โลกมนุษย์จิ๋ว: ตอนที่ 46 เจ้าต้องเกรงกลัวทวยเทพ ราชวงศ์ถังบูชาทวยเทพ

ตอนที่ 46 เจ้าต้องเกรงกลัวทวยเทพ ราชวงศ์ถังบูชาทวยเทพ

“ตอนนี้พวกเจ้ารู้แล้วว่าทำไมข้าถึงยอมจำนนต่อราชวงศ์ถัง การได้รับคุ้มครองจากเทพบรรพกาลนั้นอยู่ยงคงกระพัน แม้ว่าเราจะสามารถรวมพลทหารได้หลายสิบล้านคน เมื่อเผชิญหน้ากับพลังของเทพบรรพกาล ทุกอย่างก็ไร้ความหมาย”

แม่ทัพกล่าวอย่างเคร่งขรึม: “เมื่อเทพบรรพกาลพิโรธ อุกกาบาตยักษ์จำนวนนับไม่ถ้วนจะตกลงมา แม้ว่าอาณาจักรสายฟ้าของเราจะมีประชากรหลายหมื่นล้าน มันจะถูกทำลายล้างจนสิ้นซาก การต่อต้านของมนุษย์นั้นไร้ความหมาย”

เขาไม่ได้ขาดความกล้าหาญ แต่ยังจงรักภักดีมาก

แต่เมื่อเผชิญหน้ากับพลังของเทพบรรพกาล เขารู้ว่าไม่ว่าเขาจะทำอะไร มันก็ไร้ประโยชน์ ถ้าเขาต่อต้านอย่างดื้อรั้น มันจะส่งผลกระทบต่อผู้คนจำนวนนับไม่ถ้วนในอาณาจักรสายฟ้า

ไม่ใช่เรื่องน่าเสียดายที่เขาต้องตายเพียงลำพัง แต่เขาไม่สามารถดึงผู้บริสุทธิ์ในอาณาจักรสายฟ้าเข้ามาเกี่ยวข้องได้

"นี่!"

เมื่อทุกคนได้ยินคำพูดเหล่านี้ พวกเขาไม่รู้ว่าจะตอบอย่างไร แม้ว่าแม่ทัพจะสาบาน แต่สำหรับพวกเขาก็ยากที่จะเชื่อในการดำรงอยู่ของเทพบรรพกาล

ทุกคนเงียบไปในทันที

“ตอนนี้พวกเจ้าอาจไม่เชื่อ แต่พวกเจ้าควรรู้สิ่งหนึ่งด้วย วันนี้เป็นวันที่ราชวงศ์ถังบูชาเทพบรรพกาล คนทั้งอาณาจักรกำลังเตรียมเครื่องสังเวย บางทีเจ้าอาจจะมีโอกาสได้เห็นปาฏิหาริย์ในเวลานั้น”

แม่ทัพกล่าวอย่างเคร่งขรึม

เขาไม่ได้ห้ามปรามคนเหล่านี้ต่อไป กล่าวสั้นๆ คนที่ไม่เคยเห็นเทพบรรพกาลไม่สามารถจินตนาการถึงพลังของเทพเจ้าได้ และเขาก็เคยเป็นแบบเดียวกันมาก่อน

นี้เรียกว่าผู้ไม่รู้ไร้ซึ่งความกลัว

หลังจากเห็นเทพบรรพกาลแล้ว ถ้าใครกล้าดูหมิ่นทวยเทพ ผู้นั้นต้องตายและมันก็ไร้ความหมายที่จะหลบซ่อน

...

ในขณะนี้ แท่นบูชาที่ใหญ่ที่สุดในราชวงศ์ถัง หลี่เซียวและข้าราชบริพารทั้งหมดของราชวงศ์ถังได้รวมตัวกันที่นี่

“ฝ่าบาท พิธีบูชาพร้อมแล้ว”

คนใช้คนนึงได้เปิดปากของเขา

“ดีแล้ว ขุนนางเหล่านั้นในอาณาจักรสายฟ้าจะได้ไม่สร้างปัญหาอีกต่อไป”

หลี่เซียวกล่าว

กล่าวตามตรง เขารู้สึกว่าสิ่งนั้นหลีกเลี่ยงไม่ได้ ท้ายที่สุด ถ้าเขายึดครองอาณาจักรสายฟ้า ก็เท่ากับทำลายผลประโยชน์ของขุนนางอาณาจักรสายฟ้า ทำให้พวกเขาต้องประสบกับความสูญเสียมหาศาล

ดังนั้นขุนนางเหล่านี้จึงไม่เต็มใจและเกลียดชังหลี่เซียวจนเข้ากระดูก และต้องการที่จะฟื้นฟูอาณาจักรตลอดเวลา

"ในปีที่ผ่านมา เราได้สังหารขุนนางจำนวนมากในอาณาจักรสายฟ้า ทำให้เกิดความตกใจชั่วคราวต่อพวกที่ดื้อรั้นเหล่านี้ และไม่ควรกล้าที่จะปรากฏตัวขึ้นอีกในช่วงเวลาสั้นๆ” คนใช้ตอบ

