บทที่ 52 แต่ฉันหิว
บทที่ 52 แต่ฉันหิว ร้านบะหมี่ซีซาน เหลียงเสี่ยวฉีนั่งบนเก้าอี้ด้วยมือของเธอบนแก้มของเธอจ้องมองออกไปนอกหน้าต่างในความงุนงง ร้านบะหมี่กว้างขวางและสว่างมาก มันสะอาดและเป็นระเบียบเรียบร้อย แต่ไม่มีใครเข้ามา ในฐานะหนึ่งในพ่อครัวและเจ้านายของร้านบะหมี่ซีซาน ดวงตาของเหลียงเสี่ยวฉีเต็มไปด้วยความสิ้นหวังและค...
