ตอนที่ 17 พบลิโป้ครั้งแรก
ตอนที่ 17 พบลิโป้ครั้งแรก
จินหยางเป็นเมืองสำคัญของปิ้งโจว
มันย่อมได้รับความสนใจจากกบฏโพกผ้าเหลือง
เวลานี้ กบฏโพกผ้าเหลืองสามหมื่นคนกำลังโหมกระหน่ำในเขตจินหยาง!
ยิ่งกว่านั้น ทั้งสามหมื่นคนนี้ยังเป็นกำลังหลักของพวกกบฏโพกผ้าเหลือง
ประสิทธิภาพการต่อสู้ย่อมดีที่สุดในบรรดากบฏโพกผ้าเหลืองทั้งหมด
เหนือกว่ากองทัพที่โจมตีจงหลิงและหม่าอี้
นอกจากนี้ยังเป็นเรื่องยากที่จะจัดการ
ผู้ว่าการเต๊งหงวนมีทหารรักษาการณ์เพียงห้าพันคนเท่านั้นที่ใช้ยื้อเวลา
บ้านผู้ว่าการ
เต๊งหงวนกำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้ด้วยใบหน้าที่บิดเบี้ยว
บนโต๊ะมีเอกสารจากทั่วทุกมุมโลก
มณฑลอู่ ผิงเตา และแทบจะทุกเมืองต่างส่งมาขอความช่วยเหลืออย่างไม่ขาดสาย
เขาไม่ต้องการส่งทหารไปช่วยงั้นหรือ?
แม้แต่เขาก็หมดหนทางช่วยเหลืออย่างสมบูรณ์!
จินหยางเป็นเมืองหลักและเหลือทหารปกป้องเพียงห้าพันคน
ทหารม้าแปดพันคนต้องปกป้องเขตชายแดนเพื่อไม่ให้เหล่าเซียนเป่ยรุกรานได้
ไม่มีกองกำลังพิเศษที่จะสามารถเรียกใช้ได้อีก!
“ไม่กี่วันมานี้มีการตอบกลับหนังสือที่ส่งไปบ้างหรือไม่?”
เต๊งหงวนถอนหายใจและมองไปยังที่ปรึกษา
นี่คือความหวังเดียวของเขาในตอนนี้
อันที่จริงไม่ใช่แค่ปิ้งโจว แต่ทั่วทั้งประเทศต่างก็เป็นแบบนี้
สถานการณ์จ่ายเงินเปล่าสำหรับกองทัพนั้นร้ายแรง และจำนวนทหารที่ใช้ได้จริงก็น้อยกว่าที่ระบุไว้ในหนังสือ
ยิ่งกว่านั้น หลายปีที่พวกเขาสะดวกสบายกันมานาน มันทำให้ประสิทธิภาพของกองทัพด้อยลงอย่างมาก บางที่ยังแย่กว่าพวกกบฏโพกผ้าเหลือง!
กองกำลังหลักในยามนี้คือเหล่ากองทัพอาสาที่เหล่าขุนนางปลุกปั่นขึ้นมาจากทุกทิศทาง
ตอนนี้เต๊งหงวนก็หวังว่าจะมีกองทัพอาสามาช่วยเหลือจากด้านนอก!
ผู้ปรึกษาส่ายหัวอย่างขมขื่น
เต๊งหงวนเองก็ทำสิ่งใดไม่ถูกเช่นกัน
ในเวลานี้ได้มีทหารคนหนึ่งวิ่งเข้ามา
ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความสุข
“นายท่าน ข้ามีข่าวดี ข้ามีข่าวดี!”
“กองทัพอาสามาถึงแล้วสองกอง!”
“ฝ่ายหนึ่งอยู่ภายใต้ธงสัญลักษณ์ลิ มันคือกองทัพจากเขตอู่หยวน กองทัพของลิโป้เฟิ่งเซียน!”
“อีกฝ่ายเป็นธงสัญลักษณ์เฉิง! จากเขตเยี่ยนเหมิน!”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ เต๊งหงวนจึงลุกขึ้นทันที
ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความสุข
นี่เป็นข่าวดีอย่างแท้จริง!
“มาเร็ว ช่วยข้าแต่งตัว ข้าจะออกไปต้อนรับพวกเขาทั้งสองเป็นการส่วนตัว!”
......
หน้าประตูเมืองจินหยาง
กองทัพทั้งสองประจำการแยกจากกัน และเผชิญหน้ากันจากระยะไกล
แม่ทัพผู้ทรงพลังขี่ม้าตัวสูงพร้อมง้าวกรีดนภาในมือ
ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเย่อหยิ่ง
แม้จะอยู่ห่างกันหลายร้อยก้าว แต่เฉิงชงก็สัมผัสได้ถึงอันตรายจากที่ออกมาอย่างชัดเจน
มันราวกับว่าแม่ทัพผู้นั้นไม่ใช่มนุษย์ แต่เป็นอสูรที่มีรูปกายเป็นมนุษย์!