เขาสงบและผ่อนคลายมากเพราะสิ่งที่คล้ายกันเคยเกิดขึ้นในราชวงศ์เฉิน ในเวลานั้น ขุนนางของราชวงศ์เฉินหลายคนไม่ยินยอมถูกปกครองโดยราชวงศ์ถัง

แต่หลังจากฆ่ากลุ่มขุนนางของราชวงศ์เฉิน คนเหล่านี้ก็ซื่อสัตย์อย่างสมบูรณ์หรือแอบไม่พอใจ แต่พวกเขาไม่กล้ายืนขึ้นอีก

สรุปแล้ว คนเหล่านี้ล้วนซื่อสัตย์มาก ไม่มีใครเลยกล้าที่จะปรากฏตัว

“ดีมาก พวกกบฏพวกนั้นไม่มีอะไรมากไปกว่าขี้เรื้อน ไม่มีค่าให้กล่าวถึงเลย ตอนนี้สิ่งสำคัญที่สุดของเราคือการแสดงความเคารพต่อท่านเทพ” หลี่เซียวกล่าวอย่างเคร่งขรึม

เขาสามารถแยกแยะลำดับความสำคัญได้อย่างชัดเจน พวกที่เรียกกันว่ากบฏ ขุนนางอาณาจักรสายฟ้า ไม่มีอะไรมากไปกว่าขี้เรื้อน พวกมันไม่สามารถเขย่าเมืองหลวงของราชวงศ์ถังได้เลย

ตราบใดที่พวกมันถูกฆ่าตาย กบฏเหล่านี้จะหายไปอย่างสมบูรณ์ จากนั้นราชวงศ์ถังทั้งหมดจะมีเสถียรภาพอย่างสมบูรณ์

แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้คือการบูชาเทพบรรพกาล

เมื่อท่านเทพได้รับการปรนนิบัติอย่างยอดเยี่ยมที่สุดเท่านั้น ชีวิตของพวกเขาจึงจะดีขึ้นได้ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น พวกเขาสามารถแก้ไขได้อย่างง่ายดายด้วยการคุ้มครองจากเทพบรรพกาล

"แน่นอน"

ข้าราชบริพารพยักหน้า: “เราได้เตรียมเครื่องสังเวยไว้มากมาย และเรากำลังรอการเริ่มต้นพิธีเพื่อถวายเครื่องสังเวยแด่ท่านเทพ เพื่อให้ท่านเทพมีความสุข”

“น่าเสียดายที่เราไม่พบสมบัติโลก เราหาได้เพียงหนังสือหลายเล่มในอาณาจักรสายฟ้า มิฉะนั้น ท่านเทพจะมีความสุขมากขึ้นอย่างแน่นอน” หลี่เซียวกล่าวอย่างเสียใจ

“นี่ก็เป็นสิ่งที่ช่วยไม่ได้เช่นกัน สมบัติโลกไม่ใช่สิ่งที่สามารถหามาได้ง่ายๆ มันดีมากแล้วที่อาณาจักรมีสมบัติโลกหนึ่งชิ้น ถ้ามีสมบัติโลกสองชิ้น เกรงว่าอาณาจักรนี้จะมีพลังมหาศาล”

“ใช่ ค้อนธอร์คงถูกท่านเทพเอาไปแล้ว และเราไม่สามารถสังเวยสมบัติโลกนี้ให้ท่านเทพได้ ตอนนี้เราสามารถสังเวยได้เฉพาะสิ่งที่ดีที่สุดรองลงมาเท่านั้น”

ผู้คนรอบๆ ทำอะไรไม่ถูก พวกเขาอยากได้สมบัติโลกใหม่เหมือนกัน แต่ปัญหาคือสมบัติที่สามารถทำลายสมดุลของโลกได้นั้น หายากมากและไม่ง่ายที่จะได้มา

แต่ถึงกระนั้น พวกเขาก็ยังสังเวยความรู้เกี่ยวกับโลกนี้ให้กับเทพบรรพกาล โดยเชื่อว่าเทพบรรพกาลจะมีความสุขอย่างแน่นอน

“เอาล่ะ ใกล้เวลาอันเป็นมงคลแล้ว เช่นนััน เรามาเริ่มกันเลย”

หลี่เซียวกล่าวด้วยน้ำเสียงอันหนักแน่น

“ขอรับฝ่าบาท”

ข้าราชบริพารหลายคนพยักหน้า

ปัง~~~

ในทันที กลุ่มคนสำคัญทั้งหมดของราชวงศ์ถังเดินออกมาจากห้องโถงและตรงไปที่แท่นบูชา หลี่เซียว จักรพรรดิแห่งราชวงศ์ถังยืนอยู่ด้านหน้า

รูปปั้นหินขนาดใหญ่ของเทพบรรพกาลปรากฏขึ้นต่อหน้าทุกคน สง่างามอย่างหาที่เปรียบมิได้และปลดปล่อยลมหายใจอันศักดิ์สิทธิ์ไม่รู้จบ

รอบแท่นบูชามีผู้ศรัทธาหนาแน่น ทุกคนมีสีหน้าที่คลั่งไคล้ แน่นอนผู้ศรัทธาเหล่านี้มีความเชื่อที่ลึกซึ้งมาก

พลังศรัทธาอันยิ่งใหญ่แผ่ซ่านไปทั่วเมือง