเมืองเฟิง?”

ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ออกมา ใบหน้าของทุกคนก็ดูน่าเกลียดมากและพวกเขาก็กำหมัดแน่นอย่างช่วยไม่ได้ ตอนนี้พวกเขารู้สึกสิ้นหวังในเรื่องนี้อย่างแท้จริง

ท้ายที่สุดแล้ว แม้แต่ประเทศก็ยังยอมแพ้ต่อพวกเขา เป็นที่แน่นอนว่าจะไม่มีใครรอดจากเหตุการณ์สยองขวัญครั้งนี้ไปได้

“คุณไม่จำเป็นต้องโทษประเทศชาติ มันเป็นทางออกที่ไร้ค่า”

ไป่หยิงเสวี่ยมองดูฝูงชนและกล่าวว่า “ท้ายที่สุด แทนที่จะเสียพละกำลังของคุณในการต่อสู้แบบมนุษย์ คุณควรรักษาพละกำลังของคุณไว้ หลังจากที่เราตรวจสอบพลังของวิญญาณชั่วร้ายอย่างละเอียดแล้ว ยังไม่สายเกินไปที่จะจัดการกับมัน หากคุณตายในศึกครั้งนี้ไม่ต้องเสียใจ สำหรับเบื้องบนพวกคุณทั้งหมดได้ตายไปแล้ว”

เมื่อได้ยินดังนั้น ทุกคนก็พยักหน้า อันที่จริง พวกเขาเข้าใจได้ว่าทำไมประเทศจึงตัดสินใจเช่นนั้น แม้ว่ามันจะโหดร้าย แต่ก็มีเหตุผล

หากคุณส่งกำลังทหารไปโดยไม่คิดให้ดี ไม่เพียงแต่จะไม่สามารถช่วยชีวิตพวกเขาได้ แต่อาจสูญเสียทหารจำนวนมาก และเมื่อเผชิญหน้าครั้งต่อไปกับผู้บุกรุกคนอื่นๆ จากต่างโลก ประเทศจะไม่มีกำลังต่อต้านเลย

“หากเพียงชายลึกลับที่กดขี่คนเถื่อนครั้งก่อนปรากฏตัวขึ้น บางทีอีกฝ่ายอาจมีวิธีแก้ปัญหานี้” จู่ๆ ก็มีคนพูดถึงชายลึกลับ

"นี่!"

หัวใจของทุกคนสั่นไหว และมันก็เหมือนอย่างนัันจริงๆ แม้แต่กองทัพคนเถื่อนนับหมื่นก็ไม่ใช่ศัตรูของชายลึกลับคนนั้นเลย เขาฆ่าผู้บุกรุกนับไม่ถ้วนด้วยความคิดเดียว ความแข็งแกร่งเช่นนี้ราวกับเป็นเทพเจ้า

หากชายคนนี้ลงมือ การรุกรานของวิญญาณชั่วร้ายเหล่านี้สามารถแก้ไขได้ในพริบตา

“อย่าฝากความหวังไว้กับคนอื่น เราไม่มีข้อมูลติดต่อของชายลึกลับคนนั้น และเราไม่รู้ว่าอีกฝ่ายเต็มใจจะช่วยเราไหม ความหวังแบบนี้ไม่มีความหมาย”

ไป่หยิงเสวี่ยส่ายหัว เธอไม่เคยเชื่อในสิ่งที่เรียกว่าเซียน คนเดียวในโลกนี้ที่เชื่อถือได้คือตัวเธอเอง ไม่มีใครสามารถช่วยคุณได้นอกจากตัวคุณเอง

"ถูกต้อง! มันโง่มากที่จะฝากความหวังไว้กับสิ่งที่เรียกว่าเซียน”

“อันที่จริง เราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจุดประสงค์ของชายลึกลับคนนั้นคืออะไร ศัตรูหรือมิตร?”

“ใช่! อีกฝ่ายอาจไม่ต้องการช่วยเรา”

“ตอนนี้ เราต้องพึ่งพาตัวเองเท่านั้น!”

สมาชิกหลายคนของสำนักงานพิเศษพยักหน้า

“หัวหน้า! ท่านจะทำอย่างไรต่อไป”

ฉินชางฉิงมองไปที่ไป๋หยิงเสวี่ย

“พวกนายไปเถอะ อย่าอยู่ที่นี่ สุดท้ายก็ตายเปล่า ๆ ขอฉันอยู่ที่นี่และตายไปพร้อมกับเมืองเถอะ”

ไป่หยิงเสวี่ยพูดเบา ๆ โดยไม่แสดงสีหน้าใดๆ

"ผู้อำนวยการ?!"

