ตอนที่แล้วระบบจำลองบรรพบุรุษ บทที่ 3 : ธูป 120,000 ดอก! บรรพบุรุษอวยพร ระดับ A!
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไประบบจำลองบรรพบุรุษ บทที่ 5 : ภารกิจสำเร็จ! รางวัลใหญ่!

ระบบจำลองบรรพบุรุษ บทที่ 4 : สะท้อนกลับ! ความตายของอาณาจักรจุติ!


บทที่ 4 : สะท้อนกลับ! ความตายของอาณาจักรจุติ!

“เปรี้ยง!”

ในชั่วพริบตา ทันใดนั้นก็มีเสียงฟ้าร้อง ความว่างเปล่าดูเหมือนจะมีการระเบิดออกที่มองไม่เห็น ชั้นของระลอกคลื่นเกิดขึ้น สามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า ทุกคนตกตะลึงอดไม่ได้ที่จะสั่นสะท้าน

ในวินาทีถัดมา แสงสีทองจางๆ สลับกับพลังงานโปร่งใสก็พุ่งออกมาจากอากาศและแทรกซึมเข้าไปในบ้านที่อยู่เบื้องล่าง

กระบวนการทั้งหมดใช้เวลาเพียงสองหรือสามลมหายใจเท่านั้น หลายคนไม่เห็นอะไรเลย ต่างพากันงงงัน

“อุ้แว้...อุ้แว้”

ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงร้องจากบ้านอีกครั้ง เหมือนว่าจะดังกว่าเดิม!

จากนั้นเสียงของสาวใช้อีกคนก็ดังขึ้น “ไม่เป็นไร นายน้อยดูเหมือนจะไม่เป็นไรแล้ว”

“……”

นอกบ้านมีคนกลุ่มหนึ่งมองหน้ากันอย่างไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ แต่ได้ยินมาว่าเด็กไม่เป็นไรแล้ว ก็พากันโล่งใจ

“นี่มันเกิดอะไรขึ้นกัน……?”

“เกิดอะไรขึ้น?”

“มีแสงสีทองมาจากที่นั่นหรือไม่”

"ใช่! ข้าก็เห็นเหมือนกัน!”

“ดูเหมือนว่าจะพุ่งออกจากโถงบรรพบุรุษ……”

“การรวมตัวของบรรพบุรุษ เป็นการรวมตัวของบรรพบุรุษ!”

ทุกคนกำลังพูดคุยกัน ในไม่ช้าก็ตระหนักได้ว่าแสงสีทองเพิ่งบินออกจากห้องโถงบรรพบุรุษของตระกูล พากันอุทานว่าบรรพบุรุษได้เปิดเผยวิญญาณของพวกเขาแล้ว

ซูเฉิงเหอมองไปในทิศทางของห้องโถงบรรพบุรุษและพึมพำ “นี่...อาจเป็นการสำแดงเดชของบรรพบุรุษ!”

ดวงตาของซูเฉิงซานเป็นประกาย เหลือบไปที่บ้านข้างหน้าเขาแล้วกล่าวว่า “ไว้พูดคุยเรื่องนี้กันภายหลัง ไป ไปดูอาการของเหลนกันก่อน!”

…………

ย้อนกลับไปในเวลาก่นหน้านี้เล็กน้อย ไม่กี่นาทีก่อน

บนภูเขาที่แห้งแล้ง ห่างจากเมืองสือหวงสามสิบสองลี้ มีชายชราผมขาวคนหนึ่งนั่งอยู่ในตำแหน่งดอกบัว หันหน้าไปทางเมืองที่คฤหาสน์ซูตั้งอยู่

หลับตาลงอย่างจดจ่อ ดูเหมือนจะรออะไรบางอย่างเงียบๆ

อยู่ไม่ไกลด้านหลังชายชรา มีชายวัยกลางคนและชายหนุ่มคนหนึ่งยืนอยู่ มองดูชายชรานั่งสมาธิอยู่ข้างหน้าพวกเขาด้วยสายตาที่เกรงกลัว

ชายหนุ่มเหลือบมองเงารางๆ ของเมืองในระยะไกลและกระซิบ “ท่านพ่อ ท่านคิดว่า...ตระกูลซูจะมีคนที่โชคลาภมาเกิดจริงๆ หรือ?”

