บทที่ 21 ฉันจะให้บ้านคุณ 

บทที่ 21 ฉันจะให้บ้านคุณ

จู่ๆ อู๋กวงก็สั่นและคุกเข่าลงกับพื้น เขาดูเหมือนสูญเสียจิตวิญญาณของเขา เขาเริ่มร้องขอความเมตตา "ท่านประธานหยู ผมคิดผิด ได้โปรดปล่อยผมไปเถอะ ผมจะไม่ทำมันอีก!"

หวังไป่เฟิงเห็นอู๋กวงกลัวมากจนจู่ๆ เธอก็จำชื่ออื่นเกี่ยวกับเขาได้ หัวเสือหยูยูฉวน!

ไม่มีใครกล้ายั่วยุหยูยูฉวน

เมื่อคิดเรื่องนี้หวังไป่เฟิงจึงรีบพูดว่า "ประธานหยูคะ เราเป็นเพื่อนเก่ากัน ทำไมคุณต้องจริงจังด้วย? คราวนี้ฉันแค่อยากจะซื้อบ้านให้ลูกชาย เอาเป็นว่าฉันยกให้น้องชายคุณล่ะ "

ณ จุดนี้หวังไป่เฟิงสามารถเลือกปกป้องตัวเองได้เท่านั้น

" หวังไป๋เฟิง อย่างน้อยคุณก็มีเหตุผล แต่คุณกล้าที่จะใช้ชื่อผม เพื่อรังแกคนอื่น คุณไม่ได้จริงจังกับผมจริงๆ ในอนาคตความร่วมมือของผมกับ บริษัท ของคุณจะสิ้นสุดลงที่นี่ "

ใบหน้าอ้วนของหวังไป่เฟิงสั่น เธอกลัวมากจนเกือบล้มลงกับพื้น เธออ้อนวอนด้วยเสียงแหลม "ประธานหยู คุณไม่สามารถทำเช่นนี้ หลิวฟาน มันเป็นความผิดของแกทั้งหมด ฉันจะไม่ปล่อยแกไป!"

"รปภ.อยู่ไหน? รีบพาสองคนนี้ออกไป!"

หยูยูฉวนตะโกน ในวินาทีต่อมามีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่พาอู่กวงและหวังไป่เฟิงออกไป

"ลุงหยู คุณน่าทึ่งมาก!"

หลิวฟานอดไม่ได้ที่จะชื่นชมศักดิ์ศรีของ หยูยูฉวน และปลื้มเขา

หยูยูฉวน สนุกกับมันและยิ้ม "ถ้าฉันไม่ได้ทำทุกอย่างด้วยตัวเอง บางทีบางคนอาจจะฉวยโอกาสจากฉัน"

"ขอบคุณที่ยืนหยัดเพื่อผม"

หลิวฟานรู้สึกซาบซึ้งใจมาก ในเวลาเดียวกันเขาตระหนักว่าเงินเพียงอย่างเดียวไม่เพียงพอ

"มันเป็นเพียงเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ไม่มีอะไรเทียบได้กับความช่วยเหลือของคุณ แล้วนี่ล่ะน้องชาย? แล้วถ้าผมให้บ้านหลังนี้กับคุณล่ะ"

คำพูดของหยูยูฉวนน่าตกใจ เขาไม่เคยเต็มใจที่จะเป็นหนี้บุญคุณผู้อื่น

เมื่อเห็นว่าหลิวฟานใส่ใจบ้านหลังนี้มากเพียงใด หยูยูฉวน เชื่อว่าหลิวฟานจะไม่สามารถต้านทานการล่อลวงนี้ได้

แต่สิ่งที่ทำให้เขาประหลาดใจคือหลิวฟานส่ายหัวของเขา "ลุงหยูไม่จำเป็นหรอก ผมจ่ายได้ "

หยูยูฉวนก็ตกใจเช่นกันเมื่อเขาเห็นบัตรในมือของหลิวฟาน เขาพูดว่า "เป็นอย่างนี้นี่เอง คุณเก็บซ่อนเรื่องนี้ไว้อย่างแยบยล "

หลิวฟานแต่งตัวสบาย ๆ

หยูยูฉวนไม่ได้ดูถูก

ในที่สุดหลิวฟานก็เลือกที่จะเซ็นสัญญากับเหอเสี่ยวจี้ การแสดงออกก่อนหน้านี้ของเธอทำให้เขาประทับใจ

ความสุขในดวงตาของเหอเสี่ยวจี้ไม่สามารถซ่อนได้ การเซ็นสัญญานี้อย่างน้อยก็ให้ค่านายหน้าหมื่นหยวน

"แม่ครับ ผมซื้อบ้านใหม่ ผมจะพาแม่มาที่นี่พรุ่งนี้ "

ทันทีที่หลิวฟานออกจาก บริษัท เขาโทรหาแม่ของเขาในชนบท เสียงของเขาเต็มไปด้วยความตื่นเต้น ในที่สุดเขาก็ปล่อยให้แม่ของเขามีชีวิตที่ดี

"บ้านมูลค่าห้าล้าน? ลูกไปปล้นธนาคารมาเหรอ? ล้อกันเล่นหรือเปล่าเนี่ย? "

ในอีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์เสียงของนางหลิวตะโกนขึ้นอย่างชัดเจนด้วยน้ำเสียงหลายสิบเดซิเบล

"พอดีผมขายหุ้น? ผมโชคดีและได้รับเงินไม่กี่ล้านดังนั้นผมจึงซื้อบ้าน "

ในที่สุดหลิวฟานก็แก้ตัวเพื่อหลอกแม่ของเขาและโกหกว่าเขามีการประชุมดังนั้นเขาจึงวางสายอย่างรีบร้อน

"น้องชายตัวน้อย จะกลับบ้านเหรอ? อยากให้ฉันไปส่งไหม"

ขณะที่เขาออกมาหยูยูฉวนก็วิ่งไปหาหลิวฟานที่กำลังจะออกไปข้างนอก

"ไม่จำเป็น ลุงหยู ผมขับรถมาที่นี่ "

เยว่ยู่เฉียนพยักหน้าและเดินไปที่ลานจอดรถกับหลิวฟาน