เตียวเลี้ยวเดินเข้ามาใกล้ ๆ พร้อมกระซิบ
“นายท่าน ข้ารู้จักชายผู้นั้น เขาเป็นผู้พิพากษาของอำเภอจิ่วหยวน ลิโป้ เฟิ่งเซียน”
“วิทยายุทธ์ของเขาน่าทึ่งและพละกำลังยังมหาศาล!”
“กบฏโพกผ้าเหลืองในเขตอู่หยวนถูกเขานำทัพปราบทั้งสิ้น”
“ภายใต้ง้าวกรีดนภานั้นสามารถสะบั้นคอศัตรูได้ทุกเวลาจนเขามีฉายาว่าเทพสังหาร!”
เฉิงชงพยักหน้าเล็กน้อย
เช่นนั้นเขาก็คือลิโป้สินะ!
หนึ่งลิโป้ สองจูล่ง สามเตียนอุย สี่กวนอู ห้าม้าเฉียว และหกเตียวหุย
คนรุ่นหลังเขียนจัดอันดับแม่ทัพต่าง ๆ เพียงจินตนาการ และความแข็งแกร่งจริง ๆ ก็ไม่ต่างกันมากนัก
แต่ลิโป้เป็นอันดับหนึ่งของยุคสามก๊กโดยไม่มีข้อกังขา!
ศัตรูตัวจริงของทุกคน!
ปัจจุบันลิโป้อายุยังน้อย เขาไร้ความทะเยอทะยาน และยังไม่ได้ทรยศต่อตระกูลใด
“เราไม่ทราบว่าจะมีวิธีชวนลิโป้คนนั้นมาอยู่ด้วยหรือเปล่านะ...”
เฉิงชงแอบคิดในใจ
เขารู้สึกอยากได้ลิโป้อยู่เช่นกัน
เตียวเลี้ยวยิ้มอย่างขมขื่นและกล่าวเสียงเบา
“บอกตามตรงนายท่าน ข้ามั่นใจในวิทยายุทธ์ของตัวเองมาก แต่หากเผชิญหน้ากับชายผู้นั้น ข้าแพ้แน่นอน!”
เฉิงชงยิ้ม “เหตุใดเวิ่นหยวนต้องตีค่าตนเองต่ำด้วย?”
“ลิโป้ผู้นั้นเป็นแม่ทัพที่ไม่มีใครเทียบได้ก็จริง แต่ท่านก็ไม่ได้แย่ ในความคิดของข้าท่านมีความสามารถด้านกองทัพมากกว่าเขาเสียอีก!”
“สำหรับพลังต่อสู้ตัวต่อตัวท่านไม่มีทางสู้ได้ก็จริง แต่หากอยู่ภายใต้ค่ายกลของข้ามันก็ไม่แน่!”
เตียวเลี้ยวพยักหน้าเห็นด้วย
ขณะที่พวกเขาสังเกตลิโป้ ลิโป้ก็สังเกตพวกเขาเช่นกัน
“เฉิงชงชื่อรองอู๋ฮวย? ไม่เห็นเคยได้ยินมาก่อน”
“อย่างไรก็ตาม เตียวเลี้ยวยินดีที่จะติดตามเขา เช่นนั้นคงมีอะไรน่าสนใจอยู่!”
สายตาของลิโป้กวาดไปทางเฉิงชงและเตียวเลี้ยว
เขาเป็นแม่ทัพที่ไม่มีใครเทียบได้ ดังนั้นจึงไม่ค่อยสนใจคนอื่นมากนัก
เขาให้ความสนใจแค่แม่ทัพชั้นยอดเท่านั้น
กองทัพของเฉิงชงไม่ว่าจะเป็นทหารราบ หรือทหารม้าต่างก็เป็นเพียงมดปลวกสำหรับเขา
ลิโป้สามารถตัดหัวได้อย่างง่ายดาย
แต่เมื่อรวมตัวกันแล้ว รัศมีพลังกลับแตกต่างไปอย่างสิ้นเชิง
แม้แต่ลิโป้ยังรู้สึกใจสั่นเล็กน้อย
“หากมีโอกาส เราอยากจะย้ายไปร่วมกับกองทัพนี้”
ลิโป้พึมพำกับตัวเองพร้อมฉายแววตาที่ปรารถนาสงครามออกมา
ประตูเมืองได้เปิดออก
ผู้ว่าการเต๊งหงวนได้เดินออกมา
“ฮ่าฮ่า ข้ารอพวกท่านมานานแล้ว ในที่สุดก็มีคนมีคุณธรรมเสียที!”
“มามามา ข้าเตรียมสุราและอาหารชั้นเลิศไว้ในเมืองสำหรับพวกท่าน!”
“กินและดื่มให้เพียงพอก่อนออกไปสังหารพวกกบฏเถอะ!”