ชายวัยกลางคนผลักบุตรชายออกไปแล้วกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “เจิ้นซือต้าเหริน คำนวณทุกอย่างแล้ว จะเกิดความผิดพลาดได้อย่างไร? ห้ามดูหมิ่นเจิ้นซือต้าเหรินเด็ดขาด!”

“ผู้บุตรไม่กล้า ไม่กล้าแน่นอน! พลังวิเศษของเจิ้นซือต้าเหรินนั้นไร้ขอบเขต ไม่มีทางคำนวณผิดแน่!” ชายหนุ่มรีบส่ายหน้า พลางกล่าวต่อว่า

“ข้าแค่รู้สึกอยากรู้อยากเห็นว่าตระกูลซูนั้นโชคดีจริงๆ ตกอยู่ในสภาพเช่นนั้นแล้ว ยังสามารถให้กำเนิดลูกหลานที่มีโชคลาภมหาศาลได้อยู่อีก”

ดวงตาของชายวัยกลางคนแสดงท่าทีเยาะเย้ยและกล่าวว่า “เกิดอะไรขึ้นถ้ามันเกิดมา หากรักษาไว้ไม่ได้ มันก็แค่ทำชุดแต่งงานให้คนอื่นเท่านั้น…”

ขณะที่เขาพูด เขาก็มองไปที่ด้านหลังของชายชราที่อยู่ข้างหน้าเขาอีกครั้งด้วยสายตาที่เกรงขาม แฝงความริษยาไว้สายหนึ่ง เช่นเดียวกับการเย้ยหยันเล็กน้อย อารมณ์สุดท้ายนี้มีไว้สำหรับตระกูลซู

ในขณะนั้น ชายชราที่ดูเหมือนจะปิดตาของเขา อยู่ๆ ก็ลืมตาขึ้น ในชั่วพริบตา รัศมีที่ทรงพลังและไม่มีใครเทียบ ได้เล็ดลอดออกมา

คนสองคนที่อยู่ข้างหลังเขาใบหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อยและถอยหลังกลับโดยไม่รู้ตัว

มีแสงจ้าส่องประกายในดวงตาของชายวัยกลางคน

“ไป!”

เขาเห็นมือขวาของชายชราโบกมือสะบัด กระถางไฟหยกขนาดเท่ากำปั้นพุ่งออกมาจากแขนเสื้อของเขา

กระถางไฟที่ลอยอยู่ในความว่างเปล่าตรงหน้าเขา หยุดเคลื่อนไหวลง เปล่งแสงศักดิ์สิทธิ์ออกมาซ้ำแล้วซ้ำเล่า ลึกลับอย่างมาก

ดวงตาของทั้งสองคนที่อยู่ด้านหลังเริ่มน่ากลัวมากขึ้นเรื่อยๆ และชายหนุ่มก็กล่าวอย่างหนักว่า “นี่คือวิธีของอาณาจักรจุติ…”

ชายวัยกลางคนกล่าวว่า “ตราบใดที่เจิ้นซือต้าเหรินได้สิ่งนี้ พวกเราก็พลอยได้โชคด้วย เมื่อเจิ้นซือต้าเหรินรับเจ้าเป็นศิษย์ เจ้าก็มีความหวังที่จะไปถึงอาณาจักรนี้ในอนาคตเช่นกัน!”

ชายหนุ่มยิ้ม ใบหน้าของเขาเผยให้เห็นความตื่นเต้นและความหวังที่ไม่อาจปกปิดได้ “ท่านพ่อ ไม่ต้องห่วง ข้าจะทำตามความคาดหวังของท่านได้แน่!”