ทันทีที่คำเหล่านี้ออกมา สีหน้าของทุกคนก็เปลี่ยนไปอย่างมาก พวกเขาไม่ได้คาดหวังว่าไป่หยิงเสวี่ยจะตัดสินใจเช่นนั้น

“อย่าพูดไร้สาระ! รีบไป! ในฐานะผู้อำนวยการ ฉันไปไม่ได้ สุดท้ายมันไม่มีอะไรมากไปกว่าความตาย! ชีวิตของฉันควรหายไปตั้งแต่อุบัติเหตุครั้งล่าสุดแล้ว และตอนนี้พระเจ้ากำลังจะมาเอาคืน”

ไป๋หยิงเสวี่ยโบกมือของเธอ

เธอละทิ้งชีวิตและความตายของตัวเองมานานแล้ว เธอไม่ได้กลัวความตาย แต่เธอกลัวว่าความตายของเธอจะไร้ความหมาย

"เกิดอะไรขึ้น? ทำไมคุณยังอยู่ที่นี่! อยากตายไปพร้อมกับฉันไหม?”

ไป๋หยิงเสวี่ยขมวดคิ้วและจ้องไปที่ทุกคน

“ผู้อำนวยการ ฉันเกรงว่ามันจะสายเกินไปแม้ว่าเราต้องการจะไปตอนนี้ วิญญาณชั่วร้ายเหล่านั้นก็คงมาถึงแล้ว”

ความขมขื่นปรากฏขึ้นบนใบหน้าของฉินชางฉิง

อะไร?!

ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ออกมา ใบหน้าของไป่หยิงเสวี่ยก็เปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน เธอมองขึ้นไปบนท้องฟ้าทันที มีเพียงเมฆสีดำไร้ขอบเขตปกคลุมท้องฟ้าและดวงอาทิตย์เหนือเมืองเฟิง

สายลมส่งเสียงหวีดราวกับวิญญาณกำลังร้องไห้และเสียงของหมาป่าหอน อุณหภูมิของโลกทั้งใบลดลงอย่างรวดเร็ว จากสามสิบองศาเป็นติดลบสิบองศา

มีแม้กระทั่งชั้นน้ำแข็งบาง ๆ บนพื้น

ใครก็ตามที่รู้สึกถึงลมหายใจที่เย็นยะเยือกนี้จะสั่นสะท้านโดยไม่ได้ตั้งใจ นี่คือความหนาวเย็นที่แทรกซึมถึงไขกระดูก ไม่ใช่สิ่งที่คนธรรมดาทั่วไปจะต้านทานได้

แต่สิ่งที่ทำให้ทุกคนหวาดกลัวนั้นไม่ใช่แค่ความหนาวเย็นเท่านั้น แต่นั่นคือวิญญาณชั่วร้ายรูปร่างแปลก ๆ ที่ปรากฏขึ้นบนท้องฟ้าและแสดงความอาฆาตอย่างหาที่สุดมิได้

วิญญาณชั่วร้ายที่มองไม่เห็นนี้ บิดเบี้ยวอยู่ในความว่างเปล่าและส่งเสียงหัวเราะที่น่าขนลุก ราวกับว่าทุกที่ที่พวกมันไปจะศพอยู่ทุกหนทุกแห่ง

วิญญาณชั่วร้ายเหล่านี้ซ่อนอยู่ในส่วนลึกของเมฆสีดำอันไร้ขอบเขต พวกมันอัดแน่นไปด้วยโครงกระดูก ใบหน้ามนุษย์อัปลักษณ์และใบหน้าของสัตว์ประหลาดน่าเกลียด

“นี่คือวิญญาณชั่วร้าย?”

สมาชิกของสำนักงานพิเศษตัวสั่นด้วยความกลัว เป็นครั้งแรกในชีวิตที่เขาเห็นการมีอยู่ของวิญญาณชั่วร้าย มันเป็นสิ่งมีชีวิตที่น่าสะพรึงกลัวที่เขาไม่เข้าใจ

เพียงแค่มันเหลือบมองมาที่เขา เขาก็รู้สึกว่าเลือดและวิญญาณของเขาถูกแช่แข็งอย่างสมบูรณ์ ไม่สามารถแม้แต่จะขยับตัวได้

“วิญญาณชั่วร้ายเพียงสามตัวฆ่าคนไปหลายพันคน ตอนนี้มีวิญญาณชั่วร้ายอยู่กี่ตัว? หลายแสนหรือหลายล้าน? ครั้งนี้จะมีคนตายกี่คน? น่ากลัวเกินไป”

กลุ่มสมาชิกของสำนักงานพิเศษต่างสั่นสะท้านไปทั้งตัว เมื่อพวกเขาเห็นวิญญาณชั่วร้ายที่อัดแน่นอยู่บนท้องฟ้า พวกเขารู้สึกชาที่หนังศีรษะทันที

กองทัพวิญญาณชั่วร้ายขนาดมหึมาเช่นนี้ไม่ใช่สิ่งที่คนธรรมดาต้านทานได้

เกรงว่าแม้แต่ระเบิดหลายหมื่นตันระเบิดพร้อมๆ กัน ก็ไม่สามารถทำอะไรวิญญาณชั่วร้ายเหล่านี้ได้