บทที่ 2 ระบบเก็บขยะได้ไม่จำกัด! 

บทที่ 2 ระบบเก็บขยะได้ไม่จำกัด!

การตัดสินใจของหลิวฟานทำให้ทั้งครอบครัวตกตะลึง มันแตกต่างจากสิ่งที่พวกเขาคิดในใจอย่างสิ้นเชิง!

ลีซิ่วหยิงตะโกนอย่างบ้าคลั่งว่า "หลิวฟาน คุณบ้าไปแล้วหรือ? หากคุณกล้าก้าวออกจากบ้านหลังนี้ คุณจะไม่ได้แต่งงานกับ เสี่ยวซิน!"

"หลิวฟาน กลับมา คุณไม่รักฉันแล้วหรอ" ไป่เสี่ยวซินลุกขึ้นและคว้าหลิวฟาน ไม่ยอมให้เขาจากไป ดวงตาของเธอมองเขาอย่างบ้าคลั่ง

หลิวฟานยิ้มให้เธอแล้วค่อยๆจับมือเธอออกไป เขาไม่สนใจรูปลักษณ์ที่สิ้นหวังของเธอและจากไป โดยไม่ลืมที่จะปิดประตูอย่างแรง

"คุณจะเสียใจในเรื่องนี้!"

หลิวฟานเพิกเฉยต่อคำพูดของพวกเขาในขณะที่เขาเดินออกจากชุมชนและก้าวบนถนน เขารู้สึกโล่งใจมาก

ในช่วงสี่ปีที่ผ่านมาเขาได้ให้ ไป่เสี่ยวซิน ทุกอย่างที่เขาสามารถทำได้ถึงจุดที่เกือบล้มละลาย เขาไม่สามารถส่งเงินให้ครอบครัวได้และต้องเบิกเงินเกินบัญชีบัตรเครดิตของเขาเพื่อจ่ายค่าครองชีพ

ในขณะที่คนอื่นแย่งเงินของเขา เขาต้องอาศัยอยู่ในห้องเช่า แม้แต่แม่ของเขาก็อาศัยอยู่ในบ้านโทรมในชนบท

"ฉันยังไม่ได้แต่งงานแต่ฉันเป็นหนี้หลายแสน ฉันจะอธิบายให้แม่ฟังได้อย่างไร"

แม้ว่าหลิวฟานจะรู้ว่าเขายังคงต้องมีชีวิตอยู่ต่อไป แต่ก็อดคิดถึงวันที่ขมขื่นที่จะต้องมาชำระหนี้เหล่านี้

"หลีกไปหนุ่มน้อย"

ชายชราคนหนึ่งที่ถือถุงไนลอนก้มลงและหยิบขวดน้ำเปล่าขึ้นมา

หลิวฟานตกใจรีบย้ายเท้าของเขาออกไป ชายชราไม่ได้มองถุงของเขาเมื่อเขาโยนขวดเข้าไป เขาลุกขึ้นและเดินต่อไปเพื่อมองหาขยะ

หลิวฟานมองไปที่ชายชราที่ใบหน้าสดใสขึ้นราวกับว่าเขาได้หยิบสมบัติและถอนหายใจ 'แม้แต่ชายชราที่มีร่างกายอ่อนแอเช่นนี้ยังคงเก็บขยะสู้ชีวิตต่อไป'เขาคิดกับตัวเอง

แล้วเขาก็ขมวดคิ้ว ทำไมเขาต้องอิจฉาคนที่เก็บขยะด้วย?

เขาไม่เคยเก็บขยะในชีวิตของเขา

ทันใดนั้นเสียงดิจิตอลก็โผล่ออกมาจากหัวของเขา"ระบบเก็บขยะไม่ จำกัด ได้รับการผูกมัด!"

'นั่นอะไร'

หลิวฟานตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง 'เป็นไปได้ไหมว่าฉันได้รับระบบในตำนาน?'

แต่ทำไมมันเป็นระบบเก็บขยะ?

การแสดงออกของเขากลายเป็นเรื่องร้ายแรงเมื่อเขากระซิบกับตัวเองว่า "ระบบฉันจะพึ่งพานายทำอะไรได้บ้าง"

"ภารกิจของระบบนี้ไม่เหมือนใคร ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปโฮสต์จะต้องเก็บขยะและจะได้รับรางวัลตามนั้น อย่างไรก็ตามโฮสต์จำเป็นรอดูด้วยตัวเองว่ารางวัลคืออะไร"

"โดยอาศัยการเก็บขยะ โฮสต์จะได้รับรางวัล ... "

หลิวฟานพูดคำนี้ซ้ำ เขาอดไม่ได้ที่จะมองไปที่ภาพเงาของชายชราที่อยู่ไกลออกไป เขารู้สึกเหมือนท้องฟ้ากำลังตกลงมาบนโลกทันที

เขาเป็นโปรแกรมเมอร์ แต่จะให้เขาเก็บขยะ?

เขาส่ายหัวและตัดสินใจที่จะไม่ทำ

"แจ้งเตือนอย่างเป็นมิตรจากระบบ: โฮสต์โปรดเริ่มเก็บขยะ!"

"คำแจ้งเตือนอย่างเป็นมิตรงั้นหรอ" หลิวฟานหัวเราะเยาะ

การเก็บขยะไม่ใช่สิ่งที่เขาสามารถทำได้ มันอาจทำลายศักดิ์ศรีของเขาในฐานะผู้ชาย!

ในขณะที่เขาคิดเกี่ยวกับมันดวงตาของเขายังคงกวาดข้ามถังขยะในด้านหน้าของเขาโดยไม่ได้ตั้งใจ

มีขยะมากมายและแมลงวันก็บินหึ่งไปรอบ ๆ

เขาหายใจเข้าลึก ๆ และถอนหายใจดัง เขาพยายามต่อต้าน ความรู้สึกที่อยากมองขยะแปลกๆ

คนเดินเท้าที่เดินผ่านพยายามอย่างดีที่สุดเพื่อหลีกเลี่ยงถังขยะ หลิวฟานนึกไม่ออกว่าผู้คนจะมองเขาอย่างไรถ้าเขาก้มลงหยิบขยะจริงๆ

หลิวฟานพึมพำด้วยความรังเกียจว่า 'แม้ว่าฉันจะอดตายฉันก็จะไม่เก็บขยะใด ๆ !'

เขาเดินไปรอบ ๆ ถังขยะอย่างลังเลในขณะที่ระบบเตือนให้เขาเก็บขยะอย่างต่อเนื่อง

หลิวฟานกัดฟันของเขา

'ฉันควรจะลองดูดีไหม'เขาคิด

เขาก้มหัวลงและหยิบขวดน้ำขึ้นมาอย่างรวดเร็วเหมือนขโมย ขวดน้ำก็หายไปทันที

"จริง! โฮสต์หยิบขวดน้ำขึ้นมาหนึ่งขวด รางวัล: 130 หยวน"