“ฟูม”

ในขณะนั้น เกิดการสั่นอย่างผิดปกติในอากาศ ราวกับว่าพลังที่มองไม่เห็นถูกชายชรารวมเข้าด้วยกัน และขาตั้งกระถางไฟที่ลอยอยู่ตรงหน้าเขาก็สว่างขึ้นเรื่อยๆ แม้แต่อากาศโดยรอบก็ดูเหมือนจะบิดเบี้ยวขึ้นมา

ราวกับว่าพลังลึกลับบางอย่างถูกดึงออกมาจากความว่างเปล่าที่อยู่ตรงหน้าเขา จากนั้นจึงเปลี่ยนผ่านกระถางไฟเล็กๆ นี้ มันค่อยๆ ไหลเข้าสู่ร่างชายชรา!

ดูเหมือนจะมีแสงศักดิ์สิทธิ์ในดวงตาของชายชรา รอยยิ้มแห่งความพึงพอใจก็ปรากฏขึ้นที่มุมปากของเขา

เขาไม่ได้คาดคิดเลยว่า จะได้พบกับบุตรแห่งโชคชะตาที่เกิดใหม่ในที่ที่ยากจนและห่างไกลนี้ หลังจากการปล้นโชคลาภจำนวนมากนี้ โอกาสของเขาที่จะทะลวงสู่อาณาจักรอมตะในอนาคตก็จะยิ่งใหญ่ขึ้นอีก!

เมื่อชายชราคิดอย่างภาคภูมินั้น

“เปรี้ยง!”

ทันใดนั้น สายฟ้าก็พุ่งมาจากข้างหน้า ความว่างเปล่าดูเหมือนจะถูกแยกออกเป็นรอยแตกที่มองไม่เห็น ไม่แม้แต่รอให้ชายชรามีปฏิกิริยาใดๆ พลังมหาศาลและไม่มีใครเทียบได้ก็กระแทกร่างเขา!

“บูม!”

เสียงระเบิดดังก้อง ชายชราเห็นว่าเบื้องหน้าตน กระถางไฟนั้นก็ระเบิดทันที!

“อัก!”

ในเวลาเดียวกัน ดวงตาของชายชราประกายหม่นแสงลง ปากของเขาเปิดออก เลือดพุ่งออกมาเต็มปาก!

“เป็นไปได้ยังไง!”

ดวงตาของชายชราโค้งขึ้น ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความสยดสยอง แต่เหตุผลไม่ใช่ความเจ็บปวดที่เกิดจากบาดแผลที่หนักหน่วงของจิตวิญญาณ แต่เป็นอีกสิ่งหนึ่งที่เขาเห็นในดวงตาของเขา

ในครรลองสายตาของเขา เห็นกระแสพลังงานที่มองไม่เห็นถูกดึงออกจากร่างกายของเขาเอง ถูกฉีกเข้าไปในความว่างเปล่าและหายไป!

สถานการณ์นี้คุ้นเคยกับเขามากเกินไป เพราะพวกนั้น เป็นโชคลาภของเขา!

ในอดีต เขาเป็นคนที่ขโมยพลังโชคลาภของคนอื่น แต่ตอนนี้ มันคือโชคลาภของเขาเองที่ถูกคนอื่นปล้นอย่างบ้าคลั่ง!

“มะ…ไม่! หยุด...หยุดเดี๋ยวนี้!”

ชายชรายังคงแหกปาก ราวกับว่าเขาไม่รู้สึกตัวว่าแววตาของเขาเริ่มว่างเปล่า เขายังตะโกนและแหกปากร้องอย่างบ้าคลั่งต่อไป

“หยุด…หยุดซะ! โชคของข้า…ม่าย!”

"ฟูม!"

ท่ามกลางเสียงฟูม ชายชราก็ตัวสั่น กระอักเลือดออกมาเต็มปากอีกครั้ง พร้อมกับล้มลงทันที!

ตาแทบถลนออกจากเบ้า รูม่านตาตกลง สิ้นชีพ!

“……”

ลมหนาวเย็นเยือกพัดมา ยอดภูเขาก็ตกอยู่ในความเงียบงันในทันใด

ชายสองคนที่ด้านหลังของชายชราตกตะลึงและมองหน้ากัน

ชายหนุ่มตัวแข็งค้าง กล่าวว่า “สถานการณ์...คืออะไร?!”

จบบทที่ 4

5 1 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด